Συνέντευξη στη Μινέρβα Ελαιουργία: Monkey Business

[Doomantia]

Είναι η δεύτερη φορά που γράφω στο forum και η αιτία είναι δυστυχώς και πάλι ο παραλογισμός και η ασυδοσία στην αγορά εργασίας. Αναρτώ το κείμενο που ανήρτησα και στην προσωπική μου σελίδα στο fb. Τα στοιχεία μου είναι ανοιχτά και δεν προσπαθώ ούτε να στοχοποιήσω πρόσωπα, ούτε να πετάξω λάσπη ανυπόγραφα:

 

Συνέντευξη στη Μινέρβα Ελαιουργία: Monkey Business

Η ολική καταστροφή της αγοράς εργασίας είναι κάτι που συζητιέται καθημερινά, με μεγαλύτερη, ή μικρότερη σοβαρότητα. Είναι πολύ εύκολο να πούμε ότι για όλα φταίει η κρίση και τα λεφτά που ξαφνικά εξαφανίστηκαν, όμως πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ας μιλήσουμε όμως πιο συγκεκριμένα.
Eίμαι πτυχιούχος Μηχανολόγος Μηχανικός του ΕΜΠ και τα τελευταία 3 χρόνια έχω αλλάξει τρεις δουλειές. Επί του παρόντος εργάζομαι, όποτε έχει ο εργοδότης μου δουλειά και αντίστοιχα περιμένω κάποια στιγμή, να εισπράξω κάποια χρήματα. Τίποτα το φοβερό μέχρι εδώ. Φυσικά, έχω μπει στον κύκλο των βιογραφικών και των συνεντεύξεων και παρασυνεντεύξεων και έχω γνωρίσει κάθε λογής HR και ανθυποHR εργαζόμενους. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες ήταν αυτή στη Μινέρβα Ελαιουργία.
Η θέση για την οποία ήμουν υποψήφιος ονομαζόταν Production Trainee και αφορούσε εργασία σε κυλιόμενη βάρδια στο εργοστάσιο της εταιρίας στο Σχηματάρι.
Κλήθηκα για τον πρώτο κύκλο των συνεντεύξεων που περιελάμβανε ψυχομετρικά test. Έτσι έχει βαφτίσει το HR μια διαδικασία, κατά την οποία εγώ και ένας ακόμη υποψήφιος καθόμασταν σε ένα γραφείο αντιμέτωποι, για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να εκτελέσουμε εκατοντάδες πράξεις, να κατανοήσουμε κείμενα και να αντιστοιχίσουμε στοιχεία πινάκων, στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Φυσικά, ένας υπεύθυνος ήταν από πάνω για να μας πληροφορεί σχετικά με το διάστημα που μας απομένει.
Αφού το συγκεκριμένο test ολοκληρώθηκε και κρίθηκα επαρκής, πέρασα στην επόμενη φάση, όπου θα διαγωνιζόμουν μαζί με περίπου 10 ακόμα υποψήφιους. Το δεύτερο στάδιο περιελάμβανε case study, δηλαδή μελέτη ενός προβλήματος και ανάδειξη της βέλτιστης λύσης, ομαδική επίλυση ενός προβλήματος, μαζί με τους υπόλοιπους 10 υποψήφιους, καθώς και role play με την υπεύθυνη του HR. Αυτό σημαίνει ότι η υπάλληλος της Minerva θα έπαιζε το ρόλο του υφισταμένου κι εγώ του αφεντικού. Μετά την ολοκλήρωση της πολύωρης διαδικασίας, η υπάλληλος μου δώρισε έναν χοντρό τόμο, σχετικά με την ιστορία της Minerva κι ευγενικά μου είπε ότι θα με ενημερώσει αν έχω περάσει στο επόμενο στάδιο.
Αφού ειδοποιήθηκα να δώσω κι άλλα tests μέσω internet, σχετικά με το πώς βλέπω το χαρακτήρα μου (λίγο επιμελής/πολύ επιμελής και πάει λέγοντας) με κάλεσαν να περάσω συνέντευξη από τον διευθυντή του εργοστασίου. Μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης, μου τόνισε ότι όπως και να εξελιχτούνε τα πράγματα, θα ειδοποιηθώ για την επιτυχία – ή όχι – των συνεντεύξεων εντός 2 εβδομάδων. Στη συνέχεια, μίλησα με 2 μηχανικούς από το εργοστάσιο, οι οποίοι αφού μου έθεσαν τα ερωτήματά τους, με διαβεβαίωσαν ότι θα έχω απάντηση εντός 2 εβδομάδων.
Την επόμενη μέρα, εντελώς αιφνιδιαστικά κλήθηκα να περάσω από συνέντευξη (αυθημερόν) από τον διευθυντή του HR, γιατί στη συνέχεια θα έφευγε για σεμινάρια στο εξωτερικό. “Εντός δύο εβδομάδων, θα έχουμε την απάντηση. Θετική, ή αρνητική”, μου είπε καθώς μου έσφιγγε δυνατά το χέρι στην έξοδο.
Ένας μήνας είχε περάσει και καμία απάντηση δεν είχα λάβει. Έτσι, θεώρησα ότι καλό θα είναι να επικοινωνήσω ο ίδιος με την υπάλληλο του HR που είχαμε παίξει το role play. Μου είπε ότι απάντηση δεν είχε παρθεί, αλλά το θέμα θα ολοκληρωνόταν ενός 10 ημέρων. Μετά από 15 μέρες, απάντηση δεν υπήρξε, οπότε επικοινώνησα εκ νέου με την εν λόγω υπάλληλο. Τότε, εκείνη με αυστηρό ύφος μου είπε ότι η θέση είχε παγώσει. Όταν τη ρώτησα πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, μετά από τόσο χαμένο χρόνο κι από τις δύο πλευρές μου απάντησε με πολύ ενοχλημένο ύφος ότι “συμβαίνουν αυτά στις συνεντεύξεις” και μου έκλεισε στα μούτρα το τηλέφωνο.
Έκπληκτος από τη συμπεριφορά, προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον διευθυντή του HR για να του κοινοποιήσω το θέμα και να του ζητήσω να πάρει θέση. Αφού τρεις υπάλληλοι της Minerva προσπάθησαν να αποφύγουν να μου δώσουν στοιχεία επικοινωνίας, λέγοντας ψέματα, ή μισές αλήθειες, κατάφερα να στείλω το σχετικό mail. Ο διευθυντής του HR με ευχαρίστησε που τον ενημέρωσα και με διαβεβαίωσε ότι θα ενεργούσε, μόλις επέστρεφε από το εξωτερικό. Μετά από 10 μέρες, επικοινώνησα ξανά μαζί του και ενοχλημένος μου δήλωσε ότι ήταν ακόμα απασχολημένος. Στη συνέχεια, δέχτηκα μια κλήση από την HR Administrator της Minerva, η οποία μου είπε ότι με καλούσε για να διευθετήσει ένα πρόβλημα που έχει προκύψει ανάμεσα στην πλευρά μου και του HR της εταιρίας.

“Βρήκα τυχαία τον φάκελό σας στο γραφείο μου. Ήταν δικό μου λάθος που δε σας ενημέρωσα ότι έχετε κοπεί. Η θέση έχει καταληφθεί”.
“Κυρία μου, πως έχει καταληφθεί η θέση, εφόσον συνάδελφό σας ισχυρίζεται ότι η θέση έχει παγώσει;”
“Όχι, όχι λάθος. Η θέση έχει καταληφθεί”.
“Κυρία μου ποιος σας είπε να επικοινωνήσετε μαζί μου;”
“Κανένας, απλώς βρήκα τον φάκελό σας τυχαία και είπα να σας ενημερώσω”.
“Άρα δε με πήρατε για να διευθετήσετε θέμα που έχει προκύψει, απλώς για να μου πείτε ότι η θέση καλύφθηκε”.
“……………..Ε, ναι. Ακριβώς…………….”

Με την υπομονή μου να έχει εξαντληθεί, ζήτησαν από την εν λόγω κυρία να επικοινωνήσει μαζί μου ο διευθυντής του HR, που τόσο καιρό κρυβόταν πίσω από το δάχτυλό του. Πράγματι, μετά από 2 ώρες, δέχτηκα τηλέφωνο από τον εν λόγω κύριο που μου είπε τα παρακάτω:

“Ας μη σταυρώνουμε μια νέα κοπέλα, η οποία πήρε μια λανθασμένη πρωτοβουλία. Πείτε μου παρακαλώ, τι θέμα έχει προκύψει;”
“Κύριέ μου, έχετε λάβει σε mail τη λεπτομερή περιγραφή των προβλημάτων που έχουνε προκύψει. Δεν τα έχετε διαβάσει;”
“Φυσικά… Απλώς θέλω να μου τα ξαναπείτε”. Φτου κι’ από την αρχή λοιπόν, για να δεχτώ τη φονική ερώτηση:
“Δηλώνω κατάπληκτος. Είστε σίγουρος ότι μιλήσατε με την κυρία Χ;”
“Ναι κύριέ μου, ζήτησα την κυρία Χ και μου την έδωσαν. Είναι η κυρία με την οποία έπαιξα το role play”.
“Ναι, αλλά πως είστε σίγουρος ότι ήταν εκείνη;”
“Κύριέ μου, εσείς πως είστε σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή μιλάτε με τον κύριο Φασουλόπουλο”.
“…………….Δε σας καταλαβαίνω. Εν πάση περιπτώσει, ότι και να έγινε ήταν ένα μικρό λάθος και ας μην οξύνουμε τα πνεύματα. Η θέση πάντως έχει καλυφθεί”.
“Μα κύριέ μου, η κυρία Χ, μου είπε ότι η θέση έχει παγώσει”.
“Όχι, λάθος η θέση έχει καλυφθεί. Συγγνώμη και αντίο”.

Η συγκεκριμένη τακτική ήταν ο ευκολότερος τρόπος να ξεμπερδεύουν με έναν περίεργο σαν εμένα. Όμως, η θέση που είχε καλυφθεί ως δια μαγείας αναρτήθηκε σήμερα σε site αγγελιών:

http://www.kariera.gr/INTL/JobSeeker/Jobs/JobDetails.aspx?HostID=GR&SiteID=cb_emailrec&Job_DID=JHQ06Y6XG5SSS728R2G&IPATH=JEHRCRA&je=myrec&EmailToken=EA9H3T26GKNGNL70ZKL6&sc_cmp2=10_JobMat_JobDet

Γιατί όμως γράφω όλα τα παραπάνω; Μα απλούστατα για να πω ότι για τη διάλυση της αγοράς εργασίας δεν ευθύνεται μονάχα η κρίση και η έλλειψη ρευστότητας, αλλά και διαδικασίες και άτομα όπως οι παραπάνω. Η διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, είναι μια ωραία εφεύρεση για να δουλέψουν άνθρωποι με πτυχία και κατάρτιση του αέρα. Το λιγότερο λοιπόν που οφείλουν να κάνουν, είναι να συμπεριφέρονται με ευγένεια και σεβασμό προς τον υποψήφιο. Προς θεού, δεν πιστεύω ότι είμαι ο μηχανικός που όλες οι βιομηχανίες αναζητούν και σίγουρα υπάρχουν ικανότεροι και καλύτεροι υποψήφιοι από εμένα. Όταν όμως χάνω σχεδόν 24 ώρες από τη ζωή μου, προτιμώ να μου συμπεριφέρονται με συνέπεια και ευγένεια, παρά να μου δίνουνε δώρο τόμους που θα χρησιμοποιήσω σαν sous – plat, ή σα στήριγμα για άλλα βιβλία.
Το ξέρω ότι η ανεργία μαστίζει τους νέους και ότι η συμβουλή είναι να μην οξύνουμε τα πνεύματα για να μη στιγματιστούμε. Συνάδελφοι μηχανικοί μου είπαν μάλιστα να μην το συζητάω, γιατί οι υπεύθυνοι ανθρώπινου δυναμικού όλων των εταιριών γνωρίζονται μεταξύ τους και συζητάνε. Από την πλευρά μου, έχω να πω ότι εύχομαι να συζητήσουν για τον περίεργο που δεν τρώει κουτόχορτο και που χαλάει το χρόνο του διεκδικώντας συνέπεια και αξιοπρέπεια, σε μια εποχή που όλοι συζητάνε για καθολική χαλάρωση των εργασιακών σχέσεων. Αν όμως σήμερα τα πράγματα είναι έτσι, που οδηγούμε εμείς τις τύχες μας; Μήπως οι περίεργοι και οι γραφικοί πρέπει να πληθύνουν; Ισχύς εν τη ενώσει λοιπόν, κι όποιος νιώθει ότι τα λεγόμενά μου τον εκφράζουν, παρακαλώ ας το αναδημοσιεύσει.

 

Φασουλόπουλος Κωνσταντίνος

[Γιάννης]

Τα συγχαρητήριά μου για τον τρόπο που χειρίστηκες τα πράγματα και για την καταγγελία που κάνεις και μάλιστα επωνύμως, ώστε να την δούνε όλοι οι πιθανοί νέοι υποψήφιοι της θέσης.

Μου κάνει εντύπωση πως εταιρεία και μάλιστα μεγάλη χειρίζεται τα θέματα σαν την χειρότερη δημόσια υπηρεσία...Αυτό αποδεικνύει πολλά αν μη τι άλλο! Και μας κάνει να ψαχτούμε για την λειτουργία του ιδιωτικού ΚΑΙ του δημοσίου τομέα.

Επίσης, δεν ξέρω τελικά αν το HR είναι "αέρας" αλλά σίγουρα γίνεται "αέρας" όταν εφαρμόζεται με την γνωστή Ελληνική μέθοδο.... 

[ikaros13]

Τα HR μεγάλων εταιριών και στο εξωτερικό λειτουργούν κάπως έτσι...Μιλάω για την διαδικασία επιλογής μέσω πολλαπλών συνεντεύξεων. Δεν είναι σε είδα μου άρεσες, σε πήρα αύριο. Αυτά σε καμιά ΕΠΕ που σου παίρνει και καλά συνέντευξη το αφεντικό. Οπότε σε αυτό δε βρίσκω κάτι κακό.

Το πρόβλημα είναι στην ενημέρωση, αλλά να σου πω και κάτι σκληρό? Δεν είναι υποχρεωμένοι......Αν δηλαδή έλεγαν θα σε ενημερώσουμε ΜΟΝΟ αν γίνεις δεκτός τι θα έκανες? Το ότι εσύ μπορεί να αγωνιάς όλο αυτό το διάστημα, δεν είναι δικό τους θέμα...

Το αν πάγωσε, ή όχι η θέση, τον αν καλύφθηκε από ποιον και πως δεν θα το μάθεις ποτέ....Και άντε σου λέω ότι κάποιος πήγε "φυτευτός" με μέσο (που έχει γίνει εν μέσω συνεντεύξεων) τι κάνεις? Τους λες γιατί και πως?

Δεν λειτουργούν βέβαια όλες οι εταιρίες έτσι...Πχ είχα πάει στην Aegean (2 κύκλους συνεντεύξεων) και μετά από 1 μήνα με πήραν μόνοι τους να μου πουν τη λυπητερή...Οκ τι να κάνουμε....

 

ΥΓ1. Μην έχεις τα HR για αέρας..Και εγώ το ίδιο τα είχα, αλλά να ξέρεις ότι HR 7ης τάξης κατασκευαστικής παίρνει όσα χρήματα παίρνουν μαζί οι μισοί μηχανικοί της εταιρείας..Κάτι λέει αυτό. Πολλά HR dept λύνουν και δένουν..

 

ΥΓ2. Εχεις αλλάξει 3 δουλειές σε 3 χρόνια, σε καλούν σε συνεντεύξεις...Και σε άλλους έχει να χτυπήσει το τηλέφωνο 3 χρόνια και δεν δουλεύουν....Υπάρχουν και χειρότερα, τι να πουν αυτοί δηλαδή........

[astranalysis]

Λοιπόν καταρχήν συγχαρητήρια απλά γιατί σέβεσαι τον εαυτό σου.

 

Πάμε παρακάτω, Tα ΗR department δεν είναι ούτε για να αξιολογούν τον κόσμο επί της ουσίας ούτε για να παίρνουν αποφάσεις επί της ουσίας. Είναι οι μεταφορείς των αναγκών και των μηνυμάτων που θέλουν να περάσουν οι επικεφαλείς.

 

Π.Χ. στο έργο και στην εταιρεία που είμαι,  Παρατήρηση από τον Line PM ότι μπαίνουμε μέσα...ανάγκη για ενέργεια, σύσκεψη του εν λόγω manager  με τον financial controller , στο τραπέζι η ιδέα της μείωσης προσωπικου, απόφαση από τον manager για απόλυση 2 ατόμων ΑΦΟΥ πρώτα έχει εξετάσει ότι μπορεί να τρέξει και έτσι το έργο..

 

Το HR καλεί τους εν λόγω υπαλλήλους και τους ανακοινώνει την απόλυση λογω price cutting...(διακπεραιωτές και document controllers)   μάλιστα το μοντέλου του δυνατο΄υ HR έχει αρχίσει και σβήνει σε όλες τις πρωτοπόρες εταιρείες.

 

¨Οπου το ΗR είναι δυνατό σημαίνει great lack of leadership στην εταιρεία  απλά.  Επιπλέον (χωρίς να είναι ο κανόνας) εργάζομαι σε μία από τις 20 μεγαλύτερες κατασκευαστικές στον κόσμο και προσελήφθηκα με μία τηλ. συνεντευξη...

 

Η χειρότερη μου εμπειρία με συνεντευξη, συμπεριελάμβανε τα εξής

 

1. Αναμονή 3 ώρες!!! (είχα ταξιδέψει μάλιστα από Θεσσαλονίκη -Αθήνα).

2. Αφου τελείωσα την συνεντευξη με τον Διευθυντή, συνέχεια μετον HR ο οποίος επέμενε να του πω όχι πόσα θέλω αλλά πόσα θα κοστίσω στην εταιρεία γιατί δεν μπορούσε να τα υπολογίσει (επιασα χαρτι και μολύβι στο τέλος)

 

Έφυγα στραβωμένος αλλά δεν τους την είπα όπως θα ήθελα....

 

Συγχαρητήρια και πάλι και κυρίως υπομονή. Επίσης παρατηρώ όταν επισκέπτομαι την Ελλάδα ότι αυτοί που δουλεύουν στο αντικείμενο που έχουν σπουδάσεικαι είναι γύρω στα 30 έχουν ύφος χιλλιων καρδιναλίων (λόγω της τεράστιας ανεργίας), μπορεί να έπεσες και σε τπτ τέτοια πουλιά...

[Doomantia]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

 

Τα HR λύνουν και δένουν, δουλειά όμως δε βλέπω να κάνουν (πλην εξαιρέσεων βεβαίως). Το πόσα παίρνει κάποιος, προφανώς δε μου λέει κάτι σχετικά με τον κόπο που καταβάλει και με την ουσία της ενασχόλησής τους.

 

Το ότι αλλάζω δουλειές και πηγαινοέρχομαι σε συνεντεύξεις απο μόνο του δεν μπορεί να με ικανοποιεί. Γενικά η λογική ότι "υπάρχουν και χειρότερα" πιστεύω δεν πρέπει να εκφράζει εμένα, αλλά και ΚΑΝΕΝΑ εργαζόμενο, ανεξαρτήτως μόρφωσης και θέσης. Η αξιοπρέπεια πρέπει να είναι αυτονόητη για όλους.

 

Το ότι λίγο ως πολύ και στο εξωτετικό οι φωστήρες της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού λειτουργούνε έτσι το μαθαίνουν από φίλους. Δεν περίμενα να πρωτοτυπούμε ούτε σε αυτό τον τομέα σα χώρα.

[ikaros13]

Το HR δεν πληρώνεται μόνο για να παίρνει συνεντεύξεις από υποψηφίους....Κάνει και άλλα πράγματα που δεν είναι της παρούσης.

Καλά κάνεις και το ψάχνεις, όλοι θέλουμε το καλύτερο, αλλά πρέπει να εναρμονιζόμαστε και με τις εποχές...

Αλήθεια πως ξεπέρασες τον σκόπελο της αλλαγής εργασίας (αν ρωτήθηκες, με ενδιαφέρει και μένα). Πολλοί εργοδότες δεν βλέπουν με καλό μάτι τις συχνές μετακινήσεις σε μικρά χρονικά διαστήματα. Γιατί το ίδιο νομίζουν ότι θα εφαρμόσεις και σε αυτούς. Η νομίζουν έχουν ένα άτομο που δεν ικανοποιείται πότέ, ή δεν προσαρμόζεται.... Πολλά άτομα έχουν κοπεί γι'αυτό.

Για την τακτική στο ξαναλέω, μην περιμένεις συμπόνια, προσωπική ενασχόληση. Είσαι ένας από τους χιλιάδες ίσως υποψηφίους. Δεν ανήκεις στην οικογένεια μέχρι να μπεις σε αυτή. Είσαι (είμαστε) ένας από τους πολλούς....Σκληρό, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...

[Giorgos1987]

Μπράβο κυρίως για την επιμονή σου να καταλάβεις τι είχε παιχτεί.

 

Εγώ αν ήμουν στην θέση σου και μου έλεγαν έχει καλυφθεί η θέση θα τα παρατούσα. Πέρα από αυτό, αν πραγματικά η εταιρεία έχει ανάγκη από έναν εργαζόμενο θα κοιτάξουν να ενημερώσουν. Τώρα στην δική σου περίπτωση, ίσως κάτι βρωμάει. Μου φαίνεται σαν απλά να ήθελαν να βρούν 2 ή περισσότερα άτομα για να δούν αν λειτουργούν καλά όλες αυτές οι διαδικασίες με τα tests και τις δοκιμασίες. Επίσης το μόνο σίγουρο που προκύπτει από όλα αυτά είναι οτι δεν μιλάμε για σοβαρή εταιρεία ή καλύτερα σοβαρό κομμάτι μιας εταιρείας, παρότι έχει ένα Α όνομα στην χώρα μας.

Edited Δεκέμβριος 11 , 2013 by Giorgos1987

[Doomantia]

Το σκόπελο της αλλαγής εργασίας τον ξεπερνάς φυσιολογικά και με τον καιρό. Επίσης, είναι κάτι που έχει σταματήσει να κάνει εντύπωση σε έναν ενδεχόμενο εργοδότη. 

 

Όσο για το αν περιμένω συμπόνοια, θα έλεγα το ακριβώς αντίθετο. Το πνεύμα της τακτικής, αλλά και η ανάρτηση στοχεύουν στο να παρακινήσουν περισσότερους να ταράζουν τους σοβαροφανείς και αγενείς υπαλλήλους των HR dept.

[BAS]

Τελικά έχουμε μπερδέψει τα πράγματα . Προφανώς η ανεργία επιτρέπει στον καθένα να "πουλάει" την θέση εργασίας που προσφέρει όπως νομίζει εκείνος .

 

Από την άλλη δεν θεωρώ ότι έχεις δίκιο γιά την συμπεριφορά τους . Δεν έκανες κάτι ιδιαίτερο . Εδωσες μιά προσφορά και δεν πήρες την δουλειά .

Κάτι που γιά τους ελεύθερους επαγγελματίες είναι καθημερινό φαινόμενο . Και γιά αυτούς έχει και κόστος προσωπικό και χρηματικό .

 

Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι υπάρχουν λίγες δυνατότητες να ασκήσουμε οι ίδιοι επιχειρηματικότητα . Αν υπήρχαν οι δυνατότητες , θα υπήρχε και μεγαλύτερη προσφορά θέσεων εργασίας , οπότε οι περίεργοι θα ήταν λιγότεροι .

[Doomantia]

Άρα λοιπόν κατά τη γνώμη σου, τα όσα περιγράφω είναι μια φυσιολογική κατάσταση που ορθώς υφίσταται.

 

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της ανάρτησης του άρθρου, να εμφανιστούνε δηλαδή αυτές οι γνώμες που γνωρίζω καλά ότι υπάρχουνε.

 

Με το να λες ότι έδωσα μια προσφορά και δεν πήρα τη δουλειά, ουσιαστικά νομιμοποιείς, ή παγιώνεις λανθασμένες εργοδοτικές συμπεριφορές. Διαγωνίστηκα για μια δουλειά που υπήρχε, ή που δεν υπήρχε; Διαγωνίστηκα σε διαδικασίες και δοκιμές που αφορούσαν την δουλειά, ή απλώς έχασα το χρόνο μου μαζί με καμιά εικοσαριά ταλαίπωρους μηχανικούς; Μήπως απλώς έπαιξα ένα παιχνίδι υπέρ της ΜΙΝΕΡΒΑ και της κάθε ΜΙΝΕΡΒΑ που θέλει να έχει κινητικότητα το HR dept για να ικανοποιούνται οι μέτοχοι και να φαίνεται ότι η εταιρία αναπτύσσεται; Δεν γνωρίζω αν πράγματι ισχύει κάτι από τα παραπάνω, αλλά με αυτά που έχω δει, μοιραία οι ψύλλοι γαργαλάνε τα αυτιά μου.

 

Όσο για αυτά περί επιχειρηματικότητας, είναι εύκολο να τα πετάει κάποιος γενικώς και αορίστως. Όταν όμως θα προσπαθήσει να στήσει μια επιχείρηση, σε μια ανύπαρκτη αγορά, με τραπεζική φαυλοκρατία και ασυνεπείς προμηθευτές, τότε ας έρθει να το συζητήσουμε ξανά. Εργάζομαι σε επιχείρηση που ήταν επί 25 χρόνια κερδοφόρα. Φέτος, άρχισε να έχει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας με αποτέλεσμα να καθυστερεί πληρωμές. Το αφεντικό δεν έχει ούτε εξοχικό, ούτε Cayenne, ούτε τρώει λεφτά με Ρωσίδες. Απλώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει νυχθημερόν μια ανατιναγμένη αγορά.

 

Σχετικά λοιπόν με τις ιδιαίτερες και περίεργες συμπεριφορές, γνωρίζω καλά ότι την αγορά ελάχιστα την ορίζουμε εμείς. Μήπως όμως να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς όφελός μας; Ή να πούμε απλώς "δε βαριέσαι, έχασα το χρόνο μου για κάτι ανούσιο, ας πάμε παρακάτω";