Κόντρα παξιμάδι

[AlexisPap]

Ναι, βεβαίως. Έχω την εντύπωση ότι η κουβέντα προς τα εκεί έκλεινε μετά το #7. Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπερδιαστασιολογήσει κανείς τον κοχλία ώστε να έχει περιθώρια να εφαρμόσει περισσότερη ροπή στο δεύτερο περικόχλιο. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον η γνώμη σου σχετικά με τον βαθμό "προέντασης". Η σύσφιξη του δεύτερου περικοχλίου δεν αυξάνει αλαφρά το φορτίο του μπουλονιού;

[gkaraoglanidis]

Τι εννοείς λέγοντας βαθμός "προέντασης";

[AlexisPap]

Το αξονικό φορτίο του κοχλία που δημιουργείται βασικά με την σύσφιξη του πρώτου περικοχλίου και το οποίο συχνά πρέπει να βρίσκεται μέσα σε κάποια όρια προκειμένου να εξασφαλίζεται η ασφάλειά του αλλά και η σωστή λειτουργία της σύνδεσης.

[gkaraoglanidis]

Δεν χρειάζεται καμία υπερδιαστασιολόγηση ούτε στον κοχλία, ούτε και στα περικόχλια. Άλλωστε ο ίδιος ο υπολογισμός από τη φύση του υπερδιαστασιολογεί τη συνολική κοχλιοσύνδεση παρέχοντας έναν επαρκέστατο συντελεστή ασφάλειας. Το να ασκείς ροπή μεγαλύτερη από την απαιτούμενη δεν είναι καλό γιατί δεν εξασφαλίζεις τίποτα, απλά καταπονείς περισσότερο τον κοχλία με κίνδυνο να τον κάνεις λιγότερο ελαστικό και τελικά να τον σπάσεις.

[AlexisPap]

Έχει νόημα η χρήση της μεθόδου για κοχλίες που βρίσκονται συνεχώς υπό τάση (δεν χαλαρώνουν ποτέ, ούτε υπόκεινται σε μικρομετακινήσεις λόγω δονήσεων) όπως ας πούμε οι κοχλίες κεφαλών ΜΕΚ, διωστήρων κλπ;

[miltos]

Η σύσφιξη του δεύτερου περικοχλίου δεν αυξάνει αλαφρά το φορτίο του μπουλονιού;

Ας πούμε ότι σφίξαμε το πρώτο περικόχλιο με ροπή Τ1 και ξεκινάμε να σφίγγουμε το δεύτερο. Αρχικά το μόνο που κάνουμε είναι να αποφορτίζουμε το πρώτο (μειώνεται η δύναμη που φέρει το σπείρωμά του). Όταν το σφιξουμε με ροπή περίπου Τ1, το πρώτο περικόχλιο γίνεται πλέον ροδέλα, δηλαδή το σπείρωμά του δε φέρει καμία δύναμη.

 

Αν αυξηθεί η ροπή στο δεύτερο περικόχλιο, το πρώτο αρχίζει να "κινείται" αξονικά μέχρι να έρθει σε επαφή με τις "απέναντι" παρειές του σπειρώματος του κοχλία. Συγχρόνως, αυξάνεται το φορτίο του κοχλία και η προένταση των σωμάτων. Από κει και πέρα οποιαδήποτε αύξηση της ροπής προέντασης του δεύτερου περικοχλίου, προκαλεί σε μεγάλο ποσοστό αύξηση της προέντασης των δύο περικοχλίων (οπότε και καταπόνηση του κοχλία μεταξύ των περικοχλίων) και σε μικρότερο ποσοστό, αύξηση της προέντασης των σωμάτων (οπότε και καταπόνηση του κοχλία μεταξύ των σωμάτων).

[gkaraoglanidis]

Ειδικά για την περίπτωση κοχλιών μόνιμης φόρτισης πρέπει να λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σου τον συντελεστή κρούσεων, δηλαδή την ύπαρξη κρουστικών φορτίσεων κατά τη λειτουργία της κατασκευής. "Μικρομετακινήσεις" όπως της είπες δεν υπάρχουν ποτέ γιατί ο συντελεστής τριβής δεν επιτρέπει το περικόχλιο να κινηθεί ως προς τον κοχλία. Η μόνιμη φόρτιση είναι ο λόγος που σου είπα αρχικά ότι πρέπει να λάβεις υπόψη σου την ελαστική καθίζηση ώστε να μην χρειαστεί κάποια στιγμή οι κοχλίες να χρειαστούν επανασύσφιξη. Το φαινόμενο γίνεται περισσότερο έντονο σε κοχλίες που καταπονούνται σε εφελκυσμό παρά σε διάτμηση. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός και να μην σε μπερδεύω περισσότερο.

[AlexisPap]

miltos, αυτό ακριβώς εννοούσα.

 

gkaraoglanidis, δεν με μπερδεύεις. Απλά υποθέτω ότι κοχλίες που φέρουν πάντα σημαντικό αξονικό δεν θα είναι επιρρεπείς στο ξεβίδωμα λόγω κραδασμών. Δηλαδή κοχλίες που κλείνουν φλάντζες με υψηλές απαιτήσεις στεγανότητας (γιαυτό ανέφερα κεφαλή ΜΕΚ). Από την άλλη συνδέσεις που δεν έχουν απαίτηση στεγανότητας (συνδέσεις στήριξης) καταπονούνται συχνά σε διάτμηση και αποδεικνύονται επιρρεπείς στο ξεβίδωμα...

Νέο μέλος

[gkaraoglanidis]

Η κοχλιοσύνδεση δεν σχετίζεται με τη σταγανοποίηση των συνδεόμενων σωμάτων και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον αν η φόρτιση είναι εφελκυστική ή διατμητική. Η στεγαμοποίηση της κεφαλής των ΜΕΚ επιτυγχάνεται είτε με κατάλληλο σχεδιασμό της ίδιας της κεφαλής ή με χρήση κατάλληλης κόλλας μεταξύ των συνδεόμενων σωμάτων ή σπανιότερα με συνδιασμό των δύο. Η γνώμη μου και η σύστασή μου αν θέλεις είναι να μην χρησιμοποιείς διπλά περικόχλια. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι επιτυχούς αυτασφάλισης των κοχλιοσυνδέσεων με περισσότερο ασφαλή αποτελέσματα.

[AlexisPap]

Ωστόσο κάθε στεγανή φλαντζωτή σύνδεση προϋποθέτει επαρκές θλιπτικό φορτίο, το οποίο βεβαίως οφείλουν να παράσχουν (μέσα από κατάλληλο σχεδιασμό) με αξιοπιστία οι κοχλίες. Κάτι που δεν απαιτείται στις απλές (μη στεγανές) μηχανολογικές συνδέσεις...