Εμπειρίες από εργασία στο εξωτερικό

[Giorgos1987]

Καλά γιατί έχει τόσο ακριβό επίπεδο διαβίωσης η NY? Να υποθέσω οτι είναι η "Εκάλη" της Αμερικής και μαζεύονται όλοι οι πλούσιοι και τα κεφάλαια εκεί? Πάντως φαντάζομαι πως θα υπάρχουν και πολύ φθηνότερα μέρη για να μείνεις με αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

[ZaXoYs]

 Χοντρικά τα $$ από το Marie Curie θα είναι κάπου 2500-2900 περίπου καθαρά 

εξαρτάται απο χώρα σε χώρα γιατί μερικές φορολογούν διαφορετικα τα  "έξτρα" επιδόματα.όπως το mobility και το living

 

 

Πριν από καμιά ώρα με ενημέρωσε φίλη μου οτι την πήραν σαν chancellor fellow (είναι κάτι σαν λέκτορας αλλά κάνεις μόνο έρευνα αντι να διδάσκεις από οτι κατάλαβα) στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου  με μικτα 37000 λίρες για να έχουμε τάξη μεγέθους,

Edited Ιούλιος 6 , 2013 by ZaXoYs

[bebis1]

Ήθελα να θείξω κάποια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, κατ' εμέ, όσοι ζούνε και εργάζονται στο εξωτερικό, φεύγοντας από τη χώρα τους.

 

Μοναξιά.  Από προσωπική εμπειρία, έχοντας ζήσει ακρετά χρόνια στο εξωτερικό, θεωρώ πως η μοναξιά είναι αβάσταχτη σε ένα μεγάλο βαθμό.  Είσαι μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους, να μοιραστείς μια χαρά ή λύπη.  Στην πρώτη περίπτωση πολλαπλασιάζεται, στη δεύτερη διαιρείται και ελαφρώνεις.  Πιστεύω πως τα λεγόμενα μου θα τα κατανοήσουν καλύτερα, μόνον όσοι έχουν πολυετή εμπειρία στο εξωτερικό.  Όσοι δεν έχουν ζήσει κάποια χρόνια εκτός, φοβάμαι δύσκολαι το αντιλαμβάνονται.  Αν πας έξω, τον πρώτο καιρό είσαι ενθουσιασμένος, μετά πέφτει η χρυσόσκονη και αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα.  Πιστεύω οι στιγμές μοναξιάς είναι αισθητές, επίσης, όταν αρρωστήσεις - ασθαινήσεις, σε στιγμές ανθρώπινης αδυναμίας δηλαδή.

 

Κοινωνικές συναναστροφές - Εξέλιξη ζωής.  Πηγαίνοντας σε ένα νέο τόπο, στην ουσία κάνεις μια νέα αρχή σχεδόν σε όλους τους τομέις.  Ειδικά μετά από μια ηλικία (30+), οι φιλικές σχέσεις γίνονται πιο δύσκολα, ο κύκλος διαμορφώνεται πιο δύσκολα, τα χρόνια περνάνε, οι συναισθηματικές σχέσεις επίσης ζορίζονται, πόσο μάλλον αν είσαι αλλόεθνος και πας σε μια άλλη χώρα.  Δεν ισχυρίζομαι πως υπάρχει ρατσισμός, αλλά μια διστακτικότητα στις σχέσεις με τους ντόπιους.

 

Θαλπωρή.  Επίσης σου λείπει η εστία σου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.  Συγκρίνονται η οικονομική ευμάρια και η επαγγελματική εξέλιξη με τη ζεστασιά του σπιτιού σου?

[Innersense]

Πολύ σημαντικά τα θέματα που θιγεις και σίγουρα θα πρεπει να τα έχει οποίος ενδιαφέρεται υπόψη του...

Την έχω κανει αυτή τη συζήτηση απο καρδιάς με φιλο που ζει χρόνια στο εξωτερικο και ηταν πολύ ενδιαφέρουσα...

[Ροδοπουλος]

συγνώμη αλλα διαφέρουν απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Εγω προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα διότι πήγα με την νοοτροπία οτι πάω να ζήσω και όχι οτι πάω να ζήσω απο ανάγκη. Φιλε/Φιλη

Innersense

εαν νιώθεις έτσι κάτσε σπίτι σου διότι σε περιμένει δυστυχία.

[Fritz Todt]

Αγαπητοί συνάδελφοι,

 

Με δεδομένη την κρίση που επικρατεί στην ελληνική αγορά, σκέφτομαι να ξαναφύγω στο εξωτερικό για εργασία.

(δούλεψα πριν αρκετά χρόνια σε κατασκευαστικό έργο στη Βουλγαρία)

 

Το θέμα είναι πως τα τελευταία 6 χρόνια που εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας, έχω μείνει πίσω σε εμπειρία εργοταξίου.

Ασχολούμαι κυρίως με έκδοση οικοδομικών αδειών, νομιμοποιήσεις και ενεργειακές επιθεωρήσεις.

 

Σκέφτηκα λοιπό πως πριν ψαχτώ ξανά για έργο εξωτερικού, καλό θα είναι να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου.

 

Με βάση τα παραπάνω θέλω να ρωτήσω:

 

- Κατά πόσο η εκμάθηση (μέσω πιστοποίησης) του λογισμικού Primavera για διαχείριση έργων, αποτελεί εφόδιο για πιθανή πρόσληψή μου σε κάποιο έργο του εξωτερικού (σε ελληνική ή ξένη εταιρία)?

 

- Μπορεί η γνώση του Primavera να αναπληρώσει την έλλειψη εμπειρίας μου σε θέματα μεγάλων έργων, με στόχο την πρόσληψή μου, έστω και σε επίπεδο εκπαιδευόμενου?

[anavatis]

συγνώμη αλλα διαφέρουν απο άνθρωπο σε άνθρωπο. 

 

Σαφώς και διαφέρουν οι ψυχικές αντοχές από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν όμως σε κάθε άνθρωπο. Είναι πολύ σημαντικές οι ψυχολογικές διαστάσεις που έθεσε ο συνάδελφος και η 'κατανόησή' τους αποτελεί εν μέρει το κλειδί της επιτυχίας, για πολύχρονη παραμονή και επιτυχία σε μια άλλη χώρα. Το πάω για να ζήσω κι όχι πάω από ανάγκη είναι μια σωστή αρχή προς την κατεύθυνση αυτή...μόνο που έχεις να παλέψεις με τη 'ρημαδιασμένη' μνήμη που δεν ξέρεις πώς σε ποιες -ευνοϊκές ή δυσχερείς- καταστάσεις θα λειτουργήσει....

Edited Ιούλιος 15 , 2013 by anavatis

[Ροδοπουλος]

Σαφώς και διαφέρουν οι ψυχικές αντοχές από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν όμως σε κάθε άνθρωπο. Είναι πολύ σημαντικές οι ψυχολογικές διαστάσεις που έθεσε ο συνάδελφος και η 'κατανόησή' τους αποτελεί εν μέρει το κλειδί της επιτυχίας, για πολύχρονη παραμονή και επιτυχία σε μια άλλη χώρα. Το πάω για να ζήσω κι όχι πάω από ανάγκη είναι μια σωστή αρχή προς την κατεύθυνση αυτή...μόνο που έχεις να παλέψεις με τη 'ρημαδιασμένη' μνήμη που δεν ξέρεις πώς σε ποιες -ευνοϊκές ή δυσχερείς- καταστάσεις θα λειτουργήσει....

 

Ακριβώς πας για να ζήσεις και να ζήσεις καλά. Το χειρότερο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι να ξεκινήσεις τις συγκρίσεις. Το καλύτερο είναι να προσπαθήσεις να δεις τα θετικά και οχι τα αρνητικά. Εαν ξεκινήσεις με την λογική οτι πάω απο ανάγκη κλπ θα τα κάνεις μούσκεμα.  

[SIRADRAB]

Συμφωνώ με Ροδόπουλο.

 

Βασική αρχή είναι να αισθάνεσαι ελεύθερος και πολίτης του κόσμου, ότι είσαι εκεί επειδή το θέλεις και έχεις κάτι να κάνεις και όχι σαν αιχμάλωτος πολέμου.

 

Τώρα σχετικά με την μνήμη, τις αναμνήσεις και πως θα τα παλέψεις, υπάρχουν και τα αντίδοτα.

Γράψου συνδρομητής στο ΥΠΕΚΑ να σου στέλνουν εκεί όλες τις διευκρινιστικές εγκυκλίους που εκδίδουν για τους πρώτους τρεις μήνες.

Είναι αρκετό διάστημα για να πάθεις black out και να μην θυμάσαι τίποτα!   

[Dimxpat]

To primavera είναι είναι μόνο για επαγγελματία μηχανικό προγραμματισμου και όχι για μηχανικο εργοταξίου ,σε επίπεδο χρονικου προγραμματισμου και παρακολουθησης μέχρι και μεσαι έργα το ms project είναι μια χαρα ,σε πολυ μεγάλα >300 m Euros h $ θα υπάρχει είτε τμημα είτε μηχανικος