Εύρεση εργασίας στο εξωτερικό

[mechatr0n]

Το γεγονός ότι δεν μας φτάνει να βγάζουμε μερικά ψηλά έξω μου δίνει πάντως την εντύπωση ότι είμαστε γενικά ψιλοβολεμένοι σαν κλάδος. Δηλαδή έχουμε μία άνεση για να μην φύγουμε αλλά δεν βγάζουμε και όσα θέλουμε. Με αυτήν την λογική όντως δεν θα πάμε ποτέ εξωτερικό. 

 

Αυτοί που πάνε είναι ξαναλέω μεγαλοστελέχη εδώ που βρίσκουν πολύ καλές ευκαιρίες στο εξωτερικό χρησιμοποιόντας το βιογραφικό τους. Δεν είναι τόσο οι γνώσεις ή οι σπουδές τους, είναι ότι η θέση που έχουν εδώ τους βοηθάει να κάνουν το επόμενο βήμα.

Εγώ πάντως σε ένα μήνα γίνομαι "μεγαλοστελεχος"..όλα είναι θέμα δουλειάς, προσπάθειας, τύχης και carpe diem..

[Ροδοπουλος]

Επειδή διαβάζω πολλά από Ροδόπουλο και τις προυποθέσεις επιτυχίας, για να μην γκρεμίζονται ελπίδες, θα ήθελα να απλοποιήσω κάποια πράγματα.

 

Αυτά που γράφει ο κ. Ροδόπουλος είναι σχετικά μετά από χρόνια δουλειάς και επαγγελματικής επιτυχίας, όχι όμως για κάποιον που θέλει να βρει οτιδήποτε.

 

Εγώ συνιστώ αν κάποιος στην Ελλάδα ήταν υπεύθυνος για πχ 10 άτομα σε κάποια δουλειά, στην δουλειά του εξωτερικού ας αναζητήσει κάτι υποδύεστερο - απλούστερο, πχ σχεδιαστής και ας το κάνει για 1-2 χρόνια μέχρι να πάρει τον αέρα και μετά σκαρφαλώνει στην καριέρα του.

 

Ο λόγος είναι πολύ απλός. Πηγαίνοντας σε μια νέα χώρα, έχεις να προσαρμοστείς, στην γλώσσα, κουλτούρα, να κανείς φιλίες, να εγκατασταθείς, να καταλάβεις το πως δουλεύει η εταιρεία και να σου φύγει το αίσθημα ότι κανείς τουρισμό. Αυτό παίρνει χρόνο και μια δουλειά η οποία είναι έξω από το comfort-zone κάποιου, το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.

 

Κάτι τελευταίο, επειδή λαμβάνω βιογραφικά από φίλους και γνωστούς αρκετά συχνά, προσπαθήστε να το ψάξετε σοβαρά. Πολλές φορές ένα βιογραφικό για να στηθεί σωστά θέλει βδομάδες, όχι μερικές μέρες.

 

ΟΚ αλλα καταλαβαίνεις οτι αυτός που έχει προϋπηρεσία δεν θα πάει να κάνει τον graduate διότι τρέχουν πίσω του πολλές υποχρεώσεις. Το φοβερό είναι οτι στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα κοιτάμε τα πράγματα σαν πριν απο 8-10 χρόνια. Σήμερα στην Ελλάδα ψάχνουν δουλειά για το εξωτερικό ηλικίες ξεκινώντας απο 25-55. Τραγικό μεν, πραγματικότητα δε. Το χαρμάνι λοιπόν είναι εξαιρετικά δύσκολο και προσωπικά δεν γνωρίζω να υπάρχει καμία άλλη χώρα στον κόσμο που να έχει φτάσει σε αντίστοιχες συνθήκες μαζικής μετανάστευσης.

 

Σήμερα αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι οτι δεν πάμε έξω ούτε για την μπάζα (αυτή τελείωσε το 2000 παντού στον κόσμο), ούτε για μερικά χρόνια και βλέπουμε αλλά μόνιμα. Το μόνιμο λοιπόν έχει πολλές παραμέτρους που πρέπει να λυθούν. Βασική είναι η κατανόηση οτι δεν θα γυρίσεις ποτέ και πλέον κοιτάς που μπορείς να ζήσεις και να εργαστείς ταυτόχρονα. Ξεκινάω απο το πρώτο διότι είναι αυτό που επηρεάζει το δεύτερο.  

 

Για να ζήσει ένας άνθρωπος θα πρέπει να μπορεί να βρεί μια ισορροπία ψυχολογική και συναισθηματική. Αυτό σημαίνει οτι θα πρέπει να μπορεί να ερωτευτεί, να δημιουργήσει σχέσεις και να φτιάξει ένα κοινωνικό ιστό. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολα σε πολλές χώρες διότι υπάρχει τεράστια διαφορά νοοτροπίας. Ταυτόχρονα θα πρέπει να μπορεί να καλύψει 3 βασικές υποχρεώσεις, α) παιδιά και οικογένεια, β) οικονομική ασφάλεια και γ) τα γηρατειά και την σύνταξη. Αν τα παραπάνω δεν μπορούν να καλυφθούν τότε πάμε σε καταστάσεις κατάθλιψης που θα βγουν και σε εργασιακό επίπεδο. 

 

Στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι σε σχέση με χώρες όπως η Κίνα, Ινδία, Αιγυπτος, Συρία, Ανατολικές χώρες στην Ευρώπη κλπ. Αυτό δεν αλλάζει και είναι βασικό χαρακτηριστικό μας. Είμαστε τόσο κακομαθημένοι όσο κακομαθημένοι είναι και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και γενικά οι άνθρωποι στον δυτικό κόσμο.Ως εκ τούτου, ξεκινάμε απο την βασική διαφορά οτι ενώ ο Κινέζος θα βρει ευχαρίστησή με 10Ε ο Ελληνας δεν μπορεί να το κάνει διότι έχει μάθει διαφορετικά και καλά κάνει.

 

Προσωπικά θεωρώ οτι οι Ελληνες επιστήμονες καίγονται μετά το πανεπιστήμιο επειδή δεν υπάρχει αγορά εξειδίκευσης και επικρατεί μια τεράστια μαύρη τρύπα που καταπίνει όσους δεν κινούνται στο κόλπο. Την μικρή και μη ανταγωνιστική αγορά την ονομάζω κόλπο.

 

Οσον αφορά τα νέα παιδιά λοιπόν και βασιζόμενος στο γεγονός οτι δεν υπάρχει η βυσματική θέση, επιμένω οτι πρέπει να προσπαθήσουν να απαγκιστρωθούν απο την Ελληνική νοοτροπία και υπό ίσοις όρους να ανταγωνιστούν στην διεθνή αγορά εργασίας. Μπορεί στην Ελλάδα τα 60Κ να θεωρούνται δυσθεώρητο ποσό για σπουδες εξειδίκευσης αλλα δυστυχώς θεωρείτε μέσο ποσό στις χώρες που θα ανταγωνιστείτε με τους άλλους. Ούτε έξω είναι όλοι πλούσιοι (σίγουρα καλύτερα απο εδω διότι σπουδες μηχανικού στην Αμερική κοστίζουν αρκετά) αλλα υπάρχουν τα δάνεια. Δεν ξέρω τι άλλο να πω........παρα μόνο καλή τύχη.    

[BAS]

Με αυτά που λες , μήπως ο Καρυστινός έχει δίκιο ? Μήπως η επιστροφή στο χωριό δίνει δυνατότητες ?  Δεν ξέρω , ρωτάω και μιλάω για μικρομεσαίες ηλικίες . 

 

Γιατί το να πληρώνεις 60000 , ΜΗΠΩΣ βρείς δουλίτσα με λίγα λεφτά στην μούχλα , είναι υπερβολικά πολύ .

[ikaros13]

Ικαρε ξέρω και εγώ τέτοιο κόσμο, πολύ μάλιστα. Άλλοι τα παράτησαν ενώ είχαν δουλειά και έφυγαν γιατί τους τη βάρεσε και δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν, συμφοιτητής μου παράτησε θέση project manager και γύρισε από Καναδά για την κοπέλα του και τώρα πουλάει κινητά σε apple store στην Αθήνα, άλλοι επειδή δεν είχαν ρεαλιστικούς στόχους και απέριπταν προτάσεις περιμένωντας θέση διευθυντή με 0 προϋπηρεσία.

 

Από την άλλη ξέρω και πολύ κόσμο που τα κατάφερε, ήρθε με 2 αλαξιές ρούχα, τα λεφτά για το εισητήριο της επιστροφής, το πτυχίο μεταφρασμένο και λεφτά για 2 μήνες και τώρα αγοράζει σπίτι. Ναι η τύχη παίζει ρόλο όπως λέει ο Ροδόπουλος, αλλά πρέπει να έχεις και ρεαλιστικούς στόχους.

 

Όσο για τη φίλη σου ήταν ειδική περίπτωση, το είχαμε συζητήσει και πριν 4 μήνες και σου είχα πει ότι δεν έχει ελπίδες.

Συμφωνώ απόλυτα μαζι σου για ρεαλιστικούς στόχους. Αυτο ειναι δυστυχώς που πολλοι που ενδιαφέρονται για εξω δεν εχουν. Πχ παρακολουθώντας την πορεία σου και αυτη του project breeze οπως την είχατε αναλύσει σε προηγούμενα ποστ, δείχνει ανθρωπους με στοχευμένα βήματα. Αυτο ειναι και θεμα οργάνωσης, αντίληψης εκτος των αλλων. Πολλοι νομίζουν οτι στο εξωτερικο θα βρουν δουλεια με τη μια, οπως την φαντάζονται και θα αμοιβονται με πολυ καλα χρήματα. Οταν λοιπόν κατι στραβώσει σε αυτο που πίστευαν ειτε γιατι τους έρχεται η μια η αλλη με εδω απογοητεύονται και τα παρατάνε.. Κακή ενημερωση και κακή πληροφόρηση για το τι εστι εξωτερικο.

Τελος επειδή ειμαστε άνθρωποι και οι προσωπικοί παράγοντες παίζουν ρόλο και ειναι σεβαστοι πολλούς ανέλυσε ο Ροδόπουλος. Η αγαπη, ο έρωτας η οικογένεια ειναι βασικοί όροι και καθε ενας εχει την δικη του σεβαστή αντίληψη. Δεν υπαρχουν συμβουλές σε αυτα. Πχ προσωπικά δεν σκέφτομαι το εξωτερικο πρώτα ως λόγο της σοβαρής σχέσης που εχω εδω και δεν θα ηθελα να διαλυσω σε καμια περιπτωση. Οσο κουφό και αν ακούγεται σε κάποιους για μένα ειναι σημαντικό..

Τελος root για τη φίλη μου θυμάσαι τα είχαμε πει για την περιπτωση της.. 1/1000 ηταν να πετύχει δυστυχώς δεν τα κατάφερε γιατι όχι μονο έρχονταν η μια η αλλη αλλα ζήτημα αν θα μπορούσε να σταθεί μονη της. Της ζητούσαν επιπλέον πιστοποιήσεις κόστους καπου 3Κ λίρες και πάλι βλέποντας.. Εξαιρετικά δύσκολη περιπτωση

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[mechatr0n]

Τι 60 χιλιάρικα ρε παιδιά;

Όλα σχεδόν τα μεταπτυχιακά έχουν 1800/ έτος στην Ολλανδία για πολίτες της ΕΕ.

Τώρα κάτι ΜΒΑ έχουν 60.000 αλλά το κράτος σου δίνει πίσω σχεδόν τα μισά εφόσον εργάζεσαι Ολλανδία.

Στην Γερμανία οι σπουδές είναι δωρεάν. Μην τρελαίνεστε..

[mechatr0n]

ΟΚ αλλα καταλαβαίνεις οτι αυτός που έχει προϋπηρεσία δεν θα πάει να κάνει τον graduate διότι τρέχουν πίσω του πολλές υποχρεώσεις.

Δεν κατάλαβα, γιατί;

 

Εγώ με μισθό δύο χιλιάρικα καθαρά έστελνα το 1 χιλιάρικο πίσω ελλάδα για ενάμιση χρόνο συντηρώντας γονείς και αδερφό Ελλάδα..

550 ευρώ σπίτι όλα μέσα, 300 ευρώ φαγητό/μήνα, 100/ευρώ γούστα..

Αυτοκίνητο με όλα μέσα βενζίνης, ήταν στο πακέτο της δουλειάς..

 

Για εξοικονόμηση μετακόμισα σε δωμάτιο σπιτιού με 2 άλλους συγκατοίκους για 1 χρόνο με 375ευρώ τον μήνα...

 

Πως πιστεύει δηλαδή κάποιος ότι έρχεται η επιτυχία ; Τρως ζόρι και τα καταφέρνεις..

Μην τρελαθούμε τώρα..Παιδάκια διασχίζουν το Αιγαίο και επιζούν.... και ενώ κάποιοι φοβούνται να ξεβολευτούν.

 

Δεν κάνω τον μάγκα, ούτε περιαυτολογώ, απλά ξυπνήστε λίγο.. Οι παππούδες σας πολεμούσαν στα βουνά και άφησαν και κάτι πίσω..Ζούμε στις πιο εύκολες εποχές της ανθρωπότητας ειδικά στην ήπειρο που είχαμε thn τύχη να γεννηθούμε και κλαιγόμαστε..

 

Όλα μπορείς να τα καταφέρεις, αρκεί να ξέρεις τι θέλεις να καταφέρεις.

 

Edit: Προσοχή, η προετοιμασία, ανάλυση ρίσκου, αντίληψη, αυτοβελτίωση, κατανόηση, επιμονή και υπομονή είναι το άλφα και το ωμέγα. Κανείς δεν λέει πως αν πας σαν το πράσο απροετοίμαστος, ότι το σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ σου. Ρεαλισμός και plan Β,C σε όλα....

 

Μην έχουμε τίποτα ρομαντικούς να καταλήγουν κάτω από καμία γέφυρα...

Edited Ιανουάριος 5 , 2016 by mechatr0n

[ikaros13]

Το 2003 εδωσα για μεταπτυχιακο 3Κ λίρες.. Άντε να παει κανά καλο 10Κ. Πάλι το 2003 ΜΒΑ Αγγλία που ειχα συγκάτοικους έδωσαν 10Κ λίρες. Αυτο με τις 60.000 μου φαίνεται απο αλλο πλανήτη

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[mechatr0n]

Ίκαρος, στο LBS πόσο πάει το Executive ΜΒΑ?

Έχει και με 5 χιλιάρικα στο ΜΒΑ στο Twente, έχει και στο Erasmus University με 50-65 χιλιάρικα. Διαλέγεις και παίρνεις.

Πες μου τι ποιότητα ατόμων θα γνώριζες αν έκανες ΜΒΑ στο Κιλκίς και τι ποιότητα και διασυνδέσεις στο Χάρβαρντ; Η επένδυση όταν γίνεται, πρέπει να γίνεται σωστά.

[rootbreaker]

Το 2003 εδωσα για μεταπτυχιακο 3Κ λίρες.. Άντε να παει κανά καλο 10Κ. Πάλι το 2003 ΜΒΑ Αγγλία που ειχα συγκάτοικους έδωσαν 10Κ λίρες. Αυτο με τις 60.000 μου φαίνεται απο αλλο πλανήτη

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

£3k λίρες το χρόνο για μεταπτυχιακό στην Αγγλία?

 

Όπως έλεγε και ένας συνάδελφος/αδερφικός φίλος, Παλιά στο Texas αυτά. Πάλι καλά που πρόλαβες και το έκανες.

 

Πλέον έχουν πάει 7.5k κατά μέσο όρο ακόμα και 10k (Imperial). Με 3k το 2015 παίρνεις πιστοποίηση Prince2 για project management και σου περισσεύουν κάτι ψιλά για να αγοράσεις chicken doner στο γυρισμό.

[georgios_m]

Ο ροδόπουλος όμως τα 60 χιλιάρικα δε τα διέθεσε μόνο στο μεταπτυχιακό. Υπολόγισε μέσα και διάφορα σεμινάρια επαγγελματικού επιπέδου.