"Έφυγε" στα 83 ο πρώτος πρόεδρος των Ελλήνων πολιτικών μηχανικών...

[ΙΑΣΟΝΑΣ]

Μια ιστορική του μορφή, τον Βίκτορα Αμπακούμκιν, που έφυγε από τη ζωή στα 83 του χρόνια και κηδεύεται στις 5 το απόγευμα της Τρίτης, από το ...

Κοιμητήριο Αναστάσεως Πειραιά, έχασε ο κλάδος των Ελλήνων πολιτικών μηχανικών.

 

Πρόκειται για τον άνθρωπο που υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος (1962-64) κι έθεσε ανεξίτηλα τη σφραγίδα του στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου, αλλά και στην πρόοδο της επιστήμης του στη χώρα μας, κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν.

 

Γεννημένος στον Πειραιά, το 1929, ο Βίκτωρ Αμπακούμκιν εισήχθη στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ το 1948 και αποφοίτησε το 1953. Έκανε δε μια δεύτερη "θητεία" στο ίδρυμα από τη θέση του επιμελητή έδρας στη Θεωρητική και Εφηρμοσμένη Μηχανική, από το 1958 έως το 1968.

 

Κατά τα επόμενα χρόνια ο εκλιπών διετέλεσε, επίσης, πρόεδρος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, από τους παλιότερους προέδρους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ελληνικού Τμήματος Σκυροδέματος, αντιπρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ), από το 1990 ως το 1994, μέλος του Δ.Σ. του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ), μέλος επί 15ετία του Δ.Σ. του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Πρόβλεψης των Σεισμών, καθώς και μέλος της Μόνιμης Επιστημονικής Επιτροπής Υποστήριξης Αντισεισμικού Κανονισμού.

 

Το 2000 ο Βίκτωρ Αμπακούμκιν τιμήθηκε με το Βραβείο Επαγγελματικής Σταδιοδρομίας του ΤΕΕ, ενώ τον Ιανουάριο του 2010 εξελέγη ομόφωνα στην άμισθη θέση του αντιπροέδρου του Δ.Σ. του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

 

"Εκεί που αναρτούσαμε σχέδια, αναρτώνται κομματικά συνθήματα"

 

Ενθυμούμενος τα φοιτητικά του χρόνια και συγκρίνοντάς τα με τη σύγχρονη εποχή, είχε αναφέρει στην "Καθημερινή" το 2007: «Εκεί που σήμερα είναι κομματικά αναρτημένα συνθήματα, στα χρόνια μου ήταν αναρτημένοι πίνακες με τα καλύτερα σχέδια των φοιτητών».

 

Και πρόσθετε: «Οι δεκαετίες του '50 και του '60 ήταν μία επoικοδομητική εποχή. Είχε αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία του ιδρύματος μετά την Κατοχή και ο κομματισμός δεν ήταν το κυρίαρχο στοιχείο. Όλοι είχαμε βασικό στόχο τα μαθήματά μας και υπήρχε ένα κλίμα εμπιστοσύνης για το μέλλον. Από την άλλη, ήταν γόνιμη εποχή και για την Ελλάδα. Με την εφεύρεση της αντιπαροχής και της οριζόντιας ιδιοκτησίας στεγάστηκε πολύς κόσμος. Και, όσο και εάν ήταν, από μία πλευρά, το ελάττωμα της κάποιας άναρχης δόμησης, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι ότι η οικοδομή ήταν η ατμομηχανή της οικονομίας. Γίνονταν δημόσια έργα μέσα στο πλαίσιο των τακτικών προϋπολογισμών και η ανάπτυξη περνούσε και στη βιομηχανία».

 

Έτσι, οι απόφοιτοι του Πολυτεχνείου -μόνου πολυτεχνικού ιδρύματος τότε- έβαλαν το στίγμα τους στην ανοικοδόμηση.

 

"Υψηλότερου επιπέδου η ύλη στο ΕΜΠ από τις ΗΠΑ, αλλά..."

 

«Οι θέσεις για κάθε Σχολή ήταν περιζήτητες. Τη χρονιά μου εξετάστηκαν στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών περίπου 800 υποψήφιοι και εισήχθησαν 72», έλεγε στην ίδια συνέντευξή του ο Β. Αμπακούμκιν, συμπληρώνοντας ότι το ΕΜΠ δεν έπαψε να έχει εξαιρετική πορεία. Ωστόσο, θεωρούσε ως μείζον πρόβλημα τον κομματισμό που αναπτύσσεται στα πανεπιστήμια. «Ο κομματισμός δεν ωφελεί τα ιδρύματα, δεν ωφελεί πουθενά. Στις ηλικίες βέβαια, των 20 με 25, αναπτύσσεται ο κομματικός φανατισμός, που παραμερίζει την προσπάθεια για μάθηση».

 

Ταυτόχρονα, εκτιμούσε ότι θα έπρεπε οι σπουδές και η φοίτηση να είναι πιο οργανωμένα. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είχε αναφέρει τότε και γι' αυτό το θέμα: «Ξέρετε, και ο γιος μου σπούδασε στο ΕΜΠ, Αρχιτεκτονική αυτός. Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Κάποτε, λοιπόν, τον ρώτησα εάν διαπίστωσε διαφορές ανάμεσα στις σπουδές στο ΕΜΠ και στο αμερικανικό ίδρυμα. Μου απάντησε ότι η ύλη στο ΕΜΠ ήταν υψηλότερου επιπέδου από τις ΗΠΑ, όμως το ελληνικό ίδρυμα μειονεκτούσε στο ότι παρακολουθούσαν τα μαθήματα και τις ασκήσεις μόνο όσοι φοιτητές ήθελαν. Στις ΗΠΑ η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που δημιουργείται η αμφισβήτηση ως προς την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου. Η έλλειψη υποχρεωτικής παρακολούθησης υποβιβάζει τη μάθηση». Και κατέληγε λέγοντας: «Το μέλλον κάθε χώρας στηρίζεται στην Παιδεία. Και όπως δείχνει η πορεία του ΕΜΠ όταν θέλουμε τα καταφέρνουμε».

 

Βράβευση από το Σύλλογο

 

Στις 25/1/2007, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος, ο Βίκτωρ Αμπακούμκιν είχε βραβευτεί για την προσφορά του, ενώ, αντιφωνώντας, είχε αναφέρει, μεταξύ άλλων, για την εποχή ίδρυσης του Συλλόγου, το 1962: «Θυμάμαι ότι τα γενικά προβλήματα που μας απασχόλησαν τότε δεν διαφέρουν και πολύ από τα σημερινά. Η ανάγκη σύνταξης Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου, ως βάση για την ανάπτυξη της χώρας, το Εθνικό Κτηματολόγιο, το κυκλοφοριακό της Αθήνας, σε σχέση με την χωροθέτηση του διοικητικού κέντρου μέσα στο Λεκανοπέδιο, η ύδρευση των Αθηνών, οι τρόποι ανάθεσης των μελετών και των έργων του Δημοσίου, η βελτίωση της λειτουργίας των πολεοδομικών γραφείων, η κατοχύρωση των αμοιβών των μελετητών, η ανάγκη βελτίωσης των υπαρχόντων τότε Κανονισμών και σύνταξης νέων, η περιφρούρηση των δικαιωμάτων του επαγγέλματος από τις επιβουλές διαφόρων επαγγελματικών ομάδων (π.χ. υπομηχανικοί), η βελτίωση των συντάξεων από το ΤΣΜΕΔΕ, η ίδρυση Ταμείου Υγείας, είναι μερικά από τα θέματα που μας απασχολούσαν και τότε».

 

Πηγή:

http://tro-ma-ktiko....2/09/83_18.html

 

Υ.Γ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...

Edited Σεπτέμβριος 18 , 2012 by Engineer

[Didonis]

Καλοτάξιδος ο συνάδελφος.

Μια από τις πρώτες μου συνεργασίες στην καριέρα μου για τα στατικά ήταν μαζί του.

Μεγάλο σχολείο… ειδικά για ένα φιντανάκι σαν εμένα τότε

Τεράστιο...

[ted78]

Μεγάλος Δάσκαλος και με βαθειά γνώση της επιστήμης σε όλους τους τομείς.

Καλό του ταξίδι.

Με ένα τσιγάρο για το δρόμο...

Edited Σεπτέμβριος 18 , 2012 by ted78