Ιστορία των Τριγωνομετρικών Δικτύων

[agior]

Σύντομα τα τριγ/κα βάθρα θα αποτελούν ιστορικά ντοκουμέντα μιας άλλης εποχής

 

Με αφορμή αυτή τη διαπίστωση ας προσθέσουμε ότι στοιχεία και γεγονότα διαθέτουμε ή έχουμε ακούσει για την ίδρυση (και τη χρήση) των Τριγωνομετρικών δικτύων μας. Πως να σκυροδετούσανε άραγε τα βάθρα στις κορφές; Με τι προδιαγραφές; Πως τριγωνίζανε; Πως ανέβαζαν το όργανο; Τι εποχές; Σκόπευαν και νύχτα; Κάνανε συνδυασμένες παρατηρήσεις πολλών συνεργείων ταυτόχρονα;

 

Θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο για τους νέους να δούν μέσα απ τις εμπειρίες των παληών τι κρύβεται πίσω απ το γκρίζο βάθρο στο βουνό...

[topografina]

Ωραίο θέμα..... αλλά δυστηχώς δεν βλέπω να παραθέτει κανείς στοιχεία.......

[agior]

Τέλος χειμώνα προς άνοιξη '93 αν θυμάμαι καλά, αγρόκτημα Μελίτης Φλώρινας. Ο τότε Νομάρχης (ΑΤΜ) έχει δεί τα σφάλματα στην τοπική διανομή (του '39 αν επίσης θυμάμαι) και στα πλαίσια καλής θέλησης από μέρους του εργοδότη μου αναλαμβάνουμε να του φέρουμε πλευρομετρήσεις (όσες ήταν δυνατό) και γωνιομετρήσεις για όλο το Δίκτυο και με τα ΓΥΣ μέσα (τελικά το λύσαμε εμείς). Πρέπει να ήταν 25-30 τριγ/κά με παράξενα ονόματα "Γκαγκάλατα" "Γκραμάιτε" "Ψωρότοπος" "Μπελουτράκι" είναι λίγα που θυμάμαι. Ο εξοπλισμός ήταν ένας θεοδόλιχος WILD T3 της υπηρεσίας, ένα τόταλ SOKKIA SET2c για τις πλευρές, δυο βαρόμετρα Thomen, στόχοι με εννιά ανακλαστήρες κλπ. Τα οχήματα ήταν 2 τρακτέρ που ευγενώς πρόσφεραν τα παιδιά από την Κοινότητα Μελίτης όπως κι ένα μικρό γραφειάκι για τους χοντρικούς υπολογισμούς (η τελική επίλυση έγινε στην Αθήνα βέβαια) Το συνεργείο ήταν εξαμελές με τον υπογράφοντα επικεφαλής, ένα ΑΤΜ, δυό εργοδηγούς-παρατηρητές, ένα σημειωτή κι έναν οδηγό (χωρίς όχημα). Κατάλυμα στο Ξυνό Νερό, στη θεία-Όλγα, σε παληό σπίτι που μας φιλοξένησαν, πάνω στον όροφο είδει στρατώνα, όλα τα κρεββάτια στη σειρά. Αγοράσαμε ρεφενέ κι εγκαταστήσαμε και θερμοσίφωνο Κάθε πρωί αφήναμε κατιτις στη θεία-Όλγα και μας μαγείρευε και σπιτικό φαί.

Η δουλειά είχε βασικά πολύ βόλτα με τρακτέρ και λιγότερο παρατηρήσεις. Ώρες να πας από τη μια ράχη (που πήγες για να στήσεις "παπά" ) στην απέναντι ράχη που είχες στήσει άλλον κι έπεσε το βράδυ, μετά να πας στον κάμπο να στήσεις τον τρίτο, τέταρτο, πέμπτο,... Μετά να περιμένεις στο πουθενά, με στημένο το Sokkia, τους άλλους να πάνε γύρα στους στόχους, να πάει απόγεμα, να στήσεις το T3, να πάρεις περιόδους, να γυρίσεις το βράδυ κατάκοπος, ζεστό μπάνιο, φαί και ύπνο. Αυτή ήταν η συνηθισμένη μέρα μας. Υπήρχαν βέβαια και σπέσιαλ μέρες που είχαμε σκυροδέτηση σε θέσεις χαλασμένων βάθρων Υπ Γεωργίας (τα ΓΥΣ δεν τα πειράζαμε βέβαια) κλπ. Κουβαλάγαμε τα υλικά στην καρότσα και γυρίζαμε χαρμάνι εκεί μέσα. Αντί για καλούπι είχαμε μια μεγάλη γλάστρα από αμιαντοτσιμέντο, χωρίς πάτο (εκεί ήταν το δύσκολο, να κόψεις τον πάτο χωρίς να σπάσεις τη γλάστρα) Είναι αξιοθαύμαστο που άντεξε για όλες τις σκυροδετήσεις. Εκεί να δείτε πατέντες...

Ενας άλλος παράγοντας ήταν τα καιρικά φαινόμενα, άνοιξη με κρύο το πρωί, καταιγίδες και ζέστη το μεσημέρι, καταχνιά την άλλη μέρα, ξανά καταιγίδα το απόγεμα και πάει λέγοντας. Θυμάμαι ένα μεσημέρι στην Πιπερίτσα (δίπλα στο Καϊμάκτσαλάν), πηγαίναμε για ένα ΓΥΣ, μας έκλεισε απότομα ο καιρός σε γυμνή κορφή Το γράφω και ανατριχιάζω Ηταν σα να μας βαράει βαρύ πυροβολικό, οι κεραυνοί πέφτανε ολόγυρα, τρομοκρατηθήκαμε, πηδήξαμε κάτω και ξαπλώσαμε καταγής με το χαλάζι να μας μαστιγώνει τις πλάτες, ο Μεγάλος είχε κέφια για σαματά... Ούτε που σκεφτήκαμε τον εξοπλισμό και τις προμήθειες, το τομάρι μας να σώσουμε μόνο. Μερικά βάθρα ήταν πάνω στη μεθόριο και υπήρχε κάποιο σφίξιμο όταν ανεβαίναμε εκεί... Μέρη βαρυφορτωμένα με Ιστορία (1ος ΠΠ, Βαλκανικοί, Εμφύλιος)

 

Ηταν μια εμπειρία ζωής για μένα και με σημάδεψε γερά.

[DIMITRIS80]

Ευχαριστούμε που τα μοιράζεσαι συνάδελφε.

Εύγε για την πληροφορία που μας δίνεις και για την γλαφυρότητα της περιγραφής.

[MAKAP]

Τελικά, αυτές οι εμπειρίες και οι γνώσεις που έχει βιώσει ο καθένας μας, στον τομέα της ειδικότητας και της δραστηριότητάς του, είναι η κληρονομιά και η παρακαταθήκη που αφήνουμε σ' αυτό το forum για τους νεώτερους.

 

Εύγε, για την ιδέα σου να ανοίξεις το θέμα και, ακόμη περισσότερο, για τις μνήμες από τα προσωπικά σου βιώματα, που μοιράστηκες μαζί μας.

[thomas]

Τέτοιες εμπειρίες σαν του agior σηκώνουν συγγραφή βιβλίου . Με τον σύγχρονο εξοπλισμό η τέχνη χάνεται και οι πατέντες αγοράζονται .

 

Οπότε όλα αυτά που περνούσαν οι κομάντο-τοπογράφοι έχουν ιδιαίτερη διηγηματική αξία .

[agior]

Συναντήθηκα πρόσφατα με φίλο και συνταξιούχο πλέον συνάδελφο γεωμέτρη-τοπογράφο πολιτικού προσωπικού της ΓΥΣ, απόφοιτο της σχετικής σχολής που λειτουργούσε στην Υπηρεσία τη δεκαετία '60 (πιθανόν και του '70). Τον έβαλα να μου σκιαγραφήσει τη διαδικασία που εφαρμόζετο για την ίδρυση των τριγωνομετρικών. Λόγω του ότι

ο χρόνος που είχαμε ήταν περιορισμένος δεν επεκτάθηκε προς το παρόν σε λεπτομέρειες και στοιχεία για τις μετρήσεις.

 

Η περιοχή ενδιαφέροντος χωριζόταν σε τομείς. Κάθε τομέας αναλογούσε σ' ένα συνεργείο που αποτελείτο από τον προϊστάμενο (συνήθως ιδιώτης υπάλληλος), 5-6 φαντάρους και ένα ντόπιο οδηγό για την πλοήγηση στο βουνό. Είχαν για υποζύγια 6-7 μουλάρια, ένα κουβάλαγε το αμμοχάλικο, ένα το νερό, άλλο το καλούπι κλπ. Εξορμούσανε πρωί-πρωί (3πμ.) από το πλέον απομακρυσμένο χωριό που μπορούσε να φτάσει το Ρέο (βιβλικό στρατιωτικό όχημα) και όπου φιλοξενούντο μέχρι να τελειώσει η δουλειά (συνήθως ο προίστάμενος στο σπίτι του προέδρου και οι φαντάροι στο σχολείο ). Είχε προηγηθεί προσδιορισμός επί χάρτου 50κ των κατάλληλων σημείων όπου έπρεπε να ιδρυθούν τα βάθρα. Όταν φτάνανε στο σημείο πρώτη δουλειά ήταν να σκάψουν το λάκκο (με κυμαινόμαινο βάθος από 50-130 εκ). Στη συνέχεια τοποθετούσαν την πλάκα ασφαλείας (μου την περιέγραψε σε μέγεθος μικρού ποτηριού, από καλάι, με χαραγμένο σταυρό) μετά επίχωναν γύρω της, τοποθετούσαν ένα κομμάτι χαρτί (τσιμεντοσακκούλα συνήθως) και στρώνανε μια στρώση αμμοχάλικο από πάνω. Στη συνέχεια στήριζαν το καλούπι (δυο τεμάχια), το κέντρωναν με τη βοήθεια δυο τεμνόμενων κομματιών σπάγγου και με το ζύγι το κατακορύφωναν. Τέλος, σκυροδετούσαν με προσοχή και τοποθετούσαν την μπρούτζινη πλάκα, αφού "χτυπούσαν" τα στοιχεία της, κεντρωμένη στο σημείο τομής των σπάγγων. Στη συνέχεια μετακινούντο στο επόμενο σημείο. Μετά από μερικές μέρες πέρναγε ένας φαντάρος με μουλάρι και ξεκαλούπωνε, έβαφε και εγκαθιστούσε τον "παππά" (είχε μονό σετ πτερύγια και λεπτότερο καδρόνι για τα 4ης ή διπλό σετ πτερυγίων και χοντρότερο καδρόνι τα 3ης και 2ας τάξεως).

 

Όπως είναι φυσικό, μου υποσχέθηκε ότι θα μας διηγηθεί τα των μετρήσεων σε επόμενη συνάντηση.

[chironis]

Ωραία περιγραφή απο τον συνάδελφο ,στο σημείο αυτό να προσθέσω οτι οι γωνιομετρήσεις

γίνονταν πάντα νύχτα (για να αποφύγουν τη διαθλαση της ημέρας) με σκοπεύση ενα λαμπάκι κεντραρισμένο στον εκάστοτε στόχο.Αυτά απο παλιό πολιτικό προσωπικό της ΓΥΣ ,

υπηρέτησα ενα διάστημα στη ΓΥΣ.

[Kane]

Πραγματικά πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες,εστω και εγκυκλοπαιδικά.

 

Πολύς κόσμος εφτυσε πραγματικά αιμα για την δημιουργια τους και τους τριγωνισμους.

 

Μακάρι στις μέρες μας και σε αυτές που θα έρθουν να παραμείνουν απείραχτα τα βάθρα.Δυστυχώς για εμάς (επαγγελματικα,ιστορικα,συναισθηματικα) δεν σκέφτονται το ιδιο οι αγρότες,οι χωματουργοί και όποιοι εχει τύχει να καταστρέψουν βάθρα.

Στην περιοχή μας εχουν γίνει μυνήσεις κατ'αγνώστου (φυσικα παλια ιστορια,μιας και ειμαι μικρός σε ηλικια και δεν γνωριζω κατα πόσο ευσταθεί) για την καταστροφή των βάθρων αλλα δεν εχει γινει τιποτε.

Δυστυχώς ο "κόσμος" δεν μπορει να σκεφτεί την χρησιμοτητα των μιας και πολλοι αγρότες (νεοι κιολας) θα προτιμουσαν να μην τα βλέπουν μεσα στα χωραφια τους,

μιας και υπαρχουν αρκετες τεχνητές "τουμπες"-υψώματα στην περιοχή μας για την τοποθετηση των βαθρων.

Κατ'εμε οποιος κατεστρεψε βαθρο,θα επρεπε να ξαναπληρωσει σύμφωνα με την αντιστοιχη εργασια/αρθρο την επανίδρυση του...Αλλά στην Ελλάδα ζούμε.

[dimamp]

Πολύ ωραίο θέμα συνάδελφε!!! Αν μπορέσεςι να επανέλθεις με το πως γινόντουσαν οι μετρήσεις θα ήταν ακόμη πιο συναρπαστικό!