Συνέντευξη στη Μινέρβα Ελαιουργία: Monkey Business

[Bakaliaros]

Φίλε Κωνσταντίνε πολλά και ειλικρινή συγχαρητήρια από μένα που αναφέρεις ένα τόσο επίκαιρο θέμα και ξεμπροστιάζεις τη για μένα ανιδεότητα των HR των μεγάλων εταιρειών. Eπίσης κατά τη γνώμη μου πάρα πολύ καλά έκανες που τους πίεσες μετά και τους ξεμπρόστιασες για την ανοργανωσιά τους και την αγένειά τους. Έτσι να μαθαίνουν. Αν όλοι το κάναμε αυτό θα στέκονταν σούζα οι HR που το παίζουν τώρα μεγάλοι μάγκες με την ανεργία να οργιάζει στην Ελλάδα.

Δουλεύω στην Αυστρία. Πριν δούλευα σε μια μεγάλη κατασκευαστική στην Ελλάδα αρκετά γνωστή. Όταν έψαχνα για δουλειά πριν πάω σε αυτή την κατασκευαστική μου είχε τύχει να πάω σε συνέντευξη στην καθορισμένη ώρα, να μην είναι κανένας , να παίρνω τηλέφωνο τον υπεύθυνο και να λέει "ωχ σας ξεχάσαμε έρχομαι έρχομαι σε μια ώρα είμαι εκεί" (ήταν μικρό τεχνικό γραφείο). φυσικά έφυγα δεν περίμενα απλά απαράδεκτος ο τύπος όπως εγώ είχα βάλει στο πρόγραμμά μου να είμαι στο συγκεκριμένο σημείο τη συγκεκριμένη ώρα έτσι έπρεπε να είχε κάνει κι αυτός. Το ότι είμαι υποψήφιος για μια θέση εργασίας δε με κάνει ανάξιο στοιχειώδους σεβασμού. Για καφέ με το φίλο σου να αργήσεις μια ώρα θα τα ακούσεις. Να αργήσεις μια ώρα σε συνέντευξη θεωρείται καταστροφικό. Έτσι είναι και από την ανάποδη όμως. Απαιτώ και εγώ σεβασμό.

Κατά τη δεύτερη αναζήτηση δουλειάς πριν έρθω στην Αυστρία είχε τύχει να στείλω βιογραφικό για μια θέση η οποία ήταν στη Γερμανία αλλά η επιλογή θέσης θα γινόταν από Έλληνες recruiters. Μίλαγα μέσω e-mail με μια αγενέστατη κυράτσα η οποία αφού μου ζήτησε ένα κάρο βεβαιώσεις (μόνο ακτινογραφία θώρακα δε μου είπε να της στείλω) στο τέλος μου λέει "θα σας ειδοποιήσουμε εντός 4 μηνών γιατί υπάρχει η φάση Α προεπιλογή, μετά η φάση Β κυρίως επιλογή,κλπ κλπ" έχασα το μέτρημα από τις πολλές φάσεις δεν ξέρω αν στο τέλος θα μας βάζανε να περάσουμε και διαβολοβδομάδα χωρίς φαϊ και νερό και όποιος επιβιώσει να πάρει τη θέση.Κάπου δίμηνο μετά από αυτή την επικοινωνία με την κυράτσα άρχισαν οι επαφές με Αυστρία. Οι άνθρωποι απλοί, ευγενικότατοι και εξυπηρετικοί. Μία αρχική επικοινωνία με e-mails για να τους λύσω κάποιες βασικές απορίες όσον αφορά την εθνικότητά μου , την οικογενειακή μου κατάσταση και τη μόνιμη κατοικία μου, μετά μια τηλεφωνική συνέντευξη να δουν αν ξέρω κάποια βασικά πράγματα (όχι να λύσω τον κύβο του Rubick σε 5 λεπτά και μετά να κάνω spagato και να τραγουδήσω όπερα για να αποδείξω την καταλληλότητά μου ως μηχανικός).  Προσλαμβάνομαι στην αυστριακή εταιρεία και μετά απλά περίμενα να δω αν θα μου απαντούσε η κυράτσα ότι απορρίφτηκα θα της έδινα πολύ ωραία απάντηση . Αλλά δε μου έστειλε e-mail δυστυχώς

Πού θέλω να καταλήξω? Αυτοί που δείχνουν έλλειψη σεβασμού προς τον υποψήφιο θα πρέπει να γίνονται γνωστοί και μετά να τους κράζουμε ομαδικώς για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν (αν κάποιος το φτάσει στα κανάλια ή στις εφημερίδες ακόμα καλύτερα). Εκεί να δεις μετά πώς θα συμμαζευτεί ο κάθε "μάγκας" του HR . Για μένα έκανες εξαιρετικά πολλά μπράβο ειλικρινά εγώ ίσως δε θα είχα το θάρρος να τους πιέσω τόσο.

[Panos_]

Αυτό το δίλημμα sdim δεν προκύπτει με κανέναν τρόπο από τα παραπάνω γραφόμενα.
Δλδ ή θα επιστρέψουμε στο "ρουσφέτι" και την αναξιοκρατία ή θα πρέπει να ανεχόμαστε τα πάντα για να βρούμε εργασία?

Δεν υπάρχει μέθοδος πρόσληψης που να σέβεται την προσωπικότητα των υποψηφίων και να είναι αξιοκρατική? Φυσικά και υπάρχει...

Για να ανακεφαλαιώσουμε. Ο συνάδελφός μας "μοιράζεται" μαζί μας την εμπειρία του από τις διαδικασίες που υπεβλήθει ανταποκρινόμενος σε αγγελία της εταιρείας μινέρβα για μια θέση εργασίας. Στην πορεία διαπίστωσε ότι η διαδικασία ήταν επί της ουσίας απάτη και πως κάποιοι καραγκιόζηδες που έχουν αναλάβει το hr της εταιρείας, τους κορόιδευαν, διότι θέση δεν υπήρχε!!!
Οι συνάδελφοι δηλαδή, πέρασαν μία ψυχοφθόρα διαδικασία με τεστ δεξιοτήτων, ψυχομετρικά τεστ, παιχνίδια ρόλων κλπ χωρίς λόγο!!!! 

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: με ποιο δικαίωμα ο κάθε καραγκιοζάκος μπορεί να υποβάλλει συναδέλφους σε τέτοιου είδους καψόνια???
Ποια σοβαρή εταιρεία επιλέγει τέτοιες μεθόδους/διαδικάσίες, για ποιο λόγο και σε ποια ευνομούμενη πολιτεία???

Εμείς, συνάδελφοι ή συγγενικά/φιλικά μας πρόσωπα αν ήμασταν στη θέση τους τι θα κάναμε? Θα μας άρεσε?

[ikaros13]

Με μία διαφορά. Ότι η θέση της Μινέρβα καλύφθηκε από ότι είπανε στο συνάδελφο.....Τώρα πως καλύφθηκε και από ποιον? Δεν θα το μάθει κανείς. Ηταν κάποιος που ακολούθησε την ίδια διαδικασία-συνυποψήφιος? Ηταν από αλλού? Δεν ήταν κανείς, γιατί η θέση ήταν εικονική? Δεν το ξέρουμε....

Το ίδιο ισχύει και για άλλες εταιρείες, δεν ξέρεις ποιος σου "έφαγε" τη θέση και πως....(εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων). Από την άλλη τα HR δουλεύουν έτσι γιατί έχουν και την έγκριση της διοίκησης. Πολλές φορές εν λευκώ...

 

Όπως είπα και πριν ένα HR δεν ασχολείται μόνο με θέματα επιλογής προσωπικού...Πολλές φορές τις συνεντεύξεις(εκτός από υψηλές θέσεις) τις κάνουν υπάλληλοι του ανθρωπίνου δυναμικού (συνήθως νεότεροι γιατί θεωρείται αγγαρεία), που ναι, συμβαίνει να θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους ή να αποδείξουν ότι κάτι κάνουν..Κακώς, θέμα νοοτροπίας, αλλά συμβαίνει. Επίσης το HR έχει λόγο στην εκπαίδευση των υπαλλήλων της εταιρείας, μέσω αξιολογήσεων, οργάνωση σεμιναρίων μετεκπαίδευσης κτλ...Εχει λόγο στην κατανομή και οργάνωση, στελέχωση τμημάτων της εταιρείας, στη μισθολογική κατάταξη, εξεύρεση λύσεων σε πολλά θέματα που απασχολούν το προσωπικό της εταιρείας.

 

Στις μεγάλες πολυεθνικές το HR δεν είναι γλάστρα, είναι τα μάτια της εταιρείας, το δεξί χέρι αν θέλετε που η διοίκηση εμπιστεύεται τυφλά πριν την τελική απόφαση. Θέσεις σε τμήμα HR είναι από τις πιο βυσματούχες και τις πιο καλοπλρωμένες σε μία εταιρεία. Ασε που απολαμβάνουν τη λιγότερη ανασφάλεια... Αυτό το ξέρουν και πολλές φορές σηκώνουν τον αμανέ, έχουν ένα διαφορετικό τουπέ όσοι ξέρουν γιατί μιλάω...

 

Κάθε εταιρεία εφαρμόζει διαφορετική πολιτική. Άλλη έχει 2, άλλη 3, άλλη μία και έξω κύκλους συναντήσεων. Αλλοι εφαρμόζουν τεστ, αξιολόγησης, άλλοι κοιτάζουν πως κάθεσαι στην καρέκλα και αν τρως τα νύχια σου....Εξαρτάται την θέση και την εταιρεία. Αυτό ξέρουν αυτό κάνουν....Αγορά μεγάλη υπάρχει, θα στραβώσουν 10 θα πάνε άλλοι 100 στην επόμενη αγγελία.

 

Και εγώ για δουλειά ψάχνω σε εταιρεία γιατί το θεωρώ απείρως καλύτερο από το να κάνω τον ελεύθερο επαγγελματία (προσωπική άποψη) και ας με ξεζουμίζουν. Αυτό έχω μάθει από την σταδιοδρομία μου, από το περιβάλλον μου, αυτό μου αρέσει..τι να κάνουμε? Σφαλιάρες έχουμε φάει όλοι και ίσως ξαναφάμε... Θα βρεθεί και ο κατάλληλος δεν μπορεί.... Αν κάτι δεν μας αρέσει δεν το κάνουμε με το ζόρι, έχουμε το δικαίωμα επιλογής.

 

ΥΓ. Πάντως στην Μινέρβα δεν με βλέπω να στέλνω βιογραφικό...  

[karavlaxos]

Ενας καθηγητης ειχε πει μια φορα σε ένα μαθημα πως το HR κανει ότι κανει για τους παρακατω λογους (όταν δεν θελει να προσλαβει προσωπικο φυσικα):

1. Να δειχνει ότι δουλευει και δεν τα ξυνει

2. Να φοβηθουν οι εργαζόμενοι για τις θεσεις τους (ειτε γνωρίζοντας τη θεση που εχει προκυρηχθει, ειτε απλα διαρρέοντας ότι θα γινουν προσληψεις γενικα και αοριστα) και να δουλευουν περισσοτερο

3. Εχουν καποιο πρόβλημα σε καποιο τμημα, φωναζουν ατομα σε υποτιθέμενες συνεντεύξεις με και καλα υποτιθεμενα προβλήματα (τα οποια όμως είναι αληθινα), ώστε να αντλησουν ιδεες για την επιλυση τους

Με αυτά που εχω δει και ζησει, μαλλον δικιο ειχε.

[BAS]

Οπως έγραψα και πριν θεωρώ υπερβολική την αντίδραση του συναδέλφου , αφού αυτό , το χάσιμο χρόνου άνευ ουσίας , είναι κάτι που συμβαίνει μόνιμα στους ΕΕ . Από την άλλη κάθε αμερικανιά που έρχεται στην χώρα μας έχει την βλακεία του νεοφώτιστου και υπάρχουν υπερβολές από τους υπαλλήλους και υπερτιμήσεις της αξίας αυτών των πρακτικών . 

 

Φίλος που κατέχει εδώ και χρόνια , υψηλή διευθυντική θέση σε εταιρεία , τα τελευταία 5 χρόνια περνάει το λούκι των συνενώσεων και των αλλαγών διοικήσεων . Αφού άλλαξε παλιότερα διοίκηση , τώρα ξανάλλαξε και η νέα διοίκηση που έκανε μεγάλες συγχωνεύσεις προκειμένου να καταλήξει στην νέα ιεραρχία του ομίλου , τον έστειλε γιά πρώτη φορά στα 50 του να περάσει τέτοια τέστ , διαρκείας 7,5 ωρών .

 

Οταν τον ρώτησα πως αισθάνθηκε μου είπε ότι αρχικά είχε άγχος , αλλά μετά αισθάνθηκε καλά γιατί αισθάνθηκε ακμαίος και χρήσιμος .

Εγώ μπορεί και να είχα σκοτωθεί μαζί τους , αλλά δεν έχει σημασία .

 

Ω καιροί , ω ήθη

[Doomantia]

Φίλε BAS, ο φίλος σου αισθάνθηκε ακμαίος και χρήσιμος, επειδή υποβλήθηκε σε test 7,5 ωρών; Πριν δηλαδή από αυτά τα test αισθανόταν πεσμένος και άχρηστος; Και είναι 50 χρονών και μάλιστα σε διευθυντική θέση;

 

Υπάρχει ένα θέμα κακοπιστίας μετά από όλες αυτές τις διαδικασίες, το οποίο οι εταιρίες από μόνες τους έχουν δημιουργήσει. Οι μεγαλύτεροι από εμένα θα γνωρίζετε καλά τις εξαντλητικές εξετάσεις που έδιναν οι μηχανικοί για να πάρουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Εξαντλητικές μεν, ουσίας δε. Καμία σχέση με τις ανόητες εφευρέσεις του σύγχρονου HR. Το να συνοστίζομαι μαζί με δέκα ακόμα ταλαίπωρους, για να εξεταστώ από κάποιους ακόμα πιο ταλαίπωρους στο πως θα αντιδρούσα στην τάδε και τη δείνα κατάσταση είναι το λιγότερο αστείο. Το να μου παίρνουν συνέντευξη για θέση μηχανικού και να με ρωτάνε με έμφαση που θα ήθελα να βρίσκομαι σε δέκα χρόνια, ή ποια πιστεύω ότι είναι η μεγαλύτερή μου αδυναμία σαν εργαζόμενος είναι επίσης αστείο. Βεβαίως, αναγκαστικά υποβάλλομαι σε όλα αυτά τα πανηγύρια όπως τόσοι ακόμα υποψήφιοι. Εφόσον όμως συμμετέχω στην κωμωδία, ας κρατάει το HR τα προσχήματα κι ας δείχνει έναν ελάχιστο επαγγελματισμό.

 

Φυσικά, το θέμα είναι ότι υποψήφιοι υπάρχουν πολλοί και θέσεις λίγες. Όμως πιστεύω ότι το να συζητάμε αντίστοιχες περιπτώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε τέτοιο επίπεδο χωρίς λάσπη και στρεβλώσεις, ενδέχεται να υποψιάσει κάποιους και εύχομαι να ερεθίσει κάποιους ακόμα. Γράφτηκε λίγο πιο πάνω ότι οι εταιρίες επενδύουν πολύ στην εικόνα τους. Πράγματι, η ΜΙΝΕΡΒΑ ξοδεύτηκε πολύ για να μου χαρίσει έναν πολυτελή τόμο που μπορεί να τραβήξει το ενδιαφέρον κάθε επισκέπτη του σπιτιού μου. Όμως η εταιρία καταφέρνει να μπουρδουκλώνεται από μόνη της, δημιουργώντας φαύλες καταστάσεις που εγώ σπεύδω να σχολιάσω σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς κακία και απωθημένο που δεν πήρα τη θέση. Το κίνητρό μου είναι να ακολουθήσουν κι άλλο το παράδειγμά μου...

[BAS]

Οπως είδες εγώ δεν έχω σχέση με αυτά τα θέματα . Ο φίλος μου απλά αισθάνθηκε καλά που τα κατάφερε . Το έφερα σαν παράδειγμα γιά να δείξω την νοοτροπία που έχει κάποιος που είναι 25 χρόνια υπάλληλος σε ιδιωτική εταιρεία και προφανώς είναι ξένη γιά μένα που είμαι ΕΕ και επιχειρηματίας .

 

Τα ερωτήματα που του έβαλαν ήταν άσχετα με την δουλειά του , μάλιστα ένα μέρος αφορούσε ένα σενάριο που ήταν διευθύνων σύμβουλος σε άσχετη δραστηριότητα και έπρεπε να φύγει γιά 1 μήνα και οι ερωτήσεις ήταν τι οδηγίες θα έδινε στους κατώτερους γιά όλα τα θέματα που αφορούν την εταιρεία , από προσωπικό , πωλήσεις , υποχρεώσεις , διαπραγματεύσεις με τράπεζες , προμηθευτές και πελάτες και γενικά γιά όλα και μετά κάθησαν μαζί του και συζήτησαν τις αποφάσεις του .

 

Δεν ξέρω πόσο αναγκαία και κυρίως πόσο σοβαρά είναι αυτά , αλλά η ένστανση μου παραμένει στον χαμένο χρόνο που είπες ότι είχες .

 

Αυτό είναι συνηθισμένη πρακτική γιά εμάς τους ΕΕ και πολλές φορές μας τρώει και τα ΣΚ και μας κοστίζει και σε βενζίνες αν η δουλειά δεν είναι κοντά .

Να μην πω γιά τις πολεοδομίες που γιά να πάρω τα αντίγραφα γιά μιά τακτοποίηση πήγα 4 φορές . Αίτηση , έλεγχος αν υπάρχουν , στάση εργασίας που δεν ήξερα , παραλαβή  . Συνολικός χρόνος  4 ώρες επειδή είναι  κοντινή μου πολεοδομία και κόστος βενζίνης 24 χλμ . (4Χ6) .

[Doomantia]

Άρα λοιπόν το σκεπτικό είναι "επειδή οι ΕΕ και οι επιχειρηματίες μηχανικοί τρώμε πακέτο", φάτε κι εσείς οι υπάλληλοι;

 

Όταν προσπαθείς να χτυπήσεις ένα έργο και έρχεται σφήνα κάτω από εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες και το χτυπάει μια μεγάλη κατασκευαστική, το σκεπτικό είναι "άντε δεν πειράζει, φτου κι από την αρχή"; Αν αυτή είναι η ψυχολογία, επαναλαμβάνω ότι για όλους τους μικρομεσσαίους επαγγελματίες ΜΟΝΟ χειρότερο προβλέπεται το μέλλον.

 

Αντί λοιπόν να λέμε "έτσι είναι, σκάσε και κολύμπα", προτιμώ να λέω "κολύμπα, αλλά συζήτα ανοιχτά και το τι συμβαίνει γύρω σου". Το λέω χωρίς καμία διάθεση κριτικής και αντιλαμβάνομαι πολύ καλά την αγωνία ενός ελεύθερου επαγγελματία που ξεκινάει το μήνα με μηδέν σίγουρα έσοδα. Μην ξεχνάς όμως ότι στην επαγγελματική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί, ακόμα και ο υπάλληλος αορίστου χρόνου ενδέχεται να ξεκινάει το μήνα με μηδέν σίγουρα έσοδα.

[BAS]

Δεν είναι αυτό το σκεπτικό . Δεν τρώμε πακέτο , είναι απλά καθημερινή πρακτική . Και δεν έχεις καταλάβει ότι όταν ψάχνεις γιά δουλειά , είσαι και εσύ ΕΕ .

Εκείνη την στιγμή πλασσάρεις τον εαυτό σου , όπως και οι υπόλοιποι , οπότε είναι λογικό να έχεις αποτυχίες που κοστίζουν σε χρόνο και χρήμα .

 

Και εντάξει να χάνεις δουλειές από την μεγάλη κατασκευαστική που συνήθως δεν συναντιώμαστε στο επίπεδο που δουλεύουμε οι ΕΕ . Το σύνηθες είναι ότι χάνεις δουλειές από αεριτζήδες που μετά την δουλειά δεν θα τους βρίσκει κανείς , οπότε δίνουν χαμηλές τιμές παίρνουν την δουλειά και μετά είτε την ανεβάζουν με διάφορους τρόπους , είτε την παρατάνε .

[Bakaliaros]

Τα HR τμήματα από τη δικιά μου εμπειρία ξύνονται ανελέητα και παίρνουν παχυλούς μισθούς πολύ ανώτερους των μηχανικών στην ίδια εταιρεία. Αυτοί οι παχυλοί μισθοί κάπως πρέπει να δικαιολογηθούν οπότε ανάλογα με το μέγεθος και το όνομα της κάθε εταιρείας το HR καταφεύγει σε όλο και πιο εφευρετικούς τρόπους αξιολόγησης υποψηφίων. Μια μικρή εταιρεία που δεν έχει καθόλου HR θα κάνει μια συνέντευξη και τέλος. Μια εταιρεία σχετικά μεγάλη που έχει HR μπορεί να κανονίσει 2-3 συνεντεύξεις με κανένα test. Μια διεθνής πολυεθνική, για να δείξει ότι δεν είναι σαν το σωρό κι ότι αν δουλεύεις εκεί όντως είσαι ξεχωριστός, βάζει συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων, ψυχομετρικά tests , προσομοίωση καταστάσεων και ό,τι καραγκιοζιλίκια μπορεί να φανταστεί κάποιος.

Το να κάνει κάποιος μια αίτηση για μια θέση εργασίας και να φάει άκυρο είναι μες στο πρόγραμμα. Αυτό που δεν είναι μες στο πρόγραμμα είναι το να σε αναγκάζουν να χάνεις το χρόνο σου για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, να φθείρεσαι ψυχικά από το άγχος των απανωτών συνεντεύξεων και tests , να σε προσβάλουν και στο τέλος να σου λένε ότι όλο αυτό έγινε για μια θέση η οποία ακυρώθηκε. Εκεί τον πλακώνεις στο ξύλο τον HR manager ή δεν τον πλακώνεις?

Θέλουν κράξιμο τέτοιες πρακτικές εταιρειών και όσο πιο πολύ τους κράζουμε τόσο καλύτερα.