Αγγλική συνεχής δόμηση διακοσμητικής τοιχοποιίας

[Γιαννης-ιος]

Όταν τελειώσουμε το ισόγειο και τον πρώτο όροφο, εσωτερικά και εξωτερικά, και έχουμε τοποθετήσει και τα δοκάρια ( τράγιες ) του ισογείου και του πρώτου ορόφου,τότε πρέπει να κατασκευάσουμε το τριγωνικό μέρος της οροφής.

 

Αφού τοποθετήσουμε τα μαδέρια πάνω στις τράγιες του πρώτου ορόφου ώστε να μπορούμε να εργασθούμε, καρφώνουμε ένα ξύλο στο κέντρο, και εσωτερικά στην τοιχοποιίας από Άλφα μπλοκ.

 

Στην κορυφή αυτού του ξύλου, και στις δύο άκρες της τοιχοποιίας, θα τοποθετήσουμε το ράμμα οδηγό, το οποίο θα σχηματίσει ένα τρίγωνο.

 

Αφού ελέγξουμε το ξύλο με το αλφάδι αν είναι απολύτως κάθετο στις δύο από τις τέσσερις πλευρές του, τότε συνεχίζουμε το χτίσιμο.

 

Τα Άλφα μπλοκ που εφάπτονται στο τριγωνικό ράμμα, τα κόβουμε λοξά με έναν τροχό, αφού πρώτα έχουμε σημαδέψει με την βοήθεια του ράμματος, την σωστή κλίση της γωνίας.

Κατά τον ίδιο τρόπο, χτίζουμε και την εξωτερική τοιχοποιία

 

Προσέχουμε να διατηρούμε όλους τους κάθετους αρμούς, σε ίσια νοητή ευθεία.

Κατά αυτόν τον τρόπο τελειώνουμε το χτίσιμο.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε να τοποθετήσουμε εξωτερικά, και το διάτρητο τούβλο ( πέρμακ χώλς ) στο κέντρο του τριγώνου, και λίγο πιο κάτω από την κορυφή, για τον αερισμό της τοιχοποιίας.

 

Ακόμα όταν άρχιζε να βρέχει, ( συχνό φαινόμενο στην Αγγλία, ) σκεπάζαμε την εξωτερική τοιχοποιία με ρολό από λινάτσα, ώστε να μην πάρει την λάσπη από τους αρμούς, το νερό.

 

Όταν η θερμοκρασία ήταν 0 ή - αρνητική κάτω του μηδενός, δεν χτίζαμε. ( πίναμε τσάι στο βαν. )

Αν έκανες το λάθος και έκτιζες με αρνητικές θερμοκρασίες, μετά κατά την άνοδο της θερμοκρασίας σε θετικές + τιμές, παρουσιαζόταν το εξής πρόβλημα.

 

Η παγωμένη λάσπη, άρχιζε να ξεπαγώνει, την ίδια χρονική περίοδο, σε όλους τους αρμούς.

Οι πρώτοι φρέσκοι αρμοί όμως, ήταν αδύνατον να παραλάβουν το βάρος των πάνω σειρών, με αποτέλεσμα να υποχωρούν και να πέφτει η τοιχοποιία. ( Δεν είχαν προλάβει να ξεραθούν, όπως γίνετε στις θετικές θερμοκρασίες, πριν χτίσουμε τις επόμενες σειρές.)

 

Έτσι παρατηρούμε ότι, κατά την άνοδο της θερμοκρασίας, αρχικός, η τοιχοποιία άρχιζε να βγάζει νερό από τους αρμούς, και μετά να στραβώνει και να πέφτει.

 

Χρήσιμες λέξεις της Αγγλικής ορολογίας, στην Ελληνική γλώσσα.

 

Ράμμα = στρίνγκ

Συνδετήρες τοιχοποιίας = Γουόλ ταις.

Χτίστης = Μπρίκ λέιαρ.

Χτίσιμο = Μπρίκ γουόρκ

Τούβλο = Μπρίκ

Αρμός = κος

Αρμός τοποθέτησης ασφαλτόπανου = ντάμ κος

Πρέκι = Λέντλ

Λάσπη = Μάκ, κόμποστ, πλάστερ

Σκαλωσιά = Σκάφελ

Βάσεις = Φαουντέησονς.

Κλίση = Άνγλ

Δοκοί ξύλου = τίμπα

Διάτρητο τούβλο αερισμού = Πέρμακ χωλς

[AlexisPap]

Συγχαρητήρια αγαπητέ Γιάννη για την εξαιρετική και λεπτομερέστατη παρουσίαση της τεχνικής!

[Γιαννης-ιος]

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε AlexisPap

 

Φωτογραφίες από χτίσιμο δικό μου στην ΙΟ, με τετράγωνο αρμό, που φτιάχνει το εργαλείο της κάτω φωτογραφίας του

πρώτου url http://www.postimage.org/image.php?v=Ts6e0HS

 

 

http://www.postimage.org/image.php?v=aVDWHiS

 

http://www.postimage.org/image.php?v=aVDWONi

 

http://www.postimage.org/image.php?v=aVDWYLS

 

http://www.postimage.org/image.php?v=aVDX5fi

 

http://www.postimage.org/image.php?v=aVDX7Kr

[trellovoskos]

Μπράβο Γίαννη για την περιγραφή. Να συνεχίσεις.

 

Επειδή πολύ θέμα έχει γίνει με το υγρό πιάτων (btw θυμάμαι ότι οι Αγγλοι δεν ξεπλένουν καν τα πιάτα όταν τα σαπουνίσουν!) νομίζω ότι έχει ρόλο ανάλογο του υπερρευστοποητή στο σκυρόδεμα. Δηλαδή μειώνει την επιφανειακή τάση του μίγματος, εμποδίζει την δημιουργία συσσωματωμάτων και βελτιώνει την εργασιμότητα.

Το υγρό πιάτων είναι βέβαια πολύ φτηνότερο...

[AlexisPap]

Πράγματι, με το υγρό πιάτων μπορεί να μειωθεί και ο λόγος ν/τ. Αλλά το κονίαμα δεν συμπεριφέρεται σαν να έχεις βάλει ρευστοποιητή. Είναι επίσης κάτι διαφορετικό και από το αζολίτ και από τον ασβέστη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ τα κονιάματα με αζολίτ ή ασβέστη μπορείς να τα "σφίξεις" προσθέτοντας λίγο τσιμέντο στο καρότσι, το κονίαμα με υγρό πιάτων δεν σφίγγει όσο τσιμέντο και να προσθέσεις. Μπορείς να ελέγξεις την εργασιμότητα μόνο με την ποσότητα του υγρού. Επίσης η αίσθηση στο μυστρί είναι τελείως διαφορετική.

Έχω την εντύπωση πάντως ότι προκαλεί σημαντική πτώση αντοχής (ή τουλάχιστον μεγάλη επιβράδυνση στην ανάπτυξη αντοχών). Προσωπικά στα κονιάματα αυτά βάζω πολύ τσιμέντο. Αν και, εδώ θα μας διαφωτίσει καλύτερα ο Γιάννης που σαφώς έχει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία...

[Γιαννης-ιος]

Ευχαριστώ παιδιά για τα καλά σας λόγια.

Το υγρό σαπούνι, σου δίνει την αίσθηση, ότι η λάσπη γλιστράει πάνω στο μυστρί όταν δουλεύεις.

Αυτό σου δίνει περισσότερη ταχύτητα.

 

Ακόμα δεν αφήνει την άμμο της λάσπης, να κάτσει στον πάτο της σκάφης, και το νερό με το τσιμέντο να ανέβει στην επιφάνεια.

Προκαλεί μία σινάφια αυτών των υλικών, αν και διαφέρει το ιδικό βάρος τους, κάνοντας γενικά το υλικό μίγματος ευκολοδούλευτο.

 

Γενικά δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο πάνω στην Αγγλική δόμηση.

 

Αν έχετε φυσικά ερωτήσεις, με χαρά να σας απαντήσω.

 

Έχω να πω πολλά για τα μυστικά της Ελληνικής μεθόδου χτισίματος.

Νομίζω όμως ότι πρέπει να ανοίξω άλλο θέμα.

[AlexisPap]

Γιάννη εγώ θα ήθελα μερικές παραπάνω λεπτομέρειες σχετικά με το θέμα της αντοχής. Βάζεις περισσότερο τσιμέντο σχετικά με την κοινή λάσπη με αζολίτ; Την επόμενη μέρα ο αρμός δεν είναι εύθρυπτος; Η λάσπη κολλάει καλά πάνω στα τούβλα (συνάφεια), ή ξεκολλάει σχετικά εύκολα (αφού βεβαίως σκληρυνθεί);

[Γιαννης-ιος]

Αυτό που μπορώ να σου πω σίγουρα, είναι ότι η λάσπη αυτή γίνετε κόκαλο.

Σίγουρα είναι πιο γερή από το ίδιο το τούβλο.

Δεν παρατήρησα να ξεκολλάει πιο εύκολα, ή να χάνει την δύναμή του.

Φυσικά η ποσότητα παίζει ρόλο.

Εμείς σε μία μπετονιέρα του χαρμανιού, βάζαμε δύο δαχτυλήθρες υγρό πράσινο σαπούνι.

Αυτή η δόση για μισό τσιμέντο, και αναλογία τσιμέντου άμμου ένα προς τρία.

Κολλάει καλύτερα από ότι κολλάνε τα Ελληνικά τούβλα,για τρις λόγους.

 

α) έχουν εγκάρσιες μεγάλες τρύπες, οπότε ενώνει ο πάνω αρμός με τον κάτω, λόγο στο ότι οι τρύπες γεμίζουν με λάσπη.

 

β) χτίζουν με ποταμίσια άμμο, η οποία είναι πιο γερή από την δική μας την νταμαρίσα.

 

γ) χτίζουν μόνο με άμμο και τσιμέντο.