ΣΑΕΠ και σπουδές σε ΤΕΙ

[bob mastoras]

Μια σύντομη περιγραφή ενός προβλήματος.

Πριν την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ είχε αρχίσει μία σύμπραξη ΤΕΙ και πανεπιστημίων του εξωτερικού και συγκεκριμένα του Ηνωμένου Βασιλείου όπου απενεμήθη σε όσους αποφοίτησαν ο τίτλος M.Sc. Ένα παράδειγμα είναι το πανεπιστημίο Brunel που συνέπραξε με το ΤΕΙ Αθηνών. Οι σπουδές αυτές έλαβαν χώρα στην Ελλάδα με πλήρη ακαδημαϊκή ευθύνη των βρετανικών πανεπιστημίων, τα οποία διέθεσαν  το διδακτικό προσωπικό που ανέλαβε την αυτοδύναμη διδασκαλία. Η διδασκαλία έγινε στα campus των ΤΕΙ και με παροχή εκ μέρους των ΤΕΙ προσωπικού για την διενέργεια των εργαστηριακών ασκήσεων.  Ο τίτλος απονεμήθηκε από το βρετανικό πανεπιστήμιο. Το ελληνικό κράτος δεν είχε πλαίσιο αναγνώρισης των τίτλων αυτών. Να θυμίσω ότι εκείνη την εποχή τα ΤΕΙ δεν εδικαιούντο να κάνουν -ή να συμπράξουν σε- μεταπτυχιακά. Απέμεναν (στην Ελλάδα) τα πανεπιστήμια. Στα πανεπιστήμια δε οι μηχανικοί απόφοιτοι των ΤΕΙ δεν ήταν (είμαι ευγενικός εδώ) ιδιαίτερα ευπρόσδεκτοι.

Το 2004 με ΦΕΚ (ΤΒ 738/18-5-2004) οι τίτλοι σπουδών των συμπράξεων αυτών αναγνωρίστηκαν. Στο ΦΕΚ όμως δεν υπάρχει πρόβλεψη για αναδρομική ισχύ. Δηλαδή ενώ το πρόγραμμα και οι συνθήκες σπουδών ταυτίζονται και η συμφωνία σύμπραξης απλά συνεχίζεται, μετά το 2004 οι παλιοί απόφοιτοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον τίτλο σπουδών τους.

Οι απόφοιτοι αυτοί προέρχονται κυρίως από τον χώρο των ΤΕΙ (σαν βασικές σπουδές) . Η εκτίμηση μου είναι ότι ο αριθμός τους ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες. Προφανώς εμποδίζονται στην ακαδημαϊκή και επαγγελματική εξέλιξη και αναγνώριση τους. Αλλά και τα ΤΕΙ σαν ιδρύματα μένουν έκθετα. Ενώ υποσχέθηκαν αναγνωρισμένες σπουδές με τυχοδιωκτικό τρόπο παρέσυραν νέους αποφοίτους σε μία αδιέξοδη πορεία. Αυτό αφορά μερικές εκατοντάδες μηχανικούς ΤΕ παραπάνω που θα διεκδικούσαν σήμερα κατάταξη στο 7^ο επίπεδο προσόντων.

Υπεύθυνο για την αναγνώριση είναι κατ΄ αρχάς  το ΔΟΑΤΑΠ. Η αναγνώριση αυτή είναι ακαδημαϊκή και αν έχει ευμενείς επαγγελματικές επιπτώσεις αυτές είναι ευπρόσδεκτες. Το ΔΟΑΤΑΠ είναι απορριπτικό αφού δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για την αναγνώριση.  Ο δρόμος για δικαστική αμφισβήτηση της απόρριψης δείχνει άγονος.

Το Υπουργείο Παιδείας έχει ένα όργανο το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων (ΣΑΕΠ) υπεύθυνο για την επαγγελματική διάσταση των αναγνωρίσεων. Με το «πολυνομοσχέδιο» ν. 4093/2012 εντάχθηκε στο ΠΔ 38/2010 η δυνατότητα «Αναγνώρισης Επαγγελματικής Ισοδυναμίας Τίτλων Τυπικής Ανώτατης Εκπαίδευσης»

Το ΣΑΕΠ όμως και αυτό με την σειρά του αρνείται να ισοτιμήσει επαγγελματικά τους τίτλους με τον εαυτό τους. Επικαλείται δε ότι οι σπουδές έγιναν με σύμπραξη και όχι βάση σύμβασης δικαιόχρησης ή πιστοποίησης.

Τι να πει κανείς; Αν δηλαδή οι σπουδές είχαν γίνει σε κολλέγιο θα γινόταν η επαγγελματική ισοτιμήση. Στο ΤΕΙ όχι! Το υπουργείο χάριν παιδιάς δεν αναγνωρίζει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που επιβλέπει αλλά αναγνωρίζει μόνο εμπορικές επιχειρήσεις!

Άλλο επιχείρημα του ΣΑΕΠ: «Αν είχε εκδοθεί ΦΕΚ έγκρισης θα αναγνωρίζαμε». Μα τότε δεν θα χρειαζόταν να απευθυνθείς στο ΣΑΕΠ.  Θα πήγαινες στο ΔΟΑΤΑΠ και θα έπαιρνες πληρέστερη αναγνώριση. Το ΦΕΚ αφορά ακαδημαϊκή και όχι επαγγελματική αναγνώριση.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο νόμος (ΠΔ 38/2010) δεν αναφέρει πουθενά ως προϋπόθεση ότι πρέπει να υπάρχει σύμβασης δικαιόχρησης ή πιστοποίησης. Αυτά αναφέρονται μόνο σε νόμο που καθορίζει τα των κολλεγίων. Τι είναι δηλαδή ένα κολλέγιο (πρέπει να έχει σύμβαση δικαιόχρησης ή πιστοποίησης).

Κατά την γνώμη μου αγγίζει τα όρια του σκανδάλου να γίνεται τέτοια διάκριση υπέρ των κολλεγίων.

Και ενώ υπάρχουν μία σειρά από βουλευτές που έχουν καταθέσει επερωτήσεις με θέμα το ΣΑΕΠ από ΝΔ (Μιχελάκης) ΔΗΜΑΡ (Ρεπούση) ΣΥΡΙΖΑ (Κουράκης) κανείς δεν έχει θίξει αυτήν την αδικία σε βάρος δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.  Η μάλλον ανθρώπων που τα εμπιστευτήκαν.