Τι κάνω που δε μ' αρέσει; Είμαι σε μεγάλο αδιέξοδο.

[lefterism]

από προσωπική εμπειρία, μετά από 2 χρόνια σε βιομηχανία και έχοντας φάει όλα τα σκ@τ@ της παραγωγής, και έχοντας πάρει τις αποφάσεις μου, μια ωραία πρωϊα έκανα μια τεχνιτή ένταση, τους έχ@@α όλους και έφυγα την ίδια μέρα, χωρίς προειδοποίηση. σου αναφέρω και εγώ πως λίγες φορές ένιωσα τόσο ωραία.

Έκανα το βήμα ελεύθερος επαγγελματίας, τρέξιμο, (τα περίμενα χειρότερα να σου πω την αλήθεια), έβγαλα μέλετητικό για δημόσια έργα-όχι πως το εχω αξιοποιήσει σε μόνιμη βάση, αλλά οικονομικά και ψυχολογικά ειμαι παρα πολύ καλυτερα!

παρε οτι εμπειρια και γνωριμιες εχεις εκει και μετα κανε κατι αλλο!!!

[mechwar]

Λοιπον.Ειδα τι προτεινετε και σκεφτηκα.Α)Καθομαι μεχρι σεπτεμβρι.Ξαναμιλαω για μισθο και ενσημα.Β)σε περιπτωση που πει παλι κανε υπομονη κτλ αρχιζω και ψαχνω για αλλου.Η πιθανοτητα να ειναι τα ιδια ειναι τεραστια.Γ)Παραλληλα κανω και κατι παραπανω οπως διαβασμα για μεταπτυχιακο, καποιο προγραμμα σε πισι, καποια αλλη ξενη γλωσσα ετσι για βιτσιο.Δ)Μαζευω εμπειρια.Ε)ΜΑζευω χρηματα για να παρω ενα total station.Ζ)Βλεπουμε...

Απλα θα συνεχισω να τρωω π@π@ρ@.

Για εξωτερικο δε το σκεφτομαι σοβαρα ακομα.Αλλα ειναι μια προοπτικη.

 

ΕDIT:Δηλαδη για να καταλαβω.Οσοι εχουνε μικρη εμπειρια ή τωρα αρχιζουνε πρεπει να μη τους κολλαμε ενσημα και να τους δινουμε ψύχουλα?Γιατι καποιος ειπε οτι ειναι αρχη ακομα...

[cna]

Για να πω κι εγώ τον πόνο μου κάποτε ήμουν ακριβώς στην ίδια φάση (χαμηλόμισθος χωρίς ασφάλιση). Όταν αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο έφυγα, εργάστηκα 2 χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση (ξυλουργείο) μάζεψα ένα μικρό κεφάλαιο και το Μάρτιο που μας πέρασε άνοιξα δικό μου γραφείο. Η αλήθεια όμως είναι ότι το άγχος που έχω τώρα είναι πολλαπλάσιο, απλώς είναι διαφορετικής φύσεως. Βέβαια σε μεγάλες πόλεις είναι πιό δύσκολο να ξεκινήσεις δική σου δουλειά. Όπως και να έχει βλέπεις και πράττεις - είναι η μόνη λογική στα πλαίσια της οποίας μπορείς να κινηθείς αν πραγματικά θέλεις να ασχοληθείς με το επάγγελμα...

[mindsoft]

@mechwar

 

Ειμαι στην ιδια φάση μ’ εσενα. Ισως και χειροτερη. Ειμαι χημικος μηχανικος αποφοιτος ΕΜΠ το σωτηριο ετος 2005. Εκ τοτε υπηρετησα στις ενδοξες ταξεις του Ελληνικου στρατου ως σκοπανθρωπος , αγγαρειομαχος μεχρι το υπατο αξιωμα του Dj. Τον τελευταιο ένα χρονο εχω ξεκινησει την ερευνα εργασιας στην αγορια εργασιας επωνομαζομενη και ως skywalker, kariera, tee jobs, γραφεια διασυνδεσης κλπ κλπ&..

 

Αν μου ζηταγες να σου περιγραψω με μια μονο λεξουλα ολη αυτή τη

διαδικασια θα σου λεγα: Κοροιιδια! Κατι ακυρες συνεντευξεις, για θεσεις κυριως παραγωγης αλλα και πωλησεων να μου περιγραφουν τα καθηκοντα, τα ανυπαρχτα ωραρια και τις απελπιστικες αποδοχες όπως γνωριζουμε ολοι οι νεοι μηχανικοι πολύ καλα. Ευτυχως γι αυτους δεν προσληφθηκα πουθενα, γιατι τσαμπα θα χανανε χρονο και αυτόι αλλα και εγω.

 

Σκεφτηκα γιατι να συμβαινει αυτό ? Γιατι ενας νεος μηχανικος με ορεξη για δουλεια να μην μπορει να βρει μια αξιολογη εργασια ? Γιατι θα πρεπει στην αρχη να τον γ@μησουνε ?

 

Η απαντηση (ερωτηση) που δινω εγω είναι λιγο πικρη αλλα είναι αληθινη…

Ποσοι θελαμε να γινουμε από μικροι μηχανικοι ? Ξεραμε τι ακριβως είναι ? Ειχαμε καποιον να μας καθοδηγησει διεξοδικα ?

Ή απλα όταν συμπληρωναμε το μηχανογραφικο θελαμε να μπουσε σε μια «καλη» σχολη με κυρος και «καλα» επαγγελματικα δικαιωματα ?

 

Από φιλους μηχανικους που εχω εκανα μια ομαδοποιηση του σε τι κατασταση είναι τωρα, αναλογα με το το επαγγελμα του πατερα τους. Τo συμπερασματα είναι τo εξης:

 

Οσοι εχουν πατερες μηχανικους είναι απολυτα ευχαριστημενοι με την επαγγελματικη τους σταδιοδρομια. Συγκεκριμενα δυο από αυτους κανουνε διδακτορικα (με υποτροφεια) σε γαλλια και αμερικη, ενας δουλευει στο γραφειο του πατερα του (τοπογραφος), πεντε εχουνε διοριστει ή είναι με συμβαση στο δημοσιο από γνωριμίες των γονιών τους.

 

Οσοι δεν εχουν πατερες μηχανικους είναι παραπλησια με την δικη μας τυχη. Ειτε αλλαζουνε συχνα περιβαλλον εργασιας, ειτε δεν είναι ευχαριστημενοι, ειτε θελουν να φυγουν εξω.

 

Αυτό δε συμβαινει μονο με τους πατερες τους βεβαια η μονο με μηχανικους. Στο πατερες μπορεις να βαλεις: μπαρμπα στην κορονη, θεια, μανα, παππου, γιαγια, μπατζανακη κλπ κλπ. Καθως επισης και στους μηχανικους βάλε: δικηγορους, γιατρους, δημοσιους αρχοντες κλπ κλπ&...

 

 

Δεν είναι θεμα τριτοκοσμικης χωρας λοιπον ( όχι ότι δεν ειμαστε) αλλα μας βαλανε να σπουδαζουμε από μικροι, να εχουμε τα χαρτια, ασχετα αν αυτά που καναμε μας αρεσαν εμας, αλλα που ηταν βολικα σε σχεση με το να δουλεψουμε από μικροι και να μαθουμε καποια τεχνη. Αποτελεσμα σημερα είναι να υπαρχουν χιλιαδες πτυχιουχοι ανεργοι (με μεταπτυχιακα ακομα και διδακτορικά) την ιδια στιγμη που υπαρχουνε χιλιαδες κενες θεσεις σε τεχνικες εργασιες.

 

Σε αυτο ισως φταει και η υποτιθεμενη δωρεαν παιδεια. Ναι η παιδεια θα πρεπει να ειναι δωρεαν, η εκπαιδευση ομως ? η καταρτηση ? Γιατι να σου δωσει ο αλλος τις γνωσεις του ετσι ? Πιστευω πως αν βλεπαμε τις σπουδες σαν επενδυση και οχι σαν ψευτοφιλελευθερισμο θα ειχαμε προχωρησει πολυ ως κοινωνια...

 

Ειναι δυνατον το κρατος (εμεις δηλαδη) να συνεχισει να πληρωνει την πανεπιστημιακη εκπαιδευση των επερχομενων call center υπαλληλων και καθε λογης πωλητων ?

Ας κρατησει αυτα τα λεφτα για τα επιδοαματα ανεργειας τα οποια ως μηχανικοι ουτε καν δικαιουμαστε απο τον ΟΑΕΔ!

 

 

Εν τελει για μας δηλαδη ισχυει αυτό που λακωνικα ειπωθηκε παραπανω:

Ε.Μ.Π.='Εσφαλες Μ@λ@κ@ Πλήρωνε

[ckiriako]

Στην ιδια χρονικα φαση ειμαι και εγω (Ειμαι Η.Μ).

 

Οπως το βλεπω υπαρχουν 4 πιθανοι συνδυασμοι για ενα νεο μηχανικο:

 

1. Εισαι επαρχια και εχεις γονιο μηχανικο. Πιστευω δεν εχεις προβλημα να συνεχισεις την δουλεια. Εισαι εξασφαλισμενος.

 

2. Εισαι απο μεγαλη πολη και εχεις γονιο μηχανικο. Πιστευω οτι λογω μεγαλυτερου ανταγωνισμου ισως να ειναι λιγο πιο δυσκολα τα πραματα. Παλι ομως θα συνεχισεις την δουλεια, και εχεις καποιο να σε βοηθησει στο ξεκινημα σου

 

3. Εισαι επαρχια και δεν εχεις γονιο μηχανικο (εδω κ εγω). Αναλογα με την ειδικοτητα σου και με το αν κινειται λιγο η αντιστοιχη αγορα, οπως το βλεπω εγω τουλ πρεπει ο σκοπος σου να ειναι καποια στιγμη να κανεις κατι δικο σου.

α) δουλευεις καπου και μαζευεις γνωσεις-εμπειριες σα σφουγγαροπανο. Μολις νιωσεις ετοιμος κανεις το βημα. Φτιαχνεις κατι δικο σου.

β)Δοκιμαζεις την τυχη σου μονος σου απο την αρχη. Σπας τα μουτρα σου, περνας διαφορα, πολυ αγχος κυνηγι και ανασφαλεια. Αν τελικα τα καταφερεις ομως να ορθοποδησεις χαλαλι οι κοποι.

 

4.Εισαι απο μεγαλη πολη (αθηνα/θεσσαλ.)και δεν εχεις γονιο μηχανικο. Αν βγεις εξω χωρις να δουλεψεις καπου πρωτα πιστευω οτι ισως και να μεινει κανενα κοκκαλακι σου. Απλα θα σε φανε ζωντανο. Εχεις περισσοτερες δουλειες (εστω με χαλια ωραρια,λεφτα...) να διαλεξεις, και γενικα περισσοτερες ευκαιριες σε σχεση με καποιον απο επαρχια. Οποτε εχεις τα ματια σου 14 για ευκαιριες, αρχιζεις καπου δουλεια και βλεπεις που παει. Λυσεις οπως ο ξενιτεμος φανταζουν ελκυστικες και οχι αδικα.

 

 

Φιλε mindsoft οταν απο πιτσιρικι εισαι με ενα κατσαβιδι στο χερι, δεν αφηνεις ηλεκτρικο παιχνιδι που να μην ανοιξεις και σου αρεσει να βλεπεις ανοιγμενους κινητηρες, οταν ρωτας για τα παντα και εισαι καλος στο σχολειο, τοτε ναι, δεν θα γινεις ουτε δικηγορος, ουτε δημοσιογραφος, ουτε κτηνιατρος. Για πολυτεχνειο πας.

Το θεμα ειναι οτι ειμαστε πολλοι σε ενα χωρο που καλυπτει τις αναγκες του με λιγοτερους. Αναγκαστικα οσοι εχουν καποιο disadvantage καθονται παγκο ή μενουν εκτος αποστολης. Θελει υπομονη, πεισμα, καποιο στοχο για να ξερεις που θες να πας και καμποση τυχη. Τι αλλο να πω.

 

Οσο αφορα το δημοσιο, απο τη μια πρεπει να υπολογισουμε τους δυσκολους καιρους που περναμε. Μεγαλο πραμα να ξερεις οτι εχεις εξασφαλισμενο μισθο βρεξει χιονισει. Απο την αλλη το βλεπω θλιβερο τοσα ονειρα που εχω κανει, απειρα χιλιομετρα με βροχη και αερα για σχολειο και φροντιστηριο, διαβασμα, να πανε στραφι και να βολευτω το υπολοιπο της ζωης μου σε μια θεσουλα. Ειναι λιγο. Για αυτο επιδιωκω να κανω δικη μου δουλιτσα.

 

Φιλε mechwar μην "σπας". Τι διαολο, νεα παιδια ειμαστε. δεν δικαιουμαστε να σηκωνουμε τα χερια απο τωρα. Οπως ειπε και ο avgoust εχεις αυτη τη δουλεια, μαζευεις εμπειριες και προυπηρεσια. Υπαρχουν πολυ χειροτερα

Θα δεις που θα σε βγαλει. Ευχομαι τα καλυτερα.

[SIRADRAB]

mechwar είπε:

Τι να κανω?Παρακαλώ μη λετε αλλο υπομονή.Βαρθηκα να το ακουω.Πειτε καποια λύση ουσιαστική.Να πάω αθηνα-θεσσαλονικη σε κάποια εταιρεία τεχνικών εργων για παράδειγμα? Πραγματικα με πιανει απελπισία οσο σκεφτομαι οτι και αυριο το πρωι πρέπει να παω παλι σ'αυτη τη δουλεια.

 

Φίλε mechwar, βλέπω το στρίμωγμα που έχεις αλλά μην κάνεις το λάθος να απελπίζεσαι και να παίρνεις ανάποδες στις αποφάσεις σου.

Αυτό που χρειάζεσαι πραγματικά είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στο επάγγελμα που θέλεις να κάνεις, την έχεις? Αν όχι, να κάτσεις κάτω και να την χτίσεις αυτήν την εμπιστοσύνη, θα είναι ένα από τα κυριότερα έργα σου.

Το δεύτερο, πρέπει να αποφασίσεις με τι θέλεις να ασχοληθείς. Από ότι κατάλαβα είσαι τοπογράφος και η εργασία που έχεις τώρα είναι η διεύθυνση-οργάνωση εργοταξίου. Σπουδαία δουλειά κατά την γνώμη μου και ανεκτίμητη η εμπειρία που μαζεύεις τώρα με οτιδήποτε ασχοληθείς στο μέλλον γύρω από την οικοδομή. Αν νομίζεις ότι την έμαθες και τα χρήματα που σου δίνουν δεν είναι αρκετά, κι απ' ότι λες είσαι και ανασφάλιστος, τότε άνοιξε την πόρτα, χωρίς να την κτυπήσεις, του αφεντκού και πες του τις απαιτήσεις σου. Αν δεν δεχθεί, φύγε!

Όσο για το όργανο, το total station, πάρτο από τώρα με μια πιστωτική κάρτα η ένα δάνειο και προσπάθησε να το ξεπληρώσεις τρέχοντας. Μην το φοβάσαι!

[tzitzikas]

Τέλειωσα τη σχολή.Πήγα στρατο.Τελειωσα και αυτο και μετα απο μισο χρονο αρχισα να δουλεύω επιτελους σοβαρα στην επιβλεψη σε ενα γραφειο μελετων και κατασκευών οικοδομών.Μετα απο μισο χρονο νομιζω οτι δεν ειναι αυτο για μενα.Το λεω αυτο για τους εξης λογους.Τα λεφτα ειναι πολυ λιγα.Λιγο πιο πανω απο βασικο ανειδικευτου.Ασφαλεια δεν εχω.Δεν μαρεσει να καθομαι και να ασχολουμε με το τι παραγγελεια θελει ο καθε μαστορας,αν εμειναν υλικα, αν τελειωσαν οι δουλειες, τι συνεργειο θα μπει αυριο κλπ.Δεν φανταζομαι τον εαυτο μου να φτασω τα 40(αν φτασω) και να ασχολούμε με αυτά.

Απο κλιμα δεν ειναι και ασχημο αλλα ουτε και καλο.Εννοώ οτι θα μπορουσε το αφεντικο να με βρίζει.Αλλα τουλαχιστον φωναζει σε ουσιαστικα πραγματα.

Το ωραριο είναι ατελείωτο.Παω για υπνο 2 ωρες το μεσημερι και μεχρι μετα το βραδυ ασχολούμε αποκλειστικα με δουλειά για να είμαι οσο το δυνατον γίνεται σωστος και να μη δίνω δικαιωμα.Αλλα το βαρος εχει γίνει αβάσταχτο.Η καθημερινότητα μου αρχιζει και είναι αδιαφορη.Πλεον μονο για τη δουλειά ζω αποτι βλέπω.Αρχισα να μισω τα έργα.Πραγματικα αν δεν ειχα βιοποριστικό πρόβλημα με το που τελειωνα τη σχολή δεν θα ξανα ασχολιόμουν.

Πραγματικα είμαι σε αδιέξοδο.Επαρχία δεν υπάρχουν και πολλά για να ψάξεις.Παλαιότερα βέβαια δούλευα με κάτι τοπογράφους αλλα το ρίσκο να αγοράσω μηχάνημα και να μετράω χωράφια είναι αρκετα μεγάλω αν αναλογιστεί κανεις οτι με τα λεφτά μου τσονταρω και για το σπίτι...

Τι να κανω?Παρακαλώ μη λετε αλλο υπομονή.Βαρθηκα να το ακουω.Πειτε καποια λύση ουσιαστική.Να πάω αθηνα-θεσσαλονικη σε κάποια εταιρεία τεχνικών εργων για παράδειγμα?Πραγματικα με πιανει απελπισία οσο σκεφτομαι οτι και αυριο το πρωι πρέπει να παω παλι σαυτη τη δουλεια.

 

welcome to the club

[Χιδίρογλου Μιχάλης]

Διαβάζοντας τα παραπάνω μου φαίνεται πως έχουμε στήσει κάποιο γκρουπ ανώνημων μηχανικών...

Πέρα απο την πλάκα όμως τα πράγματα είναι όντως τραγικά. Ακούω περιπτώσεις Π.Μ. ή Η.Μ. οι οποίοι είναι απελπισμένοι ή τουλάχιστον ήταν και κάποια στιγμή το ξεπέρασαν.

 

Εγώ προσωπικά είμαι μηχανικός περιβάλλοντος. Ζώ σε μεγαλούπολη, και δέν έχω μπάρμπα μηχανικό. Δυστηχώς δεν έχω απο πουθενά στήριξη και το είδος της σχολής μου σπούδασα με έχει εξειδηκεύσει σε ένα τομέα ό οποίος είναι αγνωστος για πολλούς.

Αποτέλλεσμα : δεν μπορώ να επιδείξω ή να ερφαρμόσω πουθενά τις γνώσεις που απέκτησα σπουδάζοντας, δίνω στους γύρω μου την εντύπωση ότι έφαγα τα χρόνια μου άσκοπά και νιώθω ότι δεν κέρδισα τίποτα. Δεν είναι μόνο η αγορά εργασίας αλλά όταν το ίδιο το TEE κοιτάει να με φάει ζωντανο στερώντας μου όλα τα δικαιώματα και δεν μου δίνει κατι απο το οποίο να κρατηθώ η να με κάνει απαραίτητο τότε τι να περιμένω απο την ελεύθερη αγορά???

 

Προσώπικά έχω βγέι στην πιάτσα εργασίας απο πέρυσι. Βρήκα δουλειά σε έργολάβο με πραγματικά ξεφτίλα λεφτά και ανασφάλιστος τους πρώτους 6 μήνες. Μετά απο 10 μήνες είμαι ακόμα στην ίδια δουλειά και έχω καταντήσει απο εργοδηγός, λόγω έλειψης κατασκευών υπάλληλος γραφείου.

 

Έχω πάει σε αρκετές συνεντεύξεις, και έχω ψάξει αρκετά την δουλειά αλλά ώς τώρα δεν έχω πάρει καμιά γνώση ως μηχανικός περιβάλλοντος, δεν έχω βρεί τιποτα το αξιόλογο έξω και δεν με βοηθάει το ίδιο το ΤΕΕ.

 

Μπορεί εσείς να μην βρίσκετε δουλειά εύκολα αλλά ότι και να κάνετε οι γνώσεις σας πάνω κάτω ώς εργοδηγοί θα φανούν.

 

Πάντως άν και τα πράγματα είναι όντως τραγικά και πολύ πριν πάρω το πτυχείο το είχα πάρει χαμπάρι εγώ δεν είμαι έτοιμος να το βαλω κάτω. Παρόλο τις δυσκολείες γουστάρω τρελλά αυτό που σπούδασα, αγαπάω το μηχανιλίκι γιατί αυτό ονειρευόμουν να κάνω μια ζωή.

 

Κανουμε υπομονή και ελπίζουμε για το καλύτερο....

[Perifanos]

Αγαπητέ φίλε,

 

Δεν σε ξέρω και προφανώς δεν με ξέρεις και εσύ.

Θα προσπαθήσω να σου μεταφέρω τις σκέψεις μου λέγοντάς σου οτι δεν είσαι ο μόνος που σκεφτεται ή περνάει έτσι στη δουλειά του.

Ορισμένες φορές πιστεύω ότι ζούμε στην εποχή του μεσαίωνα καθώς οι πρακτικές των Ελλήνων Μηχανικαράδων του Π..... που απόκτισαν με τη σφαλιάρα μια γ@μω-εμπιρεία και το παίζουν άρχοντες του σύμπαντος στους νέους μηχανικούς, προσπαθότας να παράξουν υπεραξία 1000% απ'αυτούς, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για ανθρώπινη αξιοπρέπεια...

Αυτό που προσπαθώ να σου πώ (καθώς και εγώ έχω περάσει τα ίδια) είναι:

1. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την ψυχολογική σου κατάσταση εκτός απο εσένα τον ίδιο.

2. Αν μπορείς βρές κάποιο καλό παιδί συνάδελφο και κάνε τη δικιά σου εταιρία.

3. Ενδιάμεσα μέχρι η εταιρία σου να σου αποφέρει τα αναμενόμενα για να ζήσεις, φύγε απο εκεί που είσαι και βρές άλλη πιο χαλαρουίτα εταιρία που να μή σου σπάνε τα νεύρα τοσο πολύ.

4. Όταν δείς οτι τα νεύρα σου αρχίζουν να σπάνε στη νέα εταιρία, φύγε ξανά...

5. Το παραπάνω loop επαναλαμβάνεται μέχρις ότου η δικιά σου εταιρία ευδοκιμίσει.

 

Ελπίζω να σε βοήθησα.

 

Με τιμή.

 

Perifanos

[tzitzikas]

Αγαπητέ φίλε,

 

Δεν σε ξέρω και προφανώς δεν με ξέρεις και εσύ.

Θα προσπαθήσω να σου μεταφέρω τις σκέψεις μου λέγοντάς σου οτι δεν είσαι ο μόνος που σκεφτεται ή περνάει έτσι στη δουλειά του.

Ορισμένες φορές πιστεύω ότι ζούμε στην εποχή του μεσαίωνα καθώς οι πρακτικές των Ελλήνων Μηχανικαράδων του Π..... που απόκτισαν με τη σφαλιάρα μια γ@μω-εμπιρεία και το παίζουν άρχοντες του σύμπαντος στους νέους μηχανικούς, προσπαθότας να παράξουν υπεραξία 1000% απ'αυτούς, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για ανθρώπινη αξιοπρέπεια...

Αν είσαι άτομο που σέβεται τον εαυτό του, πράγμα που δεν θεωρείτε δεδομένο σήμερα..., γ@μισέ τους τη μ@ν@ και τον π@τέρα και αν δεν μπορείς μόνος σου, στείλε μου mail ([email protected]) να τους τη γ@μίσουμε παρέα.

Αυτό που προσπαθώ να σου πώ (καθώς και εγώ έχω περάσει τα ίδια) είναι:

1. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την ψυχολογική σου κατάσταση εκτός απο εσένα τον ίδιο.

2. Αν μπορείς βρές κάποιο καλό παιδί συνάδελφο και κάνε τη δικιά σου εταιρία.

3. Ενδιάμεσα μέχρι η εταιρία σου να σου αποφέρει τα αναμενόμενα για να ζήσεις, φύγε απο εκεί που είσαι και βρές άλλη πιο χαλαρουίτα εταιρία που να μή σου σπάνε τα π@π@ρια τοσο πολύ.

4. Όταν δείς οτι τα π@π@ρια σου αρχίζουν να σπάνε στη νέα εταιρία, φύγε ξανά...

5. Το παραπάνω loop επαναλαμβάνεται μέχρις ότου η δικιά σου εταιρία ευδοκιμίσει.

 

Ελπίζω να σε βοήθησα.

 

Με τιμή.

 

Perifanos

 

 

ωρεα τα λες φιλε μου θεωρητικα καλα ακουγονται στην πραξη ευκολο νομιζεις ειναι να φευγεις απο μια δουλεια και αμεσως να βρισκεις αλλη?? η μπορει να εισαι σε μια δουλεια και να ψαχνεις μια αλλη και για μηνες να μη βρισκεις. δεν ειναι τοσο απλα. επισης αν κανεις δικη σου εταιρεια λογικα θα χρειαζεται το πρωτο καιρο να τρεχεις σαν το Βεγγο...δε νομιζω οτι θα εχεις χρονο να δουλευεις και αλλου και να αλλαζεις ετσι δουλειες...

φιλικα παντα