AlexisPap Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Ναι, βεβαίως. Έχω την εντύπωση ότι η κουβέντα προς τα εκεί έκλεινε μετά το #7. Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπερδιαστασιολογήσει κανείς τον κοχλία ώστε να έχει περιθώρια να εφαρμόσει περισσότερη ροπή στο δεύτερο περικόχλιο. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον η γνώμη σου σχετικά με τον βαθμό "προέντασης". Η σύσφιξη του δεύτερου περικοχλίου δεν αυξάνει αλαφρά το φορτίο του μπουλονιού; Link to comment Share on other sites More sharing options...
gkaraoglanidis Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Τι εννοείς λέγοντας βαθμός "προέντασης"; Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlexisPap Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Το αξονικό φορτίο του κοχλία που δημιουργείται βασικά με την σύσφιξη του πρώτου περικοχλίου και το οποίο συχνά πρέπει να βρίσκεται μέσα σε κάποια όρια προκειμένου να εξασφαλίζεται η ασφάλειά του αλλά και η σωστή λειτουργία της σύνδεσης. Link to comment Share on other sites More sharing options...
gkaraoglanidis Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Δεν χρειάζεται καμία υπερδιαστασιολόγηση ούτε στον κοχλία, ούτε και στα περικόχλια. Άλλωστε ο ίδιος ο υπολογισμός από τη φύση του υπερδιαστασιολογεί τη συνολική κοχλιοσύνδεση παρέχοντας έναν επαρκέστατο συντελεστή ασφάλειας. Το να ασκείς ροπή μεγαλύτερη από την απαιτούμενη δεν είναι καλό γιατί δεν εξασφαλίζεις τίποτα, απλά καταπονείς περισσότερο τον κοχλία με κίνδυνο να τον κάνεις λιγότερο ελαστικό και τελικά να τον σπάσεις. Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlexisPap Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Έχει νόημα η χρήση της μεθόδου για κοχλίες που βρίσκονται συνεχώς υπό τάση (δεν χαλαρώνουν ποτέ, ούτε υπόκεινται σε μικρομετακινήσεις λόγω δονήσεων) όπως ας πούμε οι κοχλίες κεφαλών ΜΕΚ, διωστήρων κλπ; Link to comment Share on other sites More sharing options...
miltos Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Η σύσφιξη του δεύτερου περικοχλίου δεν αυξάνει αλαφρά το φορτίο του μπουλονιού; Ας πούμε ότι σφίξαμε το πρώτο περικόχλιο με ροπή Τ1 και ξεκινάμε να σφίγγουμε το δεύτερο. Αρχικά το μόνο που κάνουμε είναι να αποφορτίζουμε το πρώτο (μειώνεται η δύναμη που φέρει το σπείρωμά του). Όταν το σφιξουμε με ροπή περίπου Τ1, το πρώτο περικόχλιο γίνεται πλέον ροδέλα, δηλαδή το σπείρωμά του δε φέρει καμία δύναμη. Αν αυξηθεί η ροπή στο δεύτερο περικόχλιο, το πρώτο αρχίζει να "κινείται" αξονικά μέχρι να έρθει σε επαφή με τις "απέναντι" παρειές του σπειρώματος του κοχλία. Συγχρόνως, αυξάνεται το φορτίο του κοχλία και η προένταση των σωμάτων. Από κει και πέρα οποιαδήποτε αύξηση της ροπής προέντασης του δεύτερου περικοχλίου, προκαλεί σε μεγάλο ποσοστό αύξηση της προέντασης των δύο περικοχλίων (οπότε και καταπόνηση του κοχλία μεταξύ των περικοχλίων) και σε μικρότερο ποσοστό, αύξηση της προέντασης των σωμάτων (οπότε και καταπόνηση του κοχλία μεταξύ των σωμάτων). Link to comment Share on other sites More sharing options...
gkaraoglanidis Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Ειδικά για την περίπτωση κοχλιών μόνιμης φόρτισης πρέπει να λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σου τον συντελεστή κρούσεων, δηλαδή την ύπαρξη κρουστικών φορτίσεων κατά τη λειτουργία της κατασκευής. "Μικρομετακινήσεις" όπως της είπες δεν υπάρχουν ποτέ γιατί ο συντελεστής τριβής δεν επιτρέπει το περικόχλιο να κινηθεί ως προς τον κοχλία. Η μόνιμη φόρτιση είναι ο λόγος που σου είπα αρχικά ότι πρέπει να λάβεις υπόψη σου την ελαστική καθίζηση ώστε να μην χρειαστεί κάποια στιγμή οι κοχλίες να χρειαστούν επανασύσφιξη. Το φαινόμενο γίνεται περισσότερο έντονο σε κοχλίες που καταπονούνται σε εφελκυσμό παρά σε διάτμηση. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός και να μην σε μπερδεύω περισσότερο. Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlexisPap Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 miltos, αυτό ακριβώς εννοούσα. gkaraoglanidis, δεν με μπερδεύεις. Απλά υποθέτω ότι κοχλίες που φέρουν πάντα σημαντικό αξονικό δεν θα είναι επιρρεπείς στο ξεβίδωμα λόγω κραδασμών. Δηλαδή κοχλίες που κλείνουν φλάντζες με υψηλές απαιτήσεις στεγανότητας (γιαυτό ανέφερα κεφαλή ΜΕΚ). Από την άλλη συνδέσεις που δεν έχουν απαίτηση στεγανότητας (συνδέσεις στήριξης) καταπονούνται συχνά σε διάτμηση και αποδεικνύονται επιρρεπείς στο ξεβίδωμα... Νέο μέλος Link to comment Share on other sites More sharing options...
gkaraoglanidis Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Η κοχλιοσύνδεση δεν σχετίζεται με τη σταγανοποίηση των συνδεόμενων σωμάτων και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον αν η φόρτιση είναι εφελκυστική ή διατμητική. Η στεγαμοποίηση της κεφαλής των ΜΕΚ επιτυγχάνεται είτε με κατάλληλο σχεδιασμό της ίδιας της κεφαλής ή με χρήση κατάλληλης κόλλας μεταξύ των συνδεόμενων σωμάτων ή σπανιότερα με συνδιασμό των δύο. Η γνώμη μου και η σύστασή μου αν θέλεις είναι να μην χρησιμοποιείς διπλά περικόχλια. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι επιτυχούς αυτασφάλισης των κοχλιοσυνδέσεων με περισσότερο ασφαλή αποτελέσματα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlexisPap Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Share Δημοσιεύτηκε Σεπτέμβριος 23 , 2010 Ωστόσο κάθε στεγανή φλαντζωτή σύνδεση προϋποθέτει επαρκές θλιπτικό φορτίο, το οποίο βεβαίως οφείλουν να παράσχουν (μέσα από κατάλληλο σχεδιασμό) με αξιοπιστία οι κοχλίες. Κάτι που δεν απαιτείται στις απλές (μη στεγανές) μηχανολογικές συνδέσεις... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο
Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!
Εγγραφή νέου λογαριασμούΣύνδεση
Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα