AlexisPap Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 26 , 2010 Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 26 , 2010 Βεβαίως και αυτό, αν και έχω την υποψία ότι είναι κατασκευαστικά δυσκολότερο... Ένα ζήτημα το οποίο προσωπικά δεν έχω ξεκαθαρίσει αφορά στο μήκος αγκύρωσης στο σχήμα που παρέθεσες. Ποιο μέρος της ράβδου μπορεί να θεωρηθεί ως αγκύρωση; - Το αρχικό ευθύγραμμο τμήμα + το κατακόρυφο τμήμα; - Όλο το μήκος της φουρκέτας εντός της δοκού (οριζ. + κατακόρ. + οριζ.) - Κάτι άλλο, ακόμη μεγαλύτερο ή μικρότερο;
ppetros Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 28 , 2010 Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 28 , 2010 Θα επιμείνω στην αρχική μου θέση. Το σχήμα του Ilias μου φαίνεται περισσότερο "εμπειρικό" αλλά σχετικά εύκολο στην πράξη. Προτιμώ την αγκύρωση μέσα στην δοκό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 28 , 2010 Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 28 , 2010 Συνάδελφοι, εκτιμώ ότι η πρώτη ¨υπόδειξη¨ του AlexisPap, είναι η ορθότερη όλων. Το μοναδικό μείον της, κατά την γνώμη μου, είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν μονά τσέρκια και όχι μανδύας ή έτοιμος κλωβός.
AlexisPap Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 28 , 2010 Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 28 , 2010 Οι σιδεράδες το κάνουν και με έτοιμο κλωβό. Τοποθετούν το δοκάρι παραλείποντας το πάνω αριστερά σίδερο (όπως φαίνεται στο σχήμα της σχετικής δημοσίευσης). Μετά αφαιρούν τα κατασκευαστικά "πενταράκια" που ενοχλούν από τον κλωβό, τοποθετούν τα σίδερα της πλάκας και στο τέλος συμπληρώνουν το σίδερο της δοκού. Η εργασία γίνεται εξαιρετικά εύκολη όταν το σπάσιμο αυτό γίνει αποκλειστικά στα πρόσθετα της στήριξης (καπέλα) που το μήκος τους σπάνια υπερβαίνει τα 3,5m. Φυσικά αυτό συνεπάγεται μία μικρή σπατάλη χάλυβα, της τάξης των λίγων δεκάδων κιλών. Για να γίνουν όλα τα σίδερα ίδια χρησιμοποιούμε ένα μαδέρι στο οποίο έχουμε καρφώσει εν παραλλήλω δύο κλάπες του επιθυμητού μήκους με ενδιάμεσο κενό ~1,5cm. Κατά το στράβωμα με το χέρι παράγονται "αυτομάτως" και οι καμπύλες με την σωστή διάμετρο τυμπάνου...
ilias Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 29 , 2010 Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 29 , 2010 Το σχήμα του Ilias μου φαίνεται περισσότερο "εμπειρικό" αλλά σχετικά εύκολο στην πράξη. Η τοποθέτηση φουρκετών χρησιμοποιείται συχνά και στη σύνδεση πλάκας οροφής υπογείου με τα περιμετρικά τοιχώματα υπογείου και μάλιστα το προτείνει και ο Καθηγητής Τέγος στα "Τεχνικά χρονικά Ιούλιος-Αυγουστος '96": Επίσης και ο Leonhardt το θεωρεί σαν ορθό τρόπο όπλισης για ενίσχυση των συνδέσεων. Ποιο μέρος της ράβδου μπορεί να θεωρηθεί ως αγκύρωση;- Το αρχικό ευθύγραμμο τμήμα + το κατακόρυφο τμήμα; - Όλο το μήκος της φουρκέτας εντός της δοκού (οριζ. + κατακόρ. + οριζ.) - Κάτι άλλο, ακόμη μεγαλύτερο ή μικρότερο; Ο Leonhardt θεωρεί ότι η αγκύρωση μετράει από το ευθύγραμμο τμήμα και μετά, αν και στην περίπτωση που εξετάζει στο βιβλίο "Η τέχνη του οπλισμού", ο αναβολέας είναι καμπύλος.
AlexisPap Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 29 , 2010 Δημοσιεύτηκε Ιούλιος 29 , 2010 Θα προσπαθήσω να περιγράψω τον προβληματισμό μου με ένα σχήμα που παριστάνει τον κόμβο δύο καθαρά καμπτόμενων στοιχείων (αρνητικές ροπές): Στην ιδανική περίπτωση (αριστερά) ο οπλισμός είναι μονοκόμματος και δεν τίθεται ζήτημα αγκύρωσης. Πάνω στο σκυρόδεμα του κόμβου ασκούνται και ισορροπούν οι τάσεις άντυγας και οι τάσεις του θλιβόμενου πέλματος κάθε στοιχείου (διάγραμμα ελευθέρου σώματος για τον κόμβο). Στην περίπτωση με αναβολείς (δεξιά) υπάρχει το ζήτημα της αγκύρωσης. Αν η αγκύρωση γίνεται εντός κόμβου, μας απασχολούν οι τάσεις συνάφειας. Αν η αγκύρωση γίνεται εκτός κόμβου (όπως εικονίζεται στο σχήμα και όπως γίνεται στην προκατασκευή) δεν υπάρχουν τάσεις συνάφειας, αλλά διπλασιάζονται οι τάσεις που ασκούνται στο σκυρόδεμα του κόμβου. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα (και σε πλειάδα άλλων) καταλήγουμε ότι όπου κι αν ακυρώνονται οι αναβολείς, η χρήση τους προκύπτει δυσμενέστερη από ότι η χρήση μονοκόμματου οπλισμού του οποίου τα άκρα αγκυρόνωνται κάπου εκτός κόμβου. Εκτός αν το ποσοστό όπλισης είναι τόσο μικρό που να μην κινδυνεύει το σκυρόδεμα του κόμβου... Υ.Γ: Στο δεξί σχήμα το διάγραμμα τάσεων της άντυγας αναφέρεται στην κοκκινισμένη ράβδο. Επίσης προφανώς ξέχασα να σχεδιάσω ρωγμές... 1
ppetros Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 4 , 2010 Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 4 , 2010 Η τοποθέτηση φουρκετών χρησιμοποιείται συχνά και στη σύνδεση πλάκας οροφής υπογείου με τα περιμετρικά τοιχώματα υπογείου και μάλιστα το προτείνει και ο Καθηγητής Τέγος στα "Τεχνικά χρονικά Ιούλιος-Αυγουστος '96": Ιλιας, αν και δεν είναι ίδια με την περίπτωση μας, δεν είπα ότι μπορεί να εφαρμοστεί. Σε περιπτώσεις όπως αυτές της πλάκας υπογείου με περιμ. τοιχεία, συνήθως κατασκευάζεται "κρυφοδοκός" με άνω+κάτω οπλισμό και κανονικούς συνδετήρες.
ilias Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 5 , 2010 Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 5 , 2010 Ναι Πέτρο συμφωνώ, απλά σαν τρόπος όπλισης θέλω να πω ότι είναι γενικά αποδεκτός ακόμα και από το Leonhardt, για την ενίσχυση των συνδέσεων.
VVT Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 6 , 2010 Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 6 , 2010 Σε περιπτώσεις όπως αυτές της πλάκας υπογείου με περιμ. τοιχεία, συνήθως κατασκευάζεται "κρυφοδοκός" με άνω+κάτω οπλισμό και κανονικούς συνδετήρες. Η καλύτερη λύση..αρκεί να αγκιρώνουν μες την κρυφοδοκό και ο κάθετος οπλισμός του τοιχείου....
AlexisPap Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 7 , 2010 Δημοσιεύτηκε Αύγουστος 7 , 2010 Εγώ πάλι θα έλεγα ότι είναι ανορθολογικός τρόπος όπλισης που δεν προκύπτει από την αναπτυσσόμενη ένταση και δεν απαντά πουθενά στην βιβλιογραφία. Χαμένος κόπος και σπατάλη χάλυβα για το τίποτα.
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο
Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!
Εγγραφή νέου λογαριασμούΣύνδεση
Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα