Κοινόχρηστοι χώροι και Ν.4014

[Kapa]

Το βρήκα.....

 

 

 

 

 

 

Απόφαση 131 / 2010 (Δ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

Αριθμός 131/2010

 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

 

Δ' Πολιτικό Τμήμα

 

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Διονύσιο Γιαννακόπουλο, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ελευθέριο Μάλλιο, Γεωργία Λαλούση, Ευτύχιο Παλαιοκαστρίτη και Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου, Αρεοπαγίτες.

 

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 4 Δεκεμβρίου 2009, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη για να δικάσει μεταξύ:

 

Των αναιρεσειόντων: 1) Χ1, 2) Χ2, 3) Χ3, κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Νικόλαο Πιπερίδη και κατέθεσαν προτάσεις.

Του αναιρεσιβλήτου: Ψ1, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αθανάσιο Δάμη, ο οποίος δήλωσε στο ακροατήριο ότι το ορθό πατρώνυμο του αναιρεσίβλητου είναι ... και όχι ...όπως έχει εσφαλμένα αναγραφεί στην κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, και κατέθεσε προτάσεις.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 2/7/2005 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κέρκυρας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 262/2006 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 203/2008 του Εφετείου Κερκύρας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 20/12/2008 αίτησή τους.

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου ανέγνωσε την από 19/11/2009 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθούν οι λόγοι της αίτησης για αναίρεση της υπ' αριθμ. 203/2008 απόφασης του Εφετείου Κερκύρας.

Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

 

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

Από το συνδυασμό των αρθ. 1002, 1117 ΑΚ. 1,2,3,4,5,8,13,14 του Ν. 3741/1929, που διατηρήθηκε σε ισχύ μετά την εισαγωγή του ΑΚ (άρθρ. 54 Εισ.Ν ΑΚ) προκύπτει ότι επί οριζοντίου ιδιοκτησίας δημιουργείται, κατά κύριο λόγο, χωριστή κυριότητα επί ορόφου οικοδομής ή διαμερίσματος και παρεπομένη, αναγκαστική συγκυριότητα, αποκτώμενη αυτοδικαίως κατ' ανάλογη μερίδα επί των μερών του όλου ακινήτου, των χρησιμευόντων σε κοινή χρήση των οροφοκτητών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται, κατά την ενδεικτική απαρίθμηση του νόμου, το έδαφος, οι αυλές η στέγη (δώμα) κ.α. Ο προσδιορισμός των προς κοινή χρήση μερών, συνεπαγομένων αυτοδίκαια συγκυριότητα, ως και τα επί αυτών δικαιώματα των ιδιοκτητών γίνεται είτε με συστατική πράξη της οριζοντίου ιδιοκτησίας είτε και με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ αυτών και σε περίπτωση σιωπής τούτων, ρυθμίζεται από τις παρατεθείσες διατάξεις του ΑΚ και του Ν. 3741/29, μεταξύ των οποίων και το αρθ. 5 εδ. α του Ν 3741/1929, με το οποίο ορίζεται ότι έκαστος των συνιδιοκτητών δικαιούται να κάνει απόλυτη χρήση των κοινών πραγμάτων και να προβαίνει στην επισκευή και ανανέωση αυτών, υπό τον όρο να μη βλάπτει τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών, ούτε να μεταβάλει τον συνήθη προορισμό αυτών. Επίσης, από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων, προκύπτει, ότι οι συνιδιοκτήτες μπορούν με συμβολαιογραφικώς καταρτιζόμενη σύμβαση, που υπόκειται σε μεταγραφή, να ρυθμίσουν τη χρήση κοινοκτήτου και κοινοχρήστου πράγματος, όπως επιθυμούν, στο πλαίσιο δε αυτής της ρύθμισης δεν αποκλείεται η επιφύλαξη της χρήσεως κοινοχρήστου χώρου αποκλειστικώς υπέρ κάποιου ή κάποιων από αυτούς, με την έννοια ότι οι λοιποί συνιδιοκτήτες θα αποκλείονται της σύγχρησης του κατ' αρχήν προορισθέντος ως κοινοχρήστου χώρου (αρθρ.7 παρ.2 Ν. 3741/1929 και ΑΠ 374/2003, ΑΠ 1305/2002). Στην προκειμένη περίπτωση, το Εφετείο, δικάζον επί της ασκηθείσας από τους εναγομένους-νυν αναιρεσείοντες έφεσης, κατά της απόφασης του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή, ως βάσιμη, η αγωγή του ενάγοντος-νυν αναιρεσιβλήτου, με την οποία ζητούσε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι-συνιδιοκτήτες οριζοντίων ιδιοκτησιών, (του ισογείου) να κατεδαφίσουν τις κατασκευές, τις οποίες παρανόμως ανήγειραν στο κοινόκτητο (και κοινόχρηστο) ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας, στην οποία και ο ενάγων είναι ιδιοκτήτης (άλλης) οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμερίσματος) του τρίτου υπέρ το ισόγειο ορόφου, δέχθηκε τα εξής: "Δυνάμει του ... αγοραπωλητηρίου συμβολαίου του Συμβολαιογράφου Κέρκυρας ..., που μεταγράφηκε νόμιμα, ο ενάγων και οι αδελφοί του ... και ...αγόρασαν κατά ποσοστό 1/3 εξ αδιαιρέτου ο καθένας ένα οικόπεδο εκτάσεως 2.005 τ.μ. στη θέση ... του Δήμου ... από τον .... Στη συνέχεια, δυνάμει του ...προσυμφώνου συστάσεως οριζοντίου ιδιοκτησίας και συμβολαίου εργολαβίας των πράξεων του Συμβολαιογράφου Κέρκυρας ..., οι ανωτέρω ανέθεσαν στον Ζ, εργολάβο, την ανέγερση πολυώροφης οικοδομής, με το σύστημα της αντιπαροχής και εκδόθηκε προς τούτο η ... οικοδομική άδεια και η ... τροποποιητική πράξη αυτής. Ακολούθως με το ... συμβόλαιο συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμού πολυκατοικίας των πράξεων του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νόμιμα, σε συνδυασμό με την ... τροποποιητική της πιο πάνω συστάσεως πράξη του ίδιου συμβολαιογράφου, ο ενάγων κατέστη κύριος τριών οριζοντίων ιδιοκτησιών (διαμερισμάτων) του τρίτου υπέρ της πυλωτής ορόφου της ανωτέρω οικοδομής. Περαιτέρω, η τρίτη εναγόμενη, δυνάμει των ... συμβολαίων του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκαν νόμιμα, κατέστη κυρία δύο οριζοντίων ιδιοκτησιών (διαμερισμάτων) στο ισόγειο της ίδιας οικοδομής, τις οποίες δυνάμει του ... συμβολαίου γονικής παροχής του Συμβολαιογράφου Κέρκυρας ..., που μεταγράφηκε νόμιμα, μεταβίβασε κατά ψιλή κυριότητα στους δύο πρώτους εναγόμενους, αφού παρακράτησε την επικαρπία αυτών. Στο ανωτέρω ... συμβόλαιο συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμού πολυκατοικίας συμφωνήθηκε, μεταξύ άλλων, όσον αφορά τον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, ότι τμήμα αυτού εκτάσεως 400 τ.μ, θα διαχωριστεί σε τέσσερις ίσες μερίδες, 100 τ.μ. η κάθε μία, και θα έχουν την αποκλειστική χρήση οι τρεις οικοπεδούχοι και ο εργολάβος Ζ, ανά μία μερίδα έκαστος, και ότι ο υπόλοιπος ακάλυπτος χώρος θα ανήκε κατά χρήση στα ισόγεια ή ημιυπόγεια διαμερίσματα "και ως τούτο καθορισθήσεται οριστικώς παρά μόνου του εργολάβου και δια των οριστικών συμβολαίων μεταβιβάσεων προς τους τρίτους". Και τούτο, διότι αρχικά ολόκληρος ο ισόγειος όροφος είχε περιέλθει με βάση τα ανωτέρω συμβόλαια στον εργολάβο Ζ. Σύμφωνα δε με το άρθρο 8 του 2ου κεφαλαίου του ανωτέρου κανονισμού προβλεπόταν ότι οι κοινόχρηστοι χώροι πρέπει να είναι πάντα ελεύθεροι και ότι απαγορεύεται η χρησιμοποίησή τους, παρά μόνον κατά τον προορισμό τους και όχι πέραν του αναγκαίου χρόνου. Στη συνέχεια από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι οι εναγόμενοι μετά την ανέγερση της άνω πολυκατοικίας και πάντως μετά το έτος 1988 προέβησαν στην κατασκευή από "γκρο μπετόν" τριών εξωστών, ύψους 1,20 έως 1,50 μέτρων περίπου ο καθένας, οι οποίοι ξεκινούσαν από τη στάθμη του εδάφους και έφθαναν μέχρι το ύψος του δαπέδου του υπερυψωμένου ισογείου, όπου βρίσκονται οι ιδιοκτησίες τους, διαστάσεων 15 μ. χ 4,8 μ. χ 4 μ. και 14,50 μ. χ 2,50 μ. και έτσι κάλυψαν τμήμα του ακαλύπτου χώρου του οικοπέδου το οποίο βρίσκεται στο δυτικό και νοτιοδυτικό άκρο αυτού και σε επαφή με την οικοδομή. Οι εναγόμενοι δεν αμφισβητούν τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, ισχυρίζονται όμως ότι οι τρεις εξώστες κατασκευάστηκαν το έτος 1980. Ο ισχυρισμός τους αυτός δεν ασκεί έννομη επιρροή στην παρούσα δίκη δεδομένου ότι προϋπήρχε το συμβόλαιο συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμού πολυκατοικίας το οποίο απαγόρευε κάτι τέτοιο και αφετέρου από κανένα έγγραφο προ του 1988 δεν γίνεται αναφορά σε εξώστες. Επομένως η ανωτέρω ενέργεια των εναγόμενων αντίκειται στο νόμο και την ανωτέρω συστατική πράξη της οριζόντιας ιδιοκτησίας και συνεπώς είναι απαγορευμένη, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι αυτοί είχαν την αποκλειστική χρήση των συγκεκριμένων τμημάτων του ακαλύπτου χώρου του οικοπέδου, διότι το γεγονός αυτό δεν τους παρέχει συγχρόνως και το δικαίωμα να το περικλείσουν με κατασκευή εξωστών από "γκρο μπετόν", δεδομένου ότι με τον τρόπο αυτό αίρεται τελείως ο φυσικός προορισμός του ακαλύπτου χώρου, που είναι ο φωτισμός και ο αερισμός της οικοδομής και παραβιάζεται ο κανονισμός ως προς τη φύση του χώρου αυτού που πρέπει να παραμείνει ακάλυπτος και ελεύθερος".Υπό τις παραδοχές αυτές έκρινε ότι πρέπει να γίνει δεκτή, ως κατ' ουσία βάσιμη, η αγωγή, επικυρώνοντας την απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου. Περαιτέρω, από το δικόγραφο της υπό δίκη αγωγής, το οποίο παραδεκτώς, κατά το περιεχόμενό του, ελέγχεται, κατ' αρθ. 561§2 Κ.Πολ.Δ., προκύπτει, ότι σωρεύονται δύο βάσεις, η κυρία, σύμφωνα με την οποία ο ακάλυπτος χώρος, επί του οποίου οι εναγόμενοι κατασκεύασαν τα, ως άνω, κτίσματα, παραμένει κοινόκτητος και κοινόχρηστος, αφού δεν έχει διανεμηθεί, κατ' αποκλειστική χρήση, σε ορισμένους εκ των συνιδιοκτητών, και η επικουρική βάση, σύμφωνα με την οποία "η αποκλειστική του χρήση έχει αφεθεί σε συγκεκριμένο ιδιοκτήτη (τους εναγομένους)". Από το προαναφερθέν περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, προκύπτει σαφώς, ότι έγινε πρωτίστως δεκτή και η κυρία βάση της αγωγής, αφού το δικαστήριο δέχθηκε, σύμφωνα με τις παραδοχές της, ως αποδειχθέντα τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία, κατά τρόπο ορισμένο και σαφή, περιέχονται στην αγωγή, προς θεμελίωση της κυρίας βάσης αυτής, ότι δηλαδή "στο ανωτέρω ... συμβόλαιο (πράξη) συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμού πολυκατοικίας συμφωνήθηκε, μεταξύ άλλων, όσον αφορά τον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, ότι τμήμα αυτού εκτάσεως 400 τ.μ. θα διαχωριστεί σε τέσσερις ίσες μερίδες, 100 τ.μ. η κάθε μία, και θα έχουν την αποκλειστική χρήση οι τρείς οικοπεδούχοι και ο εργολάβος Ζ, ανά μία μερίδα έκαστος, και ότι ο υπόλοιπος ακάλυπτος χώρος θα ανήκε κατά χρήση στα ισόγεια ή ημιυπόγεια διαμερίσματα "και ως τούτο καθορισθήσεται οριστικώς παρά μόνου του εργολάβου και δια των οριστικών συμβολαίων μεταβιβάσεων προς τους τρίτους", τρόπος (αποκλειστικής χρήσης) ο οποίος δεν αναφέρεται ότι καθορίσθηκε και άρα ο υπόλοιπος, κοινόκτητος, ακάλυπτος χώρος εξακολουθεί να παραμένει και κοινόχρηστος, καθώς και ότι οι εναγόμενοι, με την επ' αυτού κατασκευή εξωστών, μεταβάλλουν τον προορισμό του ακαλύπτου χώρου της πολυκατοικίας, κατά παράβαση της ως άνω πράξης σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας και του Κανονισμού και κατά παράβαση του νόμου. Επομένως, ο πρώτος, από το αρθ. 559 αριθμ. 1 Κ.Πολ.Δ., λόγος αναίρεσης, για παραβίαση των αναφερομένων στο αναιρετήριο κανόνων ουσιαστικού δικαίου, εκ του ότι το δικάσαν Εφετείο έκρινε ως νόμιμη την επικουρική (και μόνο) βάση της αγωγής, παρότι, κατά την άποψη των αναιρεσειόντων, δεν περιέχονταν σαυτή όλα τα στοιχεία, τα απαιτούμενα για το ορισμένο και το νόμιμο αυτής, πέραν του ότι είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι στηρίζεται επί της εσφαλμένης, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, προϋπόθεσης, ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση έγινε δεκτή μόνον η επικουρική βάση της αγωγής και απορρίφθηκε η κυρία βάση αυτής, είναι και αλυσιτελής, καθόσον η κυρία αιτιολογία της απόφασης, με την οποία γίνεται δεκτή η κυρία βάση και η οποία αυτοτελώς στηρίζει το διατακτικό, δεν πλήττεται με λόγο αναίρεσης.

Ο από το αρθ. 559 αριθμ. 8 Κ.Πολ.Δ., λόγος αναίρεσης ιδρύεται εάν το δικαστήριο, παρά το νόμο, έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν ή δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης. Δεν αποτελούν "πράγματα" και άρα δεν ιδρύεται ο προκείμενος λόγος, από περιστατικά που εκτίθενται εκ περισσού έστω και εάν αυτά δεν αναφέρονται στους αγωγικούς ισχυρισμούς (Απ 100/1983), όπως, επίσης, δεν συνιστά τον προκείμενο λόγο η λήψη υπόψη περιστατικών διευκρινιστικών, που προέκυψαν από το αποδεικτικό υλικό, μολονότι δεν είχαν περιληφθεί στην ιστορική βάση της αγωγής (ΑΠ 1400/1994, ΑΠ 483/2001, ΑΠ 848/2001). Με τον δεύτερο λόγο αναίρεσης αποδίδεται η πλημμέλεια ότι λήφθηκαν υπόψη περιστατικά μη προταθέντα και ασκούντα ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, εκ του ότι το δικάσαν Εφετείο έκανε δεκτή την επικουρική βάση της αγωγής, λαμβάνοντας υπόψη περιστατικά που δεν είχαν προταθεί από τον ενάγοντα και ειδικώτερα εκ του ότι δέχθηκε ότι οι εναγόμενοι με την κατασκευή των προαναφερθέντων κτισμάτων μετέβαλαν τον φυσικό προορισμό του ακαλύπτου χώρου, "που είναι ο φωτισμός και ο αερισμός της οικοδομής", παρότι τα περιστατικά ειδικώς ότι ο συνήθης προορισμός είναι "ο φωτισμός και ο αερισμός της οικοδομής" δεν περιέχονταν στην αγωγή, ούτε κατά την κυρία, ούτε κατά την επικουρική βάση της. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος προεχόντως ως απαράδεκτος, καθόσον τα περιστατικά που περιέχονται στην ως άνω φράση, η οποία, κατά τρόπο αποσπασματικό, απομονώνεται από το σύνολο των αιτιολογιών της προσβαλλομένης απόφασης, εκτίθενται εκ περισσού, προς περαιτέρω διευκρίνιση των περιστατικών, των θεμελιωτικών της αγωγής, σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίον επήλθε η μεταβολή του συνήθους προορισμού του ακαλύπτου χώρου της οικοδομής και ως εκ τούτου δεν συνιστούν τη λήψη υπόψη πραγμάτων μη προταθέντων, για την ίδρυση του από το αρθ. 559 αριθμ. 8 Κ.Πολ.Δ., λόγου αναίρεσης, ενώ εξ άλλου είναι απορριπτέος και ως αλυσιτελής, αφού η κυρία αιτιολογία της απόφασης, με την οποία γίνεται δεκτή η κυρία βάση της αγωγής και η οποία αυτοτελώς στηρίζει το διατακτικό, δεν πλήττεται με λόγο αναίρεσης.

Ο από το άρθρο 559 αριθ. 19 Κ.Πολ.Δ., λόγος αναίρεσης, για έλλειψη νόμιμης βάσης της απόφασης, ιδρύεται όταν δεν προκύπτουν σαφώς από το αιτιολογικό της απόφασης, τα περιστατικά που είναι αναγκαία, για την κρίση, στη συγκεκριμένη περίπτωση, περί συνδρομής των όρων και προϋποθέσεων για την εφαρμογή της εφαρμοσθείσας διάταξης, ή της μη συνδρομής των όρων αυτών, που αποκλείουν την εφαρμογή της, όπως, επίσης και όταν η απόφαση έχει ελλείπεις ή αντιφατικές αιτιολογίες, σε ότι αφορά το νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών, που έγιναν δεκτά και έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, όχι δε και όταν πρόκειται για ελλείψεις που ανάγονται στην εκτίμηση των αποδείξεων (ανάλυση - στάθμιση - αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού) και στην αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσματος, αρκεί το αποδεικτικό πόρισμα να αναφέρεται με σαφήνεια. Ανεπάρκεια και ασάφεια αιτιολογιών υπάρχει όταν από το αιτιολογικό δεν προκύπτουν τα πραγματικά περιστατικά, που είναι αναγκαία για την δικαιολόγηση της εφαρμοσθείσας διάταξης ουσιαστικού δικαίου, καθιστώντας έτσι ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο.

Ο τρίτος, κατά το μέρος του πρώτου σκέλους αυτού, με τον οποίον αποδίδεται η πλημμέλεια, η προβλεπόμενη από το αρθ. 559 αριθμ. 19 Κ.Πολ.Δ., για έλλειψη νόμιμης βάσης της προσβαλλομένης απόφασης, ένεκα ανεπαρκούς αιτιολογίας, εκ του ότι, από τις παραδοχές της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, δεν προκύπτει ποιές διατάξεις εφήρμοσε το δικάσαν Εφετείο, είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος, διότι, όπως ήδη αναφέρθηκε και στον προηγηθέντα πρώτο λόγο αναίρεσης, από τις παραδοχές της απόφασης προκύπτει σαφώς ότι αυτές επιφέρουν τη διαγνωσθείσα έννομη συνέπεια, την προβλεπόμενη από τις προαναφερθείσες στη μείζονα νομική σκέψη διατάξεις, τόσο κατά την κυρία, όσο και κατά την επικουρική βάση της αγωγής. Ομοίως, απορριπτέος, είναι ο λόγος αυτός και κατά τα λοιπά μέρη αυτού, με τα οποία αλυσιτελώς προβάλλονται αιτιάσεις για ανεπάρκεια και αντίφαση της επικουρικής αιτιολογίας της προσβαλλομένης απόφασης, με την οποία έγινε δεκτή η ένδικη αγωγή, κατά την επικουρική βάση αυτής, αφού, όπως ήδη αναφέρθηκε και στους προηγηθέντες (πρώτο και δεύτερο) λόγους, ουδόλως πλήττεται η προσβαλλομένη απόφαση, κατά την κυρία αιτιολογία αυτής, με την οποία έγινε δεκτή η κυρία βάση της αγωγής και η οποία (αιτιολογία) αυτοτελώς στηρίζει το διατακτικό της απόφασης.

Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης στο σύνολό της και να καταδικασθούν οι ηττηθέντες αναιρεσείοντες στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου (άρθ. 176 και 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

Απορρίπτει την από 20-12-2008 αίτηση των Χ1,Χ2,Χ3 κ.λ.π., για αναίρεση της υπ' αριθμ. 203/2008 απόφασης του Εφετείου Κερκύρας.

 

Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων οκτακοσίων (1.800) ευρώ.

 

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 21 Δεκεμβρίου 2009. Και

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 21 Ιανουαρίου 2010.

 

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

 

 

 

 

 

Για το συγκεκριμένο θέμα έχει υπάρξει συζήτηση και εδώ---> http://www.michanikos.gr/topic/11497-%CE%94%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%87%CF%8E/

Edited Ιούλιος 23 , 2012 by Kapa

[bnn7]

Το βρήκα.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Για το συγκεκριμένο θέμα έχει υπάρξει συζήτηση και εδώ---> http://www.michaniko...2-%CF%87%CF%8E/

Σίγουρα πολύ χρήσιμο αλλά ο δικαστής ΔΕΝ είχε να χρησιμοποιήσει τον 4014 για να αποφανθεί!Πιστεύω σε τωρινή διένεξη η ισχύς του 4014 να επικρατήσει αλλιώς θα δημιουργηθεί άσχημο δεδικασμένο και ο νόμος θα είναι στον αέρα!!

 

Στο post #70

όπου και ρωτώ για περίπτωση αυθαίρετου σε κοινόχρηστο δώμα με δικαίωμα υψούν από τον παρανομούντα,

υπάρχει το εξής πρόβλημα:

στατική ανεπάρκεια.

 

Στο υπάρχον (οριζόντιες ιδιοκτησίες κατοικιών)

δεν υπήρχε πρόβλεψη για μελλοντικό όροφο στο δώμα (που τελικά έγινε)

Αφήστε δε που και το υπάρχον κατασκευάστηκε σε δύο φάσεις (αρχικό κτίριο και προσθήκη) + τρίτη φάση η προσθήκη αυθαιρέτου.

 

Δηλαδή σε αρχικό διώροφο έγινε η προσθήκη τρίτου ορόφου. Η στατική μελέτη της προσθήκης δεν είχε πρόβλεψη για κάτι παραπάνω (άσχετα αν στον κανονισμό ορίστηκε και το δικαίωμα υψούν)

και σύμφωνα με την μελέτη η προσθήκη του τρίτου ορόφου θα έπρεπε να ήταν στατικώς ανεξάρτητη από το διώροφο.

Στην πράξη η προσθήκη του 3ου απλώς πάτησε πάνω στο διώροφο

και το αυθαίρετο πάνω στην προσθήκη.

 

Τι ευθύνες έχω αν ασχοληθώ με την τακτοποίηση

και γίνει η στραβή (είτε καταγγελεία από τους συνιδιοκτήτες, όπως με την πέργκολα στην πρασιά που συζητείται παραπάνω, είτε κάποια ζημιά στον επόμενο σεισμό)??

Αυτό με το θέμα της ευθύνης είναι πολύ λεπτό και καλό θα ήταν κάποιος νομικός να μας δώσει τα φώτα του...έχουμε μπλέξει όλοι αλλιώς..

Edited Ιούλιος 25 , 2012 by Manolis gon

[Kapa]

Σίγουρα πολύ χρήσιμο αλλά ο δικαστής ΔΕΝ είχε να χρησιμοποιήσει τον 4014 για να αποφανθεί!Πιστεύω σε τωρινή διένεξη η ισχύς του 4014 να επικρατήσει αλλιώς θα δημιουργηθεί άσχημο δεδικασμένο και ο νόμος θα είναι στον αέρα!!

 

Μα είναι στον αέρα!!!

 

Γιατί δε μπορεί ένας Νόμος που το αντικείμενό του είναι καθαρά πολεοδομικό να αγνοεί τα εμπράγματα δικαιώματα συνιδιοκτητών εις όφελος του ενός συνιδιοκτήτη.

 

π.χ. Αν έβγαινε οικ. άδεια για τις οποιεσδήποτε πολεοδομικά επιτρεπόμενες κατασκευές στον ακάλυπτο χώρο (είτε σε κοινόχρηστο τμήμα του είτε σε τμήμα με αποκλειστικές χρήσεις), θα ήταν απαραίτητη η συναίνεση ΟΛΩΝ των συνιδιοκτητών από τη στιγμή που ο χώρος αυτός θα ήταν κοινόκτητος.

 

Πώς λοιπόν ο Ν. 4014 αγνοεί τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των συνιδιοκτητών επί του χώρου αυτού και επιτρέπει ΧΩΡΙΣ τη συναίνεσή τους να τακτοποιεί ο ιδιοκτήτης που έχει την αποκλειστική χρήση όταν το δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσης που έχει ιδιοκτησιακά ΔΕΝ του το επιτρέπει?

 

Γι αυτό το λόγο και σε άλλα τόπικ έχω εκφράσει ζωηρή διαφωνία για το γεγονός ότι κάποιοι μπλέκουν τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα τα οποία και ΔΕΝ αλλοιώνονται, ασχέτως με το τι επιτρέπει ο Ν. 4014.....

Edited Ιούλιος 24 , 2012 by Kapa

[Kapa]

Στο post #70

όπου και ρωτώ για περίπτωση αυθαίρετου σε κοινόχρηστο δώμα με δικαίωμα υψούν από τον παρανομούντα,

υπάρχει το εξής πρόβλημα:

στατική ανεπάρκεια.

 

Στο υπάρχον (οριζόντιες ιδιοκτησίες κατοικιών)

δεν υπήρχε πρόβλεψη για μελλοντικό όροφο στο δώμα (που τελικά έγινε)

Αφήστε δε που και το υπάρχον κατασκευάστηκε σε δύο φάσεις (αρχικό κτίριο και προσθήκη) + τρίτη φάση η προσθήκη αυθαιρέτου.

 

Δηλαδή σε αρχικό διώροφο έγινε η προσθήκη τρίτου ορόφου. Η στατική μελέτη της προσθήκης δεν είχε πρόβλεψη για κάτι παραπάνω (άσχετα αν στον κανονισμό ορίστηκε και το δικαίωμα υψούν)

και σύμφωνα με την μελέτη η προσθήκη του τρίτου ορόφου θα έπρεπε να ήταν στατικώς ανεξάρτητη από το διώροφο.

Στην πράξη η προσθήκη του 3ου απλώς πάτησε πάνω στο διώροφο

και το αυθαίρετο πάνω στην προσθήκη.

 

Τι ευθύνες έχω αν ασχοληθώ με την τακτοποίηση

και γίνει η στραβή (είτε καταγγελεία από τους συνιδιοκτήτες, όπως με την πέργκολα στην πρασιά που συζητείται παραπάνω, είτε κάποια ζημιά στον επόμενο σεισμό)??

 

 

Για το θέμα της στατικής επάρκειας

 

ΤΥΠΙΚΑ

Αν εφαρμόσεις αυτά που ο νόμος ορίζει και επιτρέπει ΔΕΝ φέρεις καμμία ευθύνη.

Εφόσον ο Ν. 4014 σου επιτρέπει οπτικά και ΟΧΙ βάσει μελέτης στατικής επάρκειας να κρίνεις και να συμπεράνεις ότι ΔΕΝ υπάρχουν βλάβες που να υποδεικνύουν πρόβλημα στατικής επάρκειας στην κατασκευή, πραγματοποιείς την αυτοψία σου, τραβάς και μια πλήρη σειρά φωτογραφιών που αποδεικνύουν την έλλειψη ρηγματώσεων ή άλλων εμφανών βλαβών, βάζεις και τον ιδιοκτήτη να τις υπογράψει και τις κρατάς για το αρχείο σου για να είσαι καλυμμένος.

 

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ

Το πιο σωστό είναι να ενημερώσεις τον ιδιοκτήτη ότι ο έλεγχος που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις βάσει απαιτήσεων του Ν. 4014 μπορεί μεν να επιτρέπει την τακτοποίηση εφόσον ΔΕΝ υπάρχουν ορατές βλάβες που να δείχνουν ότι υπάρχει πρόβλημα στατικής επάρκειας (εφόσον ΔΕΝ είσαι υποχρεωμένος να ελέγξεις μέσω μελέτης στατικής επάρκειας), αλλά βάσει αυτών ΔΕΝ φέρεις ευθύνη για προβλήματα που μπορεί να προκύψουν μελλοντικά και προέκυψαν από παράγοντες που ΔΕΝ ήσουν υποχρεωμένος να ελέγξεις και να μελετήσεις ως μέρος της παρούσας διαδικασίας.

 

Αν παρόλη την ενημέρωση επιμένει να κάνει την τακτοποίηση, τον βάζεις να υπογράψει (εννοείται με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής) ότι τον έχεις ενημερώσει για τον απαιτούμενο βάσει Ν. 4014 ......."οφθαλμοστατικό" έλεγχο και ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ τα παραπάνω (συν τις φωτο υπογεγραμμένες και με θεώρηση γνησίου ώστε να αποδεικνύεται ο χρόνος της αυτοψίας δηλ. η χρονική στιγμή που το κτίσμα ΔΕΝ εμφάνιζε βλάβες),

 

ΟΛΑ αυτά για επιπρόσθετη δική σου κάλυψη γιατί ο Νόμος ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ σε καλύπτει ως προς το ΤΙ ακριβώς ΟΦΕΙΛΕΙΣ να ελέγξεις και να βεβαιώσεις.

 

ΑΝ από την πλευρά σου εφαρμόσεις ΟΛΑ όσα που σου επιβάλλει ο Νόμος (ασχέτως αν είναι αρκετά ή όχι για την ουσία του θέματος της στατικής επάρκειας), κανένας δε μπορεί να σου αποδώσει ευθύνες για πράγματα τα οποία ΔΕΝ ήσουνα υποχρεωμένος να κάνεις.

 

Για το θέμα της συναίνεσης συνιδιοκτητών

 

Εφόσον ο Ν 4014 σου επιτρέπει να κάνεις τη διαδικασία τακτοποίησης ΧΩΡΙΣ τη συναίνεση των συνιδιοκτητών, ΕΠΙΣΗΣ δε φέρεις καμμία ευθύνη για το τι μέλλει γενέσθαι από τη στιγμή που εσύ εφάρμοσες κατά το γράμμα του Νόμου τη διαδικασία.

 

Οι συνιδιοκτήτες ας ζητήσουν τα ρέστα από το Νομοθέτη που (κακώς) το επέτρεψε....

Από εσένα ΔΕΝ μπορούν να ζητήσουν ΤΙΠΟΤΕ!!!!!

 

.

.

.

.

.

.

.

.

Εδώ κολλάει και το....... "το νόμιμο είναι και ηθικό????"

Edited Ιούλιος 24 , 2012 by Kapa

[sofi_alex]

Σε οικοδομή με υπόγειο, ισόγειο, πρώτο και αέρα (4 οριζόντιες ιδιοκτησίες που έχουν συσταθεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο), ο ιδιοκτήτης του πρώτου ορόφου έχει και το 100% του αέρα. Δεν υπάρχει κανονισμός πολυκατοικίας, δεν αναφέρεται στη σύσταση κάποια αποκλειστική χρήση επί τμήματος ή ολόκληρης της ταράτσας (άρα θεωρώ ότι είναι κοινόχρηστη) και ο συντελεστής δόμησης έχει εξαντληθεί. Ο ιδιοκτήτης του πρώτου + αέρα τακτοποίησε βοηθητικό χώρο (δώμα) 30 τ.μ. στην ταράτσα καθώς και τη στέγη που έχτισε πάνω από αυτόν, χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη του ισογείου+υπογείου. Κατόπιν τοποθετησε και φωτοβολταϊκό σύστημα, επίσης χωρίς την συναίνεση του άλλου ιδιοκτήτη. Η συναίνεση δεν δόθηκε γιατί απλά δεν ρωτήθηκε ΠΟΤΕ και για καμία διαδικασία ο έταιρος ιδιοκτήτης.

Εάν ο ιδιοκτήτης του ισογείου+υπογείο κάνει καταγγελία σε Πολεοδομία και ΔΕΗ, θα έχουν κυρώσεις οι μηχανικοί που εκτέλεσαν τις 2 διαδικασίες (τακτοποίησης και Φ/Σ); Να σημειωθεί ότι προσπαθώ να βρω "τρόπους" να μην έχουν κυρώσεις.

Εάν δεν γίνει καμία καταγγελία από τον ιδιοκτήτη του ισογείου+υπογείου αλλά διαπιστευτούν οι παρατυπίες από κάποια αρμόδια αρχή, τότε είναι όλοι υπεύθυνοι για αυτές ή μόνο αυτός ο ιδιοκτήτης που κίνησε τις διαδικασίες;

 

Μετά από επικοινωνία μου με το νομικό τμήμα του ΤΕΕ ενημερώθηκα ότι ήταν υποχρεωτική η συναίνεση όλων των ιδιοκτητών για την τακτοποίηση του αιθαιρέτου στην ταράτσα της οικοδομής. Επίσης είναι υποχρεωτική η συναίνεση όλων των ιδιοκτητών για την τοποθέτηση των Φ/Σ.

[ΙΑΣΟΝΑΣ]

"Δεν υπάρχει κανονισμός πολυκατοικίας, δεν αναφέρεται στη σύσταση κάποια αποκλειστική χρήση επί τμήματος ή ολόκληρης της ταράτσας (άρα θεωρώ ότι είναι κοινόχρηστη) και ο συντελεστής δόμησης έχει εξαντληθεί.

 

Αυτό το σημείο τα λέει όλα!!! Απαιτούνταν συναίνεση συνιδιοκτητών για τη ρύθμιση με τον 4014!

Όλα πιά εξαρτώνται από το πόσο ... μακρυά θέλουν να το πάνε οι συνιδιοκτήτες....

[sofi_alex]

Ο ιδιοκτήτης του ισογείου+υπογείου δεν θέλει να βρεθεί υπεύθυνος σε παράτυπες ενέργειες που έχουν γίνει από τον άλλον. Άρα θα πάει τόσο μακρυά όσο χρειαστεί.

Ο πρώτος μηχανικός που έκανε την τακτοποίηση έχει κυρώσεις; Θεωρώ πως όχι γιατί το παράτυπο της διαδικασία οφείλεται σε θέμα κυριότητας, την οποία και δεν εξετάζει, σωστά;

Ο δεύτερος μηχανικός που έβαλε τα Φ/Σ επειδή στηρίχθηκε σε τακτοποιήση που έγινε με ψευδή από τον ιδιοκτήτη (κυριότητα επί της κοινόχρηστης ταράτσας) στοιχεία δεν φέρει ευθύνη, σωστά;

[fnick]

Σε συγκρότημα κατοικιών έχω ξεμπαζωμένο υπόγειο από μία πλευρά. Ο περιβάλλον χώρος στον οποίο βρίσκεται το ξεμπάζωμα που επηρεάζει τη συγκεκριμένη ιδιοκτησία (υπόγειο) είναι κοινόχρηστος. Επειδή δε πρόκειται να γίνει συνολική ρύθμιση των κοινοχρήστων σκέφτομαι να δηλώσω το ξεμπάζωμα στη δήλωση του υπογείου με αναλυτικό. (έχω και εγκατάσταση κύριας χρήσης στο υπόγειο που τη δηλώνω ως Υ.Δ.Β.Χ. και θέλω να βρω τρόπο να δηλώσω κάπως και το ξεμπάζωμα για την ολοκλήρωση της δήλωσης βάση της λογικής ΥΔΒΧ+ αναλυτικός ). Στα σχέδια της σύστασης φαίνεται η πραγματικότητα οπότε θεωρώ ότι δεν είναι απαραίτητη η συναίνεση. Συμφωνείτε ότι η δήλωση θα είναι πιο ισχυρή εάν περιληφθεί και το ξεμπάζωμα η καλύτερα να το αφήσω έξω με τη λογική ότι δε με αφορά αφού είναι σε κοινόχρηστο χώρο ? Ευχαριστώ

[npanagio]

Θεωρώ ότι το ξεμπάζωμα γίνεται σε κοινόχρηστο χώρο. Αρα απαιτείται συναίνεση των συνιδιοκτητών. Μόνο με υπογραφή σε συναίνεση, προχωράς στην συγκεντρωτική δήλωση (ΥΔΒΧ+ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ)!! Αλλιώς μόνο ΥΔΒΧ

Edited Ιούλιος 25 , 2012 by Manolis gon

[ΚΑΝΑ]

πράγματι έτσι είναι με συναίνεση

συμφωνώ