Ελλάδα και ανταγωνιστικότητα

[nik]

Συν'αδελφοι ένα ένα.

 

Καταρχάς δεν σύγκρινα Ελλάδα με Αγγλία. Σχολίασα μερικά πράγματα που βλέπω με την κοινή λογική και τα οποία δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κάνουμε και εδώ. Ξαναλέω. Στο Λονδίνο βλέπεις ξένους (τουρίστες εννοώ από Ευρώπη) σε ολόκληρη το κέντρο της πόλης, Δεν μαζεύονται π.χ. στον big ben με το πουλαμανάκι , μετά στο ξεονοδοχείο και μετά άντε γεια. Τους βλέπεις να πηγαίνουν για ψώνια, στα εστιατόρια, θέατρο κ.τ.λ. Και λέω λοιπόν αυτή η Αθήνα με τοους φοβερους αρχαιολογικούς χώρους γιατί δεν αναβαθμίζει την ποιόητα των υπηρεσιών της για να τραβήξει τον τουρίστα μακρυά από την Πλάκα ? Ας τους βάλει να πληρώσουν όπως τους βάζει και το Λονδίνο. Επίσης εκεί δεν είναι εποχικός ο τουρισμός. Όλον τον χρόνο το ίδιο γίνεται.

 

Τώρα Ροδόπουλος δεν κατάλαβα για ποιες φούσκες μιλάς.

 

howard μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος ποιες είναι αυτές οι μαφίες ? Γιατί ο καθένας μπορεί να νομίζει κάτι διαφορετικό.

 

terry επιμένω ότι δεν ασχολούνται με εμάς και ότι ούτε υπάρχει σενάριο εξαθλίωσης του Έλληνα για να του αγοράσει τη γη, τα πετρέλαια και δεν ξέρω εώ τι άλλο. Ο καθένας με την άποψη του.

Edited Φεβρουάριος 1 , 2012 by nik

[Ροδοπουλος]

Για την φούσκα οτι τα αρχαία στην Αθήνα είναι πόλος έλξης τουριστών. Στο ηλίθιο London Eye πάει περισσότερος κόσμος απο οτι στην Ακρόπολη. Παέι όμως διότι έχει και άλλα 500 πράγματα να κάνει ενω στην Αθήνα έχουμε Μάρμαρο 1, Μάρμαρο 2, σουβλάκι και το πλοίο απο τον Πειραιά.

[agrafiot]

Αυτό που λέει ο Ροδόπουλος είναι 100% σωστό.

Για να έχει μια μεγαλούπολη τουρισμό πρέπει να μπαίνει στην λογική του "city break tourism".

Δηλαδή να πεταχτεί ο Γάλλος και ο Άγγλος για Π/Σ/Κ στην Αθήνα, όπως πετάγονταν μέχρι πριν 2 χρονάκια οι Έλληνες στην Πράγα, τη Ρώμη, το Βερολίνο για Π/Σ/Κμε φτηνά εισητήρια π.χ easy jet και μετά ξοδεύεις σε ρούχα, αξιοθέατα, μουσεία, θέατρα κλπ.

 

Μπείτε στην θέση του Αγγλου τώρα. Να φύγει από το Λονδίνο να έρθει στην Αθήνα να ψωνίσει. Πού? Στην Ερμού? Με τους μαύρους απλωμένους χάμω με τις μαιμούδες και τα μαγαζιά της πλάκας?

Να φύγει από το Λονδίνο να έρθει στην Αθήνα να δεί το αρχαιολογικό μουσείο? Πού? Έχει πάει κανείς σας πρόσφατα?. Δεν μπορείς να πλησιάσεις από την μυρωδιά της αμμωνίας από τα υπαίθρια ούρα των πλανόδιων.

Να φύγει από το Λονδίνο να έρθει για τα πολιτιστικά δρώμενα και π.χ συναυλίες κλπ? Πού? Στου Ψυρρή, στην μπίχλα, ντέκα και την φτήνια? Η Αθήνα είναι ανύπαρκτη στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη, η μία Πινακοθήκη που έχουμε είναι επιεικώς αχούρι σε σχέση με Tate κλπ

 

Λοιπόν αυτλο που λέει ο καθηγητής είναι γεγονός. Η Αθήνα είναι μια φούσκα, μια μάπα πόλη, που εκτός από ένα μουσείο Ακρόπολης και τα γύρω νησιά του σαρωνικού δεν έχει τίποτα άλλο.

[MyMech]

Aγαπητοί συνάδελφοι, συμφωνώ μ'αυτά που διάβασα και επαυξάνω. Όσο φίλε agrafiot για τους εμπορικούς δρόμους του Λονδίνου και της Αθήνας, έτσι είναι όπως τα λες. Τώρα για να επανέλθουμε στο θέμα της ανταγωνιστικότητας, συμφωνώ και θέλω να προσθέσω κάτι. Αυτό το έρημο και ξεχαρβαλομένο κράτος λόγω επιτηδείων,ανειδίκευτων και ακατάλληλων υπαλλήλων και ''αφεντικών'', δεν κατάφερε σε καμία μελέτη περί επένδυσης να πει επισφαλώς στον επενδυτή πότε και πόσο κέρδος σε τακτά χρονικά διαστήματα θα βγάλει.Ήθελα να'ξερα, αυτό το άτιμο το Break-even δεν τους το χει πει ποτέ κανείς?

[myri]

ξεχάσετε το ποδόσφαιρο, τη disneyland και τον versace

[imhotep]

αν και ο τίτλος του άρθρου στο δελτίο του ΤΕΕ είναι μάλλον λάθος αφού ανεβήκαμε 7 θέσεις

http://portal.tee.gr/portal/page/portal/INFO_TEE/INFO_2015/06_15/NEWSLETTER20150602.pdf

είναι ενδεικτικό ότι οι αρνητικοί παράγοντες δεν είναι οι υψηλοί μισθοί που προσπαθούν πολλοί να μας πείσουν ότι έχουμε αλλά η φορολογική ανασφάλεια και η λαμογιά της γραφειοκρατίας

[Ροδοπουλος]

 

Η ανταγωνιστικότητα όσον αφορά το τουριστικό προϊόν εδώ

 

 

[Ροδοπουλος]

 

Η Ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας και η Εξάρτησή της από την Ακολουθούμενη Πολιτική και τις Εξελίξεις των Οικονομιών των Χωρών στη Νομισματική Ένωση

 

Στη διεθνή βιβλιογραφία δεν υπάρχει σύγκλιση απόψεων σχετικά με τη διατύπωση ενός ορισμού και την ποσοτική έκφραση της ανταγωνιστικότητας των χωρών. Τέσσερις απόψεις σχετικά με την έννοια της ανταγωνιστικότητας παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πρώτη άποψη αναφέρεται στην ικανότητα της χώρας να προσελκύει (ability to attract) και περιγράφει τα χαρακτηριστικά μιας χώρας που την καθιστούν κατάλληλο χώρο για την πραγματοποίηση επενδύσεων (π.χ. ξένες άμεσες επενδύσεις). Η δεύτερη άποψη παρέχει πληροφορίες σχετικά με την ικανότητα της χώρας να προσαρμόζεται (ability to adjust) στις διαρθρωτικές αλλαγές και τις οικονομικές διαταραχές που προκαλούνται από έκτακτα γεγονότα (shocks). Η τρίτη άποψη δίδει έμφαση στην ικανότητα της χώρας να αποκομίζει εισοδήματα (ability to earn) και στηρίζεται στο ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι αυξήσεις της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων βελτιώνουν τα πραγματικά εισοδήματα. Η τέταρτη άποψη επικεντρώνεται στην ικανότητα της χώρας να πωλεί (ability to sell) και συνδέει την οικονομική επίδοση μιας χώρας βραχυχρόνια και μακροχρόνια με τη δυνατότητά της να αυξάνει τα μερίδιά της στο διεθνές εμπόριο.

 

Από τη σύνθεση των παραπάνω απόψεων προκύπτει ότι η ανταγωνιστικότητα αναφέρεται σε ολόκληρη την οικονομική ζωή μιας χώρας σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον και περιγράφει την ικανότητα της χώρας να επιτυγχάνει συνεχείς βελτιώσεις του βιοτικού επιπέδου και των ευκαιριών απασχόλησης των πολιτών της. Επηρεάζει όλους τους τομείς της οικονομίας, προϊόντα και υπηρεσίες που παράγει ο ιδιωτικός τομέας, προϊόντα και υπηρεσίες που παράγει ο δημόσιος τομέας, εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες, μη εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες, επιχειρήσεις που παρέχουν χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην πραγματική οικονομία - νοικοκυριά και κράτος.

 

Η θέση των παραγωγών μιας χώρας στις διεθνείς αγορές εξαρτάται σημαντικά από την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους σε σχέση με τις τιμές και το κόστος και την ικανότητά τους να παράγουν αγαθά και υπηρεσίες που να ανταποκρίνονται στην εγχώρια και εξωτερική ζήτηση.

 

Για το λόγο αυτό, η ανάλυση σχετικά με την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επικεντρώνεται στην παρακολούθηση των εξελίξεων της ανταγωνιστικότητας τιμών και κόστους.  Η ανάλυση αυτή καλύπτει τέσσερα ερωτήματα:

 

το υπόλοιπο άρθρο εδω

 

[mechatr0n]

Ροδόπουλος,

 

"Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι στον τομέα των μισθών συντελέστηκε μια υπερβολή. Οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν περισσότερο από την αύξηση της παραγωγικότητας και περισσότερο από όσο αυξήθηκαν στις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ. Ή, με διαφορετική διατύπωση, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αυξήθηκε με ρυθμό (πληθωρισμός σε όρους μισθών) υψηλότερο του ρυθμού αυξήσεως του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ3."

 

 

Πιστεύεις ειλικρινά ότι οι μισθοί έμειναν υψηλοί, ή το ότι οι τιμές των παραγόμενων προϊόντων εντός Ελλάδας δεν έπεσαν όσο θα έπρεπε (ίσως και μειώνοντας τον ΦΠΑ) πχ 10%;

Μειώνοντας τον μισθό δεν γίνεσαι πιο ανταγωνιστικός, αλλά απλά μειώνεις την εγχώρια κατανάλωση.
Η Kεντρική Τράπεζα της Ελλάδας, θα έπρεπε να κάνει μια ανάλυση των βασικών αγαθών που στηρίζουν την εγχώρια αγορά και να μειώσει την φορολογία ή να δώσει επιδοτήσεις (όπως πχ έκανε η Κεντρική Τράπεζα της Μαλαισίας - τυχαίνει να μελετάω την οικονομία της Μαλαισίας αυτή την περίοδο για μια εργασία, για αυτό το ξέρω) και να παραμείνει βιώσιμη.

Εφόσον δεν ελέγχουμε την ισοτιμία πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους να το κάνουμε και λύσεις υπάρχουν. Διάθεση δεν ξέρω αν υπάρχει.

Μιας και οι Έλληνες είμαστε πονηρή ράτσα και πάντα ψάχνουμε το παραθυράκι σε οτιδήποτε γίνεται, πριν εφαρμοστεί κάτι πρέπει να πέσει πολύ μελέτη στο τι μπορεί να πάει στραβά..

 

Στα υπόλοιπα που γράφει ο Καθηγητής συμφωνώ.

[Julius Caesar]

mechatron, η πικρή αλήθεια είναι ότι ο μισθός είναι ένας (από τους πολλούς μεν, σοβαρός δε) παράγοντας ανταγωνιστικότητας μιας οικονομίας.

Αλήθεια η Κίνα θα έφτανε εκεί που έφτασε αν είχε μισθούς Ελβετίας;

 

<<Μειώνοντας τον μισθό δεν γίνεσαι πιο ανταγωνιστικός, αλλά απλά μειώνεις την εγχώρια κατανάλωση.>>

 

Αυτό ακούμε συνέχεια στην Ελλάδα από λαϊκιστές πολιτικούς όλων των χρωμάτων.

Αν ήταν αλήθεια, θα αρκούσε να διπλασιάζαμε τους μισθούς κι όλα τα προβλήματα θα λύνονταν.

Η "εγχώρια κατανάλωση", εκτός κάποιων τροφίμων, είναι εισαγόμενα προϊόντα.

Σκοντάφτει, διότι το κράτος για να αυξήσει μισθούς (πλέον της ανάπτυξης) πρέπει ή να φορολογήσει ή να δανειστεί ή να υποτιμήσει το νόμισμα.

Η εταιρία για να αυξήσει μισθούς-μερίσματα (σε steady state) πρέπει ή να δανειστεί ή να αυξήσει τις τιμές των προϊόντων της.

Αμφότερα (φόροι-αυξήσεις τιμών-υπέρμετρος δανεισμός) είναι αντιαναπτυξιακά, οπότε πάλι πέφτουμε στο φαύλο κύκλο.

 

Ένας πιο ειδικός ίσως να μου έβρισκε λάθη ορολογίας, το νόημα όμως το κατάλαβες.

 

Υ.Γ. Δεν είμαι αφεντικό!

Edited Ιούνιος 5 , 2015 by Julius Caesar