Συνταγματικότητα εισφορών μηχανικών

[jedi.Yannis]

Καλησπέρα, έστειλα αυτό στους παρακάτω αποδέκτες με e-mail και σκέφτομαι να το ταχυδρομήσω κιόλας.

 

Αποδέκτες:

Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας

Υπουργείο Περιβαλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Συνήγορος του Πολίτη

Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών

Υπουργείο Εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης & πρόνοιας

 

Ποια είναι η γνώμη σας για να το κάνουμε μαζικά;

Θα είχε νόημα να πάει και ΣτΕ ή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

 

Ερώτηση περί υποχρέωσης καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας, ως προϋπόθεση της άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού στην Ελλάδα.

 

Κατά τον νόμο 3518/2006 φεκ 272 Α, οι μηχανικοί αν δεν έχουν πληρώσει τις εισφορές τους στο ΤΣΕΜΕΔΕ, δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς του δημοσίου και δεν έχουν δικαίωμα θεώρησης των μελετών τους από τις υπηρεσίες του δήμου. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να εργαστούν με εργοδότη το δημόσιο ή με εργοδότη ιδιώτη.

Με το δεδομένο ότι οι ασφαλιστικές εισφορές είναι συγκεκριμένες και σταθερές, ανεξαρτήτως εισοδήματος και αν το εισόδημα του κάθε μηχανικού είναι αρκετό για να τις καλύψει, οι μηχανικοί που μόλις έχουν βγει στο επάγγελμα, αν δεν έχουν χρήματα από άλλους πόρους, δεν είναι σε θέση να πληρώσουν αυτές τις εισφορές και κατά συνέπεια δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία. Στην ίδια κατάσταση είναι και οι μεγάλος αριθμός μηχανικών στην τωρινή χρονική περίοδο όπου η οικοδομική και κατασκευαστική δραστηριότητα έχει πέσει, ενώ ταυτόχρονα οι εργοδότες τους, είτε είναι το δημόσιο είτε είναι οι ιδιώτες έχουν λιγότερα χρήματα να διαθέσουν προς αυτή τη δραστηριότητα.

 

Κατά το άρθρο 22 του Ελληνικού Συντάγματος το κράτος πρέπει να μεριμνά για την δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών. Με την εφαρμογή του 3518/2006 δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα στους μηχανικούς που εξασφάλισαν τα χρήματα για να πληρώσουν τις εισφορές τους με άλλο τρόπο και άλλη πηγή και τους μηχανικούς που δεν τα κατάφεραν, με αποτέλεσμα οι μεν να αποκτούν δικαίωμα στην εργασία του μηχανικού και οι δε όχι;

Κατά το άρθρο 15  του χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα να εργάζεται και να ασκεί το επάγγελμα, το οποίο επιλέγει ή αποδέχεται ελεύθερα. Δεν καταστρατηγείται αυτό το άρθρο όταν μπαίνουν οικονομικά κριτήρια τέτοιου τύπου (να έχει από πριν ή με άλλο τρόπο εξασφαλίσει κάποιο ποσό χρημάτων), για το ποιος μπορεί να εργάζεται ως μηχανικός και ποιος όχι;

Κατά το άρθρο 5 του χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, απαγορεύεται η αναγκαστική εργασία. Με την εφαρμογή του παραπάνω νόμου οι μηχανικοί εφόσον θέλουν να συνεχίσουν να έχουν δικαίωμα στην εργασία ως μηχανικοί, πρέπει να εξασφαλίζουν σε μόνιμη βάση το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών τους, ακόμα και αν θελήσουν να διακόψουν την εργασία τους για ένα διάστημα, για οποιονδήποτε προσωπικό ή μη λόγο. Αυτό σημαίνει πώς είναι αναγκασμένοι να συνεχίσουν να εργάζονται είτε το θέλουν είτε όχι.

Κατά το άρθρο 20  του χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, και το άρθρο 4 του Ελληνικού Συντάγματος οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Εφόσον λοιπόν έχουν όλοι δικαίωμα στην εργασία, αυτό δεν πρέπει να επιβάλλεται αδιακρίτως προηγούμενης οικονομικής κατάστασης, άρα και δυνατότητας καταβολής ασφαλιστικών εισφορών;

 

Κατά το άρθρο 22 του Συντάγματος το κράτος μεριμνά για την ασφάλιση των εργαζομένων και κατά το άρθρο 4 του Συντάγματος, οι Έλληνες πολίτες συμμετέχουν στα δημόσια βάρη κατά τις δυνάμεις τους. Γιατί καλούνται πολίτες λοιπόν να συμμετέχουν με ασφαλιστικές εισφορές πέραν των δυνατοτήτων τους; (όπως εργαζόμενοι που μόλις ξεκινάνε ή άνεργοι για διάστημα τέτοιο ώστε να μην τους δίνει την δυνατότητα να καλύψουν αυτή την οικομομική απαίτηση).  Κατά τον συνδιασμό των παραπάνω άρθρων δεν καλείται το κράτος να μεριμνήσει για την ασφάλεια των εργαζομένων, όποια και αν είναι η οικονομική τους κατάσταση (χωρίς διακρίσεις με βάση οικονομικά κριτήρια) χωρίς όμως να τους επιβαρύνει δυσανάλογα των δυνατοτήτων τους;

Edited Μάιος 27 , 2013 by Ιοάννης Γκούμας

[Didonis]

...

Θα είχε νόημα να πάει και ΣτΕ ή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

....

Για να πάει οτιδήποτε σε ΣτΕ ή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων θέλει πρώτη κίνηση ανάθεση της υπόθεσης σε νομικό γραφείο και να περάσει από όλα τα στάδια που προϋποθέτει η νομοθεσία.

 

Τα ψηφίσματα ή οι ευχές ή επιθυμίες δεν πάνε αυτόματα.

 

Θέλει κόπο και χρήμα και πρώτα από όλα συνεννόηση.

(και τα 3. Ένα να μη υπάρχει δεν προχωρεί τίποτα)