Τα στραβά και ανάποδα του Ιδιωτικού τομέα

[GeorgeS]

Εγώ πάντως θα έλεγα πως ένα εξίσου ενδιαφέρον θέμα, πέρα από το πως θα βελτιωθεί ο δημόσιος τομέας, είναι και το πως θα βελτιωθεί και ο ιδιωτικός τομέας. Και αυτό γιατί για χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν υπο καθεστώς τρομοκρατίας στον εργασιακό μεσαίωνα των ιδιωτικών επιχειρήσεων και εταιρειών με μισθούς πείνας, το πρόβλημά τους δεν είναι η βελτίωση του δημόσιου τομέα αλλά και η "εξανθρώπιση" του ιδιωτικού τομέα....

[myri]

η "εξανθρώπιση" του ιδιωτικού τομέα....

Όταν οι πολιτικοί που διευθύνουν το κράτος (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) δε σέβονται, περιφρονούν, αδιαφορούν και δεν προστατεύουν τους πολίτες τους (θεωρούν ότι είναι ψήφοι και πηγή εσόδων)

 

ποιός περιμένεις να το κάνει η ιδιωτική πρωτοβουλία ;;;;;

[Χ Επισκέπτης 1]

Εδώ είμαι απαισιόδοξος αντίθετα με την κατάσταση στο Δημόσιο τομέα και θα εξηγήσω γιατί.

Γιατί δικαιώματα που για να κερδηθούν πέρασαν πάρα πολλά χρόνια γεμάτα αγώνες, απεργίες, πείνα και ξύλο, καταργήθηκαν σε λίγα χρόνια.

Αναφέρομαι φυσικά στην οκτάωρη εργασία.

Με πρόσχημα τι; Την ανταγωνιστικότητα; Έναντι ποιών; Των Κινέζων;

Άμα είναι να γίνουμε Κίνα για να μπορούμε να τους ανταγωνιζόμαστε, μη σώσει και γίνουμε κατ' αυτό τον τρόπο ανταγωνιστικοί.

Λέξεις όπως "ευελιξία", "ανταγωνιστικότητα", "απασχολησιμότητα", "εκσυγχρονισμός" μου προκαλούν εμετό έτσι όπως τις εννοούν.

Το κακό είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι Ελληνικό αλλά των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών και συνεπώς η όποια αντίδραση πρέπει να προέρχεται όχι μεμονωμένα από το λαό μιας χώρας αλλά από το σύνολο των εργαζομένων των θιγόμενων χωρών.

[paktomenos]

Αφού γευθήκαμε τα καλά της παγκοσμιοποίησης- φθηνα προιόντα κατασκευασμένα με αίμα και ιδρώτα- και γλυκαθήκαμε, ας ετοιμαστούμε να γευθούμε και τα κακά- μισθοί κινέζου, ανασφάλιστη εργασία, 60ώρο την εβδομάδα...Ηδη πολλοί κλάδοι της οικονομίας-βλ. βιομηχανία, τουρισμό όπου νάναι, τα νιώθουν στο πετσί τους. Και εμείς οι έλληνες βέβαια, πάντα πρώτοι στην υπερβολή, σπεύσαμε να τα υιοθετήσουμε.

Το πρόβλημα νομίζω είναι η τεράστια διαφορά δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Τέτοιο χάσμα στις αποδοχές, στις συνθήκες εργασίας, στις άδειες, κλπ. είναι χαρακτηριστικό τριτοκοσμικών χωρών και μόνο. Το θέμα είναι να συγκλίνουν κάπου στη μέση, και τότε θα εξαλειφθούν και οι ουρές σε κάθε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

Πως θα μπορούσε να γίνει αυτό? απλά. Αν το κράτος αντί να προσλάβει 10.000 "αγροφύλακες" να ξύνονται, προσελάμβανε 5.000 επιθεωρητές εργασίας και άλλους 5.000 πολεοδομικούς-περιβαλλοντικούς επιθεωρητές, θα έλυνε δυο βασικά προβλήματα πολύ απλά. Και φυσικά θα έπρεπε να λυθεί και το πρωταρχικό πρόβλημα, αυτό της έλλειψης βασικής κοινωνικής και ανθρωπιστικής παιδείας του έλληνα. Οσο και να αστυνομεύσεις μια κοινωνία, αν η κυρίαρχη κουλτούρα είναι της αρπαχτής και ο νόμος του ισχυρότερου, δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα. Η καταγωγή από τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα μας μάρανε...

Τώρα για το θέμα των δυτικών χωρών γενικότερα, όπως το έθεσε ο Χάρης, θα διαφωνίσω εν μέρει. Αν δουλεύεις σε ένα εργοστάσιο ή ένα super market ή μια π.χ. μελετητική εταιρία ως χαμηλό-μεσαίο στέλεχος στην Ε.Ε., η εργατική νομοθεσία γενικά τηρείται. Εκεί που ξεφεύγουν τα πράγματα, είναι στους "manager", τους οποίους δεν λυπάμαι καθόλου. Ότι υπάρχει τεράστια πίεση να γίνουν όλοι κινέζοι βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία. Βλεπε και τις τελευταίες κοινοτικές οδηγίες, περί ελαστικής εργασίας κλπ.

 

Τα πράγματα προβλέπονται δύσκολα. Που να τελειώσουν και τα πακέτα της ΕΕ, αυτά που συντηρούν την ανάπτυξη του 3.5% ετησίως, εκεί να δείτε ανεργία και ουρές για μισθούς των...400Ε.

[Χ Επισκέπτης 1]

Μα δεν είπα ότι δεν τηρείται η εργατική νομοθεσία στις λοιπές χώρες της Ε.Ε.

Ακόμα και στην Ελλάδα οι μεγάλες ιδιωτικές πολυεθνικές εταιρείες είναι ίσως οι μόνες που τηρούν κατά γράμμα την εργατική νομοθεσία.

Όμως νόμοι υπέρ των εργαζομένων όπως η καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας καταργούνται. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες ανεπτυγμένες δυτικές χώρες. Γίνεται δε στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Αυτό που είπα παραπάνω είναι ότι το πρόβλημα αυτό δε λύνεται αν κατέβουν σε απεργία οι Έλληνες ή οι Βέλγοι εργαζόμενοι μονάχοι τους ή αν πιεστεί η κυβέρνηση μιας χώρας να υιοθετήσει κάποια μέτρα. Ό,τι γίνεται πρέπει πλέον να γίνεται οργανωμένα από τους εργαζόμενους όλων των δυτικών χωρών. Σ' αυτό τον τομέα όμως υπάρχει ανοργανωσιά και είμαστε πολύ πίσω. Ενώ οι βιομήχανοι, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλέμποροι κ.λπ. καθώς και οι κυβερνήσεις που ελέγχονται απ' αυτούς, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, έχουν οργανωθεί σε G8, Ε.Ε. και άλλα παρόμοια, οι εργαζόμενοι υπάλληλοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ελεύθεροι επαγγελματίες σαν του λόγου μας και λοιποί μικρομεσαίοι δεν έχουν ενωθεί και δεν κάνουν τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση.

Ε, δε γίνεται να κλειστούμε στο καβούκι μας και να πάρουμε τη δική μας πορεία αυτόνομα απ' τις υπόλοιπες χώρες. Γιατί; Γιατί δεν είμαστε αυτάρκεις σε ενέργεια, ασφάλεια, τρόφιμα και λοιπά βιομηχανικά αγαθά.

[EngXanthi]

Μην ξεχνάτε ότι πολλές φορές οι ίδιοι οι εργαζόμενοι επιθυμούν να καταργήσουν συνειδητά το 8ωρο. Δεν κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, αλλά όταν οι υπερωρίες πληρώνονται τουλάχιστον διπλάσιο από το κανονικό ωριαίο μεροκάματο, ο εργάτης θέλει να δουλέψει 2-3 ώρες παραπάνω μετά το 8ωρο. Αν του πεις και για Σαββατοκύριακο, εκεί να δεις χαρές.

 

Επειδή όμως ο εργάτης δεν έχει ευθύνη από μόνος του, πρέπει να υπάρχει επιβλέπων μηχανικός. Άρα πρέπει άτυπα να ακολουθήσεις και εσύ τέτοιο ωράριο. Θέλεις; Πολύ ωραία, ξεκινάς δουλειά. Δε θέλεις; Από δω παν' κι άλλοι.

[cna]

Ναι αλλά είναι διαφορετική η περίπτωση της οικειοθελούς, πέραν του οκταώρου, εργασίας και διαφορετική η αναγκαστική επιβολή αυτής της επιπλέον εργασίας. Επί παραδείγματι μπορεί να έχει κάποιος εργάτης άμεση ανάγκη από επιπλεόν εισόδημα και δεδομένων των αναγκών της επιχείρησης αντί να αναζητήσει επιπλέον εισόδημα από άλλον εργοδότη εργάζεται πέραν του οκταώρου στην ίδια επιχείρηση. Τώρα, όμως, του λέει το κράτος ότι ξέρεις, για να αμοιφθείς με μισθό οκτάωρου θα πρέπει να εργάζεσαι 10 ώρες. Αυτή είναι η καταπάτηση του βασικού δικαιώματος στο οκτάωρο φίλτατε.

[GeorgeS]

Εγω νομίζω ότι όλες αυτές οι σαχλαμάρες περί ανταγωνιστικότητας, ελεύθερης αγοράς, υγειους ανταγωνισμού, ανάπτυξης και όποια άλλη βαθυστόχαστη έμπνευση έχουν τα κέντρα εξουσίας για να ρίχουν στάχτη στα μάτια του κόσμου πρέπει να αποκαλυφθούν μια και καλή.

 

Εδώ και 10-15 χρόνια ακολουθούμε το ιδεολογικό μοντέλο που δίδαξε η νεοφιλελεύθερη αγορά αυτό δηλ. της ιδιωτικής οικονομίας-πρωτοβουλίας. Είδε η κοινωνία ή κόσμος καμιά βελτίωση ? Μείζονος σημασίας κοινωνικά προβλήματα όπως η ανεργία, η φτώχεια, η εγκληματικότητα, η υγεία , η παιδεία βελτιώθηκαν ? Δεν νομίζω. Μήπως η αγοραστική δύναμη των πολιτών αυξήθηκε ? Προφανώς όχι. Αρα, που είναι όλα αυτά τα οφέλη και τα υπερκέρδη από τους περιβόητους ρυθμούς ανάπτυξης, την βελτίωση των οικονομικών δεικτών κλπ κλπ. Υποτίθεται ότι η παραγωγικότητα έχεις 10πλασιαστεί σε σχέση με τα επίπεδα μιας δεκαετίας πριν. Είδε κανείς τα οφέλη αυτής της αύξησης ? Μήπως δεν υπάρχουν ? Προφανώς και υπάρχουν. Απλώς συγκεντρώνονται στους ολίγους. Αυτοί οι ολίγοι, εν συνεχεία και σε συνεργασία με τις πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες είναι πια όμηροι των μεγάλων συμφερόντων (λογικό άλλωστε, όταν 5 οικογένειες έχουν εισόδημα όσο το ΑΕΠ της χώρας και βάλε είναι προφανές ποιος κυβερνά) περνάνε ότι αντεργατικό νόμο, κανόνα, διάταγμα θέλουν με έναν και μόνο στόχο. Τη μεγιστοποίηση του κέρδους των ιδιωτικών τους επιχειρήσεων που πολλές φορές έρχονται να πνίξουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που φυτοζωούν.

 

Γνωρίζει κανείς την τρομοκρατία που επικρατεί στα souper market ? Μήπως έχει κανείς αμφιβολία για τη βιωσιμότητα αυτών των επιχειρήσεων ? Για να δούμε λίγο προσκετικά τι καθαρά κέρδη δήλωσαν. Κι όμως παρά τα εκκατομύρα των κερδών, ο μισθός των 700 ευρώ είναι "οτι καλύτερο" μπορεί να κάνει η επιχείρηση για σένα "λυπούμαστε πολυ αλλα είναι δύσκολοι καιροί".

 

Τα δακρύβρεχτα ανακοινωθέντα περί "δύσκολων καιρών για την οικονομία" , είναι προφάσεις για την περαιτέρω συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων στο βωμό του ανηλεούς ανταγωνισμού για την αύξηση των κερδών. Προσέξτε ένα άλλο παράδειγμα, τους μεγαλοσυμβούλους τραπεζών, πολυεθνικών κλπ. Ξέρετε ποια είναι η απσοτολή τους και τι κάνουν όλη μέρα ? Να πω για τον τραπεζικό τομέα που τον γνωρίζω καλύτερα. Σύμβουλοι με μισθούς 5000-10000 ακόμα και 15000 ευρω το μήνα, περιφέρονται γραβατοφορεμένοι με διάφορους επιχειρηματίες και άλλα υψηλά υστάμενα πρόσωπα και πότε στο κολωνάκι, πότε σε άλλα εστιατόρια συζητάνε για business. Οι ίδιοι σύμβουλοι, εισηγούνται αργότερα προς την τράπεζα ότι για την περαιτέρω αύξηση των κερδών πρέπει να γίνουν περικοπές μισθών, να μειωθούν οι υπερωρίες να γίνουν ποιο αυστηροί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ακόμα και για απολύσεις εργαζομένων αλλά παράλληλα να αυξηθεί λίγο ακόμα ο μισθός τους για τις "φοβερές και τρομερές" αναλύσεις που κάνανε. Κι έτσι γίνεται. Για δείτε λίγο τα κέρδη των τραπεζών. Τα μεγαλύτερα από κάθε άλλη επιχείρηση. Υπερκέρδη με όλο το νόημα της λέξεως. Εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, κι όμως η άποψη μεγαλοσύμβουλου αμοιβόμενου με 8.500 ευρω το μήνα προς νέο υπάλληλο που έχει προσληφθεί δια μέσω των νέων δουλεμπορικών εταιρειών ενοικίασης υπαλλήλων ήταν "εδώ δεν είμαστε δημόσιο. Να μην μιλάς πολύ, να αφήσεις τα συνδικαλιστικά και να εισαι ευγνόμων που έχεις δουλειά". Αυτός ο αληταράς είναι σήμερα μεγαλοσύμβουλος από ιδιωτική εταιρεία συμβούλων και μέλος Δ.Σ. γνωστού οργανισμού και "πρότυπο" του νέου οικονομικού μοντέλου.

 

Ολος ο κόσμος θέλει να μπει στο δημόσιο γιατί προσφέρει ασφάλεια. Και καλά κάνει και θέλει να μπει. Ποιος δεν θέλει μια μονιμη θέση ?, ποιος δεν θέλει έναν αξιοπρεπή μισθο, ποιος δεν θέλει να δουλευει σε συνθήκες ανθρώπινες και όχι τρομοκρατίας? .

Για μένα λοιπόν, ένας τρόπος θα ήταν μερικά απο τα καλά του δημοσίου να επιβληθούν δια νόμου και στον ιδιωτικό τομέα. Κατώτατες καθαρές αποδοχές π.χ. 1000 ευρώ. Ομως βλέπω πολύ δύσκολο να αλλάζει η κατασταση στον ιδιωτικό τομέα.

 

Διότι ο ιδιωτικός τομέας είναι συχνά ταυτισμένος με την εκμετάλλευση (με τις εξαιρέσεις βεβαίως που υπάρχουν) και μόνο δια πολιτικής βούλησης και νομοθεσίας οι εργαζόμενοι μπορούν αν δουν μια άσπρη μέρα αν δουν ποτέ. Ας μην γελιόμαστε. Μοναδικός στόχος μιας ιδιωτικής εταιρείας είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

 

Δεν το λέω εγώ. Το λένε οι ίδιοι οι εκφραστές του σημερινού οικονομικού και πολιτικού μοντέλου.

 

Milton Friedman (πρωτεργάτης της οικον. πολιτικής κυβερν. Reagan USA) : "Υπάρχει μια και μόνο μια ευθύνη των εταιρειών απέναντι στη κοινωνία. Η μεγιστοποίηση του κέρδους τους με όποιο τίμημα" .... " Η έννοια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (Corporate Social Responsibility) είναι ίσως το πιο ανατρεπικτό, απαράδεκτο και εκ θεμελίων λάθος δόγμα..."

 

Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι θεωρίες των Adams Smith (πατέρα της νεοκλασσικής οικονομίας) και Pareto (με το περιβόητο Pareto optimum).

 

Οι αντίθετες απόψεις για την κοινωνική συνεισφορά των εταιρειών, παρ' όλο που ήταν αρκετά εμπνευσμένες και καλοπροαίρετες, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε ένα αυστηρά σκληρό και ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου ο καθένας κοιτάζει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του.

 

Συμπέρασμα, για μένα, καμιά βελτίωση στις εργασιακές συνθήκες δεν αναμένεται να υπάρξει στον ιδιωτικό τομέα. Η εκμετάλευση (μεγιστοποίησης της υπεραξίας) σταδιακά θα καθιερωθεί ως μοναδική κοινωνική αξια. Όσοι άνθρωποι είναι λίγο πιο ευαίσθητοι και δεν μπορούν να σηκώσουν φωνή και ανάστημα θα γίνουν σκλάβοι και θύματα των "νταήδων" που θα έχουν ασπαστεί τις θεωρίες "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και κανείς δεν υπάρχει για να προστατέψει το μικρό". Το χρήμα θα αναδειχθεί ως το μοναδικό πράγμα για το οποίο πρέπει να παλευει κανείς. Ως εκ τούτου κάθε έννοια εργατικής , ανθρωπιστικής αλληλεγγύης θα εκφυλιστεί (οπως έχει ήδη αρχίσει να γίνεται) και τότε θα φτάσουμε σε αυτό που είπε ο Τόμας Χομπς, ένας άλλος φιλόσοφος του κλασσικού φιλελευθερισμού, σε έναν "ανηλεή πόλεμο, όλοι εναντίων όλων" παρακινούμενοι από τις προσωπικές μας ανάγκες για εξουσία, χρήμα κλπ. κλπ.

 

Δεν νομίζω ότι στο μέλλον θα έχουμε κάποια αλλαγή προς το καλύτερο. Όταν η φιλοσοφία "μόνος στόχος το κέρδος" επικρατήσει ως κουλτούρα, τότε ακόμα και εμείς δεν θα έχουμε το δικαίωμα να κατηγορούμε ούτε τους πολιτικούς. Διότι, όπως εμείς, σαν μικροί επιχειρηματίες-επαγγελματίες θα εφαρμόζουμε με κάθε τρόπο τις αρχες αυτές, ακόμα και λέγοντας μικρά ή μεγάλα ψέματα (όπως οι πλασιέ προϊόντων) το ίδιο ακριβώς θα κάνει και ο πολιτικός. Ο επαγγελματίας πολιτικός. Απλά θα εξυπηρετεί δικούς του άνθρωπους. Έτσι κι αλλιώς κάποιος θα έπερνε τις δουλειές. Σε μια κοινωνία που θα επικτρατήσε αυτή η κουλτούρα όλα θα είναι αποδεκτά. Το μόνο που θα αλλάζει θα είναι οι κανόνες του παιχνιδιού (νομοθεσία). τίποτα άλλο.

 

Η στρατιωτικού τύπου αναμέτρηση των "σκλάβων" με τα αφεντικά τους θα είναι η τελική κατάληξη.