Ιδιοκτησιακό - πολεοδομικό ερώτημα: Κεντρικό Συμβούλιο Χ.Ο.Π.

[DPSP]

Γνωρίζει κανείς από ποια νομοθεσία προβλέπεται η ύπαρξη του, ποιες οι αρμοδιότητες του και η δεσμευτικότητα των γνωμοδοτήσεων του;

 

Ρωτάω, διότι διαβάζοντας την εισηγητική έκθεση μιας Δ/νσης του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ προς το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. σχετικά με την προώθηση ενός Π.Δ., διαπίστωσα πως άλλα αναφέρει η εισηγητική έκθεση - επί της οποιας γνωμοδότησε θετικά το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. - και άλλα δυσμενέστερα αναφέρει το δημοσιευμένο Π.Δ. αναφορικά με τους όρους δόμησης για την θιγόμενη από το Π.Δ. περιοχή, ενώ ορισμένες παράγραφοι άρθρων απουσιάζουν εντελώς.

 

Ευχαριστώ

 

Ενημέρωση: Σύμφωνα με το Υ.Π.Ε.ΚΑ. η γνωμοδότηση του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. είναι μη δεσμευτική για τον Υπουργό, γιατί σύμφωνα με τον νόμο (Γ.Ο.Κ.) απαιτείται η γνώμη του και όχι η σύμφωνη γνώμη του. Ζήσε Μάη μου...

[MAKAP]

Το γνωμοδοτικό όργανο ΣΧΟΠ (είτε Κεντρικό-ΚΣΧΟΠ είτε περιφερειακό_ΝΣΧΟΠ, μέχρι τον Καλλικράτη) αποτελεί τη συνέχεια του Τμήματος Οικισμού του Συμβουλίου Δημ. Έργων. Μετά την ίδρυση του ΥΧΟΠ με το νόμο 1032/1980 (ιδέα του τότε Υφυπουργού ΔΕ Στεφ. Μάνου) εκδόθηκε η ΚΥΑ 13905/721/26.4.1982 (ΦΕΚ 218/Β/1982), με υπουργό ΧΟΠ τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση, στο άρθρο 4 της οποίας περιγράφεται η σύσταση, η σύνθεση και οι αρμοδιότητες του ΚΣΧΟΠ καθώς επίσης και των Διανομαρχιακών, τότε, και των Νομαρχιακών ΣΧΟΠ. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, η ονομασία του οργάνου παραμένει η ίδια αν και η ονομασία του υπουργείου άλλαξε από ΥΧΟΠ σε ΥΠΕΧΩΔΕ (1985) και σε ΥΠΕΚΑ (2009).

 

Οι αρμοδιότητες του οργάνου είναι καθαρά γνωμοδοτικές για όσα θέματα απαιτείται αυτή από τις κείμενες διατάξεις, καθώς και για θέματα που παραπέμπονται από τον υπουργό στο όργανο αυτό.

 

Είναι προφανές ότι, η γνώμη του οργάνου δεν είναι δεσμευτική για τον υπουργό και, στην περίπτωσή σου, πιστεύω ότι είτε υπάρχει στο φάκελο άλλη γνώμη ή έγγραφο, με το οποίο συντάχθηκε, τελικά, ο υπουργός και προώθησε το σχέδιο πδ στο ΣτΕ για γνωμοδότηση είτε το σχέδιο πδ στάλθηκε στο ΣτΕ, βασιζόμενο στη γνωμοδότηση του ΚΣΧΟΠ αλλά επέστρεψε με παρατηρήσεις από το ΣτΕ τις οποίες έκανε, αναγκαστικά, αποδεκτές ο υπουργός πριν στείλει το σχέδιο πδ στον Πρόεδρο για υπογραφή.

[DPSP]

Κατ’ αρχάς σε ευχαριστώ για την εμπεριστατωμένη σου απάντηση σε ότι αφορά το νομικό σκέλος.

 

Το Π.Δ. στο οποίο αναφέρομαι είναι το Γ. 80047/23.12.1991 (ΦΕΚ Δ’ 33/17.01.1992), στο οποίο έχω ξανα-αναφερθεί εδώ.

 

Επειδή τυγχάνει να έχω τα έγγραφα που μνημονεύονται στο προοίμιο του ανωτέρω Π.Δ., γνωρίζω ότι το προτεινόμενο όριο κατάτμησης (6 στρέμματα) στην εισηγητική έκθεση προς το ΚΣΧΟΠ (10/1990) προέκυψε κατόπιν προτάσεως του Υπουργείου Γεωργίας (10/1989), που πρότεινε να κυμανθεί μεταξύ 6 και 8 στρεμμάτων. Πριν την παρέμβαση του Υπουργείου Γεωργίας το Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. είχε προτείνει ως όριο κατάτμησης τα 4 στρέμματα.

 

Εντωμεταξύ, μεσολάβησε ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως ιστορικού τόπου με Υ.Α. του Υπουργείου Πολιτισμού (ΦΕΚ Β’ 578/06.09.1990). Το πιο πρόσφατο υπηρεσιακό έγγραφο στο προοίμιο του Π.Δ. (και μάλλον και του φακέλου του Π.Δ.) είναι ένα του Υπουργείου Πολιτισμού (02/1991) το οποίο πρότεινε μεταξύ άλλων την άρση της κατάτμησης της γης και τον περιορισμό της δόμησης στο ελάχιστο, αποκλείοντας την κατασκευή τουριστικών εγκαταστάσεων.

 

Το σχέδιο που εστάλη στο ΣτΕ είχε ως όριο κατάτμησης τα 8 στρέμματα, ενώ το ΣτΕ στην γνωμοδότηση (07/1991) του δεν προέβαλλε καμία ένσταση επί του σχεδίου, πλην μιας τυπικής για την μνεία ενός εγγράφου στο προοίμιο ως λανθασμένη και περιττή.

 

Άρα, το μόνο που μπορεί να υποθέσει κανείς είναι ότι για την ικανοποίηση( των απόψεων του Υπουργείου Πολιτισμού αυστηροποιήθηκαν οι περιορισμοί δόμησης με την αύξηση του ορίου κατάτμησης στα 8 στρέμματα και την απάλειψη παραγράφων που αφορούσαν στην κατασκευή τουριστικών εγκαταστάσεων (μικρή αύξηση του Σ.Δ.).

 

Δεδομένου ότι από τον Απρίλη του 1990 η ένταση στο πολιτικό σκηνικό της χώρας καταλάγιασε, την καθυστέρηση από τον 02/1991 έως τον 07/1991 μπορώ να την αποδώσω σε τυπικές καθυστερήσεις και φόρτο εργασίας στο ΣτΕ. Αυτό όμως που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι η καθυστέρηση στην υπογραφή του Π.Δ. (23.12.1991) και δημοσίευση του ένα μήνα αργότερα, γεγονός που προϊδεάζει για την ύπαρξη δακτύλου ώστε να γίνουν κατατμήσεις της τελευταίας στιγμής.

 

Άλλωστε η παροιμιώδης καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της διαδικασίας, δεδομένου ότι η αρχική αιτιολογική έκθεση χρονολογείται από το 1987, επέτρεψε σε όσους ήθελαν να προχωρήσουν σε κατατμήσεις με άνεση χρόνου. Βέβαια, αυτό λίγη σημασία έχει από πολεοδομική άποψη σε ότι αφορά αυτή την συζήτηση, απλώς το αναφέρω εγκυκλοπαιδικά διότι από της εφαρμογής του ανωτέρω Π.Δ. έχουν ανακύψει ένα σωρό άλυτα ζητήματα τα οποία μας ταλαιπωρούν μέχρι και σήμερα.

 

Ευχαριστώ

[MAKAP]

Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι το υλικό που έχεις συλλέξει, για την υπόθεση που σε ενδιαφέρει, επιβεβαιώνει όσα έγραψα στο προηγούμενο post, σχετικά με τις διαδικασίες έκδοσης ενός πδ.

 

Η καθυστέρηση στη διατύπωση της γνωμοδότησης του ΣτΕ δεν ήταν ασυνήθιστη την εποχή εκείνη αλλά και σήμερα, ενώ η καθυστέρηση στην υπογραφή του "παπύρου", όπως λεγόταν παλιά το πρωτότυπο σχέδιο πδ, που στάλθηκε στον Πρόεδρο, μπορεί να οφειλόταν στην αλλαγή υπουργού ΠΕΧΩΔΕ το καλοκαίρι 1991, οπότε ο Στεφ. Μάνος τοποθετήθηκε στο υπουργείο Οικονομίας και ανέλαβε υπουργός ο μέχρι τότε αναπληρωτής υπουργός Αχ. Καραμανλής. Ήταν γνωστή η κόντρα για τις αρμοδιότητες, που είχε ξεκινήσει από τον Απρίλη 1990, μεταξύ του Στεφ. Μάνου και του Αχ. Καραμανλή (ο Μάνος επόπτευε τον Οικισμό και ο Καραμανλής τα ΔΕ) μέχρι του σημείου που ο Μάνος "εφεύρε" το 1990 το "βασικό οδικό δίκτυο" προκειμένου να κρατήσει την αρμοδιότητα σε όλο αυτό το δίκτυο στην Αττική.

 

Αποτελεί αρχειακό στοιχείο, όμως, το γεγονός ότι το συγκεκριμένο πδ υπογράφηκε από τον Πρόεδρο Κων. Καραμανλή στον Μαρμαρά Χαλκιδικής, τον οποίο, προφανώς, επισκέφθηκε για τις γιορτές των Χριστουγέννων, και όχι στην Αθήνα.

[DPSP]

Σε ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα ιστορική ανάλυση. Λόγω του νεαρού της ηλικίας μου όταν συνέβησαν τα παραπάνω δεν είχα ακριβή γνώση του πολιτικού σκηνικού της εποχής. Εν πάση περιπτώσει λύθηκε και αυτό το μυστήριο, αν και το πρόβλημα για μας παραμένει και για αυτό δεν μας βλέπω να κάνουμε γιορτές, ούτε στον Μαρμαρά, ούτε πουθενά αλλού...