Έλεγχος επιφάνειας επαφής

[CostasV]

Δύο μεταλλικά σώματα (τα οποία έχουν μεταλλική συνέχεια μέσω άλλης οδού), θα πρέπει σύμφωνα με τον σχεδιασμό μιας μηχανής, να εφάπτονται κατά μήκος ενός σχετικά λεπτού δακτυλίου (εξ. διάμετρος δακτυλίου 1250mm και εσ. διάμετρος δακτυλίου 1235 mm). Για την ακρίβεια είναι δύο ημικυκλικοί δακτύλιοι που θα πρέπει να εφάπτονται σε έναν δίσκο.

Η ποιότητα επιφάνειας είναι τέτοια που δεν είναι αντιληπτά τα ίχνη κατεργασίας ούτε με το μάτι ούτε με την αφή.

 

Τα δύο αυτά σώματα είναι πολύ στιβαρά και η παραμόρφωση που τυχόν προκύπτει από την επαφή θεωρείται αμελητέα.

 

Τα σημεία που πιστεύω ότι δεν έρχονται σε επαφή (χονδρικά εκτιμώ ότι είναι περίπου to 50% της συνολικής επιφάνειας που δεν εφάπτεται με την απένταντι επιφάνεια), βρίσκονται περίπου σε απόσταση της τάξης του δεκάτου όταν το υπόλοιπο 50% εφάπτεται.

Οταν πλησιάσουν τα σώματα λιγότερο από 10 cm (η μέγιστη απόσταση είναι 15 cm), δεν είναι πλέον ορατές οι επιφάνειες (λόγω της γεωμετρίας των σωμάτων), άρα δεν μπορεί να ελεγθεί με φως.

 

Ερώτημα: Πώς μπορώ να δω πού έρχονται σε επαφή και πού όχι;

Edited Σεπτέμβριος 26 , 2012 by CostasV

[miltos]

Γεια σου Κώστα!

 

Δεν κατάλαβα ακριβώς τη γεωμετρία. Τα σώματα εφάπτονται μετωπικά? (ένα σχηματάκι είναι εύκολο?) Περιστρέφονται? Οι δυνάμεις μεταξύ τους είναι μεγάλες?

 

Κάποια παραλαγή της μεθόδου που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι μπορεί να βοηθήσει?

Edited Σεπτέμβριος 26 , 2012 by miltos

[AlexisPap]

Υπάρχει μία μελάνη που χρησιμοποιούν στα μηχανουργεία για να ελέγχουν την επαφή πλανιαρισμένων κομματιών (κεφαλή σε κορμό μηχανής, σαπόρτ σε τραπέζι τόρνου κλπ)

 

Επίσης οι τορναδόροι βάφουν με κιμωλία τους άξονες για να ελέγξουν αν είναι πετυχημένος ένας κώνος...

 

Τέλος υπάρχει η λύση με χαρτί και καρμπόν, για να πάρεις αποτύπωμα -χωρίς καλή ακρίβεια- της περιοχής όπου ασκείται πίεση.

[CostasV]

Γειά σας παίδες!

 

Μίλτο, το σχέδιο αξίζει 1000 λέξεις. Υπάρχουν 2 Π ημικυκλικά που αγκαλιάζουν τον εσωτερικό δίσκο.

Οταν έρθουν σε επαφή παραμένουν ακίνητα. Οι δυνάμεις που το εξωτερικό Π σπρώχνεται προς τον εσωτερικό δίσκο, είναι της τάξης των 2-3 τόννων.

 

Επειδή υπάρχει σκόπιμα μία πολύ μεγάλη κωνικότητα, η τιμή της οποίας μου είναι άγνωστη, η επαφή δεν θα γίνεται σε όλη την επιφάνεια.

 

 

 

 

 

 

Αλέξη, θα ρωτήσω για την μελάνη. Το καρμπόν και η κιμωλία μάλλον θα πιάσει παντού. Ευχαριστώ.

Edited Σεπτέμβριος 26 , 2012 by CostasV

[AlexisPap]

Η μελάνη έχει μπλέ χρώμα. Την απλώνουν στην μία επιφάνεια και κοιτάνε πού λερώνεται η άλλη.

 

Και η κιμωλία είναι καλή μέθοδος. Την περνάνε στην μία επιφάνεια, και εκεί όπου τα μέταλλα έρχονται σε επαφή σβήνει...

Η κλασσική εφαρμογή είναι όταν κάνουν κώνο για τροχαλία ή προπέλα (βάζουν κιμωλία στον άξονα, περνάνε την τροχαλία με ελαφρά περιστροφή, την βγάζουν, και μετά βλέπουν που έσβησε η κιμωλία.