Απορίες επί ξυλοτύπου

[ay8airetos]

Λόγω διαφόρων προβλημάτων δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί ο

αρχικός ξυλότυπος και για να μην χαθεί η δομήσιμη επιφάνεια

του κτιρίου κατέλεξα στην λύση της φωτό 2. Έχω βέβαια και

τη λύση της φωτό 3. Απλά στη λύση 3, δεν εμπιστεύομαι το κοντό

πρόβολο. Εσείς ποιά λύση θα προτιμούσατε;

Όσον αφορά τον οπλισμό της Π1 σκέφτομαι να την οπλίσω ως τριέριστη

και ως πρόβολο (ουσιαστικά πάνω κάτω και στις δυο διευθύνσεις).

Επίσης σκέφτομαι για το απόσπασμα του ξυλότυπου που φαίνεται στην

φωτό να χρησιμοποιήσω C25/30 (τουλάχιστον για την πλακα Π1 και τους

δοκούς Δ7.3, Δ12.1, Δ15.1 και Δ8.3.

Το κτίριο αποτελείται από ημιυπόγειο, ισόγειο και όροφο.

Η εφαρμογή του ξυλότυπου θα γίνει για την στάθμη του ισογείου

και του ορόφου.

Πρέπει να προσέξω κάτι άλλο; Έχετε να μου υποδείξετε κάτι;

Για τις διατομές τι λέτε;

Με τα κάτω σίδερα της Π1 λέω απλά να τα αγκυρώσω στο Δ15.1 για να

μην αυξήσω το πάχος της Π2 ή να το πάω 25 και να τελειώνω;

Ευχαριστώ και ελπίζω να μην σας κούρασα.

[erling]

Οι λύσεις (2) και (3) προκύπτουν από μελέτη?

Αν ναι, τότε όποια και να επιλέξεις θα είναι ορθή.

Με λιγότερες ασάφειες είναι η (3) νομίζω.

Βασικά η Π1 είναι 4έρειστη και όχι 3έρειστη

[AlexisPap]

Θα προτιμούσα την λύση "Τελικός Ξυλότυπος" (2.jpg).

Στην άλλη λύση το πρόβλημα δεν είναι ο κοντός πρόβολος αλλά η δοκός 8.3 που είναι κοντή. Κατά τον σεισμό θα αστοχήσει ούτως ή άλλως σε διάτμηση και δεν θα προσφέρει στην πράξη πλαστιμότητα. Θα δημιουργήσει τεράστιο +-Ν στα υποστυλώματα με τα οποία συνδέεται. Επιπλέον, δοθέντος ότι η δοκός Δ12.1 παραμένει πρόβολος 2,50m δεν αλλάζουν δραματικά τα πράγματα.

Η δοκός Δ15.1 έχει αδικαιολόγητα μεγάλη διατομή. Η πλάκα Π1 έχει αδικαιολόγητα μεγάλο πάχος.

Το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσεις είναι τα μεγάλο βέλος κάμψης λόγω ερπυσμού - συστολής ξηράνσεως. Προτίμησε σκυρόδεμα C20/25 (όχι παραπάνω), μικρής κάθησης, κάνε χρήση ρευστοποιητή, πολύ καλή συμπύκνωση, πολύ καλή συντήρηση. Επιπλέον κάνε τους σχετικούς ελέγχους και βάλε λίγο παραπάνω οπλισμό για να μειώσεις όσο γίνεται τα βέλη σταδίου ΙΙ. Επίσης περιόρισε όσο γίνεται τα φορτία (πάχος πλάκας, φορτία δαπέδου, βάρος τοιχοποιίας).

Ακόμη και εάν κάνεις σωστά όλα τα παραπάνω, τελικά δεν θα γλιτώσεις μία ρωγμή στην βάση της τοιχοποιίας. Αν θες να είσαι τέλειος θα πρέπει όταν χτίζονται τα τούβλα να κάνεις προφόρτιση: Μερικούς μήνες πριν το χτίσιμο να βάλεις ΜΕΓΑΛΟ φορτίο στην δοκό (μεγαλύτερο από το 1,0g).

 

Υ.Γ: Ο ξυλότυπός σου έχει μία σημαντική αδυναμία: Η Δ12.1, καθώς είναι πακτωμένη στο τοιχείο θα έχει μεγάλο βέλος στο άκρο λόγω σεισμού. Που σημαίνει ότι όταν γίνει σεισμός θα έχεις μεγάλες βλάβες στις τοιχοπληρώσεις του προβόλου και ίσως διαρροή λόγω κάμψης στην βάση της Δ12.1 (και λιγότερο πιθανά στην βάση της Δ8.3) λόγω της πρόσθετης φόρτισης από την διαγώνιο της τοιχοποιίας. Φυσικά δεν μπορείς να κάνεις κάτι για την Δ12.1. Αν θες να προστατέψεις την Δ8.3, κάνε το Κ2 50/25 (και την Δ15.1 25/60) ώστε να μην μπορεί να επιβάλει κάμψη στην συνεχή δοκό Δ8. Φυσικά έτσι δεν θα ικανοποιείται ο ικανοτικός, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν πειράζει. Απλά κάνε έναν έλεγχο ότι το vd του Κ2 είναι <0,40...

 

Αν και γενικά τα στατικά σου είναι θηριώδη και στο κάτω - κάτω είναι διώροφο. Κοινώς, υπερβολές...

[ilias]

1. Προτιμώ την λύση "Τελικός Ξυλότυπος 2" (παρόλα τα προβλήματα της δοκού Δ8.3), μόνο και μόνο εξαιτίας του μικρού αριστερού προβόλου που θα δημιουργήσει πρόσθετη καταπόνηση στην πλάκα Π1.

2. Στην πλάκα Π1 θα καταργούσα το δοκάρι Δ7.3 για να μειώσω το βάρος στο εκεί άκρο και θα όπλιζα τη πλάκα σαν τριέρειστη (όπως είπες και συ) με προβολοσίδερα τουλάχιστον Φ14. Η ύπαρξη του Δ7.3 δημιουργεί ουσιαστικά δοκό επί δοκό με κακή αγκύρωση των διακήκων ράβδων του.

3. Αν καταργήσεις τη δοκό Δ7.3 όπως σου πρότεινα, το πάχος της Π1 υπολογίζεται:

2,40x2,50/30=0,20 m --->20 cm +2,5 cm (επικ.)=22,5 cm ---> κάντο αν θες 25 cm στη βάση και κάνε μείωση στο ελεύθερο άκρο σε 25x0,80=20 cm.

Αλλά και 27 cm να το αφήσεις στη βάση είσαι ok, απλά κάνε πάλι ποσοστιαία μείωση στο άκρο.

4. Παρόλο που το πάχος της Π2 με βάση τη βιβλιογραφία μπορεί να προκύψει: 0,6x6,40/30=0,128 m --->13 cm +2,5 cm (επικ.)=15,5 cm ---> 16 cm,

ορθότατα επιλέγεις πάχος 20 cm, εξαιτίας της μεγάλης Π1, που απαιτεί συνθήκες ακλόνητης στήριξης και ένα καλό μέτρο είναι η δημιουργία δύσκαμπτης "εσωτερικής" πλάκας (βλέπε Π1), η οποία δρα ανακουφιστικά.

(Επίσης να θυμίσω ότι ο Κωνσταντινίδης στην περίπτωση που έχουμε τετραγωνικές ή περίπου τετραγωνικές πλάκες με λόγο πλευρών < ή ίσο του 1,50, λέει ότι το πάχος της Π2 μπορεί να υπολογιστεί με ασφάλεια:

0,6x6,40/35=0,109 m --->11 cm +2,5 cm (επικ.)=13,5 cm ---> 14 cm άντε 15 cm)

5. Μου αρέσει που επιλέγεις διατομή δοκαριού Δ15.1 40/60 ώστε να αντιμετωπίσεις καλύτερα ενδεχόμενη στρέψη του. Θα σου πρότεινα να τοποθετήσει συνδετήρες /10 και να τοποθετήσεις και πλαϊνό οπλισμό 2Φ12/Π.

6. Θα σου πρότεινα τη θεμελίωσή σου κάτω από την πλάκα Π2 να την κάνεις λίγο έκκεντρη.

7. Προέβλεψε ανύψωση ξυλοτύπου στο άκρο της Π1 που θα πατήσει η τοιχοποιία.

[AlexisPap]

Αγαπητέ ilias, επίτρεψέ μου να σχολιάσω:

Η Π1 με πλάτος 5,5m και μήκος 2,5m μάλλον θα αναπτύξει στο μέσο της ροπές προβόλου. Το βέλος κάμψης λόγω ερπυσμού/ξήρανσης στο μέσο του ελεύθερου άκρου της θα ξεπερνάει το 1cm. Η ροπή σχεδιασμού στο κάτω άκρο θα ξεπερνάει τα 70kNm. Η δοκός Δ15.1 ακόμη και με διατομή 80/80 δεν επαρκεί για να παραλάβει ικανά στρεπτικά φορτία και κυρίως να παράσχει δυσκαμψία. Το να αυξηθεί το πάχος της Π1 δεν ωφελεί ιδιαίτερα αν δεν αυξηθεί και αυτό της Π2 η οποία αντιστηρίζει την Π1.

Γενικά ο πρόβολος φέρει ευαίσθητα διαχωριστικά και πρέπει να έχει μειωμένο βέλος. Άρα ο φορέας του πρέπει να έχει μεγάλο στατικό ύψος, ήτοι -> δοκοί. Η Δ7.3 χρειάζεται. Η Π1 θα μπορούσε άνετα να ήταν 12άρα.

[ilias]

Αλέξη με την κατάργηση της Δ7.3 μπορεί στο εκεί άκρο να δημιουργήσει μία κατά κάποιο τρόπο ενισχυμένη ζώνη με 2Φ18 άνω και 2Φ18 κάτω, μόνο και μόνο να γλιτώσει το πρόσθετο βάρος τοπικά.

 

Δε θεωρείς ότι μια δοκός που θα έχει στήριξη στο άκρο των άλλων δύο δοκών-προβόλων θα δημιουργήσει πρόσθετες εντάσεις και καταπονήσεις?

Εμένα δε μου αρέσει πολύ πάντως.

 

Για το λόγο αυτό προτείνω και εξ΄αρχής ελεγχόμενη ανύψωση ξυλοτύπου έτσι ώστε να παραληφθούν τα αυξημένα βέλη.

[AlexisPap]

Το βέλος δεν μεταβάλλεται σημαντικά με την προσθήκη οπλισμού. Αντιθέτως μεταβάλλεται ουσιαστικά με την αύξηση του στατικού ύψους. Γιαυτό λέω ότι η δοκός Δ7.3 είναι αναγκαία, και μάλιστα ακόμη κι αυτή δεν θα είναι ικανή να μειώσει επαρκώς το βέλος. Το πόσο είναι το βέλος, είτε στην μία, είτε στην άλλη περίπτωση υπολογίζεται με τα εργαλεία που μα δίνει ο ΕΚΩΣ.

 

Η καταπόνηση του φορέα είναι η ίδια είτε παραληφθεί, είτε παραμείνει η Δ7.3. Απλά στην μία καταπονείται η πλάκα ενώ στην άλλη οι δοκοί.

Η κατασκευή πλάκας μεγάλου πάχους συνιστά στατική αβεβαιότητα για την λειτουργία των δοκών.

Κατά τα λοιπά ο φορέας του προβόλου είναι απλούστατος και απολύτως ξεκάθαρος ισοστατικός φορέας. Μπορεί με επαρκέστατη ακρίβεια να υπολογιστεί είτε η μία είτε η άλλη λύση, καθώς και τα σχετικά βέλη ερπυσμού και ξηράνσεως.

 

Αν πάντως προκριθεί ως λύση η κατάργηση τις Δ7.3 (που μπορεί να έχει και αρχιτεκτονικά κίνητρα), θα πρότεινα επιπλέον και την κατάργηση των Δ8.3 και Δ12.1. Οι πλάκες Π1 και Π2 να μετατραπούν σε πλάκες με σώματα πληρώσεως "σάντουιτς" πάχους 30 ~ 35cm και το πρόβλημα του βέλους πάλι λύνεται.

[ilias]

Ναι συμφωνώ ότι στο βέλος έχει κυρίαρχη επιρροή το στατικό ύψος, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί και η συνεισφορά του οπλισμού.

Επίσης όπως είπα με την ελεγχόμενη ανύψωση βελτιώνεται κάπως η παραλαβή βελών.

Το μεγάλο πάχος στη βάση προβόλου βελτιώνει κατά πολύ όμως τη στήριξη.

[AlexisPap]

Πράγματι, η αύξηση του πάχους προς την στήριξη της πλάκας βελτιώνει σημαντικά την δυσκαμψία, αρκεί να υπάρχει και από την άλλη πλευρά της δοκού δύσκαμπτη πλάκα.

 

Αναφέρομαι στο βέλος λόγω ξήρανσης και ερπυσμού που θα αναπτυχθεί μετά το κτίσιμο της τοιχοποιίας και το οποίο θα συνεχίσει να αυξάνει αισθητά τουλάχιστον για μία διετία μετά την κατασκευή των δαπέδων (τελευταίο μεγάλο φορτίο). Οφείλεται στην συρρίκνωση του σκυροδέματος και δεν επηρεάζεται δραματικά από τον εφελκυόμενο οπλισμό (η διαδικασία υπολογισμού των βελών του ΕΚΩΣ συνεκτιμά το όφελος από την υπερόπλιση). Κάποτε προσπάθησα να ελέγξω το βέλος λόγω ερπυσμού και ξήρανσης τοποθετώντας ισχυρό θλιβόμενο οπλισμό (περισσότερο από τον εφελκυόμενο) και απέτυχα παταγωδώς. Μετά την αποτυχία κατάλαβα το λάθος στον συλλογισμό μου... Θέλω να καταλήξω στο ότι το βέλος λόγω ερπυσμού και συστολής ξηράνσεως είναι "άτιμο πράγμα" και ελέγχεται αποτελεσματικά μόνο με αύξηση του στατικού ύψους.

[ilias]

Πράγματι, η αύξηση του πάχους προς την στήριξη της πλάκας βελτιώνει σημαντικά την δυσκαμψία, αρκεί να υπάρχει και από την άλλη πλευρά της δοκού δύσκαμπτη πλάκα.

Στην προκειμένη γι΄αυτό και ορθώς έχει "ζόρικη" πλάκα και από μέσα!

 

Θέλω να καταλήξω στο ότι το βέλος λόγω ερπυσμού και συστολής ξηράνσεως είναι "άτιμο πράγμα" και ελέγχεται αποτελεσματικά μόνο με αύξηση του στατικού ύψους.

Θα σε προβλημάτιζε αν δεν είχαμε χτίσιμο στο άκρο?

 

Όσο για τις ρωγμές που αναπτύσσονται στην ένωση της τοιχοποιιας με το άκρο προβόλου ιδού και μια ενδεικτική φωτογραφία