Σπάσιμο κοχλία σε εφελκυσμό

[imt]

@costasV

Ναι, οπως διατυπωθηκε η προταση μου, σε παει αλλου (λολ).

Το νοημα ομως, νομιζω, παραμενει σαφες.

[CostasV]

Γιατί όμως το σπάσιμο του κοχλία στην βάση της κεφαλής, υπό την προϋπόθεση ότι το φορτίο ισούται με τον φορτίο που αντιστοιχεί στην τάση αντοχής (σε όποια διατομή και με όποιους συντελεστές συγκέντρωσης τάσης έχει αυτή η τάση υπολογιστεί), να θεωρείται χειρότερο από το σπάσιμο του στο σπείρωμα;

 

Οπως διάβασα και κάπου: Οι κοχλίες όταν τους ζορίσεις πολύ μπορεί να σπάσουν. Αυτό δεν είναι καλό , αλλά συμβαίνει μερικές φορές. Αυτό που δεν πρέπει να γίνεται ΠΟΤΕ είναι να ξυρίζεται το πάσο τους. Πρέπει να σπάνε οι κοχλίες προτού ζυριστεί το πάσο τους.

[imt]

[Γιατί όμως το σπάσιμο του κοχλία στην βάση της κεφαλής, υπό την προϋπόθεση ότι το φορτίο ισούται με τον φορτίο που αντιστοιχεί στην τάση αντοχής (σε όποια διατομή και με όποιους συντελεστές συγκέντρωσης τάσης έχει αυτή η τάση υπολογιστεί), να θεωρείται χειρότερο από το σπάσιμο του στο σπείρωμα;]

 

Τα εντος της παρενθεσης τα αγνοω για να απλοποιησω το ερωτημα.

Επισης στην συνεχεια μιλαμε για κοχλιες με normal κορμο που υποκεινται μονο σε εφελκυστικες δυναμεις, οχι διατμιτικες.

 

Στο σπειρωμα εχουμε μικροτερη διατομη απ’ οτι στον κορμο, αρα στο σπειρωμα εχουμε μεγαλυτερη ταση. Αυξανοντας την εφελκυστικη δυναμη, η ταση στο σπειρωμα θα φτασει πρωτη την ταση αστοχιας και εκει θα εχουμε το σπασιμο.

Εαν ομως κοντα στο κεφαλι εχουμε μεγαλη συγκεντωση τασεων (κατασκευαστικο ελαττωμα) τοτε τα ανωτερω δεν ισχυουν και η ταση σε καποια διατομη κοντα στο κεφαλι ειναι μεγαλυτερη απο την ταση στην διατομη του σπειρωματος με αποτελεσμα το σπασιμο να επερχεται σε αυτην την διατομη. Ο κοχλιας της περιπτωσης αυτης ‘’μειωνεκτει’’ εναντι του κοχλια της πρωτης περιπτωσης στο οτι παρουσιαζει αυξημενη συγκεντωση τασων κοντα στο κεφαλι. Ο κατασκευαστης του κοχλια αυτου μας παρεδωσε ποιοτητα ‘’χειροτερη’’ απο την ποιοτητα του πρωτου.

 

Μετα ερχεται ... η μεταγλωσσα (που, χωρις να την καλουμε, χωνεται παντου !!!) και τα παραπανω τα κανει ‘’ το σπασιμο στο κεφαλι ειναι χειροτερο απο το σπασιμο στο σπειρωμα’’ η’ ‘’ το σπασιμο στο κεφαλι θεωρειται χειροτερο απο το σπασιμο στο σπειρωμα’’ !!!

 

 

 

 

 

Οπως διάβασα και κάπου: ‘’Οι κοχλίες όταν τους ζορίσεις πολύ μπορεί να σπάσουν. Αυτό δεν είναι καλό , αλλά συμβαίνει μερικές φορές. Αυτό που δεν πρέπει να γίνεται ΠΟΤΕ είναι να ξυρίζεται το πάσο τους. Πρέπει να σπάνε οι κοχλίες προτού ζυριστεί το πάσο τους.’’

 

 

Ακριβως ! Εγω το θα ελεγα : ‘’Οι κοχλιες οταν τους ζορισεις πολυ ΣΙΓΟΥΡΑ θα σπασουν. Αυτο ειναι αναμενομενο. Αυτο που δεν ειναι αναμενομενο ειναι να ξυριζεται το πασο τους (στριπαρισμα, stripping) διοτι οι κοχλιες εχουν σχεδιασθει να σπανε πριν ξυριστει το πασο τους, εαν και εφοσον εχουν κατασκευασθει σωστα.’’

 

Συμφωνα με τα παραπανω, εαν ενας κοχλιας στριπαρει τι θα πουμε? Οτι δεν κατασκευασθηκε σωστα, κατα συνεπεια επρεπε να μην εχει μπει στην αγορα (απεφυγα τα περι ποιοτικου ελεγχου, λολ), παρακαλω βλεπε post #19 τελευταια παραγραφο.

[AlexisPap]

Τελικά, ο έλεγχος αντοχής ενός κοχλία γίνεται για την πραγματική διατομή στην θέση του σπειρώματος.

 

Θεωρούμε ότι σε όλες τις θέσεις ο κοχλίας έχει σχεδιαστεί έτσι (ακτίνες καμπυλότητας στο σπείρωμα και στην σύνδεση με την κεφαλή, μεταβολή της κατανομής των τάσεων στην θέση του περικοχλίου) ώστε σε συνδυασμό με τα μετελαστικά χαρακτηριστικά του υλικού να μην υπεισέρχεται η υπόθεση "συγκέντρωση τάσεων" στην αξιοπιστία του υπολογισμού της αντοχής.

 

Αν τα παραπάνω δεν ικανοποιούνται, απλούστατα θα έχουμε μικρότερο συντελεστή ασφαλείας από εκείνον που θεωρήσαμε κατά την μελέτη.

 

Η αστοχία σε θέση άλλη από το σπείρωμα προφανώς είναι ένδειξη ότι ο κοχλίας δεν συμμορφώνεται με την θεωρία υπολογισμού της αντοχής.

[CostasV]

Ισως δεν διετύπωσα καθαρά το ερώτημα.

Να προσπαθήσω, ελπίζω με καλύτερη διατύπωση.

 

Το σημείο όπου θα σπάσει ο κοχλίας έχει σημασία;

Δεν αρκεί η γνώση του μέγιστου φορτίου που ο κοχλίας άντεξε προτού αυτός σπάσει, για την αξιολόγησή του; (ήταν μέσα στα αποδεκτά όρια, ή ήταν έξω από τα αποδεκτά όρια)

Εάν σπάσει δηλαδή με δύναμη Χ kN (δύναμη που ας υποθέσουμε αντιστοιχεί στην μέγιστη τάση θραύσης στην διατομή του σπειρώματος) στην βάση της κεφαλής και όχι στο σπείρωμα, τι μας λέει αυτό το γεγονός για τον κοχλία αυτό;

[AlexisPap]

Μήπως μα λέει μη αποδεκτή συμπεριφορά υπό ανακυκλιζόμενη φόρτιση (κόπωση; )

[imt]

@AlexPap # 24

 

Στην φαση σχεδιασμου ενος εργου και οταν ελθουμε στο θεμα ‘’κοχλιας’’ εμεις δεν καλουμαστε να κανουμε ουτε ‘’σχεδιασμο’’, ουτε ‘’υπολογισμο αντοχης’’, ουτε ‘’ελεγχο αντοχης’’ του κοχλια. Εμεις καλουμαστε να κανουμε ΕΚΛΟΓΗ κοχλια και υπολογισμο της προεντασης του. Τους κοχλιες δεν τους φτιαχνουμε εμεις, τους αγοραζουμε !!! Μην μπερδευουμε τους ρολλους μας !!!

[AlexisPap]

Ναι... εκλέγουμε τον κοχλία με βάση την εφελκυστική του αντοχή, την οποία υπολογίζουμε βάσει του fy και την πραγματικής διατομής.

(τουλάχιστον έτσι κάνουμε οι πολιτικοί μηχανικοί, αλλά ας μην μπλέξουμε τα... διακλαδικά μας! )

[imt]

@AlexPap #28

 

Μην νομιζεις οτι και εμεις κανουμε κατι πιο συνθετο για την εκλογη του κοχλια(λολ).

Εκει που ειμαι σιγουρος οτι εμεις κανουμε περισσοτερα ειναι στον υπολογισμο της προεντασης, καταλειπα βλεπεις !!!

Αλλα ουτε τον υπολογισμο της προεντασης μπορουμε να τον θεωρησουμε '' υπολογισμο του κοχλια'' με την στενη εννοια.

[CostasV]

H απάντηση που δίνω στην ερώτηση του #25, είναι ότι δεν έχει σημασία πού θα σπάσει ο κοχλίας. Τουλάχιστον για συνήθεις εφαρμογές κοχλιοσυνδέσεων.

 

Συναφές με το θέμα που συζητάμε είναι και το ερώτημα: Εάν υπάρχει σε μία κοχλιοσύνδεση, η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε είτε μπουλόνι (δηλαδή κοχλία με κεφάλι), είτε μπουζόνι (δηλαδή κοχλία χωρίς κεφάλι, αλλά με πάσο στα δύο άκρα), τι είναι προτιμότερο. Θεωρούμε ότι η διαμόρφωση του σώματος, το υλικό και γενικά τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά είναι ίδια στο μπουλόνι και το μπουζόνι.