Μετάβαση στο περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσιεύτηκε (edited)

Ως ύμνο στην ζωή και περιγέλασμα εντέλει του θανάτου, νιώθω και τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους". Ως τέτοιο και σαν συνέχεια στον μέγιστο ύμνο που έβαλε πριν ο imho, αλλά και για να μην ξεχνάμε και τον ρόλο των "φίλων μας" Γάλλων πολιτικών στη διάρκεια της οθωμανικής κατοχής, βάζω να ακούσουμε μαζί το <<Μες τα χαράματα συχνά και μες τα μεσημέρια κι όταν θολώσουν τα νερά κι όταν πληθύνουν τ' άστρα..>>.

 

Αλήθεια, δυο πράγματα.

1. Πόσοι θυμούνται την "Τολμηρή Επικοινωνία" του Μαρκόπουλου;

 

Και 2). τι να σκέφτεται άραγε ο στιχουργός και πρόεδρος της ΑΕΠΙ, όταν ακούει να παίζει (όταν παίζει...) στα ραδιόφωνα το "Άν"; Κανείς δεν γνώριζε τίποτα, ε;;;

Edited by panos-vicious
Δημοσιεύτηκε (edited)

Vive le Roi  -  la mort à la révolution  -  a bas la république

Edited by AMHxaNos
  • 2 weeks later...
Δημοσιεύτηκε (edited)

λίγη ελπίδα πουθενά, κρύο σκοτάδι κι αγωνία

μπορώ να το ξεφτυλίσω λίγο?

εξάλλου το Βοσκόπουλο (με το μανταλάκι στη μύτη) δεν τον χωνεύω

είναι οι αναλογίες Καζαντζίδης-ρόκ, Βοσκόπουλος-ντίσκο, η Μαρινέλλα -βέβαιον- δεν ήξερε τι της γινόταν (η ανυδρία -ενδεχομένως και η κάθε κυρα Γεσθημανή- τρελαίνει)

 

Edited by imhotep

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.