Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, υποκουλτούρα και κιτς

[AlexisPap]

Την ενημέρωση για την παρακάτω ιστορία την έλαβα από συνάδελφο. Αν κάτι δεν το λέω σωστά, παρακαλώ διορθώστε.

 

 

Το 1997 σχεδιάστηκε και χτίστηκε στα Τσουκαλέικα της Πάτρας το παρακάτω σπίτι:

 

Εγώ το βρίσκω συμπαθητικό. Ίσως κάποιοι θα το θεωρήσουν "αναχρονιστικά μεταμοντέρνο".

Όμως, άσχετα με τις προσωπικές εκτιμήσεις, το σπίτι αυτό το 2003 συμμετείχε σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό και το 2004 έγινε αφίσα για την έκθεση του ΣΑΝΑ στην Θεσσαλονίκη:

 

Στην πορεία των πραγμάτων το σπίτι άλλαξε ιδιοκτήτη και το 2010 έγινε "ανακαίνιση" (νόμιμη, με άδεια και ΕΠΑΕ), ώστε το σπίτι να ανταποκριθεί καλύτερα στις αισθητικές ανάγκες του νέου ιδιοκτήτη (που μάλλον διαφέρουν δραματικά σε σχέση με τις δικές μου ή τις δικές σας):

 

 

Τα σχόλια δικά σας.

Είναι φανερό ότι, μολονότι το νέο σχέδιο το έκανε (εξ όσων ακούω) κάποιος Π/Μ, το πρόβλημα δεν είναι των μηχανικών. Είναι πρόβλημα παντελούς έλλειψης νεοελληνικού πολιτισμού.

Edited Ιανουάριος 5 , 2012 by AlexisPap

[Didonis]

έλεος....

[man21]

Κρίμα το σπίτι

[Faethon11]

Πάντως κατάφερε και έκανε κάτι τελείως διαφορετικό.

[STAVION]

Κυκλοφορεί στο facebook, σε emails απο αρχιτεκτονικό γραφείο σε αρχιτεκτονικό γραφείο και έχει σχολιαστεί παρα πολύ ήδη ενα pps με τη συγκεκριμένη περίπτωση το οποίο δεν μπορώ να ανεβάσω όμως ολόκληρο.

Επισυνάπτω ασχολίαστα μόνο την τελική εικόνα με τα σχέδια του συνάδελφου που ανέλαβε την τροποποίηση. Δημόσιο έγγραφο είναι στο κάτω κάτω.

Έγγραφο1.doc

[Speez]

Η περίπτωση αποτελεί αποτέλεσμα:

 

-Κενού προστατευτικής νομοθεσίας;

 

-Ελλιπούς λειτουργίας των ελεγκτικών αρχιτεκτονικών αρχών;

 

-Έλλειψης κουλτούρας και στοιχειώδους παιδείας των ιδιοκτητών;

 

-Τυχοδιωκτισμού συναδέλφου μελετητή;

 

Ίσως όλων των παραπάνω, ίσως και κανενός.

[st2]

δεν την ξερω την περιπτωση αλλα με ολα αυτα θυμηθηκα το σπιτι γιατι σε καποια φαση περναγα απο εκει

 

αν θυμαμαι καλα αυτα που ειχα ακουσει η κατασταση ειναι οτι το κτιριο στην προτερη κατασταση ηταν σπιτι και ειχε λειτουργικοτητα σπιτιου επειτα το κτιριο πωληθηκε και ο νεος ιδιοκτητης ηθελε να το κανει εστιατοριο

 

τα τσουκαλεικα ειναι διπλα στα βραχνεικα στην πατρα οπου ολα τα παλια οικηματα (παλια αρχοντικα σπιτια νεοκλασσικου στυλ που αποτελουσαν τις εξοχικες κατοικιες των πλουσιων πατρινων) μετατραπηκαν σε ταβερνες-εστιατορια(υπαρχουν και οι εξαιρεσεις)

 

οποτε ο νεος ιδοκτητης ηθελε κατι του ιδιου στυλ και δεν αντεχε "αναχρονιστικά μεταμοντέρνο" σπιτι αλλα ήθελε ενα "θυμίζον νεοκλασσικο" κτιριο για εστιατοριο

 

 

και όλα αυτα αποδεικνυουν οτι η αρχικτονικη ως αισθητικη στην ελλαδα απλα δεν υπαρχει

 

αλλα τι να πεις οταν στην πατρα βλεπεις αυτο

[Guest]

Σφαγή! Μακάρι να είχαμε και άλλες φωτογραφίες. Όπως τη βρίσκει ο καθένας για το σπίτι του βέβαια. Επίσης, αποσπασματικά δεν είναι άσχημο, η αλλαγή είναι βίαιη και το σύνολο δε δένει καθόλου.

[STAVION]

Η περίπτωση αποτελεί αποτέλεσμα:

 

-Κενού προστατευτικής νομοθεσίας;

 

-Ελλιπούς λειτουργίας των ελεγκτικών αρχιτεκτονικών αρχών;

 

-Έλλειψης κουλτούρας και στοιχειώδους παιδείας των ιδιοκτητών;

 

-Τυχοδιωκτισμού συναδέλφου μελετητή;

 

Ίσως όλων των παραπάνω, ίσως και κανενός.

+ Εκπόνηση αρχιτεκτονικών μελετών απο μη αρχιτέκτονες.

[AlexisPap]

Η περίπτωση αποτελεί μία ακόμη τρανταχτή επιβεβαίωση αυτού βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνει γύρω μας και αυτού που οι ίδιοι εμείς (οι περισσότεροι από εμάς) πραγματοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή:

Παντελής έλλειψη πολιτισμού, αγκίστρωση στην αθλιότητα της υποκουλτούρας, απαξίωση των εννοιών και των νοημάτων.

 

Πριν αναρωτηθούμε για τις ελεγκτικές αρχές, την κουλτούρα των πελατών, τον "τυχοδιωκτισμό" (αν μπορεί να ονομαστεί έτσι η επαγγελματική δραστηριότητα), ας αναρωτηθούμε για εμάς τους ίδιους:

 

- Πόσοι από εμάς (των αρχιτεκτόνων συμπεριλαμβανομένων) αναγνωρίζουν αισθητικές αρετές ή συνθετική έμπνευση στο αρχικό κτήριο;

- Πόσοι είμαστε σε θέση να διατυπώσουμε μία άποψη, όχι στο επίπεδο "μου αρέσει" - "δεν μου αρέσει" (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα), αλλά αξιολογώντας τα χαρακτηριστικά της σύνθεσης, τις λειτουργικές απαιτήσεις, το ιστορικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η σύνθεση;

- Πόσοι μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε ουσιωδώς (όχι με τον γνωστό βερμπαλιστικό τρόπο του σύγχρονου αρχιτεκτονικού συγκρητισμού);

 

Πιθανότατα πολλοί θεωρούμε, είτε ότι ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά, είτε ότι τίποτα από αυτά δεν είναι αναγκαίο για την σύγχρονη αρχιτεκτονική... Αλλά, είναι έτσι;

 

Η ίδια η αρχιτεκτονική (όπως και κάθε πτυχή του σύγχρονου πολιτισμού) είναι σήμερα κατά μεγάλο μέρος μάρκετινγκ.

Εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε την αρχιτεκτονική μέσα από εκλαϊκευμένες αρχιτεκτονικές εκδόσεις τύπου "φιγουρίνι".

Εμείς (αλλά το ίδιο κάνουν και μεγάλοι αρχιτέκτονες) προωθούμε στους πελάτες μας αυτήν την λογική.

Εμείς κάνουμε εκθέσεις αρχιτεκτονικής, όπου το κρίσιμο στοιχείο δεν είναι η σύνθεση, αλλά το πως θα φανεί στην φωτογραφία η σύνθεση. Εκθέσεις όπου σχεδόν ποτέ δεν παρουσιάζουμε ολόκληρο το έργο, αλλά μόνο πλάνα του έργου...

Εμείς προωθούμε στον πελάτη μια στρεβλή εικόνα της αρχιτεκτονικής. Κι όταν λέω εμείς, συμπεριλαμβάνω και τους αρχιτέκτονες.

 

Εμείς εδώ και δεκαετίες φωνάζουμε για την υποβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος...

Μα, εμείς χτίζουμε το περιβάλλον! Εμείς κάνουμε τα σχέδια, εμείς τα ελέγχουμε, εμείς στελεχώνουμε τις ΕΠΑΕ, εμείς γκρεμίζουμε τα κτήρια του Κωνσταντινίδη και του Πικιώνη, εμείς ασυδοτούμε σε ιστορικές κατασκευές...

Εμείς πέσαμε με τα μούτρα στην τακτοποίηση κάθε αυθαιρεσίας και ασχήμιας. Ως άτομα, ως σύλλογοι, ως ΤΕΕ, ως φορείς.

 

Εμείς κρίνουμε την τσομπανό-βλάχο-υποκουλτούρα του μέσου μικροαστού νεοέλληνα.

Μα, εμείς είμαστε εκείνοι που θα έπρεπε να προβάλουμε νέες αξίες, νέα αισθητική, νέα κουλτούρα στον νεοέλληνα.

Εμείς είμαστε εκείνοι που έπρεπε να δώσουν προοπτική στα αδιέξοδα της σύγχρονης κοινωνίας, που έπρεπε να παράγουν -ως άλλος Φειδίας και Καλλικράτης- τον νέο αρχιτεκτονικό πολιτισμό που θα έχει ως πρότυπο ο κόσμος.

 

Εμείς είμαστε εκτός πραγματικότητας, η δικής μας δουλειά απέτυχε να αποτελέσει κοινωνικό πρότυπο -γιατί ποτέ δεν ακούμπησε την κοινωνία.

Εμείς είμαστε οι αποτυχημένοι.

Κι αυτό επιβεβαιώνουμε κάθε φορά που βλέπουμε μία καλή δουλειά μας -εξαίρεση στον κανόνα- να απορίπτεται τόσο απαξιωτικά όπως έγινε στα Τσουκαλέικα.

Edited Ιανουάριος 5 , 2012 by AlexisPap