Εύρεση εργασίας στο εξωτερικό

[Γιάννης]

Χάνω τρομερές συζητήσεις λοιπόν....

 

Θέλω να πω μόνο σε όσους ψάχνουν για δουλειά έχοντας εμπειρία από άδειες-αυθαίρετα από Ελλάδα να μην απογοητεύονται...

Το να έχεις δουλέψει με οικοδομικές άδειες μπορεί να σημαίνει:

1) Πήρες την δουλειά όπως όπως

2) Έδωσες τα τοπογραφικά, τα αρχιτεκτονικά, τα στατικά και τα μηχανολογικά σε τοπογράφο, αρχιτέκτονα, στατικό, μηχανολόγο και εσύ έκανες την "διαχείριση" (έπαιρνες την διαφορά...)

3) Λάδωνες υπαλλήλους στην πολεοδομία για να περάσεις την άδεια

4) Άφηνες τους μαστόρους να κάνουν ότι θέλουν στο εργοτάξιο και στο τέλος φταίει ο ιδιοκτήτης

ή μπορεί και να σημαίνει όμως:

1) Tender assignment, property evaluation, contract management κλπ

2) arcitectural, structural, mechanical design, design management κλπ

3) design management, approval procedure etc

4) project mangement, construction management, safety rules, quality assurance. planning και ότι άλλο έχεις πραγματικά τα @ρχίδι@ να το κάνεις αν χρειαστεί και θέλεις να προμοτάρεις

 

Για όποιον δεν κατάλαβε δεν εννοώ ότι θα γράψεις ότι π@π@ρι@ θέλεις στο βιογραφικό και θα βρεις δουλειά, εννοώ ότι αν έχεις δουλέψει σκληρά στην ζωή σου, θα τονίσεις κάποια πράγματα που νομίζεις ότι μπορείς αλλά και που θέλεις να ασχοληθείς, θα ξεσκιστείς στο διάβασμα-σεμινάρια κλπ και θα συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρά και στο εξωτερικό αν τελικά βρεις δουλειά στο αντικείμενο που επέλεξες....

[project.breeze]

Μετά από 5μιση μήνες στην Αγγλία ήρθε η ώρα να περιγράψω κι εγώ την εμπειρία μου ως τώρα

 

                             Η απόφαση για να βγω στο εξωτερικό τριβέλιζε το μυαλό μου τα τελευταία 3 χρόνια αλλά θέλετε λίγο η προσμονή για κάτι καλύτερο, λίγο μία σχέση που είχα στην Ελλάδα και δεν συμμεριζόταν την προοπτική της μετανάστευσης, λίγο το ότι είχα δουλειά (ελεύθερος επαγγελματίας που μου μέναν στην τσέπη το πολύ 500-550 ευρώ τον μήνα δηλαδή) δεν έγινε πράξη μέχρι το τέλος του Απριλίου που μας πέρασε. Η σχέση έληξε πριν ενάμιση χρόνο, η δουλειά υπήρχε μεν αλλά θεωρούσα ότι ήδη είχαμε φτάσει στο bottleneck effect που πλέον δεν υπάρχει καμία εξέλιξη, καμία πρόοδος ούτε σε επίπεδο γνώσεων, χρημάτων και κατά συνέπεια προσωπικής εξέλιξης οπότε πλέον δεν με κρατούσε τίποτα άλλο. Αξίζει να επισημάνω ότι πολύ προτού φύγω είχα αρχίσει να στέλνω βιογραφικά και γενικότερα να ψάχνομαι αλλά χωρίς αποτέλεσμα για τους λόγους που κατάλαβα στην συνέχεια και θα εξηγήσω παρακάτω. Τα εισιτήρια κλείστηκαν, οι βαλίτσες πακεταρίστηκαν και πήρα τον δρόμο της μετανάστευσης κι εγώ όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας.

                           Το πλάνο ήταν να μείνω στο Λονδίνο καθώς ο αδερφός μου ήταν ήδη 3 χρόνια εδώ οπότε το βασικό πρόβλημα της διαμονής ήταν λυμένο, εάν δεν ήταν ο αδερφός μου εδώ δεν θα ερχόμουν να μείνω στο Λονδίνο για κανέναν λόγο. Από χρήματα, είχα μαζί μου 600 λίρες που έκανα συνάλλαγμα στην Ελλάδα και ακόμα 1000 ευρώ ρευστό με ακόμα 3000 ευρώ σε Ελληνικό λογαριασμό, όλες μου οι οικονομίες μαζί με μία βοήθεια από γονείς δηλαδή. Την 1^η βδομάδα προσπαθείς λίγο να προσαρμοστείς στην αλλαγή ζωής καθώς πρέπει να αντιληφθείς ότι δεν είσαι εδώ σαν τουρίστας αλλά σαν εν δυνάμει εργαζόμενος και ενεργός πολίτης αυτής της χώρας.

                         Την πρώτη βδομάδα ενώ είχα ξανάρθει στο Λονδίνο διάλεξα να κυκλοφορήσω λίγο, να δω κάποια αξιοθέατα που δεν είχα ξαναδεί αλλά αυτή την φορά έβλεπα τα πάντα υπό άλλο πρίσμα. Κοιτούσα και την συμπεριφορά του κόσμου, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τον τρόπο που οδηγούν, τον τρόπο που ντύνονται, που διασκεδάζουν, που συναναστρέφονται και κοινωνικοποιούνται. Πράγματα δηλαδή που περνάει στα ψιλά γράμματα ένας τουρίστας αλλά εγώ σαν εν δυνάμει μελλοντικός πολίτης αυτής της χώρας θα έπρεπε να ξέρω και ήθελα να ξέρω. Αφού λοιπόν πέρασε αυτή η βδομάδα προσαρμογής (θυμίζει λίγο στρατό αυτό) ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε δουλειά. Δουλειά για έναν άνθρωπο που αναζητά εργασία από το σπίτι είναι νωρίς ξύπνημα το πρωί, καφές και διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα... Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, από forums για μετανάστες, forums  για επαγγελματίες, blogs για το πώς και τί παίζει στις συνεντεύξεις, τρόπους σωστής συγγραφής βιογραφικού, στατιστικές για επαγγελματική αποκατάσταση σε κάθε περιοχή της Αγγλίας, στατιστικές για το ποιά είναι η καλύτερη περίοδος για εξεύρεση εργασίας,συγκριτικά στοιχεία αύξησης ή μείωσης της ζήτησης σε συγκεκριμένες εξειδικεύσεις μηχανικών, ανεργία στις διάφορες περιοχές της Αγγλίας και πολλά πολλά άλλα πράγματα. Ίσως ακούγονται τρομακτικά αυτά αλλά απλά είναι η καθημερινότητα, δεν τα προγραμματίζεις, προκύπτουν στην πορεία της εξεύρεσης εργασίας.

                        Το βιογραφικό μου είχε ήδη αποκτήσει μία μορφή προτού φύγω από την Ελλάδα αλλά στην πορεία άλλαξε σίγουρα πάνω από 10 φορές μέχρι να πάρει την τελική του μορφή. Με το που ήρθα λοιπόν στην Αγγλία και άρχισα δυνατά να στέλνω βιογραφικά έκανα το λάθος που κάνουν όλοι. Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω! Ως γνωστόν στην Ελλάδα οι μηχανικοί κάνουν τα πάντα όλα, εδώ αυτό δεν υπάρχει,ξεκάθαρα. Τί πρέπει να κάνεις; Έχεις την δυνατότητα λόγω του ότι υπάρχουν δουλείες να επιλέξεις από όλα αυτά που έκανες στην ζωή σου τί σε γέμιζε περισσότερο; Τί γούσταρες περισσότερο δηλαδή; Εκεί θα εστιάσεις, δώσε βάση σε αυτό και κάντο να φαίνεται έντονα στο βιογραφικό σου. Δεν θα πεις ψέμματα, απλά θα φροντίσεις να περιγράψεις με περισσότερη λεπτομέρεια αυτό το κομμάτι και θα υποφωτίσεις τα υπόλοιπα (ανάλογα βέβαια και σε τί δουλειά αποσκοπείς). Περίπου μια βδομάδα από την αρχή της αποστολής βιογραφικών αρχίσαν τα πρώτα τηλέφωνα από ατζέντηδες (recruitment agencies) οι οποίοι ουσιαστικά θέλουν να δούν πώς και τί. Πότε ήρθες, σκοπεύεις να μείνεις, τί ακριβώς ψάχνεις κτλ. Αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι το βιογραφικό μου μετά από 100-150 αιτήσεις αρχίζει να κυκλοφορεί και ως συνέπεια αρχίζει να τραβάει το ενδιαφέρον των agencies.

                     Αυτό γινόταν για περίπου 2 μήνες έως ότου αποφάσισα να βρω μια δουλειά ότιναναι ώστε να 1^ον Να μην ξοδεύω από τα έτοιμα 2^ον Να προσαρμοστώ στην πραγματικότητα της εργασίας στην Αγγλία και 3^ον Να εξασκήσω τα Αγγλικά μου όσο το δυνατόν περισσότερο. Βρήκα λοιπόν δουλειά σε μια νέα σχετικά επιχείρηση Greek Street Food, κάτι σαν καντίνα δηλαδή αλλά οργανωμένα σε περιοχή με πολλά διαφορετικά είδη Street Food. Σουβλάκι σε πίτα (χοιρινό, κοτόπουλο ή ταλαγάνι)! Το κλίμα πάρα πολύ καλό, τα παιδιά που το έχουνε καταπληκτικά παιδιά (αξίζει να σημειώσω ότι ο ένας των ιδιοκτητών έχει τελειώσει Μαθηματικό στο Cambridge έχει μεταπτυχιακό σε Finance από το London School of Economics και δούλευε στην JP Morgan και τα παράτησε όλα για να φτιάχνει σουβλάκια, γιατί αυτό γούσταρε). Αυτό το παράδειγμα δείχνει την νοοτροπία εδώ, κάνε ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο, δεν υπάρχει ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις αυτό επειδή αυτό σπούδασες.Τέλος παρένθεσης. Η δουλειά αυτή με βοήθησε πάρα πολύ τόσο σε οικονομικό επίπεδο καθώς τα λεφτά ήταν καλά (9,15 λίρες την ώρα ή 13 ευρώ την ώρα δεν είναι και άσχημα), σε ψυχολογικό επίπεδο με βοήθησε γιατί αισθανόμουν ότι έκανα κάτι και δεν καθόμουν όλη την μέρα και σε επίπεδο γλώσσας με βοήθηση γιατί παρόλο που τα αγγλικά μου ήταν σε πολύ καλό επίπεδο λόγω online gaming όπως και να το κάνεις, το να μιλάς αγγλικά με Άγγλους πελάτες κυρίως είναι μεγάλο ατού. Κάπου εκεί μετά την 2^η βδομάδα δουλειάς έπεσε τηλέφωνο για 1^η συνέντευξη.

                        Ήταν για θέση Graduate Mechanical Engineer σε ένα μικρό εργοστάσιο στο Δυτικό Λονδίνο που κατασκεύαζε Bronze Bearings. Βουρ στο Primark για αγορά φτηνού κοστουμιού λοιπόν και πάμε στην συνέντευξη.Μπήκα στο site τους να δω περί τίνος πρόκειται, θεωρώ πως είναι σημαντικό πριν μία συνέντευξη να ξέρεις πού πας και τί κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εκεί. Πάω στο εργοστάσιο,το οποίο δεν με εντυπωσίασε είναι η αλήθεια, καθώς δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μηχανουργείο που είχε και χυτήριο μέσα. Το κτίριο γενικότερα παλιό και παρατημένο και ο διευθυντής δεν μου έκανε και την καλύτερη εντύπωση. Ξεκινάμε λοιπόν να μιλάμε, όλα καλά, εγώ ήμουν ευχαριστημένος γιατί είδα ότι παρόλο που ήταν πρώτη συνέντευξη τα πήγα καλά, με έκανε και ξενάγηση και ξαναπάμε στο γραφείο να ξανασυζητήσουμε. Εκεί ήταν που κατάλαβα ότι δεν θα ήθελα να δουλέψω εκεί. Πάνω στην κουβέντα μου είπε ο διευθυντής¨ “H θέση δίνει 18.000-25.000 τον χρόνο, εσύ δήλωσες ότι θέλεις 25.000, μπορείς να κατέβεις λίγο να σε βοηθήσω να πάρεις την θέση γιατί σε προτιμάω σε σχέση με τους άλλους” . Ποιός σοβαρός διευθυντής κάνει παζάρι λες και είμαστε στην λαϊκη και ενώ είμαι ακόμα στην φάση της συνέντευξης; Του είπα δεν πάω κάτω από 23.000 ( δεν είναι καλό να δείχνεις απελπισμένος γενικότερα ακόμα και να είσαι, ούτε ξεπλένηδες είμαστε, ούτε υστερούμε σε τίποτα επειδή η χώρα μας περνάει μία δύσκολη κατάσταση, μην αφήσετε κανέναν να σας υποτιμήσει). Μετά από 2 μέρες μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι πηραν έναν νεαρό 22χρονο προσφάτως αποφοιτήσαντα με 18.000 παρακαλώ. Με γειά σας με χαρά σας! Στα σουβλάκια μου εγώ και δεν με χαλάει και καθόλου.

                       Λίγες μέρες μετά λοιπόν πέφτει τηλέφωνο για άλλη συνέντευξη. Αυτή την φορά σοβαρέψαν τα πράγματα. Θέση Mechanical Thermal Project Engineer στην Veolia. Όποιος έχει ασχοληθεί με βιολογικούς καθαρισμούς, διαχείριση αποβλήτων και εναλλακτικές μορφές ενέργειας ξέρει τί εστί Veolia. Εταιρία με πολλά δις ενεργητικό που δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο και απασχολεί 380.000 υπαλλήλους.Τα χρήματα πολύ καλά (μαζί με τα bonuses κοντά στις 35.000 τον χρόνο). Είναι να μην σε πιάσει άγχος;

                    Διάβασμα πολύ τόσο για την εταιρία, όσο και για τα projects της που τρέχανε στο Λονδίνο εκείνη την περίοδο, επαφές με τον ατζέντη για πληροφορίες που δεν μπορούσα να βρω στο internet, ψάξιμο πληροφοριών για τον Engineering Director και την Engineering Manager που θα μου κάνανε την συνέντευξη, φρεσκάρισμα γνώσεων για βιολογικούς, CHP, βιομάζα, γεωθερμία και γενικά οτιδήποτε θα μπορούσε να ερωτηθεί ή να ειπωθεί πάνω στην συνέντευξη. Ήρθε η ώρα λοιπόν, φτάνω στα ολοκαίνουργια γραφεία της Veolia στον 8^ο και τελευταίο όροφο ενός κτιρίου στο Kings Cross. Σοκ και δέος! Εκπληκτικό περιβάλλον εργασίας, τεράστια τζαμαρία σε όλο τον όροφο με γυάλινο θόλο, έβλεπες όλο το Λονδίνο. Κάντε μία αναζήτηση στο google και θα καταλάβετε. Η συνέντευξη σε πολύ φιλικό κλίμα αλλά με καίριες ερωτήσεις τύπου: Τί έκανες σε εκείνη την δουλειά; Τί projects ανέλαβες, Πώς αντιμέτωπισες το τάδε πρόβλημα; Πώς συνεργάζεσαι με τους συναδέλφους σου; Μετά περάσαμε σε κάποιες τεχνικές ερωτήσεις του τύπου πώς λειτουργεί ένας βιολογικός καθαρισμός, τί είναι και πώς λειτουργεί μια μονάδα αεριοποίησης βιομάζας κτλ. Πράγματα που εννοείται πρέπει να ξέρεις, όλα καλά και μάλιστα φάνηκαν ενθουσιασμένοι μαζί μου. Πολύ καλή συνέντευξη, έφυγα πολύ ευχαριστημένος αλλά ήξερα πως θα πρέπει να περιμένω 2 βδομάδες για απάντηση. Πήρα κάποια ενημέρωση στην πορεία από τον ατζέντη που είπε πως ο Director ενθουσιάστηκε μαζί μου και πως ουσιαστικά ήταν να επιλέξουν ανάμεσα σε μένα και έναν άλλον. Τελικά μετά από μια βδομάδα επιλέξαν τον άλλον. Στεναχώρια για 1-2 μέρες αλλά δεν πειράζει, τα μηνύματα ήταν ενθαρρυντικά.

                         Κατά την διάρκεια της αναμονής είχα ακόμη μία συνέντευξη, αυτή την φορά για κάτι τελείως διαφορετικό. Θέση Chief Engineer σε ένα ξενοδοχείο της αλυσίδας Marriott. Ο Chief Engineer σε ένα ξενοδοχείο ουσιαστικά κανονίζει όλα τα θέματα της συντήρησης του ξενοδοχείου ακολουθώντας το πρόγραμμα συντήρησης που η ίδια η αλυσίδα έχει καθορίσει, συντονίζει την ομάδα συντήρησης που στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν 4 τεχνικοί διαφορετικών ειδικοτήτων, είναι υπεύθυνος για την τήρηση των κανονισμών ασφαλεία και για τα μηνιαία σεμινάρια Health and Safety στο προσωπικό. Να μην τα πολυλογώ, οι ερωτήσεις οι γνωστές, πώς έκανες εκείνο, ποιά είναι τα ισχυρά στοιχεία του χαρακτήρα σου, πώς θα αντιμετώπιζες αυτή την κατάσταση; Πολύ καλά και αυτή η συνέντευξη. Ακολούθησαν άλλες 3 για την συγκεκριμένη θέση. Εν το μεταξύ είχα ακόμα μια συνέντευξη αλλά εκτός Λονδίνου αυτή την φορά, στο Peterborough. Θέση Business Development Engineer στην Perkins που είναι θυγατρική της Caterpillar και κατασκευάζει μεγάλους κινητήρες Diesel για χρήση σε αγροτικά μηχανήματα, γεννήτριες, πλοία κτλ. Οι παλιότεροι σίγουρα την ξέρετε ή την έχετε ακούσει. Φτάνοντας στην Perkins ένιωσα πραγματικά ένα δέος, ισχυρότερο από αυτό που είχα νιώσει στην Veolia. Το εργοστάσιο είναι απέραντο και η γραμμή παραγωγής υπερσύγχρονη, ο χώρος συναρμολόγησης των κινητήρων είναι πιο καθαρός και απο χειρουργείο. Απίστευτη εμπειρία... Ήταν όνειρο ζωής να εργαστώ σε αυτοκινητοβιομηχανία ή πάνω σε ΜΕΚ αλλά επειδή στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ τέτοια περίπτωση το είχα παραχώσει κάπου στα έγκατα του μυαλού μου και το είχα ξεχάσει. Μπαίνοντας εκεί όλα ξαναήρθαν στο προσκήνιο...Βρε λες να γίνει το όνειρο πραγματικότητα;;; Η συνέντευξη πήγε πάρα πολύ καλά, ο άνθρωπος που μου πήρε συνέντευξη επειδή τον έψαξα έχει δεν θυμάμαι κι εγώ πόσες πατέντες με την Caterpillar σε συστήματα μετάδοσης κίνησης και διαφορικά. Του ζήτησα να με ξεναγήσει και με καμάρι μου έδειξε έναν τεράστιο φορτωτή Caterpillar του οποίου ήταν Project Leader όταν το σχεδίαζαν.

                      Άνθρωπος ερωτευμένος με την δουλειά του, πολύ τον χάρηκα. Βρε λες;;;;; Με ρώτησε πως θα επιστρέψω στον σταθμό των τρένων, του είπα θα πάρω ταξί και προσφέρθηκε να με γυρίσει. Μόλις φτάνω στον σταθμό παίρνω τηλέφωνο τον φίλο και συμφορουμίτη AAlex και του λέω τί έγινε: “Mαλάκα σε πήρανε! Αν σε πάει ο διευθυντής στο τρένο ή στο λεωφορείο μετά την συνέντευξη σε πήρανε!” Βρε λες;;;; Συγκρατημένη χαρά και αισιοδοξία. Πάμε πίσω στα σουβλάκια μας προς το παρόν και βλέπουμε. 2 βδομάδες μετά κι ενώ με έχει πάρει ο ατζέντης τηλέφωνο για την Περκινς να μου πει ότι ο μάνατζερ που μου πήρε συνέντευξη με θέλει στην ομάδα του δέχομαι ακόμα ένα τηλεφώνημα από το Μαριοτ:”Έλα να τα πούμε ακόμα μία φορά” .Πάω, τα λέμε και ο μάνατζερ προσφέρεται να με πάει στον σταθμό των τρένων. Στον δρόμο μου λέει:” Μέσα στην επόμενη βδομάδα, θα σου έρθει και η επίσημη προσφορά μας, σε θέλουμε για την θέση Chief Engineer”. Χαρά εγώ να δείτε, όχι για το Μάριοτ, αλλά γιατί επιβεβαίωθηκε ο AAlex και ίσως με πάρουν και και στην Perkins τελικά.

                    Την επόμενη βδομάδα μου έρχονται 2 προσφορές, μία από Μάριοτ και μία απο Perkins. Η άρνησή μου για την θέση στο Marriott ήταν πιο γρήγορη και από την ταχύτητα του φωτός και ας αντιβαίνει αυτό τα όσα είπε ο Αινστάιν. Την επόμενη βδομάδα μετακομίζω στο Peterborough και ξεκινάω δουλειά στο R&D Department της Perkins.5 μήνες μετά και δεν μετανιώνω για τίποτα, δεν μετανίωνω που έφυγα. Μου λείπουν οι φίλοι και οι συγγενείς, μου λείπουν οι βόλτες, μου έλειψαν τα μπάνια στην θάλασσα καθώς είχα πει πως δεν γυρνάω εάν δεν βρω δουλειά και το καλοκαίρι πλέον πέρασε. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω πάλι την ίδια απόφαση θα έπαιρνα. Συγνώμη για το μακροσκελέστατο ποστ μου, ελπίζω πως άξιζε να το διαβάσετε. Στην πορεία θα ξαναγράψω κάποιες συμβουλές με την μικρή μου εμπειρία ως τώρα.

 

 

Υ.Γ Θέλω και δημόσια να ευχαριστήσω τον Φίλο, συμφορουμίτη και συνάδελφο AAlex για τις συμβουλές που μου παρείχε ως παλιότερος. Χρωστάω μπύρες, δεν τις ξέχασα!

Edited Οκτώβριος 3 , 2015 by project.breeze

[ikaros13]

Απολαυστικος και κατατοπιστικός! Ερώτηση... Στην αρχή αποστολής βιογραφικών λες οτι άρχισαν να κυκλοφορούν σε agencies.. Δηλαδη; Εστελνες βιογραφικά σε διάφορες αγγλικές εταιρείες μέσω site τους η jobsuk πχ (τυχαία το λεω δεν ξερω αν υπαρχει) η και σε εταιρείες πχ στυλ manpower adeco κτλ οπως εχουμε εδω; Αυτα για αρχή θα επανέλθω.. Keep walking

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[project.breeze]

Απολαυστικος και κατατοπιστικός! Ερώτηση... Στην αρχή αποστολής βιογραφικών λες οτι άρχισαν να κυκλοφορούν σε agencies.. Δηλαδη; Εστελνες βιογραφικά σε διάφορες αγγλικές εταιρείες μέσω site τους η jobsuk πχ (τυχαία το λεω δεν ξερω αν υπαρχει) η και σε εταιρείες πχ στυλ manpower adeco κτλ οπως εχουμε εδω; Αυτα για αρχή θα επανέλθω.. Keep walking

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

 

 

Έκανα register σε όλες τις εταιρίες που ανέφερες και σε άλλες πολλές και φυσικά έκανα και λογαριασμό σε όλα τα γνωστά sites ευρέσεως εργασίας (cv-library,reed,totaljobs,monster,jobsite κτλ) αλλά κάνοντας αιτήσεις για διάφορες θέσεις που βρίσκεις μέσω αυτών των sites καταλήγεις κάποιες φορές να κάνεις register και σε άλλα agencies μικρότερα αλλά όχι απαραιτήτως λιγότερο σοβαρά. Στο Marriott για παράδειγμα έκανα apply για την θέση κατευθείαν μέσα από την σελίδα τους και όχι μέσω κάποιου agency, ενώ για την Perkins είχα κάνει apply μέσω cv-library και με πήραν τηλέφωνο από την Randstad που είναι το agency με το οποίο έχει σύμβαση και έτσι έκανα κι εκεί register (επίσης γνωστό και μεγάλο agency, παγκοσμίως).Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! 

Edited Οκτώβριος 3 , 2015 by project.breeze

[Ροδοπουλος]

Μετά από 5μιση μήνες στην Αγγλία ήρθε η ώρα να περιγράψω κι εγώ την εμπειρία μου ως τώρα

 

                             Η απόφαση για να βγω στο εξωτερικό τριβέλιζε το μυαλό μου τα τελευταία 3 χρόνια αλλά θέλετε λίγο η προσμονή για κάτι καλύτερο, λίγο μία σχέση που είχα στην Ελλάδα και δεν συμμεριζόταν την προοπτική της μετανάστευσης, λίγο το ότι είχα δουλειά (ελεύθερος επαγγελματίας που μου μέναν στην τσέπη το πολύ 500-550 ευρώ τον μήνα δηλαδή) δεν έγινε πράξη μέχρι το τέλος του Απριλίου που μας πέρασε. Η σχέση έληξε πριν ενάμιση χρόνο, η δουλειά υπήρχε μεν αλλά θεωρούσα ότι ήδη είχαμε φτάσει στο bottleneck effect που πλέον δεν υπάρχει καμία εξέλιξη, καμία πρόοδος ούτε σε επίπεδο γνώσεων, χρημάτων και κατά συνέπεια προσωπικής εξέλιξης οπότε πλέον δεν με κρατούσε τίποτα άλλο. Αξίζει να επισημάνω ότι πολύ προτού φύγω είχα αρχίσει να στέλνω βιογραφικά και γενικότερα να ψάχνομαι αλλά χωρίς αποτέλεσμα για τους λόγους που κατάλαβα στην συνέχεια και θα εξηγήσω παρακάτω. Τα εισιτήρια κλείστηκαν, οι βαλίτσες πακεταρίστηκαν και πήρα τον δρόμο της μετανάστευσης κι εγώ όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας.

                           Το πλάνο ήταν να μείνω στο Λονδίνο καθώς ο αδερφός μου ήταν ήδη 3 χρόνια εδώ οπότε το βασικό πρόβλημα της διαμονής ήταν λυμένο, εάν δεν ήταν ο αδερφός μου εδώ δεν θα ερχόμουν να μείνω στο Λονδίνο για κανέναν λόγο. Από χρήματα, είχα μαζί μου 600 λίρες που έκανα συνάλλαγμα στην Ελλάδα και ακόμα 1000 ευρώ ρευστό με ακόμα 3000 ευρώ σε Ελληνικό λογαριασμό, όλες μου οι οικονομίες μαζί με μία βοήθεια από γονείς δηλαδή. Την 1^η βδομάδα προσπαθείς λίγο να προσαρμοστείς στην αλλαγή ζωής καθώς πρέπει να αντιληφθείς ότι δεν είσαι εδώ σαν τουρίστας αλλά σαν εν δυνάμει εργαζόμενος και ενεργός πολίτης αυτής της χώρας.

                         Την πρώτη βδομάδα ενώ είχα ξανάρθει στο Λονδίνο διάλεξα να κυκλοφορήσω λίγο, να δω κάποια αξιοθέατα που δεν είχα ξαναδεί αλλά αυτή την φορά έβλεπα τα πάντα υπό άλλο πρίσμα. Κοιτούσα και την συμπεριφορά του κόσμου, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τον τρόπο που οδηγούν, τον τρόπο που ντύνονται, που διασκεδάζουν, που συναναστρέφονται και κοινωνικοποιούνται. Πράγματα δηλαδή που περνάει στα ψιλά γράμματα ένας τουρίστας αλλά εγώ σαν εν δυνάμει μελλοντικός πολίτης αυτής της χώρας θα έπρεπε να ξέρω και ήθελα να ξέρω. Αφού λοιπόν πέρασε αυτή η βδομάδα προσαρμογής (θυμίζει λίγο στρατό αυτό) ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε δουλειά. Δουλειά για έναν άνθρωπο που αναζητά εργασία από το σπίτι είναι νωρίς ξύπνημα το πρωί, καφές και διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα... Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, από forums για μετανάστες, forums  για επαγγελματίες, blogs για το πώς και τί παίζει στις συνεντεύξεις, τρόπους σωστής συγγραφής βιογραφικού, στατιστικές για επαγγελματική αποκατάσταση σε κάθε περιοχή της Αγγλίας, στατιστικές για το ποιά είναι η καλύτερη περίοδος για εξεύρεση εργασίας,συγκριτικά στοιχεία αύξησης ή μείωσης της ζήτησης σε συγκεκριμένες εξειδικεύσεις μηχανικών, ανεργία στις διάφορες περιοχές της Αγγλίας και πολλά πολλά άλλα πράγματα. Ίσως ακούγονται τρομακτικά αυτά αλλά απλά είναι η καθημερινότητα, δεν τα προγραμματίζεις, προκύπτουν στην πορεία της εξεύρεσης εργασίας.

                        Το βιογραφικό μου είχε ήδη αποκτήσει μία μορφή προτού φύγω από την Ελλάδα αλλά στην πορεία άλλαξε σίγουρα πάνω από 10 φορές μέχρι να πάρει την τελική του μορφή. Με το που ήρθα λοιπόν στην Αγγλία και άρχισα δυνατά να στέλνω βιογραφικά έκανα το λάθος που κάνουν όλοι. Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω! Ως γνωστόν στην Ελλάδα οι μηχανικοί κάνουν τα πάντα όλα, εδώ αυτό δεν υπάρχει,ξεκάθαρα. Τί πρέπει να κάνεις; Έχεις την δυνατότητα λόγω του ότι υπάρχουν δουλείες να επιλέξεις από όλα αυτά που έκανες στην ζωή σου τί σε γέμιζε περισσότερο; Τί γούσταρες περισσότερο δηλαδή; Εκεί θα εστιάσεις, δώσε βάση σε αυτό και κάντο να φαίνεται έντονα στο βιογραφικό σου. Δεν θα πεις ψέμματα, απλά θα φροντίσεις να περιγράψεις με περισσότερη λεπτομέρεια αυτό το κομμάτι και θα υποφωτίσεις τα υπόλοιπα (ανάλογα βέβαια και σε τί δουλειά αποσκοπείς). Περίπου μια βδομάδα από την αρχή της αποστολής βιογραφικών αρχίσαν τα πρώτα τηλέφωνα από ατζέντηδες (recruitment agencies) οι οποίοι ουσιαστικά θέλουν να δούν πώς και τί. Πότε ήρθες, σκοπεύεις να μείνεις, τί ακριβώς ψάχνεις κτλ. Αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι το βιογραφικό μου μετά από 100-150 αιτήσεις αρχίζει να κυκλοφορεί και ως συνέπεια αρχίζει να τραβάει το ενδιαφέρον των agencies.

                     Αυτό γινόταν για περίπου 2 μήνες έως ότου αποφάσισα να βρω μια δουλειά ότιναναι ώστε να 1^ον Να μην ξοδεύω από τα έτοιμα 2^ον Να προσαρμοστώ στην πραγματικότητα της εργασίας στην Αγγλία και 3^ον Να εξασκήσω τα Αγγλικά μου όσο το δυνατόν περισσότερο. Βρήκα λοιπόν δουλειά σε μια νέα σχετικά επιχείρηση Greek Street Food, κάτι σαν καντίνα δηλαδή αλλά οργανωμένα σε περιοχή με πολλά διαφορετικά είδη Street Food. Σουβλάκι σε πίτα (χοιρινό, κοτόπουλο ή ταλαγάνι)! Το κλίμα πάρα πολύ καλό, τα παιδιά που το έχουνε καταπληκτικά παιδιά (αξίζει να σημειώσω ότι ο ένας των ιδιοκτητών έχει τελειώσει Μαθηματικό στο Cambridge έχει μεταπτυχιακό σε Finance από το London School of Economics και δούλευε στην JP Morgan και τα παράτησε όλα για να φτιάχνει σουβλάκια, γιατί αυτό γούσταρε). Αυτό το παράδειγμα δείχνει την νοοτροπία εδώ, κάνε ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο, δεν υπάρχει ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις αυτό επειδή αυτό σπούδασες.Τέλος παρένθεσης. Η δουλειά αυτή με βοήθησε πάρα πολύ τόσο σε οικονομικό επίπεδο καθώς τα λεφτά ήταν καλά (9,15 λίρες την ώρα ή 13 ευρώ την ώρα δεν είναι και άσχημα), σε ψυχολογικό επίπεδο με βοήθησε γιατί αισθανόμουν ότι έκανα κάτι και δεν καθόμουν όλη την μέρα και σε επίπεδο γλώσσας με βοήθηση γιατί παρόλο που τα αγγλικά μου ήταν σε πολύ καλό επίπεδο λόγω online gaming όπως και να το κάνεις, το να μιλάς αγγλικά με Άγγλους πελάτες κυρίως είναι μεγάλο ατού. Κάπου εκεί μετά την 2^η βδομάδα δουλειάς έπεσε τηλέφωνο για 1^η συνέντευξη.

                        Ήταν για θέση Graduate Mechanical Engineer σε ένα μικρό εργοστάσιο στο Δυτικό Λονδίνο που κατασκεύαζε Bronze Bearings. Βουρ στο Primark για αγορά φτηνού κοστουμιού λοιπόν και πάμε στην συνέντευξη.Μπήκα στο site τους να δω περί τίνος πρόκειται, θεωρώ πως είναι σημαντικό πριν μία συνέντευξη να ξέρεις πού πας και τί κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εκεί. Πάω στο εργοστάσιο,το οποίο δεν με εντυπωσίασε είναι η αλήθεια, καθώς δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μηχανουργείο που είχε και χυτήριο μέσα. Το κτίριο γενικότερα παλιό και παρατημένο και ο διευθυντής δεν μου έκανε και την καλύτερη εντύπωση. Ξεκινάμε λοιπόν να μιλάμε, όλα καλά, εγώ ήμουν ευχαριστημένος γιατί είδα ότι παρόλο που ήταν πρώτη συνέντευξη τα πήγα καλά, με έκανε και ξενάγηση και ξαναπάμε στο γραφείο να ξανασυζητήσουμε. Εκεί ήταν που κατάλαβα ότι δεν θα ήθελα να δουλέψω εκεί. Πάνω στην κουβέντα μου είπε ο διευθυντής¨ “H θέση δίνει 18.000-25.000 τον χρόνο, εσύ δήλωσες ότι θέλεις 25.000, μπορείς να κατέβεις λίγο να σε βοηθήσω να πάρεις την θέση γιατί σε προτιμάω σε σχέση με τους άλλους” . Ποιός σοβαρός διευθυντής κάνει παζάρι λες και είμαστε στην λαϊκη και ενώ είμαι ακόμα στην φάση της συνέντευξης; Του είπα δεν πάω κάτω από 23.000 ( δεν είναι καλό να δείχνεις απελπισμένος γενικότερα ακόμα και να είσαι, ούτε ξεπλένηδες είμαστε, ούτε υστερούμε σε τίποτα επειδή η χώρα μας περνάει μία δύσκολη κατάσταση, μην αφήσετε κανέναν να σας υποτιμήσει). Μετά από 2 μέρες μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι πηραν έναν νεαρό 22χρονο προσφάτως αποφοιτήσαντα με 18.000 παρακαλώ. Με γειά σας με χαρά σας! Στα σουβλάκια μου εγώ και δεν με χαλάει και καθόλου.

                       Λίγες μέρες μετά λοιπόν πέφτει τηλέφωνο για άλλη συνέντευξη. Αυτή την φορά σοβαρέψαν τα πράγματα. Θέση Mechanical Thermal Project Engineer στην Veolia. Όποιος έχει ασχοληθεί με βιολογικούς καθαρισμούς, διαχείριση αποβλήτων και εναλλακτικές μορφές ενέργειας ξέρει τί εστί Veolia. Εταιρία με πολλά δις ενεργητικό που δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο και απασχολεί 380.000 υπαλλήλους.Τα χρήματα πολύ καλά (μαζί με τα bonuses κοντά στις 35.000 τον χρόνο). Είναι να μην σε πιάσει άγχος;

                    Διάβασμα πολύ τόσο για την εταιρία, όσο και για τα projects της που τρέχανε στο Λονδίνο εκείνη την περίοδο, επαφές με τον ατζέντη για πληροφορίες που δεν μπορούσα να βρω στο internet, ψάξιμο πληροφοριών για τον Engineering Director και την Engineering Manager που θα μου κάνανε την συνέντευξη, φρεσκάρισμα γνώσεων για βιολογικούς, CHP, βιομάζα, γεωθερμία και γενικά οτιδήποτε θα μπορούσε να ερωτηθεί ή να ειπωθεί πάνω στην συνέντευξη. Ήρθε η ώρα λοιπόν, φτάνω στα ολοκαίνουργια γραφεία της Veolia στον 8^ο και τελευταίο όροφο ενός κτιρίου στο Kings Cross. Σοκ και δέος! Εκπληκτικό περιβάλλον εργασίας, τεράστια τζαμαρία σε όλο τον όροφο με γυάλινο θόλο, έβλεπες όλο το Λονδίνο. Κάντε μία αναζήτηση στο google και θα καταλάβετε. Η συνέντευξη σε πολύ φιλικό κλίμα αλλά με καίριες ερωτήσεις τύπου: Τί έκανες σε εκείνη την δουλειά; Τί projects ανέλαβες, Πώς αντιμέτωπισες το τάδε πρόβλημα; Πώς συνεργάζεσαι με τους συναδέλφους σου; Μετά περάσαμε σε κάποιες τεχνικές ερωτήσεις του τύπου πώς λειτουργεί ένας βιολογικός καθαρισμός, τί είναι και πώς λειτουργεί μια μονάδα αεριοποίησης βιομάζας κτλ. Πράγματα που εννοείται πρέπει να ξέρεις, όλα καλά και μάλιστα φάνηκαν ενθουσιασμένοι μαζί μου. Πολύ καλή συνέντευξη, έφυγα πολύ ευχαριστημένος αλλά ήξερα πως θα πρέπει να περιμένω 2 βδομάδες για απάντηση. Πήρα κάποια ενημέρωση στην πορεία από τον ατζέντη που είπε πως ο Director ενθουσιάστηκε μαζί μου και πως ουσιαστικά ήταν να επιλέξουν ανάμεσα σε μένα και έναν άλλον. Τελικά μετά από μια βδομάδα επιλέξαν τον άλλον. Στεναχώρια για 1-2 μέρες αλλά δεν πειράζει, τα μηνύματα ήταν ενθαρρυντικά.

                         Κατά την διάρκεια της αναμονής είχα ακόμη μία συνέντευξη, αυτή την φορά για κάτι τελείως διαφορετικό. Θέση Chief Engineer σε ένα ξενοδοχείο της αλυσίδας Marriott. Ο Chief Engineer σε ένα ξενοδοχείο ουσιαστικά κανονίζει όλα τα θέματα της συντήρησης του ξενοδοχείου ακολουθώντας το πρόγραμμα συντήρησης που η ίδια η αλυσίδα έχει καθορίσει, συντονίζει την ομάδα συντήρησης που στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν 4 τεχνικοί διαφορετικών ειδικοτήτων, είναι υπεύθυνος για την τήρηση των κανονισμών ασφαλεία και για τα μηνιαία σεμινάρια Health and Safety στο προσωπικό. Να μην τα πολυλογώ, οι ερωτήσεις οι γνωστές, πώς έκανες εκείνο, ποιά είναι τα ισχυρά στοιχεία του χαρακτήρα σου, πώς θα αντιμετώπιζες αυτή την κατάσταση; Πολύ καλά και αυτή η συνέντευξη. Ακολούθησαν άλλες 3 για την συγκεκριμένη θέση. Εν το μεταξύ είχα ακόμα μια συνέντευξη αλλά εκτός Λονδίνου αυτή την φορά, στο Peterborough. Θέση Business Development Engineer στην Perkins που είναι θυγατρική της Caterpillar και κατασκευάζει μεγάλους κινητήρες Diesel για χρήση σε αγροτικά μηχανήματα, γεννήτριες, πλοία κτλ. Οι παλιότεροι σίγουρα την ξέρετε ή την έχετε ακούσει. Φτάνοντας στην Perkins ένιωσα πραγματικά ένα δέος, ισχυρότερο από αυτό που είχα νιώσει στην Veolia. Το εργοστάσιο είναι απέραντο και η γραμμή παραγωγής υπερσύγχρονη, ο χώρος συναρμολόγησης των κινητήρων είναι πιο καθαρός και απο χειρουργείο. Απίστευτη εμπειρία... Ήταν όνειρο ζωής να εργαστώ σε αυτοκινητοβιομηχανία ή πάνω σε ΜΕΚ αλλά επειδή στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ τέτοια περίπτωση το είχα παραχώσει κάπου στα έγκατα του μυαλού μου και το είχα ξεχάσει. Μπαίνοντας εκεί όλα ξαναήρθαν στο προσκήνιο...Βρε λες να γίνει το όνειρο πραγματικότητα;;; Η συνέντευξη πήγε πάρα πολύ καλά, ο άνθρωπος που μου πήρε συνέντευξη επειδή τον έψαξα έχει δεν θυμάμαι κι εγώ πόσες πατέντες με την Caterpillar σε συστήματα μετάδοσης κίνησης και διαφορικά. Του ζήτησα να με ξεναγήσει και με καμάρι μου έδειξε έναν τεράστιο φορτωτή Caterpillar του οποίου ήταν Project Leader όταν το σχεδίαζαν.

                      Άνθρωπος ερωτευμένος με την δουλειά του, πολύ τον χάρηκα. Βρε λες;;;;; Με ρώτησε πως θα επιστρέψω στον σταθμό των τρένων, του είπα θα πάρω ταξί και προσφέρθηκε να με γυρίσει. Μόλις φτάνω στον σταθμό παίρνω τηλέφωνο τον φίλο και συμφορουμίτη AAlex και του λέω τί έγινε: “Mαλάκα σε πήρανε! Αν σε πάει ο διευθυντής στο τρένο ή στο λεωφορείο μετά την συνέντευξη σε πήρανε!” Βρε λες;;;; Συγκρατημένη χαρά και αισιοδοξία. Πάμε πίσω στα σουβλάκια μας προς το παρόν και βλέπουμε. 2 βδομάδες μετά κι ενώ με έχει πάρει ο ατζέντης τηλέφωνο για την Περκινς να μου πει ότι ο μάνατζερ που μου πήρε συνέντευξη με θέλει στην ομάδα του δέχομαι ακόμα ένα τηλεφώνημα από το Μαριοτ:”Έλα να τα πούμε ακόμα μία φορά” .Πάω, τα λέμε και ο μάνατζερ προσφέρεται να με πάει στον σταθμό των τρένων. Στον δρόμο μου λέει:” Μέσα στην επόμενη βδομάδα, θα σου έρθει και η επίσημη προσφορά μας, σε θέλουμε για την θέση Chief Engineer”. Χαρά εγώ να δείτε, όχι για το Μάριοτ, αλλά γιατί επιβεβαίωθηκε ο AAlex και ίσως με πάρουν και και στην Perkins τελικά.

                    Την επόμενη βδομάδα μου έρχονται 2 προσφορές, μία από Μάριοτ και μία απο Perkins. Η άρνησή μου για την θέση στο Marriott ήταν πιο γρήγορη και από την ταχύτητα του φωτός και ας αντιβαίνει αυτό τα όσα είπε ο Αινστάιν. Την επόμενη βδομάδα μετακομίζω στο Peterborough και ξεκινάω δουλειά στο R&D Department της Perkins.5 μήνες μετά και δεν μετανιώνω για τίποτα, δεν μετανίωνω που έφυγα. Μου λείπουν οι φίλοι και οι συγγενείς, μου λείπουν οι βόλτες, μου έλειψαν τα μπάνια στην θάλασσα καθώς είχα πει πως δεν γυρνάω εάν δεν βρω δουλειά και το καλοκαίρι πλέον πέρασε. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω πάλι την ίδια απόφαση θα έπαιρνα. Συγνώμη για το μακροσκελέστατο ποστ μου, ελπίζω πως άξιζε να το διαβάσετε. Στην πορεία θα ξαναγράψω κάποιες συμβουλές με την μικρή μου εμπειρία ως τώρα.

 

 

Υ.Γ Θέλω και δημόσια να ευχαριστήσω τον Φίλο, συμφορουμίτη και συνάδελφο AAlex για τις συμβουλές που μου παρείχε ως παλιότερος. Χρωστάω μπύρες, δεν τις ξέχασα!

 

Take care buddy and be careful of the lasses

[BAS]

Μπράβο Φίλε . Ζήσε το Ονειρο σου .

 

Μεστό , λιτό και συγκινητικό το μήνυμα σου . 

 

Εχεις ωραία γραφή , θα μπορούσες να γράφεις σε ἐντυπο . 

 

Από την άλλη είναι για να θυμώνουμε που στην Ελλάδα δεν έχουμε βιομηχανία να απασχοληθεί τόσος κόσμος που του αρέσει . 

 

Είχαμε όμως κάποτε και την έκλεισαν οι διορισμοί και τα δημόσια .

[AAlex]

Χαράς ευαγγέλια!! Δικαιώθηκες για την αποφαση σου και την πιςτη σου σε αυτη. Ειναι προς τιμήν σου που δούλεψες στα σουβλάκια και σε θαυμάζω για αυτο. Τωρα το γιατι δεν ήρθα να φάω οταν δούλευες ειναι μια αλλη ιστορία...

 

Χαιρομαι παρα πολυ για την επιτυχία σου. Εκανες καταπληκτική δουλεια στις συνεντευξεις και η επιτυχία ανήκει σε σενα αποκλειςτικα. Έγινες μήλον της έριδος για δυο πολυ μεγάλες εταιρειες και τελικα αποφάσισες με βαςη το αντικείμενο.

 

Σιδεροκέφαλος! Γερό στομάχι, δουλεια, υπομονή και συνεχή προσπάθεια. Ξέφυγες απο τη Δαμοκλειο σπαθη της ανεργίας και ατενιζεις το μελλον με χαμόγελο!

 

Αναμένουμε feedback απο τη δουλεια και τις εμπειρίες σου!!

 

Μπύρες στον πρώτο μισθο!!!

[zvasilia]

Η εμπειρία του Project Breeze είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα του τι μπορεί να πετύχει κάποιος όταν έχει συγκεκριμένους στόχους και πρόγραμμα. Όταν ξεκίνησα να ψάχνω δουλειά στο εξωτερικό δεν ήξερα που παν τα τέσσερα. Με εμπειρία μόνο από Ελλάδα και έχοντας κάνει από όλα κι από λίγο (ευτυχώς πρόλαβα για 7-8 χρόνια τις καλές εποχές), δεν ήξερα πως δουλεύουν τα πράγματα έξω. Μετά από απανωτές αποτυχίες και έχοντας περάσει αρκετός καιρός χωρίς να χτυπήσει το τηλέφωνο κατάλαβα ότι μάλλον εγώ δεν κάνω κάτι καλά. Τι λάθος έκανα? Το βιογραφικό δεν ήταν δομημένο έτσι ώστε να δείχνει ξεκάθαρα τους στόχους μου όσον αφορά στην επαγγελματική μου καριέρα. Επιπλέον έστελνα αιτήσεις και για μελετητικές θέσεις αλλά και για θέσεις εργοταξίου. Άλλαξα λοιπόν το βιογραφικό, τόνισα την μελετητική εμπειρία και έκανα αιτήσεις μόνο για θέσεις Structural Engineer.

Ένα άλλο μειονέκτημα, τουλάχιστον όσον αφορά στη Βρετανική αγορά εργασίας, είναι η αναγκαιότητα της φυσικής παρουσίας στην Αγγλία. Έχοντας οικογένεια και παιδιά δεν είχα τη δυνατότητα να μετακομίσω χωρίς να έχω εξασφαλίσει πρώτα δουλειά. Σκέφτηκα λοιπόν να γράφω στο cover letter "I am immediately available for a face to face interview" και ω του θαύματος άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο. Μου τηλεφώνησαν διάφοροι recruiters. Η πρώτη ερώτηση πάντα η ίδια: άντε και σου κανονίσαμε συνέντευξη, πότε μπορείς να έρθεις και το σημαντικότερο πότε μπορείς να ξεκινήσεις αν είσαι επιτυχής???

Η απάντηση μου ήταν, άμεσα για συνέντευξη και 2 εβδομάδες αν είμαι επιτυχής. Έπειτα από κι εγώ δεν ξέρω πόσα τηλέφωνα από recruiters, έρχεται και η πρώτη συνέντευξη μέσω skype με μια εταιρεία που είχε γραφεία Λονδίνο και Νότινγχαμ. Η συνέντευξη δεν πήγε και πολύ καλά και όχι μόνο αυτό, δεν είχαν καν την αξιοπρέπεια να απαντήσουν (και η εταιρεία αλλά και ο recruiter) όταν έστειλα email να ρωτήσω αν υπήρξε κάποια εξέλιξη. Τέλος πάντων το προσπέρασα και συνέχισα ακάθεκτος να στέλνω αιτήσεις. Άλλες φορές απαντούσαν, άλλες όχι, αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο. ΤΙΠΟΤΑ...

Κάποια στιγμή με πλησιάζουν από τη  Randstad (recruitement agency με γραφεία σε όλο τον κόσμο) και μου λένε: Αν δεν έρθεις εδώ δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε. Μου προτείνουν λοιπόν να κανονίσω να πάω Λονδίνο για 1 εβδομάδα και αυτοί να προσπαθήσουν να μου κανονίσουν συνεντεύξεις. Πήρα την απόφαση να το ρισκάρω και πήγα πέρυσι το Σεπτέμβριο. Αποδείχτηκε ότι ήταν συνεπείς και μου κανόνισαν όχι μία αλλά 7 συνεντεύξεις. Το κλίμα στις συνεντεύξεις ήταν πολύ καλό και μάλιστα σε μία συνέντευξη, αυτός που μου έπερνε τη συνέντευξη (3 ώρες) προσφέρθηκε να με πάει στο σταθμό των τρένων. Μάλλον είμαι η εξαίρεση στον κανόνα φίλε Project Breze, αλλά δεν την πήρα τη δουλειά. Δυστυχώς το ίδιο έγινε και με τις άλλες συνεντεύξεις.

Γύρισα λοιπόν πίσω, αρκετά απογοητευμένος θα έλεγα, αλλά αποφασισμένος να συνεχίσω να ψάχνω.

Ο καιρός κύλισε στο ίδιο μοτίβο, άσκοπα τηλέφωνα από ατζέντηδες χωρίς αποτέλεσμα..... Μετά από κάποιους μήνες αποφασίζω να ξαναπάω για 2 εβδομάδες. Αυτή τη φορά θα έμενα σ' ένα φίλο που είχε πρόσφατα μετακομίσει στο Λονδίνο, με τον οποίο είχαμε συμφωνήσει να συγκατοικίσουμε για λίγο καιρό αν έβρισκα δουλειά. Η Randstad αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά συνεπής και μου κανόνισε αρκετές συνεντεύξεις. Μία εξ αυτών πήγε καλά και μου λένε σε θέλουμε, πότε μπορείς να ξεκινήσεις. Τους λέω πρέπει να γυρίσω Ελλάδα, να μαζέψω τα πράγματα και να γυρίσω (καναδυό εβδομάδες δηλαδή). Μια χαρά μου λένε ξεκινάμε. Χαρές και πανηγύρια εγώ.....

Γυρνάω Ελλάδα με σκοπό να ετοιμαστώ και να ξαναφύγω πίσω. Μερικές ημέρες αφότου γύρισα, χτυπάει το τηλέφωνο, βλέπω αγγλικό νούμερο. Hello λέω εγώ, καλημέρα μου λένε..... Για να μην τα πολυλογώ το τηλέφωνο ήταν από έναν Έλληνα Αρχιτέκτωνα με γραφείο στο Λονδίνο, στον οποίο είχα στείλει το βιογραφικό μου 6 μήνες πριν και ο οποίος έψαχνε structural engineer. Μιλήσαμε αρκετή ώρα, μου είπε ότι ενδιαφέρεται, αλλά του έιπα ότι είχα ήδη κλείσει με άλλη εταιρεία και ότι θα ήθελα να κρατήσω επαφή για πιθανή μελλοντική συνεργασία.

Ενώ λοιπόν ετοιμαζόμουν, δεν ξέρω τί μεσολάβησε και η εταιρεία που είχαμε συμφωνήσει άρχισε να μου τα μασάει. Ξέρεις δεν μπορούμε να σε εκπαιδεύσουμε, εμείς θέλουμε κάποιον με εμπειρία από Αγγλία και άλλα τέτοια.......... Με λίγα λόγια ο τύπος άλλαξε γνώμη.

Τι να πω ειλικρινά περίμενα ότι οι Άγγλοι είναι περισσότερο επαγγελματίες και δεν περίμενα τέτοιες συμπεριφορές....

Εν πάσει περιπτώσει, λέω δεν θα τα παρατήσω τώρα.. Αποφασίζω να ξαναπάρω τον Έλληνα Αρχιτέκτωνα τηλέφωνο. Μισή ντροπή δική μου λέω μισή δική του. Μιλήσαμε ξανά, μου εξήγησε τη φύση της δουλειάς (μικρά έργα, σχετικά με ανακαινίσεις κατοικιών). Ο άνθρωπος μου εξήγησε ότι δεν μπορεί να μου δώσει πολλά χρήματα, τουλάχιστον όχι αρκετά για να μπορώ να ζήσω με την οικογένειά μου στο Λονδίνο, οπότε συμφωνήσαμε να δουλεύω εξ' αποστάσεως και κατά καιρούς να πηγαίνω και εκεί. Αρχικά πήγα για 2 εβδομάδες Λονδίνο για να μου κάνουν training και μετά γύρισα Ελλάδα και δουλεύω από το γραφείο μου. Δουλεύω περίπου 3 μήνες σε αυτό το μοτίβο και τώρα ετοιμάζομαι να ξαναπάω για ένα μήνα. Τα λεφτά δεν είναι πάρα πολλά, αλλά θεωρώ ότι είναι μια καλή αρχή και το σημαντικότερο, τουλάχιστον για μένα, είναι ότι δουλεύω πάνω στο αντικέιμενό μου, το οποίο κόντευα να ξεχάσω.

Αυτό που μου έδειξε η μικρή μου εμπειρία είναι ότι προφανώς δεν είναι εύκολο να βρεις δουλειά έξω, πρέπει να προσπαθήσεις, να τρέξεις, να διαβάσεις, να μάθεις πως λειτουργούν τα πράγματα έξω. Θα φας τα μούτρα σου, είναι  σίγουρο και μάλιστα πολλές φόρές, αλλά αν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αν έχεις ξεκάθαρους στόχους για την καριέρα σου και πάνω απ' όλα αν έχεις υπομονή και επιμονή θα πετύχεις το στόχο σου. Μετά εξαρτάται από σένα το πως θα διαχειριστείς την όποια επιτυχία, μικρη ή μεγάλη. Το ότι είσαι είσαι επιτυχημένος και καταξιωμένος στην Ελλάδα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πας στο εξωτερικό και θα βγάλεις εκατομμύρια από την πρώτη μέρα. Αν πας έξω ξεκινάς μια καινούρια καριέρα, ίσως όχι από το μηδέν αν έχεις ήδη κάποια εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν συνεχίζεις από εκεί που σταμάτησες στην Ελλάδα. Πρέπει να συμβιβαστείς. Το πόσο, εξαρτάται από τη φύση της δουλειάς. Αν όμως έχεις πείσμα και υπομονή θα πετύχεις. Δεν λέω ότι εγώ πέτυχα γιατί ακόμη στην (καινούρια) αρχή είμαι, αλλά τουλάχιστον αισθάνομαι ικανοποιημένος ότι η αρχή έγινε.

[Dimitris_81]

Να σε ρωτησω, δουλευεις στο gραφειο σαν να εισαι full time η εχεις κι εδω δουλεια και το κανεις παραλληλα?

[ikaros13]

Πολυ κατατοπιστικοι οι συνάδελφοι παραπάνω. Απο οτι καταλαβαίνω για Αγγλία τουλαχιστον μιας και απο εκει ειναι οι αναφορές, το ολο παιχνίδι γινεται μέσω recruiters-agencies. Δεν πολυ κατάλαβα ομως πως προσεγγίσεις αυτούς. Πχ στην ελλαδα οταν έψαχνα για δουλεια ειχα απευθυνθεί σε 2 γραφεία ανθρώπινου δυναμικού την select (μέσω αδελφής μου που ειχε καποιον γνωστό εκει) και την adeco. Οι μεν πρώτοι με έχανε καλέσει να φτιάξουν το προφίλ μου στη συνέχεια ομως μου πρότειναν συνεχώς θέσεις μηχανικού πωλήσεων παρόλο που τους έχασε ξεκαθαρίσει απο την πρώτη στιγμη οτι δεν με ενδιαφέρει ανάλογης θέση.. Στη συνέχεια με ξέχασαν..

Η adeco δεν με κάλεσε ποτε παντελώς αδιάφοροι λες και πήγαινα σε prive club ασυνόδευτος. Σε οποια επικοινωνία μου έκλειναν το τηλέφωνο σε χρόνο dt λέγοντας θα σε ειδοποιησουμε για να φτιάξουμε ενα προφίλ!!

Κατι άλλες τέτοιου είδους εταιρείες μου έλεγαν εξαρχής δεν ασχολούμαστε με θέσεις μηχανικών! Με λίγα λόγια παντου άκυρο και τελικα βρήκα δουλεια με τον κλασικό τροπο δηλαδη..βίζμα

Εξω πως γινεται αυτη η προσέγγιση των agencies γιατι αν πας ψάχνωντας μονος εντελώς, μαλλον θεμα τύχης ειναι και δεν ειναι να πονταρουμε στην τύχη.

Προσωπικά δεν μπορω για εξω πλέον μιας και εχω σοβαρή σχεση εδω με καλη δουλεια και άντε πες της άφησε την και έλα εξωτερικο. Απο την αλλη η δουλεια που εχω μου αποφέρει αρκετά καλα χρήματα. Αλλα και πάλι θα έθετα σε προταιρεοτητα προσωπικά θέματα.

Θελω ομως να βοηθήσω γνωστούς μου (και ευχαριστώ για τις πληροφορίες) που θελουν να κανουν αυτο το βήμα οι περισσότεροι ομως στα τυφλά εντελώς.

Τελος διαφωνώ οτι εξω ξεκινάς απο το μηδέν. Αν εχεις μια καλη προϋπηρεσία μετράει πολυ και απο αυτο χτίζεις. Εκτος αν μιλάμε για εντελώς αλλο αντικείμενο

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk