Θέρμανση με συνεχή ή διακοπτόμενη λειτουργία ?

[SeNNinhA]

Γιατί η β είναι οικονομικότερη για μεγαλύτερα διαστήματα απουσίας?

 

Εαν λείπεις 2-3 μέρες από το σπίτι σου και είσαι άλλες 2-3 εκεί τότε σαφώς και το να ανάβεις την θέρμανση μόνο όταν είσαι εκεί είναι οικονομικότερο και καλύτερο. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια αμφιβολία σε αυτό.

 

 

..

Από τι καθορίζεται σε ποια θερμοκρασία πρέπει να κατεβάσουμε τον θερμοστάτη κατά την απουσία μας?

...

 

Πρακτικά έχει αποδειχθεί αυτό που λέω αλλά και νομίζω ότι και πειραματικά ή υπολογιστικά κάπου εκεί θα βγει. Εαν έχεις κάποια άλλη άποψη ευχαρίστως να την ακούσω.

[AlexisPap]

Απλά δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του να λείπεις 3 μήνες, 3 μέρες ή τρεις ώρες, πλην εκείνης που αφορά στην θερμική αδράνεια και που έχει ως τάση να εξανεμίζει το ενεργειακό όφελος όσο μειώνεται ο χρόνος διακοπής.

Αλλά πάντα, η απαιτούμενη ενέργεια οφείλει να είναι μικρότερη στην "διακοπτόμενη" λειτουργία.

[SeNNinhA]

Δεν συμφωνώ.

 

Η πτώση της θερμοκρασίας ενος χώρου έχει σχέση με το Δt μέσα-έξω. Οπότε όσο πιο χαμηλά πέφτει η εσωτερική θερμοκρασία τόσο αργότερα χάνεται πια η θερμότητα.

 

Από την άλλη όταν θέλεις να επαναφέρεις την θερμοκρασία σε ενα χώρο η ποσότητα ενέργειας που θα ξοδέψεις είναι πάντα δεδομένη (για τον συγκεκριμένο χώρο και υλικά).

 

Όταν η ποσότητα που θα ξοδεψεις για να επαναφέρεις ενα χώρο απο πχ τους 15 βαθμούς στους 22 είναι μικρότερη από την ποσότητα ενέργειας που θα ξοδέψεις για να έχεις τον χώρο συνέχεια (όταν λείπεις) στους πχ 19 βαθμούς και να τον ανεβάσεις στους 22 όταν είσαι εκεί, τότε αυτό είναι το σημείο που επιλέγεις την μία λύση από την άλλη. Εξαρτάται από το Δt, την μονωση, την θερμοχωρητικότητα και τις ημέρες απουσίας. Επιλέγεις ανάλογα.

 

Παράδειγμα:

Σε ενα εργασιακό χώρο πχ με τζαμένιες επιφάνειες και ελλειπή θερμομόνωση και χωρίσματα/οροφες γυψοσανίδας, δεν έχει νόημα να διατηρήσεις όλο το ΣΚ σταθερή θερμοκρασία ειδικά τις ψυχρές ημέρες. Ο χώρος μπορεί να θερμανθεί τάχιστα λόγω μικρής θερμοχωρητικότητας των υλικών και θα ψυχθεί επίσης τάχιστα για τον ίδιο λόγο αλλά και λόγω ελειπούς μόνωσης. Άρα εαν για 2 ημέρες το ΣΚ εξακολουθείς να θερμαίνεις τον χώρο σου απλά κάνεις σπατάλη ενέργειας.

 

Γι αυτό λέω ότι είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν την εξίσωση. Σαφώς η διακοπτώμενη λειτουργία είναι οικονομικότερη αλλά ποιο το βελτιστο χρονοδιάγραμμά της?

[AlexisPap]

Φίλε μου, έστω χώρος θερμοκρασίας 20°, στον οποίο σταματάμε την θέρμανση για χρονικό διάστημα Χ. Η θερμότητα επαναφοράς του χώρου στους 20° είναι πάντα μικρότερη από την θερμότητα που θα απαιτούταν για να διατηρηθεί η θερμοκρασία στους 20° καθ' όλο το χρονικό διάστημα Χ, ασχέτως του μεγέθους του Χ.

[miltos]

... και ασχέτως της θερμικής αδράνειας του χώρου. ΑΔΕ

[CostasV]

Εννοώ ότι σε ένα σπίτι, είτε λόγω απουσίας των ενοίκων είτε για λόγους οικονομίας, η θέρμανση δεν λειτουργεί συνεχώς αλλά για κάποια χρονικά διαστήματα (πχ 7-10, 14-17, 20-23).

Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο σε παλιά δισωλήνια συστήματα χωρίς αυτονομία που εξυπηρετούν πολλά διαμερίσματα των οποίων οι ένοικοι συμφωνούν μεταξύ τους ποιες ώρες της ημέρας θα λειτουργεί η θέρμανση.

Αλλά και σε σπίτια με αυτόνομη θέρμανση, πολλοί ιδιοκτήτες προτιμούν να διακόπτουν (μέσω του θερμοστάτη χώρου) κάποιες ώρες της ημέρας τη θέρμανση. Αυτό εφαρμόζω και εγώ και νομίζω ότι είναι η συνηθέστερη πρακτική.

Απλώς, όπως προανέφερα, έχω ακούσει αρκετούς να λένε ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας δεν είναι οικονομικός και είναι προτιμότερο η θέρμανση να λειτουργεί συνεχώς.

 

Οι ερωτήσεις του Αλέξη στο #3 είναι εύστοχες για την διευκρίνηση του ερωτήματος που έκανε ο Scrooge, και η απάντηση του Scrooge που παραθέτω παραπάνω, αναγκαία.

 

Οπότε καταλαβαίνω ότι η ερώτηση αφορά την σύγκριση μεταξύ των παλαιών μη-αυτόνομων συστημάτων και των νέων αυτόνομων (με ηλεκτροβάνα) συστημάτων. Δηλαδή, κατά πόσο είναι οικονομικότερη η λειτουργία του νέου αυτόνομου συστήματος σε σχέση με τα παλιό. *** (βλ ΥΓ)

 

Τα αυτόνομα, με ηλεκτροβάνα έξω από κάθε διαμέρισμα, συστήματα, είναι σάφώς οικονομικότερα από τα μη-αυτόνομα.

Εάν υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν με το παραπάνω, αυτό θα οφείλεται σε δύο λόγους:

Α.Σε ψυχολογικούς παράγοντες που έχουν να κάνουν με την κατανομή δαπανών θέρμανσης. Με το παλιό-παλιό σύστημα τα πράγματα ήταν απλά: Πλήρωνες ανάλογα με τα τετραγωνικά του διαμερίσματος. Και ζεσταινόσουν ανάλογα με το πόσο τυχερός ήσουν (αν ήσουν σε μεσαίο διαμέρισμα ήσουν τυχερός, αν ήσουν σε ακριανό διαμέρισμα ήσουν άτυχος). Πάντως δεν χωρούσε αμφιβολία για τον τρόπο κατανομής, ούτε και για τον ποσότητα θερμότητας που παραλάμβανε κάθε διαμέρισμα. Με τα συστήματα αυτονομίας όμως τα δύο στάνταρ αυτά (κατανομή δαπανών, ποσότητα θερμότητας) καταργήθηκαν. Ηρθε και η ωρομέτρηση και το πράγμα έγινε μαντάρα. Τα στάνταρ αυτά αποκαταστάθηκαν εν μέρει με την χρήση θερμιδομετρητών, αλλά το γυαλί είχε ραγίσει για όσους αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν "να πληρώνουμε εμείς 150 ευρώ για πετρέλαιο και η κυρά-Νίτσα που μένει από κάτω μας και το καίει συνέχεια, να πληρώνει μόνο 120". Τέλος, αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα παλαιά συστήματα είναι οικονομικότερα, δεν θυμούνται το πόσο κρύωναν μετά τις 10 ή 11 το βράδυ, όταν σταματούσε η θέρμανση, δηλαδή δεν λαμβάνεται υπόψη η θερμική άνεση.

Β. Στο ότι θα μπορούσε να είναι ακόμη οικονομικότερη η λειτουργία των συστημάτων που έχουν αυτονόμη θέρμανση, αλλά δεν είναι, κυρίως λόγω της υπερδιαστασιολόγησης του καυστήρα και λέβητα.

 

ΥΓ. Το ερώτημα αυτό του Scrooge, μοιάζει με το ερώτημα μερικών ιδιοκτητών: Αν στο σπίτι μου που έχει πολλά δωμάτια, κλείσω τις βάνες από τα σώματα που βρίσκονται στα δωμάτια που δεν χρησιμοποιώ, κάνω οικονομία ή όχι;

[AlexisPap]

συνέχεια στον miltos, #25:

Οπότε, κάθε άλλη περίπτωση μπορεί να αποδοθεί μόνο σε ζητήματα αυξημένης θερμοκρασίας για λόγους θερμικής άνεσης, σε συνδυασμό με ανορθολογική χρήση...

 

(η αυξημένη θερμοκρασία για λόγους θερμικής άνεσης, εφόσον γίνεται ορθολογικά δεν μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη κατανάλωση, αυτό δε είναι αποδείξιμο)

[miltos]

Αλέξη, η αυξημένη θερμοκρασία αέρα (πχ 22C) θα δώσει θερμική άνεση και θα ζεστάνει γρηγορότερα τους τοίχους. Συγκεκριμένα θα ζεστάνει τα εσωτερικά στρώματα αυτών. Αυτό δεν μεταφράζεται σε απώλλειες λόγω αυξημένης θερμοκρασίας.

 

Αν η θερμοκρασία παραμείνει αυξημένη μέχρι να ζεσταθεί η εξωτερική επιφάνεια των τοίχων, τότε ναι, μιλάμε για αυξημένες απώλλειες. Διαφορετικά, απλά ερχόμαστε πιο γρήγορα στη μόνιμη κατάσταση (υποτίθεται πως θα χαμηλώσουμε τον θερμοστάτη όταν οι τοίχοι πιάσουν εσωτερικά την επιθυμιτή θερμοκρασία).

 

Φυσικά οι απώλλειες θα είναι ακόμα μικρότερες αν βάλουμε τον θερμοστάτη κατευθείαν στο 20.

[AlexisPap]

Συμφωνώ απολύτως.

Γιαυτό και λέω ότι για να αυξηθεί η κατανάλωση απαιτείται ανορθολογική χρήση (ψυχολογικοί λόγοι, ξεχασμένος θερμοστάτης σε υψηλή θερμοκρασία, υιοθέτηση κακών πρακτικών αερισμού με το σκεπτικό ότι η θέρμανση είναι κλειστή κα).

[woody]

woody, διαφωνώ, και ο λόγος είναι ότι οι απώλειες του χώρου είναι ευθέως ανάλογες του ολοκληρώματος της διαφοράς θερμοκρασίας στο 24ωρο (ή της μέσης διαφοράς θερμοκρασίας). Μολονότι κατά την διακοπτόμενη λειτουργία απαιτείται υψηλότερη ρύθμιση του θερμοστάτη προκειμένου να αντισταθμιστεί η υποβάθμιση της θερμικής άνεσης λόγω του ψυχρότερου κελύφους, η μέση διαφορά θερμοκρασίας είναι μικρότερη. Ενίοτε η διαφορά είναι ανάξια λόγου, αλλά πάντως υπάρχει.

 

Ασχολίαστο