Ολκιμότητα Χάλυβα

[AlexisPap]

για κατσε οταν ο χαλυβας μπει σε λυγιμό δεν εφελκυεται?

 

για να μπει σε λυγισμό σημαίνει ότι έχει αποφλοιωθεί το σκυρόδεμα (spalling), υπάρχει διαμπερής ρωγμή (σε όλο το βάθος της διατομής) και πιθανώς έχει βραχυνθεί το δομικό στοιχείο.

 

Υπ' αυτές τις συνθήκες ο χάλυψ μηκύνεται ανελαστικά άπαξ και έπειτα εκτελεί κύκλους λυγισμού - ευθυγράμμισης και όχι ανελαστικής θλίψης - εφελκυσμού. Φυσικά πάλι απορροφά κάποια ενέργεια, αλλά αυτή είναι αμελητέα.

 

Οι κανονισμοί μεριμνούν για να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση, όμως -φευ- η πράξη δεν επιβεβαιώνει πάντα τις προσδοκίες.

 

Η δημοσίευση αφορά μονότονη δοκιμή σε θλίψη. Κακώς χρησιμοποιεί τον όρο ductility, αφού το μόνο στο οποίο αναφέρεται η ψαθυρότερη θραύση σε θλίψη. Ductility για να υπάρξει θέλουμε κάμψη, διαρροή του χάλυβα και "πλάστημους" βρόχους στο διάγραμα σ - ε.

[Ροδοπουλος]

ΟΚ θελεις να μπουμε σε δυσκολα νερα?

[Ροδοπουλος]

για να μπει σε λυγισμό σημαίνει ότι έχει αποφλοιωθεί το σκυρόδεμα (spalling), υπάρχει διαμπερής ρωγμή (σε όλο το βάθος της διατομής) και πιθανώς έχει βραχυνθεί το δομικό στοιχείο.

 

Γιατι? με την διαβρωση χανουμε συναφεια. Υπαρχει ρυγματωση στα 360mV αλλα οχι απαριτητα εμφανες spalling.

[Ροδοπουλος]

.... εκτελεί κύκλους λυγισμού - ευθυγράμμισης και όχι ανελαστικής θλίψης - εφελκυσμού.

 

ευθυγράμμισης? γιατι?

 

 

Η δημοσίευση αφορά μονότονη δοκιμή σε θλίψη. Κακώς χρησιμοποιεί τον όρο ductility, αφού το μόνο στο οποίο αναφέρεται η ψαθυρότερη θραύση σε θλίψη.

 

Με διαβρωση βεβαια αρα εχεις μονο θλιψη?

[AlexisPap]

Η ίδια η διάβρωση προκαλεί αποφλοίωση. Αν την βάλουμε κι αυτή στο παιχνίδι απλώς ευκολύνουμε την δουλειά του σεισμού. Όμως για υπάρξει λυγισμός απαιτείται πλήρης αποφλοίωση, αποδιοργάνωση του περισφηγμένου σκυροδέματος και χαλάρωση κάποιων συνδετήρων (που θα έρθει αυτόματα σε αυτή την κατάσταση...)

 

Η ράβδος που στην ημιπερίοδο του εφελκυσμού θα εκταθεί, στην ακόλουθη ημιπερίοδο θλίψης θα υποστεί λυγισμό. Στον επόμενο κύκλο θα ισιώσει, αλλά δεν θα περάσει σε ανελαστικό εφελκυσμό, και έπειτα ξανά θα λυγίσει κοκ.

 

Αλλά όλα αυτά αφορούν κατάσταση μετά την αστοχία. Το θέμα είναι το τι συμβαίνει στο πλάστημο στάδιο. Επειδή ειπώθηκε το νούμερο 75% κάτω στο Agt, σε τι εικόνα διάβρωσης αντιστοιχεί αυτή η μέιωση; Προφανώς δεν αντιστοιχεί σε μείωση διατομής 75%. Αλλά τότε σε τί μείωση διατομής; Εξαρτάται από το είδος των διαβρωτικών παραγόντων;

 

Έχει μόνο θλίψη γιατί μόνο αυτό κάνει στην έρευνά του. Δεν οδηγεί τον χάλυβα σε μεταλαστική παραμόρφωση σε εφελκυσμό, δεν έχει ανακυκλιζόμενη φόρτιση, έχει μονότονη δοκιμή σε θλίψη. Εξάλλου αυτό φαίνεται και από τα αποτελέσματα του...

[Ροδοπουλος]

για 10 κατεβασματα απο τον φιλο μου Χάρη Αποστολοπουλο

 

http://rapidshare.com/files/392657969/D1-3-UPA-3.pdf.html

[xaniared]

Αλεξη τα δοκιμια που εβαλες γιατι δεν εχουν λαιμο? Εχουν διαβρωθει? Επισης τα διαγραμματα ειναι τασεων παραμ/σεων?

Δασκαλε συμφερουν οι ανοξειδωτοι χαλυβες? Δεν εχω δει να τους αναφερετε σε καποιο ποστ.

 

edit: Πολυ ενδιαφερον το τελευταιο αρχειο κε Ροδοπουλε.

[AlexisPap]

Τα δοκίμια είναι παρμένα από τον κορμό διπλού ταυ των τελών του 19ου αιώνα. Στην φώτο φαίνεται η λεπτομέρεια της περιοχής θραύσης (λόγω kB). Η διαμόρφωση των δοκιμίων γίνεται σύμφωνα με κάποιο DIN που τώρα πιά δεν το θυμάμαι. Λαιμός δεν υπάρχει λόγω ψαθυρότατης αστοχίας. Τα διαγράμματα είναι P/δ. Πραγματικά εντυπωσιακά, αλλά είναι χάλυβας ελατής διατομής...

 

Ωραίο το αρθράκι, εντυπωσιακά τα αποτελέσματα σε ότι αφορά το Agt. Φοβερή η διακύμανση για την ίδια απώλεια υλικού / απομείωση διαμέτρου.

 

Δεν έχω γνώσεις στο πόσο μειώνεται η ολκιμότητα σε σχέση με τον βαθμό διάβρωσης. Ωστόσο, για την οικονομία της κουβέντας, να πως την άποψή μου: Εφόσον η διάβρωση έχει γίνει οπτικά αντιληπτή (που σημαίνει ύπαρξη στοιχειωδών τριχοειδών ρωγμών) η απορρόφηση ενέργειας έχει πάει περίπατο. Αν η διάβρωση είναι εκτεταμένη και καλύπτει μεγάλο μέρος των κρισίμων περιοχών, τότε η ενίσχυση είναι μονόδρομος. Δεν θα βασιζόμουνα σε υπολογισμό απομένουσας αντοχής ή απομένουσας ολκιμότητας...

[Ροδοπουλος]

AlexisPap

 

οχι ακριβως. Βεβαια μπορουμε να πουμε ακριβως εαν χρειαζεσαι ενισχυση μετρωντας το δυναμικό και βρισκοντας εαν εχουμε ενανθρακωση ή χλωριοντα ή και τα δυο. Στην δευτερη περιπτωση ακομα και εαν δυναμικο της ταξεως των 300mV σε βαζει σε υποψιες, βεβαια κανεις μια σκληρομετρηση για να δεις την διαρροη. Σε μια 30χ30 κολωνα μπορει να δεις ποσα σιδερα εχεις χάσει. Τοτε κανεις την μελετη σου και λες εχω 3 στα 9 με παιρνει γiα FRP? Μηπως θέλω μανδυσ Ο/Σ? Μπορω να κρατησω τα 3 με ανοδια και FRP, κλπ. Οπως ειπα η ολκιμοτητα ειναι αρκετα σημαντικό μεγεθος και δυστυχως οι περισσοτεροι μηχανικοί δεν του δινουν σημασιά.

[AlexisPap]

Προκειμένου περί υποστυλωμάτων, τα πράγματα είναι ίσως απλούστερα, αφού δεν υπεισέρχεται σε επίπεδο σχεδιασμού η πλαστιμότητα (ασχέτως αν είναι πάντα και παντού χρήσιμη). Όταν όμως έχουμε δοκούς με διαβρωμένο οπλισμό στις κρίσιμες περιοχές, είναι δυνατή η ποσοτική εκτίμηση της απομένουσας αντοχής και πλαστιμότητας; Εδώ υπεισέρχεται και ο ικανοτικός. Αν αγνοήσει ο μελετητής παντελώς τον υφιστάμενο οπλισμό θα οδηγηθεί σε ανεπίτρεπτα υψηλή υπεραντοχή (είδα σε κατεδαφίσεις την απρόσμενα υψηλή αντοχή που μπορεί να έχει μια δοκός με διαβρωμένο οπλισμό), αν πάλι υπερεκτιμήσει την φέρουσα ικανότητά του θα βρεθεί κάτω της προδιαγεγραμμένης αντοχής...

Η ποσοτική εκτίμηση επομένως της απομένουσας αντοχής/πλαστιμότητας είναι βασικό στοιχείο για τον σχεδιασμό επεμβάσεων ενίσχυσης.