Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κακοποιήσεις της Ελληνικής γλώσσας


arcgeo

Recommended Posts

Γιά να μην την αδικήσω όμως έγραψα και την καταγωγή της και επειδή μιλάει με την χαρακτηριστική προφορά της Κρήτης , ας μας πουν οι Κρητικοί συνάδελφοι , αν στην διάλεκτο τους η λέξη "αφοράει" , είναι δόκιμη .

 

Δεν έχει να κάνει με τη διάλεκτο. Το λες πάντως...

Link to comment
Share on other sites

Θεωρείς λοιπόν ότι το είπε έτσι επειδή δεν αποδέχεται τα συνηρημένα ? Στην λογική της "μαλλιαρής" που έλεγαν κάποτε οι αντίθετοι τους .

Link to comment
Share on other sites

άλλο ένα καλό...

 

τρισδιάστατο ή τριδιάστατο;

δισδιάστατο ή διδιάστατο;

 

...το πρόθεμα "τρισ-" πολλαπλασιάζει -λέμε τρισευτυχισμένος.

ενώ το πρόθεμα "τρι-"απαριθμεί - λέμε τριφύλλι, τρίτροχο.

 

οπότε:

όταν λέμε τριδιάστατος αναφερόμαστε σε κάτι που έχει τρεις διαστάσεις.

όταν λέμε τρισδιάστατος αναφερόμαστε σε κάτι που έχει τριπλάσια διάσταση.

____________________________________________________________________________________________________

 

όσο για τον όροφο...

στην αρχαία ελληνική, λέξη που αρχίζει από φωνήεν, όταν είναι μέρος σύνθετης το αρχικό φωνήεν εκτείνεται.

Το α και το ε γινόταν η, και το ο γινόταν ω.

πχ

οδύνη-> ανώδυνος,

όνομα->επώνυμο->ανώνυμο,

ομαλός->ανώμαλος

ακούω -> βαρήκοος

 

το βήμα δημοσίευσε το εξής.

 

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=152341

 

1) Πιο λογικό φαίνεται να υπάρχει ΄΄τριδιάστατος΄΄ δηλ. 3 διαστάσεων παρά ΄΄τρισδιάστατος΄΄ δηλ. 3 φορές διάστατος...

όπως τριτάξιο σχολείο, τρικάταρτο καράβι, τριώροφο σπίτι, διαρχία, κτλ...

 

το ΄΄τρισ-΄΄΄δηλ. ίσως καλύτερα να χρησιμοποιείται καλύτερα μόνο επαυξητικά δηλ. τρισμέγιστος κτλ.

 

το ΄΄δισεκατομμύριο΄΄ είναι κατα λέξη 2.000.000, αλλά ως λάθος καθιερώθηκε πλέον σωστό όπως και το δισυπόστατος.

 

 

2) Επίσης ΄΄δυσ΄΄ εκφράζει δυσκολία π.χ. δύσμορφος, δυσεπίλυτος κτλ.

 

 

3) Γιατί γράφουμε τις σύνθετες π.χ. τρι ώ ροφο, επώνυμο κτλ.  με μακρό φωνήεν;  Για λόγους μουσικότητας ή άλλως προσωδίας. Η ελληνική γλώσσα ήταν κάποτε πιο μουσική οπότε λεγόταν πιο όμορφα ΄΄τριόοροφο΄΄ παρά ΄΄τριόροφο΄΄.

 

http://www.babiniotis.gr/wmt/userfiles/File/synoptikh_istoria_ell_glws_tonismos_proswdia.pdf

 

Δηλ. για τον ακούοντα γινόταν πιο εύληπτο ότι πρόκειται για σύνθετη λέξη. Τώρα που δεν υπάρχουν διαφορές μπερδευόμαστε με όλα π.χ. με τα γιώτα, με τα ΄΄ο΄΄, ΄΄ω΄΄ κτλ.

 

Γιαυτό πάντα η ομιλία καθορίζει τη γραφή. Πρώτα μιλάει κανείς και ύστερα γράφει.

 

 

 

YΓ: Στην ομήγυρη ίσως να ήταν ενδιαφέροντα δύο αρχαία online λεξικά

 

http://philolog.us/index.html

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/morph?l=%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82&la=greek#lexicon

Edited by ergotelis
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Σήμερα στο πρωινό του sky :

"Η Μπαρτσελόνα έφερε 0-0 και κατέκτησε το σουπερκαπ αφού στον 1ο αγώνα είχε επικρατήσει με 0-0"

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

Σήμερα στην καθημερινή

Τίτλος με μεγάλα γράμματα      "Θλιβερή πρωτιά για την Ελληνική αγορά ακινήτων"

Κείμενο   "Την δεύτερη θέση έχει η Ελλάδα..." (η υπογράμμιση δική μου).

Link to comment
Share on other sites

Και τα δύο είναι σωστά μεν αλλά σύμφωνα με το λεξικό μου:

κτήριο

[<μσν. οικτήριον < οικητήριον < οικέω - ώ < οίκος]

(το) ουσ. (Κ κτήριον) παλαιότερη γρ. της λ. κτίριο

κτίριο

[<κτίζω]

κ. χτίριο (το) ουσ. (Κ κτίριον) οικοδόμημα

 

Και επειδή και μένα κτίριο μου το μάθανε και δεν κάνανε λάθος, έτσι το γράφω και το θεωρώ σωστότερο αφού αν δούμε την ετυμολογία μέχρι και του Μπαμπινιώτη, κτήριο μπορεί να είναι μια κατοικία αλλά με τίποτε ένα νοσοκομείο π.χ. Με λίγα λόγια όλα είναι κτίρια ακόμη και τα κτήρια.

Πάρα πολύ σωστά! Δύο πράγματα θα ΄θελα να σημειώσω :

1) Αν μπείτε στο https://antirisis.files.wordpress.com/2010/12/cebaceb1cebbceb1cebdcf84ceb1.doc , θα δείτε κάλαντα από πολλές περιοχές της Ελλάδας. Απ' τα Αθηναϊκά κάλαντα παραθέτω για ευκολία μας εδώ, την γνωστή αρχή : 

01.Κάλαντα Χριστουγέννων Αθήνας

Καλήν εσπέραν άρχοντες, κι αν είναι ορισμός σας

Χριστού τη θεία γέννησιν, να πω στ’ αρχοντικό σας.

 

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει,

οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η κτίσις όλη.

 

Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων

ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων.

κ.λ.π.

Όταν εδώ λέει η κτίσις (κι όχι φυσικά η κτήσις, δηλαδή η απόκτηση, η κατοχή πράγματος) όλη, εννοεί η πλάση όλη δηλ. το κτισμένο του σύμπαντος, το (οικο)δομημένο Σύμπαν, ό, τι είναι τώρα, τελικά ήδη & και ως ενιαίο, φτιαγμένο. Περιλαμβάνοντας φυσικά πλανήτες, φυσικές δυνάμεις μεταξύ τους, ανθρώπους μέσα σ΄ αυτό, σχέσεις μεταξύ τους & μεταξύ ανθρώπων και φύσης, φυσικών νόμων & πλανητών κ.λ.π. Είναι πασιφανέστατο ότι δεν μιλάει μόνο για ανθρώπους και την . . . κάποια τους κάπου οίκηση, όπως πολύ οξειδερκώς εδώ διευκρινίζεται ετυμολογούμενο. Υπό αυτή ακριβώς την έννοια ο μηχανικός ασχολείται με όλο το αντικείμενο του, από πολυώροφα κτίρια κατοικιών, εμπορικών κέντρων ή μεγάλων βιοτεχνικών κι εργοστασιακών εγκαταστάσεων, είτε με απλά μονώροφα όπως και με απλότατα ΧΤΙΣΜΑΤΑ. Οι εννοιολογικές συνεπαγωγές που προκύπτουν από δω είναι πάρα πολλές με την χρήση <κτήριον> - όσο κι αν δεν φαίνεται άμεσα, ή φανεί υπερβολικό - ν' ανήκει στις καταστροφικές και δεν είναι η πρώτη ή η μόνη φορά που το άτομο αυτό, ο κ. Μπαμπινιώτης, κάνει ζημιά στην Ελληνική, όσο βαρύ κι αν σας φανεί αυτό (βλ. την 2η παρατήρηση). Ο Μηχανικός είναι ο φυσικός εφαρμοστικός επιστήμονας, ο κτιριολόγος μελετητής-υλοποιητής που η κοινωνική του προσφορά-ένταξη έχει σχέση με οτιδήποτε αφορά στο περίβλημα - εργαλείο ΚΤΙΡΙΟ και μόνον σ΄αυτή την πλευρά, την ιδιότητα, το χτίσμα ως φυσική σύνθεση υλικών ενταγμένων στην χρήση κι αντιμετώπιση φυσικών δυνάμεων & φαινομένων. Δεν είναι ο κοινωνιολόγος που μελετάει την σύνδεση κτιρίων με τις περιόδους της ανθρωπότητας, το κτίριο και την διαμόρφωση της ψυχολογίας των ενοίκων του, κτίριο & κοινωνικές τάξεις κ.τ.π. ΄Ο, τι μαθαίνει απ΄αυτά είναι για να συνδυάσει όσο καλύτερα γίνεται και μπορεί το υλικό φτιάξιμο με τον χώρο & τις ανάγκες του ατόμου. Δεν είναι ούτε κοινωνιολόγος, ούτε περιοριστικά "μονοκατοικιακός" υλοποιητής, ούτε εφαρμοστής του Δικαίου των γειτνιαζόντων. Υλικό πράγμα πάει να φτιάξει, κτίριο, ΚΑΘΕ ΚΤΙΡΙΟ.

2) Ο κ. Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής πανεπιστημίου. Όχι οποιουδήποτε αλλά της πρωτεύουσας μιας χώρας, που αν δεν επιτρέπεται ετσιθελικά να προΐσταται "ως πρωτευουσιάνικο", εφόσον μιλάμε για επιστημονική πληρότητα, όμως είναι υποχρεωμένο να συγκαταλέγεται στα πρώτα κι όχι στους ουραγούς, εξ ορισμού. Αν εδώ προσθέσουμε την σχέση ειδικών βαρών Αθήνας και λοιπής Ελλάδας σήμερα, αυτό γίνεται εντονότερο. Αν επιπλέον προσθέσουμε την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια βαρύτητα της Ελληνικής γλώσσας ως ιστορικά γενητορικής των γλωσσών άλλων χωρών, την διαχρονική, υψηλή & συνεχώς ενεργή σήμανση εννοιών που ασταμάτητα παράγει και για τις άλλες γλώσσες, δεν επιτρέπεται να την εκπροσωπεί κι ερμηνεύει "υποεπιστημονικά", για να το πω ευγενικά. Ως γνωστόν η λέξη, όταν δεν είναι σύνθετη 2 λέξεων, αποτελείται από την ρίζα ή θέμα και την κατάληξη. Καθόλου αμελητέα επίσης και τον τονισμό. Στην τελική της μορφή όμως συνδυάζει επιπλέον πολλούς γραμματικούς κανόνες που αλλάζουν ή αντικαθιστούν τα γράμματα (συναίρεση, έκθλιψη, μετάθεση, συγχώνευση κ.α.) μέσα στην λέξη, με ισχυρό κι απαράβατο όρο όμως να μην αλλοιώνεται η ρίζα (ή θέμα). Αν το διώροφο (δυοόροφο, 2 βραχέα συνεχόμενα φωνήεντα, ενώ το υ του δύο πάντα γίνεται δι-) συναιρείται σε ένα μακρό φωνήεν, το ω, που & διόροφο να το γράψεις έκανες ένα γραμματικό, ορθογραφικό δευτερεύουσας σημασίας λάθος που δεν αλλάζει τίποτα στο νόημα, δεν συγκρίνεται με κανένα τρόπο με λάθος στη ρίζα. Στα πιο πάνω κάλαντα όμως, αν & είναι ένα θρησκευτικό τραγούδι η κτίσις (η όλη φύσις) διατηρείται ως αυθύπαρκτη. Αν όμως ήταν κτήσις, σε θρησκευτικό τραγούδι μιας τελεολογικής θρησκείας όπως είναι ο χριστιανισμός (δεν προϋπήρχαν εξελισσόμενα τα πάντα, αλλά στο απόλυτο κενό, μια τυχούσα στιγμή, μια θεότητα τάφτιαξε όλα) στην οποία ο λογικός συνειρμός είναι να σκεφτείς "..χαίρει η κτήσις όλη=χαίρει όλη η θεϊκή ιδιοκτησία", είναι πλήρης μεταβολή έννοιας. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ο "εδρούχος", ο "καθ' ύλην και έδραν" κατ' εξοχήν αρμόδιος πανεπιστημιακός της Ελληνικής να λέει: είτε με ι(ώτα) είτε με ή(τα), το ίδιο είναι. Τα ίδια έκανε & με τους ορθοπεδικούς, ότι είτε με ε(ψιλον) είτε με αι (άλφα-γιώτα) . . . ίδιο είναι. Δηλαδή αυτός που δένει ορθά τα κόκκαλα κι αυτός που .. κρατάει τα παιδιά .. όρθια, το ίδιο είναι. 15 χρόνια τώρα αλλάζουν ταμπέλες στα γραφεία τους και φιλονικούν για ε ή αι.

 Εσείς τι λέτε, ο μηχανικός του χτίσματος, του κτιρίου, είναι το ίδιο με τον απροσδιόριστο επιστήμονα των ιδιοκτησιών ; Όταν ερμηνεύει ο κ. Μπαμπινιώτης ΚΑΙ μικρό καλάθι να ψάχνετε ΚΑΙ μήπως είναι τρύπιο να κοιτάτε.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Προχθές στο MEGA

"...με τον αντιπρόεδρο απών..."

Και μην ξεχνάμε ότι οι ειδήσεις αυτές είναι γραμμένες και απλώς εκφωνούνται. Επομένως δεν υπάρχει το άλλοθι του προφοτικού λόγου.

Link to comment
Share on other sites

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.