Ιδιοκτησιακό - πολεοδομικό ερώτημα: Χρησικτησία

[geokasto]

Και αν η αποδοχή έχει γίνει 50 χρόνια πριν?

Η χρησικτησία προβλέπει και άλλα πράγματα όπως π.χ. ότι αυτός που το διεκδικεί, το νέμεται και το κατέχει καλόπιστα, χωρίς όχληση κλπ.

Δηλαδή το ότι υπάρχει τίτλος δεν σημαίνει από μόνο του κάτι. Αν ο ΄΄καταπατητής΄΄ αποδείξει το καλόπιστα, δηλαδή ότι δεν γνώριζε ότι ήταν ιδιοκτησία άλλου ή ότι υπάρχει τίτλος, μπορεί και να δικαιωθεί.

Μην προκαταλμβάνεις δικαστικές αποφάσεις.

[Guest lazarosk]

Το δικαστήριο πάει με Βάση τους Νόμους .

Ο Νόμος λοιπόν το λέει ξεκάθαρα .

Από την στιγμή που υπάρχει Τίτλος Κυριότητας του αγροτεμαχίου τότε το αγροτεμάχιο ανήκει σε αυτόν που έχει τον Τίτλο , όσα χρόνια και να περάσουν από την αποδοχή του Τίτλου από τον ιδιοκτήτη .

[Megapad]

Ανούσια συζήτηση η οποία δεν λύνεται ούτε στις αίθουσες των δικαστηρίων...!!!

 

Θα σας φέρω ένα παράδειγμα:

Έστω Α=ιδιοκτήτης οικοπέδου είτε με συμβόλαιο είτε χωρίς

Β=καταπατητής

 

Αν ο Β αποδείξει ότι το νέμεται τα τελευταία 20 χρόνια τότε μπορεί να κινήση διαδικασίες χρησικτησίας. Αν αυτός έχει και μάρτυρες ότι ο Α του το είχε επιτρέψει, τότε είναι τελειωμένη υπόθεση.

 

Αν ο Α με το Β είναι συγγενείς τότε θελει 40(δν είμαι σίγουρος αν το λέει κάποιος νόμος, απο δικηγόρο το έχω ακούσει για δικιά μου περίπτωση). Ομως και στα 40 χρόνια δύσκολα καταπατείται γτ ο Α μπορεί να επικαλέστει ότι του επέτρεψε να το νέμεται επειδή ηταν συγγενείς και πως ΔΕΝ είχε καταλάβει τις διαθέσεις του

[Guest lazarosk]

Το δικαστήριο δικαιώνει τον ιδιοκτήτη που έχει τον Τίτλο και όχι αυτόν που το δουλεύει .

Στην περιοχή μου έτυχε παρόμοια περίπτωση και το δικαστήριο δικαίωσε αυτόν που είχε τον Τίτλο Κυριότητας .

Η χρησικτησία που έκανε αυτός που το δούλευε θεωρήθηκε παράνομη από την στιγμή που υπήρχε Τίτλος Κυριότητας .

Ο ιδιοκτήτης επιπλέον είχε την δυνατότητα να υποβάλλει και μήνυση κατά του καταπατητή και να απαιτήσει ενοίκιο για τα χρόνια που δούλευε στο αγροτεμάχιο του χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος κάτι το οποίο δεν έκανε .

Οι μάρτυρες του καταπατητή επιβεβαίωσαν μόνο ότι ο καταπατητής δούλευε στο αγροτεμάχιο και όχι ότι ήταν ο ιδιοκτήτης του .

[tasakos]

Έχω προσωπική περίπτωση όπου συγγενής της γιαγιάς μου ο οποίος είχε τίτλο κυριότητας του συγκεκριμένου οικοπέδου, "έφτιαξε" τίτλο κυριότητας βασιζόμενος στην νομή (του είχε παραχωρηθεί από την γιαγιά μου απλώς η χρήση για μικρό διάστημα) μετά την παρέλευση 20ετίας και μάλιστα έκανε και μεταβιβάσεις σε παιδιά και εγγόνια και το ενοικιάζει κιόλας!

[tpanag]

Έχω προσωπική περίπτωση όπου συγγενής της γιαγιάς μου ο οποίος είχε τίτλο κυριότητας του συγκεκριμένου οικοπέδου, "έφτιαξε" τίτλο κυριότητας βασιζόμενος στην νομή (του είχε παραχωρηθεί από την γιαγιά μου απλώς η χρήση για μικρό διάστημα) μετά την παρέλευση 20ετίας και μάλιστα έκανε και μεταβιβάσεις σε παιδιά και εγγόνια και το ενοικιάζει κιόλας!

 

Ο πατέρας μου είναι τέτοια περίπτωση. Είχε δια λόγου παραχώρηση από τη μάνα του σε αγροτεμάχιο, έκανε σύσταση οριζόντιας σε αυτό και με 10ετή νομή (και όχι 20ετή όπως για την έκτακτη) από την μεταγραφή του τίτλου, επικαλείται τακτική (νομίζω έτσι λέγεται) χρησικτησία. Το θέμα είναι νομικό από κάπου εδώ και μετά και αρμόδιοι είναι οι νομικοί για να καθοδηγήσουν τον dk121.

[geokasto]

Το δικαστήριο δικαιώνει τον ιδιοκτήτη που έχει τον Τίτλο και όχι αυτόν που το δουλεύει .

Στην περιοχή μου έτυχε παρόμοια περίπτωση και το δικαστήριο δικαίωσε αυτόν που είχε τον Τίτλο Κυριότητας .

Η χρησικτησία που έκανε αυτός που το δούλευε θεωρήθηκε παράνομη από την στιγμή που υπήρχε Τίτλος Κυριότητας .

Ο ιδιοκτήτης επιπλέον είχε την δυνατότητα να υποβάλλει και μήνυση κατά του καταπατητή και να απαιτήσει ενοίκιο για τα χρόνια που δούλευε στο αγροτεμάχιο του χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος κάτι το οποίο δεν έκανε .

Οι μάρτυρες του καταπατητή επιβεβαίωσαν μόνο ότι ο καταπατητής δούλευε στο αγροτεμάχιο και όχι ότι ήταν ο ιδιοκτήτης του .

 

Αυτό που σου λέω φίλε μου, είναι ότι για κάθε τέτοια περίπτωση υπάρχει και η αντίθετη περίπτωση. Εγώ π.χ. έχω δει να διακιώνεται καταπατητής τμήματος κλήρου επικαλούμενος χρησικτησία, με καλή πίστη κλπ τα οποία τα βεβαίωσαν μάρτυρες. Ακόμη και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης ο οποίος το είχε αγοράσει από τον αρχικό κληρούχο, είχε δηλαδή συμβόλαιο αγοράς, και ο οποίος καλλιεργούσε μέρος και όχι το όλον του αγρού, είπε ότι δεν είχε ενοχλήσει επί 30 χρόνια τον γείτονά του ως καταπατητή άρα είπε και το δικαστήριο, αποδεχόσουν σιωπηρά την καταπάτηση, δεν είχες αξιώσεις ποτέ έναντι του αντίδικου, άρα ο καταπατητής, καλή τη πίστη το νέμεται, άρα δικό του με χρησικτησία.

Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες λοιπόν .

[Guest lazarosk]

geokasto

 

Από εξαρχής η χρησικτησία θεωρείτε Βάση Νόμου παράνομη στις περιπτώσεις που το καταπατημένο αγροτεμάχιο έχει Τίτλο Κυριότητας .

Όσο και καλή πίστη να έχει και να το καλλιεργεί επί χρόνια αυτό δεν σημαίνει ότι του ανήκει όταν υπάρχει ο νόμιμος δικαιούχος Βάση του Τίτλου .

Αυτό φαίνεται και από το υποθηκοφυλάκειο όπου καταγράφει τον πραγματικό ιδιοκτήτη Βάση του Τίτλου Κυριότητας και δεν μπορεί να του το πάρει κανένας.

 

Να υποθέσουμε λοιπόν το εξής .

Εάν η καταπάτηση γινόταν επί χρόνια σε δημόσιο αγροτεμάχιο το οποίο δεν το γνώριζε από εξαρχής ο καταπατητής τι απόφαση πιστεύεις θα έπαιρνε το Δικαστήριο ?

 

Επιπλέον στην περίπτωση που αναφέρεις ο ιδιοκτήτης γνώριζε τον καταπατητή και την καταπάτηση .

Εγώ μιλούσα σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης εν αγνοία του δεν γνωρίζει ότι έχει καταπατηθεί το αγροτεμάχιο του .

[chrisven]

Λάζαρε οι ιδιοκτησίες δημοσίου επιδέχονται χρησικτησία και μάλιστα με νόμο

[geokasto]

geokasto

 

Επιπλέον στην περίπτωση που αναφέρεις ο ιδιοκτήτης γνώριζε τον καταπατητή και την καταπάτηση .

Εγώ μιλούσα σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης εν αγνοία του δεν γνωρίζει ότι έχει καταπατηθεί το αγροτεμάχιο του .

 

Όχι. Στο παράδειγμά μου, ούτε ο ιδιοκτήτης ούτε ο καταπατητής γνώριζαν την καταπάτηση επί 30 χρόνια.

Αυτό σημαίνει όμως αφ' ανός σιωπηρή αποδοχή της διαμορφωθείσας κατάστασης από τον ιδιοκτήτη έστω κι αν είχε τίτλο, καθώς δεν ασκούσε πράξεις νομής και αφ' ετέρου ότι η καταπάτηση έγινε καλόπιστα από τον έτερο διάδικο.

Γενικά, όπως προέγραψα δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες και δεν μπορείς να προκαταλάβεις δικαστικές αποφάσεις.

Αν ήταν έτσι, τα δικαστήρια δεν θα μας ζητούσαν πραγματογνωμοσύνες.

Αλλά ποτέ σ' αυτές δεν μας ζητάνε να εκφράσουμε νομική άποψη.

Το προνόμιο αυτό (και ορθά βέβαια), το κρατάνε για τον εαυτό τους.

Εμείς πρέπει να έχουμε την απαραίτητη νομική γνώση απλά για να κάνουμε σωστά

την δουλειά μας. Μετά από 20-25 πραγματογνωμοσύνες σε ανάλογες περιπτώσεις, μπορώ να έχω το προνόμιο να μην είμαι απόλυτος και να εξετάζω κατά περίπτωση.

Πιθανόν, λόγω ειδικότητας απ' ότι βλέπω, να μην έχεις τόσο μεγάλη εμπειρία και δικαστική εμπλοκή σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως δεν είχα και γω βέβαια στο ξεκίνημα.

Τώρα, μετά από τα όσα έχω αντιμετωπίσει, για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι δεν μπορείς να προκαταλάβεις την έκβαση μιας δικαστικής διαμάχης παρά μόνο να εκτιμήσεις πιθανότητες.