Μόνωση ταράτσας

[Μαυρουλέας]

Γενικά τα ελληνικά δώματα επειδή δεν έχουν χτισθεί με προδιαγραφές και εμφανίζουν πάρα πολλά ευπαθή σημεία και δυσκολίες στην εφαρμογή είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται μεμβράνες για τη στεγανοποίησή τους.

 

Παραδείγματα τέτοιων ευπαθών σημείων: σωλήνες ηλιακών θερμοσιφώνων που διαπερνούν την πλάκα σκυροδέματος και τη μόνωση, κάγκελα, βάσεις από ηλιακούς, επιστρώσεις χωρίς τους αναγκαίους αρμούς διαστολής ή χωρίς καθόλου αρμούς διαστολής, δεξαμενές πετρελαίου, καζανάκια διαστολής, βρύσες και σωλήνες που οδηγούν σ' αυτές, υδρορροές με στόμια χωρίς προδιαγραφές, κολωνοσίδερα, ταλαιπωρημένες επιφάνειες από σαπρόφυτα κλπ κλπ. Τα επαλειφόμενα υλικά χωρίς οπλισμό θα αστοχήσουν πολύ γρήγορα, ειδικά αν έχει γίνει κάποια μόνωση και αυτή έχει πλημμυρίσει, γιατί όσο ελαστικά κι αν είναι δεν μπορούν να αντέξουν σε μόνιμες παραμορφώσεις ως γνωστόν. Και τέτοιες προκύπτουν καθώς εκ των πραγμάτων προσφύονται ολικά πάνω στο υπόστρωμά τους, οπότε και αναγκαία θα παρακολουθούν τις μετακινήσεις του λόγων των θερμοκρασιακών διαφορών. Πρέπει συνεπώς να οπλίζονται με ειδικά πολυεστερικά υφάσματα. Αλλά τότε το κόστος ανεβαίνει πολύ, πέρα από την ανάγκη το υπόστρωμα να είναι λείο και στεγνό για την επιτυχία της εφαρμογής τους.

 

 Οι μεμβράνες αποτελούν την πιο οικονομική λύση. Και βέβαια όταν μιλάμε για μεμβράνες, αναφερόμαστε αναγκαστικά σε ασφαλτικές και όχι σε PVC ή μεμβράνες πολυαιθυλενίου (TPO) και EPDM, καθώς δεν εμφανίζουν την ίδια ευελιξία με τις πρώτες αλλά και επειδή ανεβάζουν το κόστος εφαρμογής και την επισφάλειά της σημαντικά. Αναφέρομαι λοιπόν στις ασφαλτικές μεμβράνες.

 

 Δυστυχώς η εμπειρία μέχρι σήμερα και ο τεράστιος αριθμός αστοχιών στην υγρομόνωση με ασφαλτικές μεμβράνες (ασφαλτόπανα δηλαδή) έχει προκαλέσει τεράστια δυσπιστία. Αυτό όμως οφείλεται καθαρά στο τεράστιο έλλειμμα σε επιμορφωμένους και πιστοποιημένους τεχνίτες-εφαρμοστές και σε προδιαγραφές. Θα τονίσω εδώ και την απουσία παραγωγής γνώσης πάνω στο θέμα από τα εγχώρια Πολυτεχνεία αλλά και τους Επαγγελματικούς Συνδέσμους (αν και κάτι γίνεται πάνω σ' αυτό τον τομέα από αυτούς).

 

 Αν ακολουθηθούν συγκεκριμένοι κανόνες και μελέτη εφαρμογής είναι εξαιρετικά δύσκολο να αστοχήσει μια μόνωση δώματος. Μακάρι να υπήρχε ο χρόνος από την μεριά μου και η υπομονή από τους ενδιαφερόμενους να αναλύω φάση προς φάση πως θα έπρεπε να προχωρήσει κάποιος για μια σωστή εφαρμογή στεγανοποίησης. Από τις παραμέτρους επιλογής των υλικών και τη μελέτη των πιθανών υδρογεφυρών, μέχρι τον τρόπο και το χρόνο συγκόλλησης των ασφαλτικών μεμβρανών αναλόγως του υποστρώματός τους και τον έλεγχο της εργασίας για την αποφυγή ευπαθούς σημείου.

Edited Νοέμβριος 10 , 2013 by Μαυρουλέας

[terry]

Πιστευω οτι με καλυψες και καταλαβες την ενσταση μου στα ασφαλτοπανα.

Επαλειφομενα υλικα με οπλισμο, ειτε σε ολη την επιφανεια, ειτε στα "κρισιμα" σημεια, εχουν μεγαλυρη διαρκεια ζωης, καλυτερες ιδιοτητες, διαπνεουν κτλ.

Το κοστος παντα ειναι ενα θεμα.

[Μαυρουλέας]

Πιστευω οτι με καλυψες και καταλαβες την ενσταση μου στα ασφαλτοπανα.

Επαλειφομενα υλικα με οπλισμο, ειτε σε ολη την επιφανεια, ειτε στα "κρισιμα" σημεια, εχουν μεγαλυρη διαρκεια ζωης, καλυτερες ιδιοτητες, διαπνεουν κτλ.

Το κοστος παντα ειναι ενα θεμα.

 Είναι τόσο σχετικά αυτά που αναφέρατε στην δεύτερη πρόταση που δεν είναι εύκολο να υιοθετηθούν. Αλλού αυτά ισχύουν αλλού όχι.

 

 Για παράδειγμα: ποια επαλειφόμενα υλικά; Υπάρχουν πάρα πολλά που κυκλοφορούν. Και πάνω σε τι υπόστρωμα; Για παράδειγμα μπορούμε να διαστρώσουμε επαλειφόμενο υλικό σε ελαφρομπετόν; Ποτέ. Μπορούμε να εφαρμόσουμε ακρυλικής βάσεως υλικά σε επιφάνεια που δεν έχει καλές κλίσεις; Θα καταστραφούν πολύ σύντομα. Μπορούμε σε επιφάνειες που έμφανίζουν ανωμαλίες και δεν είναι λείες να διαστρώσουμε επαλειφόμενα υλικά; Δεν μπορούμε γιατί απλούστατα θα κυλίσουν προς τα χαμηλότερα σημεία και θα αφήσουν ένα απλό φιλμ υλικού στα ψηλότερα τμήματα. Μπορούμε να εφαρμόσουμε τα περισσότερα πολυουρεθανικής βάσεως στεγανωτικά υλικά όταν οι κλίσεις υπερβαίνουν το 2%. Το υλικό θα "τσουλίσει".

 

Συνεπώς η επιλογή ενός υλικού εξαρτάται από πάρα πολλές παραμέτρους. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται τόσο στα υλικά αλλά στις συνθήκες - παραμέτρους του έργου και ασφαλώς στην ορθή εφαρμογή του.

[terry]

Να τα παρουμε απο την αρχη.

 

ΦΥΣΙΚΑ ολα "σχεδιαζονται" αναλογα με το τι εχεις να αντιμετωπισεις.

 

1. Οπως εγραψες και παραπανω (ή αλλου) σε δωματα δεν χρησιμοποιουμε ελαφροσκυροδεματα λογω της ιδιοτητας τους να κρατανε το νερο.

Αρα ΑΝ καποιος χρησιμοποιησει τετοιο υλικο στο δωμα για ρυσεις, πολυ απλα δεν εχεις αλλη επιλογη απο το ασφαλτοπανο. Το βελτιστο θα ηταν να μην χρησιμοποιησει ελαφρομπετο για ρυσεις.

 

2. Γενικα τα ακρυλικα δεν εχουν αντοχες σε λιμναζοντα νερα! Χωρις να το εχω ψαξει πολυ κυκλοφορουν καποια υβριδικα συστημα που εχουν αναλογες αντοχες. Συνεργεια που τα δουλευουν μια 5ετια δεν εχουν προβληματα.

 

3. Οταν εχεις ανωμαλιες το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να προετοιμασεις την επιφανεια. Δεν ειναι λυση να πεις "εγω θα σου βαλλω ενα ασφαλτοπανο επειδη δεν εχεις ομαλη επιφανεια".

Η προετοιμασια μπορει να γινει ειτε με μηχανικα μεσα, ειτε με στρωση εξομαλυνσης, ειτε με ενα αυτοεπιπεδουμενο κτλ κτλ. Φυσικα και εδω θα κανεις προετοιμασια του υποστυρωματος (πχ υδροβολλη).

 

4. Οπως εγραψες τα "περισσοτερα" πολυουρεθανικα. Εχω δει εφαρμογες (με αυστηρη επιβλεψη στην Αμερικανικη Βαση) με συστημα κατα ΕΤΑG05, σε τραπεζοειδες χαλυβδοφυλλο με κλιση πανω απο 5%.

[Μαυρουλέας]

Συμφωνώ σε όλα εκτός εν μέρει από το 3. Σε γενικές γραμμές με μία στρώση ημιανεξαρτησίας και διαπνοής και διπλή ασφαλτική μεμβράνη αλλά και ενδεχομένως με μια αντιμετώπιση ακμών από χαλίκια μπορείς με ασφαλτικές μεμβράνες που όμως να εμπεριέχουν τον ισχυρό οπλισμό που περιγράφεται στην ΕΤΕΠ.

Επειδή ασχολούμαι καθαρά με εφαρμογές (είμαι επαγγελματίας του κλάδου και όχι έμπορος) η εξομάλυνση που απαιτείται σ' αυτή την περίπτωση έχει σημαντικά μικρότερο κόστος από την εξομάλυνση για την ορθή εφαρμογή ενός επαλειφόμενου οπλισμένου υλικού, καθώς το τελευταίο απαιτεί σχεδόν εντελώς επίπεδη επιφάνεια (διαφορετικά ο οπλισμός θα εξέχει από το υλικό ή θα ζαρώνει).

Εφαρμόζω επαλειφόμενα υλικά οπλισμένα (πάντα με οπλισμό) όπως και μεμβράνες ασφαλτικές, PVC, EPDM κλπ. εδώ και 24 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να συστηματοποιήσω την εμπειρία μου αλλά και την εμπειρία συναδέλφων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεν υπάρχει μαγικό υλικό. Σίγουρα όμως δεν θα θεωρούσα τις ασφαλτικές μεμβράνες αποτυχημένο σύστημα. Αποτυχημένες τις περισσότερες των εφαρμογών, ναι, αυτό είναι αλήθεια. Ειδικά όταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία μάλιστα αυτές γίνονταν και γίνονται με ακατάλληλες προδιαγραφές (πχ μία στρώση πλαστομερούς ασφαλτικής μεμβράνης στους -5^ο C κατώτερης θερμοκρασίας αντοχής σε θραύση από καταπόνηση, 4 κιλών/τετρ. μέτρο και με οπλισμό 110-140 γραμ./τετρ. μέτρο που αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλτοπάνων που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, και μάλιστα και σε δώματα με μεγάλα εμβαδά! Ή μια απολύτως αποτυχημένη διάστρωση ή και συγκόλληση των ασφαλτικών φύλλων).

Θα μπορούσε όμως να είναι το πιο πετυχημένο σύστημα, λόγω του χαμηλού κόστους και της ευελιξίας του στην εφαρμογή αλλά και του μεγάλου προσδόκιμου ζωής που εμφανίζει αν εκτελεσθεί ορθά.

Εδώ βέβαια πρέπει να τονίσω ξανά τον ρόλο των υδρογεφυρών και ευπαθών σημείων και την ανάγκη εντοπισμού τους από τη μελέτη. Γιατί η συμβολή τους στην αστοχία μονώσεων σε δώματα είναι σημαντικότατη.

Μέχρι στιγμής έχω καταγράψει και αναλύσει πάνω από120 διαφορετικά ευπαθή σημεία. Και δεν αναφέρομαι ασφαλώς σε συγκεκριμένες περιπτώσεις αλλά σε γενικές κατηγορίες τέτοιων σημείων που εμφανίζονται σε ελληνικά δώματα. Η δε επίλυσή τους για την κάθε κατηγορία είναι διαφορετική. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις διαφορετική ανάλογα με την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου, ανά έργο, σημείου.

 

... Το βελτιστο θα ηταν να μην χρησιμοποιησει ελαφρομπετο για ρυσεις...

 

Πράγματι όπως λέτε "το βέλτιστο" γιατί όταν έχουμε ένα δώμα σε παλαιό κτήριο το οποίο δεν αντέχει στατικά να δοθούν κλίσεις με γαρμπιλομπετόν και άρα βάρη των 200 κιλών/ τετρ μέτρο και άνω δεν έχουμε και άλλη επιλογή. [Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να επισημάνω πως το ελαφρομπετόν δεν περιλαμβάνεται στα ελαφροσκυροδέματα. Αυτά αφορούν το περλομπετόν και την ελαφρόπετρα].

Edited Νοέμβριος 11 , 2013 by terry

[terry]

[Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να επισημάνω πως το ελαφρομπετόν δεν περιλαμβάνεται στα ελαφροσκυροδέματα. Αυτά αφορούν το περλομπετόν και την ελαφρόπετρα].

Ποιο ονομαζεις ελαφρομπετον τοτε?

Ελαφρομπετον = ελαφροσκυροδεμα (περλιτης ή ελαφροπετρα).

[Ροδοπουλος]

Εγω προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί να περιορίσω την διαπνοή με ασφαλτόπανο? Θα μου πείτε θα βάλουμε εξαεριστήρες. Δεν θέλω εξαεριστήρες!!!!! Θέλω να έχω ωραία πλακάκια ή οτιδήποτε άλλο και να είναι ωραίο. Θέλω η μόνωση να κρατήσει 30 χρόνια χωρίς προβλήματα.

[Μαυρουλέας]

Ως ελαφρομπετόν Terry συνηθίζεται να ονομάζεται στην αγορά το αφρομπετόν (που είναι καθαρό τσιμέντο με νερό και αφρογόνο).

 

Κύριε Ροδόπουλε μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλα υλικά. Δεν είναι αναγκαίο πάντα το ασφαλτόπανο. Και δεν είναι αναγκαίοι πάντα οι εξαερισμοί στο ασφαλτόπανο (πχ αν η παραγωγή υδρατμών από κάτω είναι πολύ μικρή ή σε μία ανεστραμμένη μόνωση).

Edited Νοέμβριος 11 , 2013 by terry

[georg coco]

Πριν 40 χρόνια είχα πιάσει στα χέρια μου (Γερμανία)  μία μεμβράνη "μαίανδρος" παχουλούτσικη απ΄ότι θυμάμαι...

Έμπαινε πάνω από την πλάκα και λειτουργούσε σαν εκτόνωση υδρατμών. (Στο κίτρινο πλαίσιο).

Αυτό που δεν θέλουμε είναι το σημείο υγροποίησης να "πέφτει" μέσα στο μονωτικό υλικό

 

Βάζω και τους εξαεριστήρες όχι για να στεναχωρηθεί ο Ροδό   αλλά για να ξέρει και ο μη ειδικός περί τίνος πρόκειται.

[Ροδοπουλος]

+1 και γιατί να στεναχωρηθώ. Εαν τους βάλουν εκεί που πρέπει να τους βάλουν. Εμένα απλά δεν μου αρέσουν και μου φαίνεται πολύ δύσκολο να μελετήσω που θα μπουν με ακρίβεια.