Εφαρμοστικός Νόμος :"Πωλείται επιπλωμένο" & "Μπάτε σκύλοι αλέστε..."

[st2]

 

Άκου ένα ''τρελό'' σενάριο: ξεκινάνε μαζικές απολύσεις στο δημόσιο, όχι όλες μαζεμένες, αλλά σταδιακά.Συγκρίνουμε τους δείκτες απορρόφησης fdi κάθε φορά που απολύουμε κόσμο.Διότι όταν απολύεις κόσμο, μειώνεται η γραφειοκρατία, άρα και η διαφθορά (πανε πακέτο), άρα απολύσεις= αύξηση fdi= αύξηση ΑΕΠ= μείωση κλάσματος χρέους.Βρίσκουμε το βέλτιστο σημείο όπου ο αριθμός των ΔΥ μας δίνει το βέλτιστο value 4 money του ΑΕΠ.Μην τους κλαις τους απολυμένους, θα βρουν απασχόληση στις ξένες επενδύσεις, αυτό σημαίνει fdi άλλωστε.Εξυγιαίνεις τη χώρα ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ.Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι πλέον ο πολίτης ψηφίζει βάσει συνείδησης (αφού απολύθηκε), και αυτό δεν είναι και πολύ καλό για κάποιους.

 

Σωστά αλλά

ξεχνάς 2 παραμέτρους:

1-αυτοί που μένουν πίσω να ξέρουν τι να κάνουν (γιατί α μείνει πίσω ο μπάρμπας που δεν ξέρει τι είναι διαδίκτυον τότε κλάψ` τα

2-αν μειωθεί το προσωπικό αλλά οι απαιτήσεις σε χαρτούρα είναι ίδια τότε πάλι δεν θα γίνει δουλειά γιατί ένας ΔΥ δεν μπορεί να τα κάνει σε μια μέρα όλα μόνος του

 

όσον αφορά το περιβόητο flexibility μπορείς να το δείς και ως μια αποτυχία του management μιας εταιρείας

αντί να καταφέρει ο μανατζερ μια καλή ροή (και ειδικά σε εταιρείες όπου τα προϊόντα δεν έχουν ημερομηνία λήξης) παραγωγής, αποθήκευσης και διάθεσης

το ρίχνει στο flexibility

 

vmantas τι απέγινε η εταιρεία που δούλευες ?

το υιοθέτησε το flexibility?

 

όσον αφορά τον εφαρμοστικό

Βαθμίδες πολεοδομικού σχεδιασμού:

Πρωτογενής Βαθμίδα: Εθνικό Χωροταξικό

Δευτερογενής: Ρυθμιστικά Σχέδια

Τριτογενής: Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΓΠΣ)

Τεταρτογενής: Σχέδια Πόλης

 

Βάσει αυτού και απουσίας Χωροταξικού, μπορείτε όλοι να βγάλετε τα συμπεράσματά σας πού ακριβώς πατάνε οι βαθμίδες 2,3,4 του πολεοδομικού σχεδιασμού στη χώρα.

 

ποιος έχει την ευθύνη εκπόνησης του Χωροταξικού??

το ξέρει κανείς ? εγώ δεν το ξέρω ( και μην μου πείτε το παλιό ΥΠΕΧΩΔΕ θέλω τηλέφωνο αν γίνεται )

[Periklis]

Το μήνυμα για την Βουλγαρική εταιρία ξηράς δόμησης είναι αληθινό και ήδη έχει πάρει κωδικούς εφορίας. Τώρα δεν πιστεύω οτι θα την αφήσουμε να μονοπωλήσει την αγορά. Υπάρχει ανταγωνισμός. Το να έχεις τράπεζα είναι δυνατό χαρτί αλλά θα πληρώσεις 6% προμήθεια. Η αγορά βέβαια στην Ελλάδα θα είναι μικρή οπότε προσωπικά δεν βλέπω μεγάλους τζίρους, θα πάει για ένα 11% κέρδος στην καλύτερη. Για να υποστηρίξει τέτοιο σχέδιο θα χρειαστεί 3-4 εκ σε ρευστότητα ετησίως. Αρα βγάλε και ένα 5% που χάνει απο τόκους, του μένει ένα 6%. Βγάλε και φόρους πάει για ένα 3%. Θα τζιράρει με λιγα λόγια 4εκ για να βγάλει 120000Ε.

 

Αγαπητέ κύριε Ροδόπουλε,

 

Το θέμα είναι εκεί ακριβώς. Ότι στα μικρά ιδιωτικά έργα δεν υπάρχει ουσιαστικός ανταγωνισμός από την εδώ πλευρά των συνόρων, υπάρχουν μόνο μικροεργολάβοι και μεμονωμένοι μηχανικοί. Με τον τρόπο που δουλεύουν δε αυξάνουν κατά πολύ το κόστος του έργου.

 

Η στρατηγική διείσδυσης της Βουλγαρικής εταιρείας στη χώρα μας προβλέπει τα εξής:

 

Α) Μικρά ιδιωτικά έργα με έμφαση στην παραθεριστική κατοικία για να εδραιώσει περισσότερο την αποδοχή στην ξηρά δόμηση και τις προκατασκευές.

 

Β) Μέσω του (Α) χρησιμοποιώντας τα οικονομικά εργαλεία: Οικονομίες κλίμακας, καθετοποιημένη παραγωγή στοιχείων, φτηνή μεταφορά, ειδικευμένα και φτηνά συνεργεία (που θα αμείβονται καλύτερα απ΄ ότι την Βουλγαρία), προώθηση εξοπλισμών (από καλωδιώσεις, έως κουφώματα και πόμολα), με φορολογικές απαλλαγές από τη Βουλγαρική πλευρά (παραμεθόριος, ξένη επένδυση...), με επιδοτούμενο επιτόκιο χρηματοδότησης με το οποίο θα χρηματοδοτεί τον πελάτη στην Ελλάδα... θα βγει στην αγορά τόσο ανταγωνιστικά που δεν θα αφήσει περιθώρια ανταγωνισμού από την Ελληνική πλευρά (ιδιαίτερα με τον τρόπο που δουλεύει η αγορά).

Να συμπληρώσω μόνο αυτό. Το τμήμα marketing έκανε πρόταση να μη βγουν στην Ελληνική αγορά με πολύ ανταγωνιστικές τιμές γιατί μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα στην αντίληψη του κόσμου όσον αφορά την ποιότητα των έργων!!!

 

Γ) Εξουδετερώνοντας τον ανταγωνισμό (μελετητές, μικροκατασκευαστές, προμηθευτές υλικών...) στον συγκεκριμένο τομέα:

* Έχοντας πείσει την αγορά για την ποιότητα των κατασκευών ξηράς δόμησης.

* Μειωμένο κόστος της κατασκευής.

* Ταχύτητα και προσυμφωνημένη ημερομηνία παράδοσης του έργου.

* Γραπτή εγγύηση με προδιαγραφές

εισέρχονται στο land development, αγοράζοντας γη και αξιοποιώντας τα οφέλη από το "μεσοπρόθεσμο" και ότι αυτό προβλέπει.

 

Με τα παραπάνω εισέρχονται γλυκά - γλυκά στην ελληνική αγορά και δεν συγκρούονται αμέσως με τα τα μεγάλα ελληνικά και άλλα συμφέροντα που στοχεύουν στα φιλέτα που θα αποχαρακτηριστούν χάριν των "ξένων επενδύσεων"...

 

Να τονίσω πως ένας άλλος λόγος που στοχεύουν στην παραθεριστική κατοικία είναι Ρωσική αγορά και ιδιαίτερη δεσμοί που έχουν και επιχειρούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο.

 

Έτσι λοιπόν το τι παραχωρείται ή ξεπουλιέται μέσω των συμφωνιών της ελληνικής κυβέρνησης (μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο), με τις προβλεπόμενες (αντισυνταγματικές κατά την άποψή μου) διαδικασίες (ΠΔ...), αποχαρακτηρισμούς κλπ προσφορά στις ξένες επενδύσεις, ελάχιστα ενδιαφέρει τον μέσο έλληνα μηχανικό, παρά μόνο ως παράπονο και "γαμώτο". Απλούστατα γιατί δεν βρίσκονται στο επίπεδο δραστηριότητάς του. Το επίπεδο δραστηριότητάς του είναι κυρίως τα μικρά ιδιωτικά έργα

[vmantas]

 

vmantas τι απέγινε η εταιρεία που δούλευες ?

το υιοθέτησε το flexibility?

 

Ναι, από τότε, το γράφω στο κείμενο.

 

Δεν υπάρχει περίπτωση κανένας μάγος μάνατζερ να προσαρμόσει ένα fixed capacity σε ένα volatile demand.

Η μέθοδος της μέσης γραμμής θα είχε νόημα αν όλοι την ακολουθούσαν, από τη στιγμή που έστω και ένας ανταγωνιστής είναι σε θέση να προσαρμόζει τη δυναμικότητα του στη μεταβαλλόμενη ζήτηση ώστε να επιτυγχάνει κάθε φορά το βέλτιστο κόστος, είτε ακολουθείς είτε βγαίνεις εκτός αγοράς. Και βέβαια είναι ερώτημα κατά πόσο τελικά αυτό είναι προς όφελος της κοινωνίας από τη στιγμή που κάνεις σπατάλη πόρων.

 

Αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για διεθνείς αγορές και διεθνή ανταγωνισμό. Αν θέλουμε να κλείσουμε τα σύνορα μας και να δουλεύουμε (δουλευόμαστε) μεταξύ μας τότε αλλάζει η ιστορία.

Αλλά και σε τοπικό επίπεδο να το δεις, σκέψου το φανταστικό σενάριο δυο μαγαζιά δίπλα δίπλα, το ένα έχει μέσα 3 υπαλλήλους στο ταμείο συνεχώς, έχει δεν έχει δουλειά, και το άλλο ανάλογα με την προσέλευση των πελατών λειτουργεί από 1 ως 3 ταμεία. Τις ωρες που δε λειτουργούν τα ταμεία οι υπάλληλοι είτε φτιάχνουν εμπόρευμα στα ράφια (αδιανόητο πριν λίγα χρόνια λόγω ειδικότητας, αδιανόητο ακόμη και σήμερα στο δημόσιο τομέα) είτε παίρνουν off, και πληρώνονται μεν το μισθό τους κανονικά αλλά σε περιόδους έξαρσης που θα χρειαστεί να κάνουν υπερωρίες τις κάνουν χωρίς υπερωριακή αποζημίωση. Ποιο από τα δύο μαγαζιά θα επιβιώσει; Ποιοι υπάλληλοι θα συνεχίσουν να έχουν εργασία μακροχρόνια; Ποιων εργαζομένων το συμφέρον εξυπηρετείται με το να μη γίνει αποδεκτό το ελαστικό ωράριο;

[GeorgeS]

Λοιπόν. zavi και vmantas αμφότεροι μιλάτε για flexibility σαν να πρόκειτε για παιχνίδι οικονομικών στον υπολογιστή ΑΓΝΟΏΝΤΑΣ αφενός μεν τις δραματικές κοινωνικές συνέπειες αφετέρου μια σημαντικότατη παράμετρο. Την πιο σημαντική ίσως. Τον ίδιο το σκοπό. Που δεν είναι άλλος από το ατομικό κέρδος και τη συσσώρευση πλούτου. Ως εκ τούτου, το βασικό κίνητρο ΔΕΝ είναι η ανταγωνιστικότητα, αλλά η συγκέντρωση πλούτου που πιθανόν να προέλθει απο την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων.

Τι αγνοείτε λοιπόν. Αγνοείτε την ίδια τη φύση του συστήματος. Σας είπα πριν ότι το προϊόν μπορεί να είναι ανταγωνιστικό με 2 τρόπους (ειδικά για τις μεγάλες πολυεθνικές). Είτε με μείωση του εργατικού κόστους (flexibility, χαμηλοί μισθοί κλπ), είτε με ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ του επιχειρηματία ή αναδιανομή μέρους αυτού ως αντιστάθμισμα προς τους χαμηλούς μισθούς. (παραλείπω προς το παρόν, τεχνολογία, νέες μεθόδους αφού μιλάμε για flexibility στην εργασία κλπ). Θα μπορούσα ίσως να συζητήσω την εξ ανάγκης μείωση των μισθών όταν πράγματι η επιχείρηση -και το κέρδος του μετόχου- είναι οριακό. Όταν δηλαδή υπάρχουν ρεαλιστικοί λόγοι στο πλαίσιο της ηθικής και της λογικής. Συμβαίνει αυτό, όμως δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση συνήθως.

 

Λέω λοιπόν το εξής. Όταν στην Ελλάδα υπάρχουν 100 οικογένειες που τα έσοδά τους αθροιστικά είναι όσο το μισό ΑΕΠ της χώρας, όταν -σύμφωνα με τον ΟΗΕ- το 2% του πληθυσμού κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου, τότε ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΩΣΤΑ ΜΕ ΤΑ FLEXIBILITY και τις λοιπές θεωρήσεις και πρακτικές.

 

Τίθεται επίσης ένα άλλο ζήτημα. Εξίσου θεμελιώδες. Είναι ποιότητα ζωής το να μην ξέρεις πότε θα έχεις δουλειά ? να μην μπορείς να κάνεις κανένα προγραμματισμό της ζωής σου, να περιμένεις πότε θα σε πάρει τηλέφωνο ο εργοδότης να σου πει "ξέχνα το ΣΚ, Κυριακή 12 ώρες το βράδυ" ? να ζεις συνεχώς σε ένα ανασφαλές περιβάλλον επειδή έτσι επιτάσσουν οι κανόνες ανταγωνιστικότητας ? Πόσο μάλλον όταν αυτά τα ζητήματα αφορούν τους πολλούς ?

Αυτό λοιπόν που έχουμε εδώ ΔΕΝ είναι η ελευθερία των ατόμων, αλλά η ελευθερία των αγορών και των επιχειρήσεων που προκειμένου να "κυριαρχήσουν" ή να επιβιώσουν στο "πόλεμο της ανταγωνιστικότητας" καταστρατηγούν εμμέσα ή και άμεσα θεμελιώδη πανανθρώπινα δικαιώματα και εν τέλει ασκούν εξ ανάγκης ΒΙΑ στην καθημερινότητα του απλού εργαζόμενου.

 

Αρα εδώ έχουμε δύο ερωτήματα στα οποία πρέπει zavi και vmanta (ενδεχομένως και periklis) να απαντήσετε :

 

α. Αν σας αρέσει αυτό το μοντέλο που περιγράφετε ή όχι (διότι αν ΔΕΝ σας αρέσει τότε συμφωνούμε πως το μοντέλο αυτό (ασύδοτες μη ρυθμιζόμενες αγορές) ΔΕΝ είναι επιθυμητό ως γενική αρχή, οπότε πάμε στο 2ο ερώτημα που είναι

 

β. Αν είναι αναγκαίο κακό ή όχι προκειμένου να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις και η παραγωγική δραστηριότητα στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

 

Τέλος, τίθεται ακόμα ένα ερώτημα. Τι επιδιώκουμε ? Μια κοινωνία όπου οι πολλοί θα ζούν σε πλήρες καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, αβεβαιότηας, εξαναγκασμού, εργασίας χωρίς δικαιώματα απλά για να λέμε ότι υπάρχει ανάπτυξη ? Και ποιός ακριβώς θα απολαμβάνει αυτή την ανάπτυξη σε ένα τέτοιο περιβάλλον που αποδεδειγμένα οδηγεί σε υπερσυσσωρευση πλούτου για τους λίγους και μεγαλύτερη φτώχεια για τους πολλούς.

 

Για την ανεργία θα επανέλθω αργότερα.

[Timoros]

Εγώ προτείνω να δουλεύουμε όλοι τσάμπα, έτσι ώστε οι επιχειρήσεις να είναι ανταγωνιστικές. Να μας δίνουν ένα πιάτο φαί στο εστιατόριο της επιχειρήσης, ξυραφάκια και σαπούνι όπως στον στρατό. Τα μεγάλα εργοστάσια μπορούν να κοιμίζουν και τον κόσμο μέσα να μην χάνουν χρόνο στις μετακινήσεις, και να μην πληρώνουν και νοίκια οι εργαζόμενοι. Όσοι δουλεύουν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ας κοιμούνται πέριξ του πολυτεχνείου μαζί με τους άστεγους, στην Μπόταση κτλ ξέρετε.

Μια χαρά είναι !

[vmantas]

Georges έχω απαντήσει σε όλα τα θέματα που λες δεν θα κάτσω να τα ξαναγράψω, συγγνώμη. Αν θέλεις διαβάζεις και επανέρχεσαι επι αυτών που λέω με δεδομένα και ουσιαστική κριτική και όχι με αφορισμούς που προέρχονται από προκατάληψη και φυσικά χωρίς να αλλοιώνεις το νόημα αυτών που λέω, αλλά ειλικρινά δεν έχω το κουράγιο να κάτσω ένα-ένα να στα λέω και να στα ξαναλέω.

 

Είναι ωραίο το κυνήγι της ουτοπίας κυρίως γιατί σε απαλάσσει από τα να δεις τα πραγματικά προβλήματα και να δώσεις πραγματικές λύσεις. Για μένα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, το κυνήγι της ουτοπίας είναι τελευταίο στη λίστα των προτεραιότητων μου.

[tpanag]

\

Έτσι λοιπόν το τι παραχωρείται ή ξεπουλιέται μέσω των συμφωνιών της ελληνικής κυβέρνησης (μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο), με τις προβλεπόμενες (αντισυνταγματικές κατά την άποψή μου) διαδικασίες (ΠΔ...), αποχαρακτηρισμούς κλπ προσφορά στις ξένες επενδύσεις, ελάχιστα ενδιαφέρει τον μέσο έλληνα μηχανικό, παρά μόνο ως παράπονο και "γαμώτο". Απλούστατα γιατί δεν βρίσκονται στο επίπεδο δραστηριότητάς του. Το επίπεδο δραστηριότητάς του είναι κυρίως τα μικρά ιδιωτικά έργα

 

Εκτός του ότι κάνεις λάθος και δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα (τον αφορά και τον "μέσο έλληνα Μηχανικό" επαγγελματικά, το ζήτημα του ξεπουλήματος), τον αφορά ούτως ή άλλως και ως πολίτη αυτής της χώρας, ο οποίος λόγω επαγγελματικού αντικειμένου έχει αυξημένη γνώση και επίγνωση του αντικειμένου.

[ted78]

Όντως vmantas, επικεντρώνεσαι στο κυνήγι της δυστοπίας!!!

 

Προφανώς, μέσα από την "τιμωρία" η κοινωνία θα βρει τις "χαμένες αξίες".

Καλά όλα αυτά, αλλά για τα μοναστήρια και τις θεούσες!

 

Τέλος πάντων, η εξαθλίωση του κοινωνικού υποβάθρου, δε φαίνεται να σε απασχολεί και πολύ. Τα κράτη δεν είναι επιχειρήσεις για να κλείσουν. Τόσες και τόσες χρεωκοπίες κρατών έχουν γίνει και πάντα με σχεδιασμένες πολιτικές τα πράγματα έρχονται σε ισορροπία και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή η απόλυτη καταστροφολογία μου θυμίζει την "Αποκάλυψη του Ιωάννη", για να κάθονται οι πιστοί φρόνιμα.

[Periklis]

Αρα εδώ έχουμε δύο ερωτήματα στα οποία πρέπει zavi και vmanta (ενδεχομένως και periklis) να απαντήσετε :

 

α. Αν σας αρέσει αυτό το μοντέλο που περιγράφετε ή όχι (διότι αν ΔΕΝ σας αρέσει τότε συμφωνούμε πως το μοντέλο αυτό (ασύδοτες μη ρυθμιζόμενες αγορές) ΔΕΝ είναι επιθυμητό ως γενική αρχή, οπότε πάμε στο 2ο ερώτημα που είναι

 

β. Αν είναι αναγκαίο κακό ή όχι προκειμένου να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις και η παραγωγική δραστηριότητα στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

 

Για την ανεργία θα επανέλθω αργότερα.

 

 

Προσωπικά δεν είμαι της μονεταριστικής σχολής, αλλά του Φιλελευθερισμού σε ρυθμιζόμενο κοινωνικά περιβάλλον. Ναι στην ιδιωτική πρωτοβουλία που είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων, αλλά με το κράτος σε ρόλο ρυθμιστή και εξισορροπιστή στην προστασία των κοινωνικών αγαθών και των ασθενών ομάδων. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν ισχύει τίποτε από τα δύο (ας μη το αναλύσω εδώ).

 

Θέλω να κάνω μία αναφορά σε κάτι συνταρακτικό που λίγοι έδειξαν να αντιλαμβάνονταν την εποχή που συνέβη. Ήταν το 2001, την περίοδο των "παχιών αγελάδων" και άλλων "ζωντανών", όταν η Κίνα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Από την ημερομηνία αυτή και μετά ο χάρτης του παγκόσμιου εμπορίου, της ανταγωνιστικότητας, των εργατικών δικαιωμάτων... του συνόλου τέλος πάντων της πραγματικής και ονομαστικής οικονομίας άλλαξε, ανεπιστρεπτεί.

 

Να κάνω και μία δεύτερη αναφορά για να συγκριθεί με την προηγούμενη. Όπως είπα και πιο πριν η χώρα μας δεν κατάφερε να δημιουργήσει λειτουργικούς θεσμούς και δομές τότε που ήταν πολύ πιο εύκολο και έρρεε το κοινοτικό χρήμα. Σήμερα, στο χείλος του γκρεμού (και υψοφοβία) είναι σχεδόν αδύνατον να τα καταφέρει.

 

Συγκρίνοντας τις δύο παραπάνω αναφορές στην πραγματικότητα πείτε μου αν:

 

Α) Έχει σημασία ποια πολιτική σκέψη εκφράζει τον καθένα μας?

 

&

 

Β) Ποιος ενοχλείται από το ελαστικό ωράριο όταν είναι άνεργος δύο χρόνια?

 

Εκείνο λοιπόν που προέχει αυτή τη στιγμή είναι η επιβίωση. Και για να γίνει αυτό θα πληρώσουμε ακριβά (δεν μπορώ να υποστηρίξω κάποιο μαγικό μοντέλο, από αυτά που κατακλύζουν την τηλεόραση - μπορώ όμως να πω ότι πρωτίστως χρειάζεται πολιτικά αρχ@@α για να πιάσει τόπο η όποια προσπάθεια και θυσία του κόσμου). Όταν και πάλι σταθούμε ή βρισκόμαστε σε πορεία προς τα εκεί, τότε προσπαθούμε να διεκδικήσουμε τον κόσμο που θέλουμε. Γιατί πεθαμένος από την πείνα δεν μπορείς να διεκδικήσεις τίποτα

[vmantas]

Όντως vmantas, επικεντρώνεσαι στο κυνήγι της δυστοπίας!!!

 

Προφανώς, μέσα από την "τιμωρία" η κοινωνία θα βρει τις "χαμένες αξίες".

Καλά όλα αυτά, αλλά για τα μοναστήρια και τις θεούσες!

 

Τέλος πάντων, η εξαθλίωση του κοινωνικού υποβάθρου, δε φαίνεται να σε απασχολεί και πολύ. Τα κράτη δεν είναι επιχειρήσεις για να κλείσουν. Τόσες και τόσες χρεωκοπίες κρατών έχουν γίνει και πάντα με σχεδιασμένες πολιτικές τα πράγματα έρχονται σε ισορροπία και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή η απόλυτη καταστροφολογία μου θυμίζει την "Αποκάλυψη του Ιωάννη", για να κάθονται οι πιστοί φρόνιμα.

 

Αν θες να αναλάβεις το ρόλο του ερμηνευτή μου, κάνε το ελεύθερα δεν έχω πρόβλημα, αρκεί να είσαι επιμελής, το παραπάνω δεν κάνει ούτε για φθηνή προπάγανδα. Ξαναπροσπάθησε αν θες να ερμηνεύεις τα λεγόμενα μου. Αλλιώς ασ' το για άλλους.