Ικανοτικός έλεγχος τέμνουσας

[YiannisNTUA]

Καλησπέρα στο forum! Τις τελευταίες ημέρες διαβάζω και προσπαθώ να κατανοήσω τους ικανοτικούς ελέγχους και ομολογώ τα έχω βρεί λίγο μπαστούνια. Η αλήθεια είναι ότι μπερδεύομαι πιο πολύ στους συνδυασμούς φορτίσεων που πρέπει κανείς να χρησιμοποιήσει για να υπολογίσει το εκάστοτε μέγεθος. Μετά από αρκετές ώρες πάνω από τον ΕΑΚ και κάποιες ασκήσεις που ψάρεψα από το internet, και με τη βοήθεια του forum κατάφερα μετ' εμποδίων να κατανοήσω (νομίζω, δεν είμαι και πολύ σίγουρος ) τον ικανοτικό κόμβου. Η απορία μου τώρα επικεντρώνεται στον ικανοτικό τέμνουσας. Έστω ότι έχουμε βρει σ' ένα δοκάρι (ή αντ/χα σ' ένα υπ/μα) την τέμνουσα σχεδιασμού και οπλίζουμε μ αυτή. Ωστόσο κάνοντας την περιβάλλουσα τεμνουσών, η Vcd,b δεν καλύπτει και την ανώτατη τιμή τέμνουσας από τις άλλες φορτίσεις οπότε και οπλίζω τελικά με τους συνδετήρες που απαίτησε η max αυτή V. Τους ελάχιστους συνδετήρες από ποιο σημείο της δοκού και μετά μπορώ να τους βάλω ? (ξέρω πως να βρίσκω την τέμνουσα που αναλαμβάνει ο ελάχιστος οπλισμός). Δηλαδή ρωτάω, σε αυτή την περίπτωση, που παίζει ρόλο η Vcd,b? Είναι σωστή η σκέψη μου να οπλίσω με συνδετήρες για Vmax μέχρι που η V να γίνει ίση με την Vcd,c (ΕΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΧΗ) και μετά από κει μέχρι και σημείο που η V= τέμνουσα που αναλαμβάνουν οι ελάχιστοι συνδετήρες, να οπλίσω με τους συνδετήρες του ικανοτικού? Ελπίζω να καταλάβατε ποια είναι η απορία μου και να μην σας μπέρδεψα κι εσάς.

[AlexisPap]

Όχι, δεν είναι σωστή.

Σε ένα τυπικό δοκάρι ανοίγματος 3m~6m η κρίσιμη περιοχή μπορεί να κυμαίνεται από 0,80m~1,6m.

Είναι πολύ μικρή για να αναρωτηθούμε αν θα αλλάξουμε την πυκνότητα των συνδετήρων στο εσωτερικό της.

Αντίστοιχα, μικρό είναι και το μη κρίσιμο μήκος της δοκού.

Επομένως έχουμε δύο περιοχές με διαφορετική πυκνότητα συνδετήρων:

Τις κρίσιμες όπου η πυκνότητα καθορίζεται εκ του απαιτητικότερου από τα

- μέγιστη τέμνουσα εκ της ανάλυσης

- ικανοτική τέμνουσα

- διατάξεις πύκνωσης του ΕΚΩΣ

Τις μη κρίσιμες περιοχές όπου η πυκνότητα καθορίζεται εκ του απαιτητικότερου από τα

- μέγιστη τέμνουσα εκ της ανάλυσης

- ικανοτική τέμνουσα

- διατάξεις ελάχιστου εγκάρσιου οπλισμού σε μη κρίσιμες περιοχές του ΕΚΩΣ

 

Στην πράξη, συνηθέστατα εφαρμόζουμε την μέγιστη πυκνότητα σε όλο το μήκος της δοκού, διότι δεν υπάρχει ουσιώδης οικονομική διαφορά.

 

 

(με bold οι συνηθέστερες περιπτώσεις στα συνήθη οικοδομικά έργα)

[YiannisNTUA]

Μάλιστα... κατάλαβα.. καταλαβαίνω γιατί δεν είναι σωστό αυτό που λέω. Ωστόσο σε θεωρητικό επίπεδο, είναι σωστό; (μόνο και μόνο από θεωρητικής άποψης. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι πρακτικό κατά τη διαδικασία της κατασκευής) Η π.χ στην περίπτωση που έχω που είναι ένα δοκάρι μήκους 16 m? Θα έχει τότε νόημα ή και εκεί πρέπει να έχουμε το πολύ δύο αποστάσεις συνδετήρων? Ευχαριστώ πολύ και πάλι AlexisPap για τη βοήθειά σου!

[AlexisPap]

Και ναι και όχι...

Επειδή ο έλεγχος τέμνουσας γίνεται σε απόσταση d από την παρειά της στήριξης, είναι πολύ απίθανο η αλλαγή τιμής της τέμνουσας (δηλαδή η μετάβαση από το επικλινές διάγραμμα της τέμνουσας της ανάλυσης στο οριζόντιο διάγραμμα της ικανοτικής τέμνουσας) να πέσει στο 2Η-d που απομένει... Κι ακόμη πιο απίθανο είναι να συμβεί συγχρόνως η τέμνουσα σχεδιασμού να απαιτεί ωπλισμό περισσότερο από τον ελάχιστο εγκάρσιο...

Αλλά, αν συμβούν όλα αυτά (που δεν μου συνέβησαν ποτέ, ακόμη κι όταν οπλίζαμε εγκαρσίως με StI), ναι, θεωρητικά δεν είναι λάθος...

 

Να σχολιάσω ωστόσο ότι τεχνικά είναι σχεδόν αδύνατον να συμβεί (διότι οι αναλογία των διαστάσεων των δοκών και οι περιορισμοί του μSd περιορίζουν την σχέση τέμνουσας σχεδιασμού και ικανοτικής τέμνουσας) και ότι αν τελικά συμβεί, η αλλαγή πυκνότητας συνδετήρων θα θεωρηθεί τεχνικά λάθος...