Έννομο συμφέρον

[violator]

Επειδή έχει γίνει πολύ συζήτηση για το έννομο συμφέρον σε θέματα που αφορούν τα πολεοδομικά και τις οικοδομικές άδειες παραθέτω ένα κεφάλαιο από ένα σύγγραμμα της Αγγελικής Μίντζια, Εφέτη ΔΔ, με τιτλο: ''Aυθαίρετη Δόμηση. Ερμηνευτικοί προβληματισμοί στο πλαίσιο των διατάξεων για τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών" που βρήκα πρόσφατα.

 

7.Το έννομο συμφέρον.

Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας δέχεται μια διευρυμένη έννοια του εννόμου συμφέροντος στα θέματα του περιβάλλοντος ,όπου εντάσσεται και το οικιστικό περιβάλλον. Η μετά την αναθεώρηση του 2001 νέα συνταγματική διάταξη ΄κατά την οποία η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί «και δικαίωμα του καθενός» δικαιώνει και εδραιώνει τη νομολογία αυτή. Βεβαίως το Ανώτατο Δικαστήριο δεν ταύτισε ποτέ την αίτηση ακύρωσης με τη λαϊκή αγωγή «actio popularis». Στην περίπτωση της προσβολής των πράξεων που εκδίδονται στο πλαίσιο εφαρμογής της νομοθεσίας για τα αυθαίρετα ή την εξαίρεση από την κατεδάφιση, το έννομο συμφέρον δεν είναι τόσο ευρύ όσο στις λοιπές περιπτώσεις που σχετίζονται με το φυσικό περιβάλλον. Η διαφορά αυτή στη νομολογία δικαιολογείται από τη φύση του προστατευόμενου αγαθού ,το οποίο στην περίπτωση του οικιστικού περιβάλλοντος δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι συλλογικό και κοινό για όλους τους κατοίκους μιας περιοχής, σε αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. Για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος του αιτούντος ή του παρεμβαίνοντος , απαιτείται, κατά τη νομολογία, να υφίσταται ορισμένη σχέση του με το χώρο ,στον οποίο αφορά η βλάβη που απορρέει από την προσβαλλόμενη πράξη ή παράλειψη. Έτσι ,ο τοπικός δεσμός ανάγεται σε προϋπόθεση θεμελίωσης του εννόμου συμφέροντος του αιτούντος ή παρεμβαίνοντος κατά περίπτωση και η νομιμοποίησή του εδράζεται στο νομολογιακό κριτήριο της χωρικής εγγύτητας ή γειτνίασης. Στηρίζεται ,δηλαδή, στη βλάβη που επιφέρει η προσβαλλόμενη πράξη στην ιδιοκτησία του ή εν γένει στην οικιστική φυσιογνωμία της περιοχής στην οποία διαβιώνει. Στη βάση αυτή έχει γίνει δεκτό ότι έχουν έννομο συμφέρον για άσκηση αίτησης ακύρωσης ή παρέμβασης στην ακυρωτική δίκη για την προσβολή των διοικητικών πράξεων που εκδίδονται κατ'εφαρμογήν της νομοθεσίας για τις αυθαίρετες κατασκευές και την εξαίρεση από την κατεδάφιση : α) οι ιδιοκτήτες κατοικιών όμορων προς το ακίνητο στο οποίο διαπιστώνονται αυθαίρετες κατασκευές, κατόπιν ενεργειών των οποίων (καταγγελιών) κινήθηκε η διαδικασία χαρακτηρισμού της επίμαχης κατασκευής ως αυθαίρετης και κατεδαφιστέας (ΣτΕ.881/2000, 958/2000, 3701/1999, 2566/1999,4025/1996,5482/1995 ,1078/1993, 291/1990, 57/1993, 3075/1992 κ.ά.), β) οι ιδιοκτήτες, συγκύριοι οικίας σε παρακείμενο οικόπεδο ( ΣτΕ 3033/1999, 5492/1995, 1287/1995), γ)οι ιδιοκτήτες γειτονικού ακινήτου που αναμείχθηκαν στη διοικητική διαδικασία που απέληξε στην έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων (ΣτΕ 1340/1996, 420/1995,, 1601/1995, 1078/1993, 257/1993). Έχει επίσης γίνει δεκτό ότι δεν αρκεί για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος η αόριστη επίκληση από τους αιτούντες της ιδιότητάς τους ως γειτόνων και συνιδιοκτητών οικοπέδου ομόρου προς εκείνο ,στο οποίο έχει ανεγερθεί οικία που εξαιρέθηκε από την κατεδάφιση χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένη βλάβη ( ΣτΕ 1131/1998 ), κι εφόσον δεν θίγονται από την εξαίρεση από την κατεδάφιση των συγκεκριμένων τμημάτων ούτε προβάλλουν υπέρβαση του ποσοστού κάλυψης (2251/1997, 1978/1991). Εξάλλου, με βάση τους επιδιωκόμενους ,σύμφωνα με το καταστατικό τους ,σκοπούς ερευνάται το έννομο συμφέρον των συλλόγων και των σωματείων. (ΣτΕ 2314/2002,384-385/2003,288/2003, 509/2003 ,533/2003, 2896/2003, 188/2004,2390/2005) ,ενώ αναφορικά με τα ν.π.δ.δ. των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων ο.τ.α., των οποίων η κατά νόμο αρμοδιότητα είναι εκ των προτέρων καθορισμένη με βάση τα διοικητικά τους όρια., στο κριτήριο του χωρικού δεσμού θεμελιώνεται το έννομο συμφέρον ,όταν η υπόθεση συνδέεται με την εδαφική περιοχή της αρμοδιότητάς τους. (ΣτΕ1687/2005,735/2000,3337/1999).Επίσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά την οποία ο αιτών δεν στερείται εννόμου συμφέροντος να ζητήσει την ακύρωση της διοικητικής πράξης που έχει εκδοθεί κατά παράβαση διάταξης νόμου, η οποία έχει παραβιασθεί και από τον ίδιο. (ΣτΕ3095/2001 Ολομ. 4595/1996, 6070/1996 Ολομ., 173/1998 Ολομ.).

 

το αρχείο με την πλήρη μελέτη θα είναι σύντομα στα downloads του φόρουμ και πιστεύω ότι είναι νομικά ότι ποιο αναλυτικό έχω διαβάσει μέχρι σήμερα τουλάχιστον μέχρι την απόφαση 3921/10 του ΣτΕ.

 

http://www.michanikos.gr/downloads.php?do=file&id=1844

[violator]

http://library.tee.gr/digital/m2410/m2410_mintzia.pdf