Άρτιο κατά κανόνα μη οικοδομήσιμο;

[nzerman]

Παππούς κατατμίει με διαθήκη οικόπεδο 1.151 τ.μ. εντός οικισμού όπου ελάχιστο εμβαδόν κατά παρέκκλιση είναι 150 τ.μ. και ελάχιστο πρόσωπο 5 μ και μεταβιβάζει τρία διαιρετά τμήματα εκ των οποίων το εμφαινόμενο με ενδιαφέρει. Ακολούθησε μια διαμάχη μεταξύ νύφης και ενός αδελφού σχετικά με την κυριότητα επί μιας αποθήκης η οποία βορείως είχε (έχει πλέον κατεδαφιστεί) τη θέση και το σχήμα όπως τα στοιχεία Θ-Η-Ζ-Ε-Δ-…_Θ με αποτέλεσμα να εκδοθεί μια δικαστική απόφαση (1991) η οποία έδωσε την κυριότητα στη νότια ιδιοκτησία (πελάτης μου είναι ο βόρειος). Σύμφωνα με το τοπογραφικό και την περιγραφή της δικαστικής απόφασης σε συνδυασμό με την αποτύπωση το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε, το οικόπεδο μας έχει πλέον πρόσωπο σε δρόμο 4,40 μέτρα.   

 

Υπάρχει κάποια περίπτωση να θεωρηθεί με κάποια ευνοϊκή διάταξη οικοδομήσιμο;  

 

Μπορώ να χρησιμοποιήσω την §1 του άρθρου 3 του Ν.690/48 και να προσδώσω πλασματικά τους υπολειπόμενους 60 πόντους;

 

Πρέπει να εκδοθεί πράξη αδυνάτου νωρίτερα;  

 

Ευχαριστώ. 

Case.pdf

Edited Μάρτιος 11 , 2015 by nzerman

[ted78]

Η αρχική κατάτμηση λόγω της διαθήκης έγινε με χρήση της παρέκκλισης;

Γιατί οι κατατμήσεις εφόσον έχουν θεσπιστεί όροι δόμησης γίνονται στον κανόνα και όχι στην παρέκκλιση.

[nzerman]

Είναι με διαθήκη.

 

Οι όροι δόμησης δε μπορούν ακυρώσουν τη βούληση. 

Edited Μάρτιος 11 , 2015 by nzerman

[ted78]

Ναι μεν, αλλά υπάρχει τρόπος να γίνει σεβαστή η βούληση χωρίς να δημιουργούνται προβληματικές ιδιοκτησίες, π.χ. με τη σύσταση καθέτου.

Συνεπώς κακώς έγινε επίκληση της κατά παρέκκλιση αρτιότητας από την αρχή, διότι εξαρχής είναι μη οικοδομήσιμο το οικόπεδο, αφού αυτό που μετράει για την αρτιότητα και οικοδομησιμότητα ενός οικοπέδου είναι ο χρόνος δημιουργίας του και όχι η βούληση του συντάκτη της διαθήκης.

 

Για την τακτοποίηση του οικοπέδου, εφόσον υπάρχει σχέδιο πόλης, ισχύει ο ΝΟΚ σήμερα.

Edited Μάρτιος 11 , 2015 by ted78

[tetris]

Να συμπληρώσω, στα όσα σωστά ανέφερε ο ted78, ότι ως χρόνος δημιουργίας οικοπέδου (με διαθήκη) θεωρείται ο χρόνος θανάτου του διαθέτη. 

Κι επίσης, ότι η όποια βούληση του διαθέτη ΔΕΝ είναι υπεράνω των νόμων.

Για σκέψου π.χ. την περίπτωση να ήθελε ο διαθέτης (και είχε αφήσει τα χρήματα) να κατασκευάσουν οι κληρονόμοι του ουρανοξύστη...

Edited Μάρτιος 11 , 2015 by tetris

[nzerman]

Καλημέρα συνάδελφοι, 

χρόνος θανάτου είναι το έτος 1963, τουτέστιν και χρόνος δημιουργίας. Τότε το διάταγμα όριζε πρόσωπο 8 μέτρα.

Συμφωνώ περί καθέτου, η οποία ελοχεύει άλλα ενοχικού τύπου προβλήματα αλλά σημασία έχει πως αυτό δεν έγινε. Πολύ περισσότερο δε όταν υπάρχει μια μεταγενέστερη δικαστική απόφαση που τα αντιμετωπίζει σαν διαιρετά τμήματα.

Κατά την εφαρμογή της απόφασης δε χάνεται ακόμη και το πρόσωπο των 5 μέτρων. 

Το ερώτημα ουσιαστικά είναι: Μπορεί να γίνει συνδυασμός ευνοϊκών διατάξεων περί πλασματικών τοιχοποιιών και άρθρου 25 του 1337 ώστε να είναι κατ' εξαίρεση οικοδομήσιμο;  

 

Η άποψη σας είναι πως είναι άκυρη η διαθήκη και η δικαστική απόφαση και αν ναι αυτό από ποια διάταξη προκύπτει;

Edited Μάρτιος 11 , 2015 by nzerman

[Pavlos33]

tetris

Πολύ σωστά. Σχετική και η εγκύκλιος Εγκ-9622/1473/7/4-3-92             

Edited Μάρτιος 11 , 2015 by Pavlos33

[dimitris GM]

[συμφωνωντας με τους προλαλησαντες]

με τις καλημερες μου

 

ο 690/48  απαγορευει την  κατατμηση σε μη αρτια και μη οικοδομησιμα οικοπεδα,  με πραξεις εν ζωή ή αιτια θανατου

αρα,

αν η διαθηκη δημιουργουσε  μη αρτια και μη οικοδομησιμα οικοπεδα θα ηταν εγκατασταση

α] ή εξ  αδιαιρετου

 β] ή συσταση καθετων..

 

αλλά,  αφου θεωρησαν οτι δημιουργουσε αρτια και οικοδομησιμα οικοπεδα, εκαναν αποδοχη κληρονομιας καθε ενας για το δικο του  ανεξαρτητο  τμημα.

 

 

Το τι εγινε στη συνεχεια και το βορειο οικοπεδο εχασε ενα τμημα του...εχει σχεση με τις μεταξυ τους δικαστικες διαμαχες

[υπο αυτο το πρισμα, δεν υπαρχει "ακυρη διαθήκη"  και βεβαιως,  δεν υπαρχει ακυρη δικαστικη αποφαση...]

[nzerman]

Το άρθρο 2 §1 του 690 λέει: 

 

1. Απαγορεύεται η μεταβίβασις της κυριότητος οικοπέδων, επαγομένη την δημιουργίαν οικοπέδων μη αρτίων , είτε κατά το ελάχιστον εμβαδόν είτε κατά το ελάχιστον πρόσωπον ή βάθος.

 

 

ενώ ο ίδιος νόμος σε άλλη διάταξη, άρθρο 1 § 6 λέει: 

 

 6. Απαγορεύεται πάσα μεταβίβασις της κυριότητος γηπέδων

 

 προοριζομένων διά τους εν ταις παραγρ. 1,2,3 και 5 σκοπούς εις τους

 

 κατά το παρόν άρθρον συνοικισμούς. Η απαγόρευσις αύτη δεν ισχύει εις

 

 την περίπτωσιν της παρ. 4, αι διατάξεις της οποίας εφαρμόζονται ως προς την αποζημίωσιν των τυχών μέχρι της ισχύος του παρόντος μεταβιβασθέντων γηπέδων των προοριζομένων διά τους ως άνω σκοπούς. Πάσα δικαιοπραξία εν ζωή ή αιτία θανάτου έχουσα ως αντικείμενον απαγορευομένην ως άνω

 

 μεταβίβασιν κυριότητος είναι αυτοδικαίως και εξ υπαρχής απολύτως άκυρος. 

 

 

Νομίζω η διαφορά είναι εμφανέστατη. Με λίγα λόγια, κατά τη γνώμη μου η απαγόρευση δεν ισχύει για τις διαθήκες. 

 

Edited Μάρτιος 11 , 2015 by nzerman

[ted78]

Άκυρη μπορεί να είναι η αποδοχή κληρονομιάς όχι η διαθήκη, για να είμαστε ακριβείς.

Ωστόσο, δεν έχει ακυρωθεί τίποτα ως τώρα και είναι ένα θέμα αν οι ιδιοκτήτες μπορούν να συνεννοηθούν ώστε να διορθωθεί η κατάσταση.