Ενανθράκωση με διάβρωση

[heartsp]

προφανώς δεν τρέχει τίποτα στον εγκιβωτισμό αγωγού. απλά γίνεται συνήθεια και στα φρεάτια επίσκεψης...

[Ροδοπουλος]

Αντε και για να δείτε πως κάνουν επισκευές εκεί έξω.

 

Το δοκάρι έβγαλε ρωγμή απο διάβρωση. Παρόλο οτι είχαμε και πάχος επικάλυψης 35 χιλ και ειδική βαφή (βάφτηκε δυστυχώς χωρίς ελεγχο πρώτα). Μέσα σε 1 μήνα καθαρίστηκε με υδροκαθαίρεση 1500 μέχρι το βάθος εισχώρησης των χλωριόντων. Μετρήθηκε οτι πλέον δεν έχουμε χλωριόντα, μετά έγινε γέφυρα, έγχυση με λεπτόρρευστο επισκευαστικό με καλούπια κενού, τρίψιμο και βάψιμο πάλι. Η διαδικασία για 1850 μέτρα δοκών.

 

Οι εγκοπές είναι οι οδηγοί της υδροκαθαίρεσης στον οπλισμό. Γίνονται με routet σκυροδέματος και χρησιμοποιούνται σαν οδηγού βάθος καθαίρεσης. Λέω να το προτείνω για ΠΕΤΕΠ.

 

Ξέχασα και τα τσέρκια έχουν ακρίβεια χιλιοστού. Αφού περνιούνται με οδηγούς απόστασης. Το καλύτερο είναι το πάχος επικάλυψης. Βλέπετε πουθενά κανένα αποστατήρα? Πριν απο 30 χρόνια κάνανε οδηγούς απο σκυρόδεμα τους οποίους δεν τους τους έπιαναν στον οπλισμό. Τους κοντράρανε απο κάτω με το μεταλλότυπο. Abu Dhabi κατασκευή 1985 απο γερμανική εταιρία.

Edited Μάρτιος 6 , 2013 by Ροδοπουλος

[Brasco]

Παρόλο οτι είχαμε και πάχος επικάλυψης 35 χιλ και ειδική βαφή (βάφτηκε δυστυχώς χωρίς ελεγχο πρώτα).

Η βαφή εφαρμόστηκε χρόνια μετά την σκυροδέτηση

και στο ενδιάμεσο είχε ξεκινήσει οξείδωση από χλωριόντα?

Εφαρμόζοντας βαφή, ενώ έχουν εισχωρήσει χλωριόντα (έχουμε κάποια mV τάσης, έστω και με υψηλό Ph) επιταχύνεται η οξειδωτική δράση τους κάτω από την βαφή?

Μεταλότυποι + επικάλυψη 3,5 εκ. δεν ήταν τελικά αρκετά. Μάλλον κάτι είχαν υποτιμήσει αρχικά

και πήγαν εκ των υστέρων με την βαφή να καλύψουν...

Τι έλεγχος θα έπρεπε να είχε προηγηθεί? Ηλεκτρικού δυναμικού?

 

Οι εγκοπές είναι οι οδηγοί της υδροκαθαίρεσης στον οπλισμό. Γίνονται με routet σκυροδέματος και χρησιμοποιούνται σαν οδηγού βάθος καθαίρεσης. Λέω να το προτείνω για ΠΕΤΕΠ.

Αν όμως δεν υπάρχει ομοιόμορφο πάχος επικάλυψης (που δεν θα υπάρχει...) το router θα κλωτσάει πάνω στα τσέρκια που θα βρίσκει!

[Ροδοπουλος]

1. Βάφτηκε σε διαφορετικά στάδια κατα την λειτουργία. Κάποια στιγμή μπορεί να είχε ξεκινήσει η διάβρωση (στην περίπτωσή μας βρήκαμε σκασίματα της βαφής, και μικρο ρωγμές) και πιθανολογώ οτι εκεί έγινε το "λάθος". Επίσης η βαφή δεν είχε ελαστικότητα και weathering capacity.

 

Πριν μπούμε ομως στη συζήτηση να δούμε κάποια βασικά πράγματα.

 

α) Εαν ξέρουμε σήμερα κάποια πράγματα και έχουμε και κάποια υλικά δεν ήταν τα πράγματα έτσι πίσω το 1985. Θα μου πεις οτι ακόμα και σήμερα που ξέρουμε τα εφαρμόζουμε? η απάντηση είναι οτι ΝΑΙ αλλα όχι παντού και οχι σίγουρα στη Ελλάδα.

 

β) Το μελετητικό γραφείο σίγουρα έτρεξε κάποια μοντέλα χλωριόντων πίσω το 1985 κάτι που αποδεικνύεται οτι η αντοχή του σκυροδέματος και η επικάλυψη δεν είναι παντού η ίδια. Στα στοιχεία με πιθανότητα διάχυσης έχουμε αντοχή 52 MPa, στο rafting 30 και ψηλά στον πύργο 35. Τα 35 χιλ επίσης επιβεβαιώθηκαν τρέχοντας κάποια μοντέλα της εποχής για 50 χρόνια.

 

Σήμερα μπορούμε να πούμε οτι έγιναν κάποια λάθη στην μελέτη (χωρίς υπαιτιότητα πίσω το 1985 για τον λόγο οτι κρίνουμε με αυτά που είναι επιστημονικά γνωστά κάθε εποχή)

 

α) Δεν είδαν το γεγονός οτι σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε δημιουργία κρυσταλλικού φίλμ των αλάτων πάνω στην επιφάνεια (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες διότι θα ξεφύγουμε αρκετά αλλα αλλάζουν οι μηχανισμοί προσβολής) και πλέον δεν είναι απλή διάχυση απο εναέρια χλωριόντα ή έστω splash zone.

 

β) Δεν γνώριζαν οτι οσο αυξάνεις το πάχος επικάλυψης τόσο αυξάνεις την πιθανότητα για shrinkage cracking. Σίγουρα δεν την πάτησαν βάζοντας επιδερμικό (το λέω διότι στην Ελλάδα θα την πατούσαν). Είναι κάτι που γενικά φωνάζουμε σε αυτούς που έφτιαξαν το ΕΝ 206-1 οτι πάτε για καλό και θα γίνει χειρότερα. Σήμερα βάζουμε οπωσδήποτε PP fibers μετά τα 25 χιλ, αργό τσιμέντο και επιβραδυντή με ελεγχό θερμοκρασίας.

 

γ) Δεν είδαν (το μοναδικό που μπορεί κάποιος να τους κατακρίνει) οτι η μονάδα έχει εκτός απο το δικό τους κύκλο wet/dry έχουμε τεράστιες θερμοκρασιακές μεταβολές μέσα στην ημέρα. Εαν θεωρήσουμε οτι τουλάχιστον 200 μέρες τον χρόνο εχουμε ενα ΔΤ=17 βαθμών μπορείς να υπολογίσεις οτι είχαμε 6000 κύκλους αλλαγής Δε. Αυτό σημαίνει οτι οι αρχικές ρωγμές απο έβγαλε το σκυρόδεμα μπορούν να μπούν σε κατάσταση διάδοσης απο κόπωση. Το έργο έχει τεράστια ακαμψία!!! Η διάδοση αυτή θα αλλάξει κατά βάση το πορώδες με τον καιρό και άρα δεν έχουμε το αρχικό πορώδες του σκυροδέματος αλλα δυναμικό πορώδες. Είναι τυπικό πρόβλημα και σε γέφυρες. Εδω καταλαβαίνεις οτι σήμερα με τα PP fibers έχει βελτιωθεί το θέμα αρκετά.

 

δ) Με τα σημερινά μοντέλα και τα παραπάνω μπορώ να σου πω οτι υπολογίσθηκε έναρξη διάβρωσης κάπου στο 2001 και με μεγάλο ρυθμό αμέσως. Ο λόγος είναι πάλι το ρημάδι το Δε. Αυτή η παραμόρφωση δεν επιτρέπει στο παθητικό φίλμ στον οπλισμό να διατηρηθεί για πολύ διότι το σπάει σε καθημερινή βάση και ο χάλυβας τραβάει απο την άνοδο συνέχεια για να το ξαναδημιουργήσει.

 

Στην ερώτηση σου με το half-cell. Δύσκολα να το πετύχεις με την δοκιμή αυτή διότι α) μιλάμε για βάθος 35 χιλ οπότε θα έχεις προβλήματα wetting, β) λόγω της μη ομοιόμορφης υγρασίας θα πάρεις διφορούμενα σήματα (πολύ μεγάλα και πολύ μικρά ταυτόχρονα), γ) λόγω των ρωγμών δεν θα μπορείς να πάρεις σταθερό σήμα ( θα το ακουμπάς σταθερό στο ίδιο σημείο και θα πέφτει συνέχεια). Ιδανικά θα πρέπει να κάνεις LPR και πάλι με προσοχή διότι και εδω τα πράγματα είναι δύσκολα στην ανάλυση επειδή μπορείς να μπερδευτείς με τις ανόδους. Βέβαια θα σου γράψει Icorr αλλα θέλει προσοχή.

 

ΟΧΙ πρώτα σκανάρεις και βρίσκεις το βάθος στο κάθε σίδερο/τσέρκι. Μετά το router και το φτάνεις μέχρι - 5-7 χιλ. Βοηθάει και στην καθαίρεση αλλα Ελλάδα διότ βγαίνουν μεγάλα κομμάτια ειδικά σε δυνατό σκυρόδεμα. Διαφορετικά θα το τσακίσεις στην δόνηση.

[Ροδοπουλος]

Αφού λοιπόν σκανάρεις τα πάντα όλα με κρουσίμετρο και υπέρηχο και το κάνεις με πυκνότητα τουλάχιστον ανα 30 εκ ανα στοιχείο, αφού βγάλεις την απόκλιση των μη-καταστροφικών και πλέον δεν πας τυφλά αλλα στοχεύοντας τότε θα πάρεις τα παρακάτω στην φωτό.

 

Προσέξτε οτι δεν υπάρχει κανένας πυρήνας απο πλάκα!!!!!

Edited Μάρτιος 8 , 2013 by Ροδοπουλος

[Ροδοπουλος]

Τελικά υπάρχει ελπίδα (απόφοιτοι ΠΠ και ΕΜΠ) σε αυτή την χώρα. Μπράβο στα παιδιά και μπράβο στην εταιρία που επένδυσε σε αυτή την πολύ δύσκολη εποχή. Εαν το θεωρήσετε διαφήμιση να διαγραφεί. Για μένα είναι διαφήμιση των Ελλήνων επιστημόνων και σήμερα την έχουμε ανάγκη.

 

Η τεχνολογία των High Equivalent Concrete Thickness (HECT) μπορεί να μην είναι καινούργια αλλα σίγουρα τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο.

sintecno-SC10-SR.pdf

[Ροδοπουλος]

Για να μην ξεχνιόμαστε. Η Θεμελίωση το 2011, κρίθηκε στην τεχνική έκθεση, οτι έχει "λογική και ομοιόμορφη διάβρωση για την εποχή". Στεγάζει πολύ κόσμο (>650) και είναι στο κέντρο της Αθήνας. Εγω δεν την βρήκα ούτε "λογική" αν και έψαξα τα βιβλία μου για τον όρο, ούτε ομοιόμορφη.

 

Λέω και εγώ να γράψω οτι "λογικά" θα πρέπει να θεωρηθεί άοπλη με πολλές τρύπες (24Φ20)

Edited Μάρτιος 11 , 2013 by Ροδοπουλος

[Αποστολόπουλος]

Ροδόπουλε, διαταράσσεις την κοινωνική ειρήνη......

[Ροδοπουλος]

Θα δεις οτι ο όρος διατάραξης κοινωνικής ειρήνης θα μπει και στον ΚΑΝΕΠΕ!!!!

[Ροδοπουλος]

Η Ιστορία των HECTs (High Equivalent Concrete Thickness)

 

To 1988 ενας Αμερικάνος Καθηγητής ΠΜ (Ορσελ) ξεκίνησε μια έρευνα για να δει τα προβλήματα απο ενανθράκωση και χλωριόντα στην Πολιτεία της Νεας Υόρκης. Παρατήρησε οτι τα κτήρια μετα τον πόλεμο με ορθομαρμάρωση στο Μανχαταν δεν έφεραν προβλήματα. Βάθος ενανθράκωσης μικρότερο απο 10 χιλ (για κτήρια >35 ετων και χαμηλής σχετικά ποιότητας σκυροδέματος όσον αφορά την αντοχή στην διάβρωση). Αντίθετα παρατήρησε οτι γέφυρες και άλλα τεχνικά που βασίστηκαν μόνο στην βαφή και στα επιχρίσματα τσιμεντοκονιών είχαν ήδη παρουσιάσει προβλήματα.

 

Προφανώς το κόστος της ορθομαρμάρωσης είναι υψηλό αλλα μιλάμε για μια εποχή που η οικονομία γενικά ήταν σε άνθιση (μετα το 1947). Ο Ορσελ σε συνεργασία με την DuPont ξεκίνησε εαν ερευνητικό έργο προσπαθώντας να αναπαράγει την αντίσταση του μαρμάρου με διάφορα υλικά χρησιμοποιώντας ρητίνες και άλλα πρόσμικτα.

 

Για την ιστορία ο Ορσελ θα πρέπει να θεωρηθεί και ο πρώτος οικολόγος ΠΜ διότι απο το 1979 μιλούσε για την εκπομπή CO2 απο την παραγωγή του τσιμέντου κάτι που τον έκανε μισητό στην ASCE.Τα πρώτα HECTs παρουσιάστηκαν υπο μορφή κονιών (ο πατέρας των σημερινών επισκευαστικών με υψηλή αντίσταση που περιέχουν τροποποιημένα πολυμερή). Το πρόβλημα βέβαια των επισκευαστικών είναι οτι μετα απο μια συγκέντρωση ρητίνης ή εαν θέλετε με περιορισμένο κύκλο γήρανσης (περιορισμένο νερό) συρρικνώνονται και άρα δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μεγάλες απαιτήσεις ανθεκτικότητας χωρίς συρρίκνωση,

 

Το πρόβλημα λύθηκε με τα πλακάκια. Με λίγα λόγια δημιουργούμε πλακάκια HECT με συρρίκνωση αλλα επειδή μετά το τέλος της συρρίκνωσης τοποθετούνται εξωτερικά στον φορέα δεν έχουμε προβλήματα.

 

Θα μου πείτε εδω ακόμα δεν τηρούμε το ΕΝ 206 και ήδη μιλάμε για HECTs?

 

Η έρευνα σίγουρα είναι μπροστά τουλάχιστον 30-40 χρόνια απο τους κανονισμούς. Αυτα που βλέπουμε στο ΕΝ 206 τα γνωρίζουμε απο το 1982 και άρα δεν είναι καινούργια νέα. Θα έλεγα επίσης οτι εαν κάποιος ασχοληθεί με την ανθεκτικότητα του σκυροδέματος θα δει οτι το ΕΝ 206 περιέχει λάθη και σε ορισμένες περιπτώσεις καταστροφικά λάθη. Τυπικό παράδειγμα είναι οτι οι κατηγορίες αντοχής δεν έχουν να κάνουν τίποτα με την ανθεκτικότητα. Ενα άλλο είναι οτι οι μεγάλες επικαλύψεις χωρίς ίνα, πολύ τσιμέντο και χωρίς πολύ καλό μειωτή θα βγάλουν ρωγμές

 

Τα HECTs βγήκαν στην λογική α) να προστατεύσουν υφιστάμενα και εδώ το κάνουν πολύ καλά, β) να δώσουν στον μελετητή να καταλάβει οτι η ανθεκτικότητα είναι φαινόμενο επιφανειακό (πάχος επικάλυψης) και άρα δεν χρειάζεται να πάμε σε ένα πολύ μεγάλης αντοχής σκυρόδεμα γενικά στην κατασκευή εαν οι δομητικές απαιτήσεις δεν το χρειάζονται, γ) να μειώσουν το περιβαλλοντικό φορτίο απο την χρήση υψηλής αντοχής σκυροδέματος (πολύ τσιμέντο) εαν δεν είναι αναγκαίο και δ) να περιορίσουν προβλήματα όπλισης ενος μεγάλης αντόχης σκυροδέματος.