Ποδηλατώντας στη δουλειά, ξεχάστε τα μηχανοκίνητα

[agior]

Στη δουλειά εδώ και 3 μήνες πάω με ποδήλατο, παράτησα τα μηχανάκια.

 

Χαλάνδρι-Ομόνοια-Χαλάνδρι κάθε μέρα 10+10km. Κάνω 25' να κατέβω και 35' να ανέβω (από Η=85 σε Η=210). Με το μηχανάκι είναι 20' και 20'. Με το αυτοκίνητο δεν ξέρω πόσο. Με το μετρό είναι 55' και 55' συνυπολογίζοντας το περπάτημα σπίτι-σταθμό. Στοιχεία που κάνουν το ποδήλατο άπαιχτο, δεδομένου πως καίει μόνο σπανακόπιττα

 

Σορτσάκι, περικεφαλαία και ανακλαστικό γιλέκο. Έχω χάσει 5kg χωρίς δίαιτα και η φυσική μου κατάσταση επανήλθε στα φυσιολογικά. Κανονίζω να υπάρχει στο γραφείο μια αλλαξιά πουκάμισο/μπλουτζήν και αλλάζω μόλις φτάσω.

 

Είναι βέβαια αρκετά τολμηρό, δεδομένης της αναγκαστικής συμβίωσης με τους τόσο ευγενικούς και συνηδειτοποιημένους οδηγούς μας, ειδικά τους θηλυκούς

 

Τώρα συνειδητοποίησα το πέρασμα του χρόνου στις συνοικίες, τα μαγαζιά, τους ανθρώπους, τις μυρωδιές και τ' αρώματα της πόλης που γεννηθήκαμε και κατοικούμε σε σχέση μ' αυτό που νόμιζα πως υπήρχε ακόμα απ' την εποχή που ήμουν φοιτητής και κυκλοφόραγα ποδαρόδρομο και με λεωφορείο.

 

Νιώθω σα να πηγαίνω εκδρομή και στεναχωριέμαι όταν κάποια μέρα αναγκαστώ να πάρω μηχανάκι για να μεταφέρω πράγματα ή να πάρω κάποιο παιδί κοντά μου.

[sdim]

Το ίδιο σκέφτομαι να κάνω και εγώ στην Πάτρα και στον Πύργο.

Το κέντρο της Πάτρας είναι στο χαμηλότερο υψόμετρο, δίπλα στην θάλασσα, οπότε για να κατέβω στο κέντρο επειδή είναι κατηφόρα δεν χρειάζεται να κάνω πετάλι οπότε δεν ιδρώνω. Στον γυρισμό που έχει ανηφόρα και που ιδρώνω δεν πειράζει, κάνω ένα ντουζάκι μόλις μπω στο σπίτι.

[ckiriako]

Ποδηλατακι και εγω για δουλειες μεσα στη πολη. Εχω κανει απειρα χιλιομετρα απο μικρος. Ειναι πολυ καλη λυση, ειδικα για πολεις που δεν εχουν μεγαλες υψομετρικες διαφορες. Εισαι εκτεθειμενος στους κινδυνους βεβαια αλλα με λιγη προσοχη και τυχη εισαι οκ.

[Γιάννης]

+1 ποδηλάτης...

 

το είχα παρατήσει από τα 15 μου και τώρα (πέρυσι) 21 χρόνια μετά ξανακαβάλησα ένα ΜΤΒ για τις μετακινήσεις μου στην πόλη και για τις Κυριακάτικες εξορμήσεις στο βουνό και στα μονοπάτια...

Κάθε Κυριακή δε στις 7παρά είμαι στο πόδι προκειμένου να χαρώ λίγο έλατο Δίρφυς, διότι κατά τις 10π.μ. έχω επιστρέψει στο σπίτι και ξαναφεύγω για έλατο και λοιπά με όλη την οικογένεια...

Με το ποδήλατο έχω ξανανιώσει. Βέβαια δεν έχω καταφέρει ακόμα να χάσω κιλά γιατί αντί για σπανακόπιτα (που καίει ο agior) εμένα καίει πολύ συχνά σοκοφρέτες και παγωτά... (διότι όταν πέφτει η ενέργεια στο μηδέν, αν δεν φάω κάτι γλυκό μένω εκεί που είμαι)!

[ggeorge]

απο τοτε που ηρθα Καλαματα χρησιμοποιώ μονο το ποδήλατο.

Το αυτοκίνητο για τα ταξίδια μονο....

 

Αντε και τις κρυες μερες του χειμωνα.

[kostas K]

Eλάχιστα μέρη έχουν απαγορευτικές κλίσεις για καθημερινή χρήση ποδηλάτου, ακόμα και στην Αθήνα. Όσο πιο πολύ το χρησιμοποιείς τόσο πιο πολύ καταρρίπτεις μύθους και βλέπεις ότι μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σχεδόν παντού. Το προηγούμενο Σου Κου για παράδειγμα γύρισα την Αίγινα με ποδήλατο. Γυρνώντας την με ποδήλατο αποκτάς μια άλλη αίσθηση του τοπίου, εμένα μου φάνηκε από Ριβιέρα και πάνω

[βασιλική]

Και γώ χρησιμοποιώ πλέον ποδήλατο για να πάω στη δουλειά! Τα οφέλοι πολλά...Γλιτώνεις τη κίνηση, την εκτοξευμένη τιμή της βενζίνης, γυμνάζεσαι έρχεσαι σε άμεση επαφή με το περιβάλλον κ.τ.λ....Και η απόδοσεις και αντοχές βελτιώνονται εντυπωσιακά μέρα με τη μέρα...

[iri78]

Εγώ στη Θεσσαλονίκη, ανατολικά και κέντρο, τουλάχιστον, κινούμαι ανετότατα με το ποδήλατο για δουλειά (αρκει να μη βρέχει και φυσάει πολύ).

[Brasco]

Δηλώνω φανατικός του ποδηλάτου. Χρησιμοποιώ και ΜΤΒ και κούρσα.

Με την κούρσα κάνω χαλαρά 150 χλμ σε μια βόλτα...

 

Αλλά για την δουλειά ούτε που πέρασε ποτέ από το μυαλό μου.

Που θα βολέψω τα εργαλεία της δουλείας (μέτρα, αλφάδι, λέιζερ, κορδέλα, total station, κλπ). Άσε που πολλές φορές ξεμένει κανένα συνεργείο από υλικά και χρειάζεται να φορτώσω και κανένα σακί από την κοντινή μάντρα.

 

Με το ποδήλατο πηγαίνω μόνο για αποτυπώσεις γηπέδων γιατί το gps χειρός δεν πιάνει χώρο!!! (για να τσιγκλάμε και λίγο τους ΑΤΜ...)

[JTB]

Δηλώνω πρώην φανατικός του ποδηλάτου (όταν ήμουν έως φοιτητής). Μετά δεν ήταν εύκολο, τώρα πια, φοβάμαι... έχω και δυο παιδιά, δεν είναι να παίζεις!