Σκληρότητα στοιχείων μηχανής

[rootbreaker]

Πίσω στην αρχή.

 

Γιατί αυτό δε συμβαίνει στις σύγχρονες μηχανές ΜΕΚ όπου χρησιμοποιούνται χαλύβδινοι κοχλίες για να συσφίξουν το αλουμινένιο κάρτερ στο μπλόκ της μηχανής;

 

Γιατί το κάρτερ δεν τρίβεται λόγω κίνησης πάνω στο μπλοκ ούτε πάνω στους κοχλίες. Το πρώτο πράγμα που αστοχεί, και έχουμε διαρροές, είναι η φλάντζα ανάμεσα στο καρτερ και στο μπλοκ.

 

Στην περίπτωση αυτή νομίζω δώσαμε όλες τις απαντήσεις.

 

Να μου έλεγες για τριβή-φθορά μεταξύ ελατηρίου και χιτωνίου, να κάναμε ανάλυση εις βάθος.

[AlexisPap]

Είναι γνωστό ότι όταν δύο συνεργαζόμενα στοιχεία μηχανής έχουν διαφορετικά επίπεδα σκληρότητας υπάρχει η πιθανότητα το σκληρότερο να φθείρει το άλλο. Γιατί αυτό δε συμβαίνει στις σύγχρονες μηχανές ΜΕΚ όπου χρησιμοποιούνται χαλύβδινοι κοχλίες για να συσφίξουν το αλουμινένιο κάρτερ στο μπλόκ της μηχανής;

 

• 
  επειδή δεν υπάρχει σχετική μετακίνηση - ολίσθηση των δύο εφαπτόμενων στοιχείων. Άρα δεν υπάρχει φθορά λόγω τριβής.
  
• επειδή η σύνδεση έχει σχεδιαστεί με βάση την αντοχή του ασθενέστερου μέλους και οι καταπονήσεις περιορίζονται σε ανεκτά όρια.
  

[xronopoulosg]

Ξαναπαραθέτω την ερώτηση για αποφυγή παρεξηγήσεων: Όταν δύο συνεργαζόμενα στοιχεία μηχανής έχουν διαφορετικά επίπεδα σκληρότητας, υπάρχει η πιθανότητα το σκληρότερο να δρα ανταγωνιστικά ως προς το άλλο, φθείροντάς το. Πώς κρίνετε παρόλα αυτά το γεγονός, ότι στις σύγχρονες μηχανές ΜΕΚ, χρησιμοποιούνται χαλύβδινοι κοχλίες για να συσφίξουν την αλουμινένια ελαιολεκάνη (κάρτερ) στο κύριο σώμα της μηχανής(μπλόκ);

[Ροδοπουλος]

In english διότι την ορολογία στα Ελληνικά την έχω ξεχάσει. Υπάρχουν 3 μορφές "φθοράς"

wear, abrasion, yielding. Στην πρώτη έχουμε μεταβολή της ανοχής με τον χρόνο (είναι σχετικά ομοιόμορφη, O ring). Στην δεύτερη έχουμε εκδορές με αποτέλεσμα η λίπανση να μην είναι ενιαία και σε πολλές στροφές να έχουμε τοπικές αυξήσεις θερμοκρασίας με καταστροφή της λίπανσης (κοινώς καίω τα λάδια). Βέβαια αυτό συνεπάγεται και άλλα φαινόμενα. Στην τρίτη έχουμε επιφανειακές παραμορφώσεις και πραγματικά δεν μπορώ να το εξηγήσω σε ενα φόρουμ. Θέλει αρκετά διάβασμα.

[rootbreaker]

Εμμένω στην απάντηση που σου έδωσα παραπάνω συμπληρωμένη από αυτή του ΑlexisPap:

επειδή η σύνδεση έχει σχεδιαστεί με βάση την αντοχή του ασθενέστερου μέλους και οι καταπονήσεις περιορίζονται σε ανεκτά όρια.

 

Παρόμοιες περιπτώσεις μπορείς να βρεις και στο σπίτι σου (βίδες σε πλαστικό-ξύλο κλπ) αλλά ούτε εκεί υπάρχει πρόβλημα.

[Ροδοπουλος]

Ωχ ξέχασα να πώ οτι τα Ο rings εχουν PVD coatings!!!!Αρα η σκληρότητα του Al δεν παίζει ρόλο. Επίσης η σκληρότητα εξαρτάται απο την θερμοκρασία, οι ανοχές απο το CTE (coefficient of thermal expansion), κλπ.

[rootbreaker]

Ωχ ξέχασα να πώ οτι τα Ο rings εχουν PVD coatings!!!!Αρα η σκληρότητα του Al δεν παίζει ρόλο.

 

Ναι αλλά στο καρτερ δεν μπαίνει o-ring.

[nikmmech]

Μισό λεπτό. Χαλύβδινοι κοχλίες βιδώνουν σε χαλύβδινη οπή με σπείρωμα και ανάμεσα παρεμβάλεται αλουμίνιο. Δεν βιδώνουν δηλ σε οπή με σπείρωμα στο αλουμίνιο.

 

Αυτό που αναφέρεις εσύ (με παιδικά παιχνίδια πχ), είναι διαφορετικό. Εκεί μεταλλικός κοχλίας, κοχλιώνεται σε οπή με σπείρωμα σε πλαστικό σώμα και συνήθως παρεμβάλεται και πλαστικό ανάμεσα.

[rootbreaker]

Αυτό που αναφέρεις εσύ (με παιδικά παιχνίδια πχ), είναι διαφορετικό.

 

Nαι έχεις δίκιο.

 

Για το πρώτο σου ερώτημα το κάρτερ συνήθως δεν έχει σπείρωμα. το σπείρωμα βρίσκεται στο μπλοκ (που πλέον είναι από κράματα αλουμινίου) και στο καρτερ υπάρχει απλά μια οπή από όπου περνάει η βίδα. Ανάμεσα σε κάρτερ και μπλοκ μπαίνει φλάτζα (φώτο)

 

 

Οι κοχλίες βιδώνονται με δυναμόκλειδο με ροπή που ορίζει ο κατασκευαστής.

[nikmmech]

Συνεπώς, και το μπλοκ και το κάρτερ είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο. Μόνο ο κοχλίας χαλύβδινος. Άρα πρόβλημα θα δημιουργηθεί σε μια τέτοια κοχλιοσύνδεση, είτε από λάθος υπολογισμό της ροπής σύσφιξης (για το συγκεκριμένο ζεύγος υλικών και εφαρμογή) είτε από λανθασμένη σύσφιξη.

 

Δεν ξέρω όμως, αν είναι κάτι το τόσο προφανές που ζητείται σαν απάντηση..