Εφαρμογές, και λύσεις προβλημάτων, με κόλλα πλακιδίων

[Γιαννης-ιος]

H κόλα κάνει και για τις εξής εργασίες.

 

α) Σε οποιαδήποτε λεία επιφάνεια, ( Π.Χ να κατασκευάσουμε μία κορνίζα παραθύρου, ή πόρτας πάνω σε ένα σπίτι προκάτ, που έχει λεία επιφάνεια και δεν κολλάει η λάσπη ) μπορούμε να περάσουμε κόλα με την σπάτουλα των πλακιδίων με τα δόντια, και αφού ξεραθεί, να σουβαντίσουμε επάνω.

 

β) Πριν χτίσουμε την τοιχοποιία ενός φέροντος σκελετού, περνάμε τις κολώνες και τα δοκάρια με κόλα, ( στα σημεία επαφής με την τοιχοποιία, ) με την βοήθεια της οδοντωτής σπάτουλας, για καλλίτερη πρόσφυση της τοιχοποιίας με το σκυρόδεμα. (στις κολώνες κάνουμε κάθετες οδοντωτές λωρίδες )

Αφού ξεραθεί, χτίζουμε.

 

γ) Κατασκευάζουμε απευθείας λούκια με κόλα, σε γειτονικά ντουβάρια, όπου κυλάει το νερό της βροχής επάνω τους, και βρίσκει το κρακ της διαστολής, και περνάει μέσα, πιάνοντας υγρασία.

Αφού κατασκευάσουμε το λούκι πάνω στο κρακ με την βοήθεια του μυστριού, το τρίβουμε με την γωνία του τριβείου τραβηχτά, βουτώντας αυτό συνέχεια στον κουβά με το νερό.

 

Αφού ξεραθεί λίγο, το περνούμε ελαφρά με ένα σφουγγάρι.

 

δ) Αν ανοίξουμε μία οπή στο σκυρόδεμα, Π.Χ για την κατασκευή καμινάδας, τότε αφού χτίσουμε την καμινάδα, βάζουμε περιμετρικά της τρύπας κόλα, με την οδοντωτή σπάτουλα, και αφού στεγνώσει, καλουπώνουμε και ρίχνουμε σκυρόδεμα.

 

Αυτά τα δοντάκια, αυλάκια της κόλας, πρέπει να έχουν περιμετρική φορά γύρω από την τρύπα, για να μην αφήνουν το νερό της βροχής να εισέλθει από το κρακ του σκυροδέματος, που δημιουργείται κατά την ωρίμανσή του.

[Ροδοπουλος]

Επίσης μια λεπτομέρεια: Κατά την ωρίμανση του κονιάματος ( χωρίς ασβέστη ) που χρησιμοποιούμε συνήθως για την επικάλυψη του σιδήρου, πώς εξασφαλίζουμε ότι δεν θα υπάρξει κάθιση (λίγα χιλιοστά) κατά την ξήρανση, που θα αποδυναμώσει την πρόσφυση, οπότε και την στεγανότητα του κονιάματος ως προς την διείσδυση του οξυγόνου που οξειδώνει το σίδερο?

Η κόλα σε αυτή την περίπτωση δεν είναι καλύτερη, αφού η κάθιση που παρουσιάζει είναι πολύ μικρή, και η πρόσφυση μεγαλύτερη?

 

πηγαινε στο http://www.sika.gr/construction/04.06.020_monotop_621_Evolution_gr.pdf και διάβασε τις προδιαγραφές και θα καταλάβεις την διαφορά με την κόλλα.

[Γιαννης-ιος]

Ευχαριστώ κύριε Καθηγητή

[Γιαννης-ιος]

Πάντως η κόλα παιδιά είναι ένα παρεξηγημένο υλικό.

Η ανάλογη προσθήκη ατλακόλ ( αναλόγως την εργασία ) στην κόλα πλακιδίων την κάνει κατάλληλη για πολλές εργασίες.

Και είναι και πιο φθηνή από τον έτοιμο σοβά.

[Γιαννης-ιος]

Όταν ένα σπίτι παρουσιάζει ρωγμές στο σημείο επαφής μεταξύ οπτοπλινθοδομής και φέροντα, έχουμε αισθητικό πρόβλημα.

 

Ο κυριότερος λόγος που αυτό συμβαίνει, είναι το κακό σφήνωμα της οπτοπλινθοδομής.

 

Ωστόσο υπάρχει και ένας άλλος λόγος ο οποίος συντελεί στην δημιουργία ρωγμών.

 

Έχει να κάνει με το στέγνωμα της λάσπης.

 

Όταν τοποθετούμε την λάσπη και το τούβλο, στο σημείο επαφής με την κολόνα, ή το δοκάρι, του εφαρμόζουμε μία δύναμη προς τα στοιχεία.

 

Αυτό είναι καλώ. Όταν όμως ξεραθεί η λάσπη, μικραίνει σε όγκο, και εμφανίζετε μία κατακόρυφη ρωγμή, μεταξύ οπτοπλινθοδομής και κολόνας, και μεταξύ οπτοπλινθοδομής και δοκού.

 

Πολλοί για να εξαλείψουν αυτό το φαινόμενο, το οποίο δημιουργεί τις μετέπειτα ρωγμές στον σοβά, περνάνε ένα πεταχτώ σοβά στην διεπαφή των σημείων.

 

Θα ήταν πολύ καλύτερα, αντί πεταχτό σοβά, να περνάγαμε τις κολόνες και τους δοκούς, με κόλα πλακιδίων, με το μυστρί, και μετά, με την βοήθεια μιας οδοντωτής σπάτουλας πλακιδίων, να δημιουργούσαμε ράφλες ( οδοντωτούς κυματισμούς, κάθετους προς τον άξονα των στοιχείων.

 

Κατ αυτόν τον τρόπω, θα απαλείψουμε τις ρωγμές, διότι επιτυγχάνετε καλύτερη πρόσφυση στην διεπαφή των υλικών.

[SeNNinhA]

Συγνώμη που θα στο χαλάσω αλλά οι ρωγμές δεν δημιουργούνται από τους λόγους που λες.

 

Μάλλον μπορούν να δημιουργηθούν και έτσι αλλά μόνο όταν είμαστε βιαστικοί και δεν αφήνουμε τον απαραίτητο χρόνο ώστε να στεγνώσουν τα υλικά. Οπότε σε αυτή την περίπτωση δεν φταίνε τα υλικά αλλά εμείς.

 

ΣΕ ΚΑΘΕ σημείο επαφής δύο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΥΛΙΚΩΝ θα δημιουργηθεί αργά ή γρήγορα κάποια μικρή η μεγάλη τριχοειδής ρωγμή. Είναι απλή φυσική. Το κάθε υλικό συμπεριφέρεται διαφορετικά στον κύκλο θέρμανσης-ψύξης του κατά την διάρκεια του χρόνου και έτσι δημιουργούνται οι ρωγμές λόγω και της έλειψης ελαστικότητας των υλικών καθώς και του σοβά που επικαλύπτει σαν ενιαία στρώση τα υλικά της βάσης. Ρωγμές θα δημιουργηθούν επίσης στον πρώτο 1,5 χρόνο λειτουργίας του νέου κτιρίου όπου σε αυτό το διαστημα το κτίριο βρίσκει τις ισορροπίες του με το έδαφος έδρασης και υπάρχουν μικρές διαφορικές καθιζίσεις οι οποίες και στρεσάρουν το κτίριο δημιουργώντας μικρορωγμές σε διάφορα σημεία επαφής υλικών κυρίως.

 

Για την εξάλειψη του φαινομένου είναι γνωστό το τι κάνουμε. Σε κάθε σημείο επαφής δύο διαφορετικών υλικών τοποθετούμε ΥΑΛΟΠΛΕΓΜΑ. Το υαλόπλεγμα λειτουργεί συνδετικά στο στρώμα του σοβά (όπως ο οπλισμός στο μπετό) και δεν το αφήνει να ρηγματώσει. Λειτουργεί επίσης σαν διαχωριστική επιφάνεια διατηρώντας την συνοχή του επιφανειακού επιχρίσματος και οποιαδήποτε μικρή ρηγμάτωση εξακολουθεί να γίνεται αλλά παραμένει κάτω από την στρώση του επιχρίσματος χωρίς να το επηρεάζει.

 

Ότι ισχύει για τον σοβά, φυσικά ισχύει και για άλλα υλικά. Όπως τα σπατουλαρίσματα στις γυψοσανίδες (επαφή γυψοσανίδας-τοιχοποιίας, μπετού, κλπ)

 

Ο τρόπος που αναφέρεις δεν μπορεί ποτέ να εξαλείψει τις ρωγμές που αναφέρεις. Η κόλλα είναι μη ελαστικό υλικό (εκτός από συγκεκριμένες με κάποια ελαστικότητα) και εξακολουθεί να είναι ενα διαφορετικό υλικό σε επαφή με κάποιο άλλο. Σε κάθε περίπωση που αναφέρεις, μόλις ξεραθεί η κόλλα, μετά από καιρό αυτή θα έχει συστολές και διαστολές και θα δημιουργηθούν και πάλι ρηγματώσεις στα σημεία εκείνα.

 

Σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετά ελαστική και πάντα σπάει. Απλά σπάει λιγότερο και αργότερα από μια απλή τσιμεντοκονία.

 

Είναι ενα υλικό με το οποίο μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα μεν αλλά δεν μπορείς να το εμπιστεύεσαι με κλειστά τα μάτια. Υπάρχουν πια εξειδικευμένα υλικά τα οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις και να είσαι ήσυχος. Καλό είναι να ξέρουμε τις διάφορες χρήσεις των υλικών για μικροεπισκευές, ευκολία και οικονομία αλλά πρέπει να ξέρουμε και τα όριά τους και όχι να μην θεοποιούμε κανενα από αυτά. Ειδικά όταν μιλάμε για νέες κατσκευές είμαι εντελώς αντίθετος σε ημίμετρα και επιμένω στην σωστή κατασκευή όλων των λεπτομερειών σε αυτή. Για μικροεπισκευές το συζητάω.

[Γιαννης-ιος]

Δεν μιλάμε για το ίδιο.

Αυτά που είπες είναι σωστά.

Αλά και αυτά που είπα είναι σωστά.

Αυτά που είπες, εφαρμόζονται αφού έχει γίνει η ρωγμή, στον σοβά.

Αυτά που είπα εφαρμόζονται για να μην γίνει η ρωγμή.

[SeNNinhA]

Συγνώμη αλλα αυτα που λες τώρα είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ.

 

Η χρήση υαλοπλεγματος είναι για την αποφυγή των ρηγματωσεων. Η εφαρμογη αυτών που λες δεν εξασφαλίζει τίποτε απολύτως εάν δεν βάλεις υαλοπλεγμα στις ενώσεις διαφορετικών υλικών.

 

Θα σε παρακαλούσα να είσαι πιο προσεκτικός στο τι προτείνεις γιατί απ´ότι μπορώ να καταλάβω ξέρεις αρκετά πράγματα λάθος ή τα έχεις ερμηνεύσει λάθος.

[Γιαννης-ιος]

Θα σου πω κάτι που είναι εντελώς εμπειρικό.

Είμαι 53 ετών, και σε ηλικία 13 ετών άρχισα να χτίζω πολυκατοικίες, μέχρι και σήμερα.

Δεν παρατήρησα ποτέ σκασίματα, στα χτισίματα που έκανα.

Όταν όμως βγήκε το μπετοφόρμ, το οποίο έβγαζε εμφανή μπετά, και καταργήθηκε και η σφαλτσογωνιά που τοποθετούσαμε στις γωνίες των στοιχείων, τότε εμφανίστηκαν οι ρωγμές.

 

Για δύο βασικούς λόγους.

α) Η σφαλτσογωνιά στο στοιχείο, εκτός του ότι βοηθούσε να μην σπάσει η γωνιά της κολόνας, βοηθούσε και στην αποφυγή των ρωγμών, διότι η λάσπη που είχε το τούβλο, την ώρα που το τοποθετούσαμε, αγκάλιαζε το φάλτσο μέρος της κολόνας, και ξεραινόταν

η λάσπη, αγκαλιάζοντας το στοιχείο.

 

Αυτό ήταν ένας λόγος, που τα δύο σώματα δεν έσκαγαν.

 

β) Ο άλλος λόγος, ήταν το άγριο της επιφάνειας της τάβλας, το οποίο αποτυπωνόταν στο ΟΣ του στοιχείου, και γινόταν η πρόσφυση.

 

Αυτά τα δύο, είναι που επιτυγχάνει το ξεραμένο δοντάκι, που κατασκευάζει η οδοντωτή σπάτουλα, στο υλικό της κόλας

 

Μεγαλύτερη επιφάνεια, λόγο οδοντωτού σχήματος, καλύτερη πρόσφυση.

 

Πριν τα μπετοφόρμ, γιατί δεν υφίσταντο ρωγμές?

 

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, κάνουμε το πεταχτό, πριν τον κύριο σοβά.

Διότι χωρίς το πρώτο χέρι του πεταχτού, ο σοβάς κατά την ξήρανση μικραίνει, με αποτέλεσμα να κουφώνει από την οπτοπλινθοδομή.

Αντιθέτως, το πεταχτό, δεν τον αφήνει να κουφώνει

[SeNNinhA]

Τον μηχανισμό αστοχίας και δημιουργίας ρηγματωσεων στον εξηγησα πιο πριν.

 

Οι φαλτσογωνιες δεν έχουν καταργηθεί. Οποίος θελει τις χρησιμοποιεί. Αυτό που λες με τις φαλτσογωνιες έχεις δίκιο διότι υπήρχε επικάλυψη του ενός υλικού πάνω στο άλλο και όχι μια κατακόρυφη επιφάνεια επαφής μόνο. Αυτό σίγουρα μείωνει τις ρηγματωσεις αλλα δεν τις εξαφανίζει τελειως.

 

Το άγριο της επιφάνειας της ταυλας λειτουργεί και αυτό ευεργετικά αλλα όχι αποτρεπτικα. Σαφώς όσο πιο άγρια επιφάνεια τόσο καλύτερη η πρόσφυση και εκει βοηθάει η κόλλα που λες. Δεν εξασφαλίζει όμως και πάλι τίποτε απο Μονή της. Είναι σαφώς θετική η επιδρασή της. Όταν όμως είναι τόσο εύκολη Γρηγόρη και οικονομική η εφαρμογη του υαλοπλεγματος δεν βλέπω τον λόγο να ασχολούμαστε με ημιμετρα.

 

Μπετοφορμ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χρησιμοποιούνται σε οποιοδήποτε σημείο δεν είναι εμφανές μπετόν. Επιβαλεται η χρήση κλασικού ξυλοτυπου. Εχω διώξει συνεργεία που δεν συμορφωνονταν με αυτό. Εάν κατα λάθος έχεις εμφανές μπετόν σε άλλο σημείο τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις κόλλα, να το πελεκισεις, ή βελτιστα να χρησιμοποιήσεις τα σώστα και κατάλληλα υλικά που υπάρχουν ειδικά για τέτοιες περιπτώσεις. Πολυ απλά στην εφαρμογη τους και σαφώς αποτελεσματικά. Απλά τα περνάς πάνω στο μπετόν με ένα ρολλό.

 

Και πριν τα Μπετοφορμ υπήρχαν τριχωειδης ρωγμές αλλα τα σπίτια ειχαν μεγαλύτερα προβλήματα απο αυτές και κανείς δεν ασχολουταν.