Τα όρια της (ανθρώπινης) γνώσης...

[Ροδοπουλος]

For example, in 1896, Henri Becquerel made a surprising observation. He found that photographic plates stored next to uranium salts were spotted, as though they'd been exposed to light rays — even though they had been kept in a dark drawer. Someone else, with a less scientific state of mind and less background knowledge about physics, might have cursed their bad luck and thrown out the ruined plates. But Becquerel was intrigued by the observation.

[nikoletta]

Ναι ομολογώ ότιμε έμπλεξε ο όρος λόγω διαφόρων θεωρητικών εργασιών που είχα στο νού μου περί αστικών μύθων οι οποόιο γεννήθηκαν μαζί με την αστική τάξη. (κλείνω την παρένεθση λοιπόν και θα συντονιστώ μαζί σας )

Σχετικά με τα πιο εντοπισμένα, επιστημονικά-τεχνολογικά θέματα, αναρρωτιεμαι αν το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί πλεόν να κάνει καλά τη δουλειά του. Όχι από άποψη πολιτική- κοινωνική - οικονομική αλλά από την άποψη τα γνωστικά αντικείμενα σε κάθε επιστήμη έχουν διευρυνθεί τόσο πολύ που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιδάξεις;

 

Συμφωνώ με τον Κώστα ότι το να έχεις σπουδάσει και μετά να αμφισβητείς θεμελίωδη θεωρήματα της φυσικής κτλ κτλ μάλλον αυτά δεν ήταν ποτέ γνώση σου και αυτό είναι αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος σε ένα βαθμό. Από την άλλη σκέφτομαι οτι λόγω πληθώρας αντικειμένων που πρέπει να διδαχθεί ο κάθε άνθρωπος (ιστορία, γλωσσολογία, μαθηματικά, φυσική, νέες τεχνολογίες κτλ κτλ) και προκειμένου να υπάρχει μαι καθολικότητα στην γνώση φορτώνεται το εκπαιδευτικό σύστημα όλο και περισσότερο με πληροφορίες οι οποίες δεν γίνονται κτήμα του ανθρώπινου νου. Εδώ τα παιδιά της δευτέρας δημοτικού διαδάσκονται προπέδια όταν οι ψυχολόγοι και οι ειδικοί ξέρουν ότι από την 5η δημοτικού και μετά μπορούν να συλλάβουν την έννοια της. ίσως και για αυτό η "κοινή λογική" απέχει πια από την ουσιαστική αναζήτηση της γνώσης όπως έλεγε ο AlexisPap.

 

Πιστεύω όσο περνάνε τα χρόνια θα χάνεται όλο και πιο πολύ η έννοια της "καθολικότητας" στη γνώση και θα περνάμε στην εξειδίκευση. ο άνθρωπινος νους θα εστιάζει σε συγκεκριμένα γνωστικά πεδία τα οποία τα κατέχει πάρα πολύ καλά και ίσως να χάνει κατά κάποιον τρόπο την αντίληψη ή την κριτική σκέψη

[Ροδοπουλος]

Να βάλω κάποιες λέξεις σε σειρά

 

α) Antoine Henri Becquerel was born in Paris on December 15, 1852, a member of a distinguished family of scholars and scientists. His father, Alexander Edmond Becquerel, was a Professor of Applied Physics and had done research on solar radiation and on phosphorescence, while his grandfather, Antoine César, had been a Fellow of the Royal Society and the inventor of an electrolytic method for extracting metals from their ores. He entered the Polytechnic in 1872, then the government department of Ponts-et-Chaussées in 1874, becoming ingénieur in 1877 and being promoted to ingénieur-en-chef in 1894. In 1888 he acquired the degree of docteur-ès-sciences. From 1878 he had held an appointment as an Assistant at the Museum of Natural History, taking over from his father in the Chair of Applied Physics at the Conservatoire des Arts et Metiers. In 1892 he was appointed Professor of Applied Physics in the Department of Natural History at the Paris Museum. He became a Professor at the Polytechnic in 1895.

 

β) observation

 

observations of nature to formulate and test hypotheses. An observational bias occurs when researchers only look where they think they will find positive results, or where it is easy to record observations. This is called the "streetlight effect.

 

γ) photographic plates = προϋπήρχαν

 

δ) uranium salts = είχε πρόσβαση (προφανώς και δεν είχαν όλοι)

 

ε) even though they had been kept in a dark drawer Στιγμιαία τυχηματική παράμετρος

 

Τα βάζω σε σειρά

 

α)+β)+γ)+δ)+ε)= ακτινοβολία. Εαν 1 απο τα παραπάνω έλειπε το σχήμα καταρρέει. Δεν υπάρχει ερώτημα τι είναι το πιο σημαντικό διότι αποτελεί μοναδική εξάρτηση γνωρίζοντας το αποτέλεσμα. Εαν δούμε την πιθανότητα όλα αυτά να μην βρισκόντουσαν μαζί την συγκεκριμένη χρονική στιγμή καταλαβαίνουμε τον τυχηματικό χαρακτήρα. Δεν μιλάω για τύχη αλλα για τυχηματική λειτουργία στα όρια του χρόνου. Με την λογική αυτή το χρόνος είναι πεπερασμένος σημειακά (definition of event).

[AlexisPap]

nikoletta, αν και βγαίνουμε από το θέμα μας, δεν είναι τουλάχιστον παράδοξα τα παρακάτω;

 

- Στα μαθηματικά του γυμνασίου υπάρχει αναφορά στα παράδοξα του Ζήνωνα, αλλά δεν είναι στην διδακτέα ύλη... Είναι μία ιστοριούλα για τον ωκύποδα Αχιλλέα που όμως δεν αναφέρει ποια είναι η ουσία του παραδόξου...

- Μαθαίνουμε στο λύκειο ότι η Ευκλείδειος γεωμετρία είναι πολύ σημαντική, αλλά όχι το γιατί: Ότι αποτελεί το θεμέλιο της φυσικής, την περιγραφή των ιδιοτήτων του φυσικού χώρου... Αν σήμερα ως φυσικοί ή μηχανικοί σκεπτόμαστε τον χώρο ως τρισδιάστατο συνεχές, αυτό οφείλεται στον Ευκλείδη...

- Στα σύνολα των αριθμών μαθαίνουμε για το άπειρο και το μηδέν, αλλά καμία νύξη δεν γίνεται για τα φιλοσοφικά ζητήματα που βρίσκονται από πίσω.

- Στην γεωμετρία, την τριγωνομετρία και την ανάλυση συναντάμε το π, αλλά στην ύλη δεν περιλαμβάνεται η έννοια του αρρήτου...

- Μετά ξανασυναντάμε το φ (γεωμετρία - σειρές), αλλά πάλι τσιμουδιά.

 

Είναι προφανές ότι η βασική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι στραμμένη σαφέστατα σε τεχνοκρατική κατεύθυνση και δεν αποτελεί γενική παιδεία. Δεν ισχύει όμως το ίδιο -ή στον ίδιο βαθμό- σε όλον τον δυτικό κόσμο...

[Ροδοπουλος]

εαν διαβάσετε τα μαθήματα

 

http://www.eng.cam.ac.uk/

 

μπορείτε να μου πείτε εαν οι απόφοιτοι θα πρέπει να λέγονται μηχανικοί? και να γράφονται στο ΤΕΕ? και να υπογράφουν? σκεφτείτε την απάντησή σας πολύ σοβαρά!!!

 

Και δείτε και τα θέματα του πρώτου έτους

 

http://www.eng.cam.ac.uk/teaching/past_papers/examples_student/examples_IA/index.html

[miltos]

..................

Είναι προφανές ότι η βασική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι στραμμένη σαφέστατα σε τεχνοκρατική κατεύθυνση και δεν αποτελεί γενική παιδεία. Δεν ισχύει όμως το ίδιο -ή στον ίδιο βαθμό- σε όλον τον δυτικό κόσμο...

 

Νομίζω λοιπόν, ότι δεν θα έπρεπε να διαφωνήσεις με τα γραφόμενα του jkar στο 13:

 

... να επισημάνω ότι, η αναποτελεσματικότητα δεν οφείλεται μόνον στο χαμηλό ποιοτικό επίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος, οφείλεται κυρίως σε ιδεολογικούς λόγους με συγκεκριμένη στόχευση.

 

Για μένα το σύστημα εκπαίδευσης είναι "ρηχό", παρά το φαινομενικό βάθος στο οποίο φτάνει. Σου μαθαίνει πως να κάνεις κάτι και όχι γιατί να το κάνεις με αυτόν τον τρόπο. Το σύστημα βγάζει παραγωγικούς και αποδοτικούς ανθρώπους για κάποιες θέσεις (για τη χοντρή δουλειά). Οι άνθρωποι αυτοί όμως είναι επιρρεπείς σε δοξασίες, διότι δεν κατέχουν τη γνώση σε κάποιο βάθος.

[dratsiox]

Συμφωνώ με τον Κώστα ότι το να έχεις σπουδάσει και μετά να αμφισβητείς θεμελίωδη θεωρήματα της φυσικής κτλ κτλ μάλλον αυτά δεν ήταν ποτέ γνώση σου και αυτό είναι αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος σε ένα βαθμό.

 

Ίσα ίσα.Διαφορετικά δε θα υπήρχε εξέλιξη της σκέψης και ακόμη θα νομίζαμε ότι η γη είναι επίπεδη.Αρκεί,βέβαια,η αντίρρηση-αμφισβήτηση να είναι τεκμηριωμένη.

[tsilena]

Το πρόβλημα τη σημερινή εποχή δεν είναι η απόκτηση γνώσης αλλά η διαχείριση της.

Το πρόβλημα έχει προκύψει επειδή η φύση και η δυναμική της γνώσης έχουν ξεπεράσει και τα θεωρητικά και διαχειριστικά πλαίσιά μας, δημιουργώντας έτσι μια διαφορά ανάμεσα σε αυτό που περιμένουμε από τις πρωτοβουλίες της εφαρμογής της γνώσης (το προϊόν της εφαρμογής) και από αυτό που παραδίδεται τελικά.

 

Πιστεύω ότι ένας λόγος για αυτήν την διαφορά είναι ότι υπάρχουν πολλών ειδών προσεγγίσεις στη γνώση ανάλογα με το περιβάλλον απόκτησής της (πανεπιστημιακό περιβάλλον, οργανισμοί, εταιρείες, οργανώσεις) το οποίο προσφέρει την ποικιλία και μερικές φορές τις ασυμβίβαστες απόψεις.

 

Υπάρχουν συγκεκριμένες προοπτικές και μηχανισμοί που εστιάζουν στη γνώση ως κάτι που συλλαμβάνει, που αποθηκεύει και που μεταφέρει έπειτα. Υπάρχουν πολιτιστικές και πολιτισμικές προσεγγίσεις που υπογραμμίζουν τις απαιτήσεις της κοινωνικής αλληλεπίδρασης στη μετάφορά της γνώσης προτού αυτή μπορέσει να μοιραστεί. Άλλοι στρέφουν την προσοχή στη «αμφισβητημένη» ή «πολιτική» φύση της γνώσης ή της κληρονομημένης γνώσης.

Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί και οι ομάδες που τις υποστηρίζουν συχνά δημιουργούν απαγορευτικά εμπόδια στη διανομή της γνώσης.

 

Αν δε βρεθεί ένας τρόπος να ενσωματωθεί η αξία αυτών των διαφορετικών προσεγγίσεων στις απαραίτητες διαδικασίες προσφοράς αποτελεσματικότερης γνώσης, οι ιδέες μας κινδυνεύουν να χαθούν και όσο θα προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε αυτή τη γνώση σα στρατηγικό πόρο της εξέλιξής μας, η απογοήτευση θα συνεχίσει να αυξάνεται και ο άνθρωπος θα γίνεται όλο και πιο πολύ "χαζός" και μόνος.

[CostasV]

Υπάρχουν; Ήδη από τον 4ο αιώνα η κρατούσα αντίληψη ήταν ότι ο χώρος, ο χρόνος και η ύλη είναι πεπερασμένα (βλέπε #26). Σήμερα, ξέρουμε ότι είναι πεπερασμένα. Που βρίσκεται το άπειρο; Που ο άρρητος αριθμός;

 

Στο μυαλό μας και στην σκέψη μας. Ή κατά τον Πλάτωνα στον κόσμο των ιδεών.

Εξάλλου στην σκέψη μας (που είναι αντανάκλση του κόσμου των ιδεών του Πλάτωνα) βρίσκονται όχι μόνο το άπειρο και οι άρρητοι αριθμοί, αλλά και οι πολύ ταπεινότεροι φυσικοί αριθμοί.

 

 

Η θεωρία των αριθμών κατάφερε μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα να συμπεριλάβει το "0" στους φυσικούς αριθμούς... Και για να το πετύχει αυτό, χρειάστηκε να επιστρατευτεί η συνολοθεωρία και να αποσυνδέσει το σύνολο των φυσικών αριθμών από την φύση, εγκαταλείποντας οριστικά τον ορισμό του Ευκλείδη...

Στους φυσικούς αριθμούς, δεν έχει θέση το μηδέν. Μα πώς είναι δυνατόν να υπάρχει (στους φυσικούς αριθμούς) κάτι που δεν υπάρχει;

Μόνο ως συμβατική παραδοχή μπορώ να το δεχτώ.

 

Τι υπάρχει λοιπόν όντως στην φύση;

Πολλά περισσότερα από όσα γνωρίζουμε ή νομίζουμε ότι υπάρχουν...

[nikoletta]

Ίσα ίσα.Διαφορετικά δε θα υπήρχε εξέλιξη της σκέψης και ακόμη θα νομίζαμε ότι η γη είναι επίπεδη.Αρκεί,βέβαια,η αντίρρηση-αμφισβήτηση να είναι τεκμηριωμένη.

 

ναι συμφωνώ αλλά δε μιλούσαμε για τέτοιου είδους αμφισβήτηση η οποία είναι γόνιμη και θεμιτή, αλλά για δοξασίες οι οποίες δεν τεκμηριώνονται και τις οποίες πολλοί πιστεύουν χωρίς να αναζητούν την τεκμηρίωση αυτών.

 

AlexisPap δεν τα θεωρώ παράδοξο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το θεωρώ σωστό να συμβαίνει. Δεν θεωρώ λάθος την επιλογή για μια τεχνοκρατική κατεύθυνση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα ίσως να μη μπορεί να κάνει πια αλλιώς για τους λόγους που περιγράφει η tsilena.

Αν και η διαχείριση της γνώσης για πιστέυω είναι ένα καίριο θέμα γιατί νομίζω οτι αυτό θα καθορίσει τη νέα γενιά επιστημόνων, φιλοσόφων κτλ ωστόσο αναγνωρίζω ότι το θέμα ξεφεύγει από όπως ξεκίνησε επιστρέφω και απαντάω στην αρχική ερώτηση, προσωπικά πιο πολύ συγκλίνω στο ότι δεν υπάρχει γνώση χωρίς υποκείμενο.