Αφήστε ήσυχο το δημόσιο Πανεπιστήμιο - Θ. Τάσιος

[Ροδοπουλος]

Θεωρώ οτι μιά απ' τις φιλολαϊκότερες φωνές που ακούσθηκαν τελευταία είναι η φωνή απελπισίας του πρύτανη Φορτσάκη «αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους!». Τριανταπέντε χρόνια τώρα, τα Κόμματα σφετερίσθηκαν τα ελληνικά πανεπιστήμια, χρησιμοποιώντας-τα ως χώρους κομματικών ασκήσεων, εις βάρος των συμφερόντων του Λαού.

 

Επιτρέψτε-μου λοιπόν να θυμίσω (με λόγου γνώση, νομίζω) «τί είναι το Πανεπιστήμιο», για να αντιληφθείτε πόσο αντιλαϊκός είναι ο τσαμπουκάς του χθεσινού λυκειόπαιδος που μας ανάγγειλε απ' την τηλεόραση οτι πρέπει να μπαινοβγαίνει στην Πρυτανεία όποιος γουστάρει «για να στηρίξει τα δίκαια των φοιτητών και του Λαού» - τί σύγχυση (που την κατάπιναν οι Συμπολίτες-μας τριάντα χρόνια τώρα...).

 

Αλλ' άς αρχίσω καλύτερα με το τί ΔΕΝ είναι τα Πανεπιστήμια:

 

- Δέν είναι «Διάπλασις των Παίδων» για να νουθετήσομε τα παιδάκια - αυτός ο υψηλός σκοπός έχει ανατεθεί στη Γενική Παιδεία (και δέν τα πήγε πάντοτε πολύ καλά).

 

- Δέν είναι φροντιστήρια κομματικής πολιτικής - αυτά άς τα φιάξουν στις δικές-τους αυλές τα κόμματα κι όχι στο Παρασκευαστήριο της Καινοτομίας για τον Ελληνικό Λαό που περιμένει.

 

- Δέν είναι υποκατάστατο της Λαϊκής Θέλησης: Τα περι «μπροστάρισσας φωτεινής μειοψηφίας» φληναφήματα ξινίσανε στις προθήκες της Ιστορίας της χιτλερικής και της σταλινικής νεολαίας. Η Δημοκρατία δέν αναγνωρίζει πολίτες «πρώτης κατηγορίας» με κριτήριο την ηλικία: Όταν η «επανάσταση» γίνεται τρείς φορές το μήνα επι τριάντα χρόνια, κάποιο απολιτικό σύνδρομο μυρίζει. Μια άγνοια δηλαδή της απέραντης περιπλοκής των πολιτικών πραγμάτων και των συμφερόντων του... «υπόλοιπου» λαού. Ο οποίος έχει εξουσιοδοτήσει τις δικές-του Συντεχνίες, τα δικά-του Κόμματα, τους δικούς-του Αντιπροσώπους - κι όχι αυτόκλητους προστάτες.

 

Ας θυμηθούμε τώρα τις στοιχειώδεις (και παγκοσμίως γνωστές) δράσεις των Πανεπιστημίων. Τί θέλομε να πετύχομε διδάσκοντας μέσα στα Πανεπιστήμια;

 

α) Αυτοσυνειδητοποίηση, ενσχέσει προς τον φυσικό και τον κοινωνικό περίγυρο (υποστασιακή ανάγκη συσχετισμού), σπουδάζοντας την προγενέστερη πείρα της Ανθρωπότητας μέσω ενος corpus βασικής Επιστήμης και Φιλοσοφίας. Διδασκαλία, δηλαδή, θεμελιωδών Επιστημών (μύηση στον ορθό λόγο και μείωση της ταχύτητας παλαίωσης των γνώσεων).

 

β) Επιβίωση, αναπτύσσοντας την επιστημονική ικανότητα:

- να αμύνομαι κατά των φυσικών κινδύνων και

- να παράγω ποικίλα αγαθά (υλικά και υπηρεσίες).

- Διδασκαλία, δηλαδή, εξειδικευμένων Κλάδων για την εξυπηρέτηση καίριων κοινωνικών αναγκών.

 

γ) Αναπαραγωγή γνώσης, χάρις στην ανάπτυξη κριτικού πνεύματος και ερευνητικών δεξιοτήτων - τεράστιο δυναμικό για το μέλλον του Λαού.

 

Ετσι, το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι Δημόσιο στην εξυπηρέτηση ενος πολύ συγκεκριμένου σκοπού δημοσίου συμφέροντος - κι όχι όποιου σκοπού γουστάρει ο καθένας. Κι όλος ετούτος ο φιλόδοξος σκοπός - που στηρίζει την ολβιότητα των Ατόμων υπηρετεί τις πρακτικές ανάγκες των Κοινωνιών και εμπνέει την Καινοτομία ως δύναμη θεωρητική και εξόχως παραγωγική - δέν επιζητείται και δέν καλλιεργείται παρα μόνον μέσα στο Πανεπιστήμιο. Και επιτυγχάνεται με εναν δυσχερέστατον (και λεπτοφυή, θα τον έλεγα) συνδυασμό μέσων: Προφορική διδασκαλία, μαθητεία στο Εργαστήριο και στο Σπουδαστήριο, εργασίες κατ' οίκον, αναζήτηση και μελέτη βιβλιογραφίας, Σεμινάρια, κ.λπ. - αλλα κυρίως με αφιέρωση και εμμονή όλων των μελών της πανεπιστημιακής Κοινότητας μέσα σ' ενα περιβάλλον εμπνευστικό της Παιδείας, της Μαθητείας και της Συνεργασίας.

 

2. Μέσα σε όλα τούτα, Κυρίες και Κύριοι, πού στο καλό βλέπουμε περιθώριο για τα ακόλουθα (αποκλειστικώς νεοελληνικά πλέον) άθλια φαινόμενα:

 

Καθολικό βρώμισμα του συνόλου οπτικού πεδίου με γραψίματα νηπιακής ασχετοσύνης. Τί ατμόσφαιρα Παιδείας μου λέτε σείς...

Θεατριλίκια καταλήψεων των θερινών ανακτόρων του τσάρου - με του ψύλλου πήδημα, κι απο ολιγάριθμα παιδιά - κι αυτό βαφτίζεται «διακίνηση ιδεών» (ποίων.

 

Κουρδισμένη αντίδραση σε θέματα καίριας εκπαιδευτικής και λαϊκής σημασίας όπως «όχι στην εντατικοποίηση» (στοιχειώδης σύγκριση με το τί γίνεται στα πανεπιστήμια των κουτόφραγκων θα αποδείκνυε την υποδηλούμενη προτίμηση στην τεχνολογική-μας εξάρτηση απ' τους ξένους, «κάτω οι μεταπτυχιακές σπουδές γιατι... υποβιβάζουν τα πτυχία-μας» (χρόνια πολεμήσαμε τα κομματόπαιδα για να πετύχομε τούτην τη σπουδαία άνοδο του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου), «κάτω η βιομηχανική έρευνα» (γιατί θα βγάλει το σατανικό κέρδος η ελληνική βιομηχανία - και θα εξαρτώμαστε λιγότερο απ' τις εισαγωγές), και άλλα φληναφήματα - που έχουν ξεχασθεί αιδημόνως σήμερα.

 

Μπουκαρίσματα γνωστών και αγνώστων αγριανθρώπων στις συνεδριάσεις των ψηφισμένων πανεπιστημιακών Οργάνων - για να επιβάλουν τη «θέλησή» τους (έλεος - σε ποιούς άλλους δημόσιους φορείς συμβαίνουν τέτοια χνέρια).

 

Οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια (διδάσκοντες, διοικητικοί, τεχνίτες) πετάγονται κατα διαστήματα όξω («καταλήψεις», σου λέει) - έγκλημα πρωτοφανές και μοναδικό, κατά του κοινού συμφέροντος.

 

Τριάντα χρόνια τώρα φωνάζουμε: Ολα τούτα είναι παντελώς άσχετα με τον τεράστιας λαϊκής σημασίας σκοπό των Πανεπιστημίων! Και πάντως καταστρεπτικά για τον σκοπό αυτόν. «Ξύπνα Λαέ», έγραφα εμμόνως.

 

Και αιωρείται τριάντα χρόνια το ερώτημα: Απο πού κι ως πού μια μειονότητα νεαρών Συμπολιτών-μας νομίζει οτι «εξουσιοδοτείται» (i) να παρανομεί ασύστολα, (ii) να γίνεται κήνσωρ της πολιτικής αρετής, απρόσκλητος και αναρμόδιος, και (iii) να σφετερίζεται τον μόνο ανοχύρωτο χώρο τον οποίον δέν μπορεί να ελέγξει η ελληνική Κοινωνία!

 

Και δέν μίλησα καθόλου για την καταπάτηση του ασύλου των ιδεών των διδασκόντων - ούτε για τις κατα διαστήματα καταστροφές της περιουσίας του Λαού, ούτε για την αθλιότητα να οργανώνονται συζητήσεις με δολοφόνους (νηπιακών αντιδημοκρατικών πολιτικών αντιλήψεων).

 

Είμαι 100% βέβαιος οτι κανένα ελληνικό Κόμμα δέν συμφωνεί μ' αυτήν την εθνική αυτοκτονία - που δέν συμβαίνει πλέον σε καμιά Χώρα του Κόσμου (και διερωτώμαι γιατί άραγε ετούτη η διαφορά δέν έχει απασχολήσει τους καλούς πολιτικούς Αναλυτές μας...).

 

Αρα, έχω τη βεβαιότητα οτι η φωνή Φορτσάκη «κόμματα, αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους» θα βρεί σύντομα ευρύτατη πολιτική αποδοχή απ' όλα τα Κόμματα της Βουλής των Ελλήνων - παρά το γεγονός οτι άρχισαν να δημοσιεύονται πλήθος βαθυστόχαστων αναλύσεων απο Συναδέλφους μου, οι οποίες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Οι μέν μας ειδοποιούν οτι θα υποστούμε αντίποινα καταλήψεων, φωνασκιών κ.λπ. - και πρέπει να σκιαχτούμε; [Σάμπως κάνομε τίποτ' άλλο 30 χρόνια τώρα;] Κι οι δέ, οτι στο Πανεπιστήμιο «η επιστημονική έρευνα και η διδασκαλία αποσκοπούν [...] στη δημοκρατία» (sic) κι οτι ο Πρύτανης που «ανήκει» (sic) και στους φοιτητές του τώρα με τον έλεγχο εισερχομένων στην Πρυτανεία «αφήνει απροστάτευτη την ακαδημαϊκή ελευθερία»!

 

Τα Κόμματα όμως δέν περιμένουν αυτές τις αναλύσεις για να πάρουν τις γενναίες αποφάσεις που έχει επείγουσα ανάγκη η Χώρα.

 

Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 02/11/2014

 

Download attachment: Tassios_on_Public_Universities.pdf.pdf

 

Click here to view the είδηση

[gagbill20]

Ενος κακου, μυρια επονται.

 

Ενος καλου..;

 

Η κινηση, ή μαλλον η αμετακινητη σταση του κ. Φορτσακη, βρισκει τη θερμη συμπαρασταση της κοινης γνωμης σε ενα πολυ ευρυ πλαισιο, περα απο κομματικες ή ιδεολογικες παρωπιδες.

 

Τα Πανεπιστημιακα Ιδρυματα οφειλουν να λειτουργουν ανεμποδιστα απο εξωτερικους, μη θεσμικους παραγοντες.

 

Η επιχειρηματολογια του κ. Τασιου ειναι πολυ στιβαρη κι ευχομαι να συρει μαζι του το συνολο των πανεπιστημιακων αλλα και των ΜΜΕ που "χαιδευουν" εξισου τους μικρους "αγωνιστες" του κυλικειου.

 

Ισως αν καθαρισει το Πανεπιστημιο απο τους "εξω", παρει σειρα να καθαρισει κι απο τους "μεσα" που το λυμαινονται το ιδιο υπουλα και νομιμοφανως...

[nikolaosbesios]

Μην ξεχνάμε πως το κύρος οποιασδήποτε θέσης (Πρύτανης) είναι ανάλογο του ατόμου που την κατέχει (Φορτσάκης). Απλά λοιπόν δεν δέχομαι ως σημαντική την θέση κομματόσκυλων όπως ο Φορτσάκης που ευνοήθηκε τα μάλα από την Ν.Δ., έστω και εάν μιλάει ως πρύτανης.

 

[nik]

Εγώ ποτέ μου δεν κατάλαβα, παρόλο που πήγαινα σε συνελεύσεις χωρίς να ανήκω κάπου απλά σαν παρατηρητής, ποιο είναι το νόημα αυτού του περίφημου φοιτητικού κινήματος. Γιατί όλα τα κομματικά στο πανεπιστήμιο, στο όνομα αυτού γίνεται.

 

Όταν έλεγες π.χ. να φύγουν οι παρατάξεις από την είσοδο του πανεπιστημίου, σου λέγανε...."Το Φοιτητικό Κίνημα και οι αγώνες του δεν πρέπει να πειράζονται ! 

 

Και είναι όλοι στο κόλπο...ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΚΝΕ κ.τ.λ. Κανείς δεν θέλει να φύγουν τα κόμματα από τις σχολές. ΚΑΝΕΙΣ ! Δήθεν στο όνομα του κινήματος, ότι φυλάνε την δημοκρατία και καλά και τα δικαιώματα του λαού... Φυσικά τις πιο πολλές φορές ότι τους λένε οι από πάνω κάνουν. 

[JEK]

Δεν νομίζω ότι η συμπαράταξη του Τάσιου με τον Φορτσάκη συμβάλλει θετικά στην υπόθεση της διαφύλαξης του Δημόσιου Πανεπιστημίου.

Το κείμενό του περιέχει αρκετή εμπάθεια και υπεροψία, ίδιον του χαρακτήρα του για όσους τον γνώρισαν από κοντά. 

[Konstantinos IB]

Τον κο Φορτσάκη και τον κο Τάσιο δεν τους γνωρίζω προσωπικά. Οι απόψεις του όμως είναι απολύτως λογικές. (+1) στον προφέσορα που παραθέτει το άρθρο και στο nik. 

[pantsel]

εκτος θεματος εντελως!η δημοσια παιδεια κατερρευσε.τι ψαχνει πλεον να βρει ο καθηγητης?τελος η ηθικη.μονο ιδιωτικη παιδεια πλεον και μονο για λιγους

[ssouanis]

 

Το κείμενό του περιέχει αρκετή εμπάθεια και υπεροψία, ίδιον του χαρακτήρα του για όσους τον γνώρισαν από κοντά. 

Κάπου τον Δεκέμβριο του 2001.

Σχετικά νέος στο ΕΜΠ (μεταπτυχιακός φοιτητής)

ανεβαίνω στην Πολυτεχνειούπολη.

Πάω να μπω από την είσοδο που είναι χαμηλά (από τη μεριά Ζωγράφου) απέναντι από το Α.Τ..

Ένα μικρό πορτάκι που χωράει έναν άνθρωπο.

Εγώ μπαίνω, ο κος Τάσσιος βγαίνει.

Σταματάει, κάνει ένα βήμα πίσω και μου λέει "περάστε".

Λέω δεν είναι δυνατόν να περάσω πρώτα εγώ.

"Δεν πειράζει, περάστε".

 

Ίδια εποχή, χτυπάει το σταθερό μου τηλέφωνο ένα απόγευμα καθημερινής.

Σηκώνω, μου λέει είμαι ο Τάσσιος.

"Επειδή τις προηγούμενες 4 φορές μου είχατε στείλει την εργασίας σας στο mail μου, και σήμερα δεν την βρήκα, μήπως υπάρχει κάποιο πρόβλημα είτε με το δικό μου mail είτε με το δικό σας;"

Πράγματι εγώ την είχα στείλει και για κάποιο λόγο δεν έφτασε ποτέ.

Μπήκε στην διαδικασία, να αναζητήσει μέσω γραμματείας το τηλέφωνο μου επειδή του φάνηκε περίεργο που δεν του είχα στείλει μία εβδομαδιαία εργασία.

όχι κάποιου φοιτητή "δικού του", αλλά κάποιου από τους χιλιάδες που έχει διδάξει...

Εμένα λοιπόν δε μου έχει δώσει το στίγμα του υπερόπτη...

 

Για το θέμα τώρα, συμφωνώ με την γενική αρχή:

έξω τα κομματόσκυλα από το Πανεπιστήμιο.

Είναι <<1% των φοιτητών και το μόνο που κάνουν είναι κακό για τους άλλους και καλό για τον εαυτό τους.

Έτσι απλά. Τα κοπρόσκυλα αυτά είναι τα πρώτα που βιάζουν το άσυλο που και καλά υπερσπίζονται...

[pantsel]

ενας κουκος δε φερνει την ανοιξη πλεον.ο τασσιος εμεινε μονος του.

αυτο πρεπει να μας ανησυχει.

[BAS]

Οσοι έχουμε κάποια ηλικία θα θυμόμαστε τα κομματόσκυλα των παρατάξεων , τον φοιτητικό τους βίο , τις σχέσεις τους με τους καθηγητές , αλλά και την επαγγελματική πορεία αρκετών από αυτούς , είτε ήταν στην κεντρική πολιτική σκηνή , είτε είχαν τα οφέλη τους όντας τυπικά εκτός της πολιτικής .

 

Ο κομματισμός στα πανεπιστήμια είναι ο ίδιος κομματισμός που διαχέεται στο κράτος και στην κοινωνία , μέσα από τον δημόσιο , αλλά και τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα .

 

Αρα δεν μπορεί να αλλάξει , όσο δεν αλλάζει η κομματική αντίληψη περί κράτους .

 

Το μόνο που αλλάζει σιγά σιγά , είναι ίσως το μπάχαλο των αει γιατί λίγο το ν+2 , λίγο ότι δεν έχουν λεφτά και πρέπει να τα ψάξουν αλλού , όπου τα ψάχνουν οι αντίστοιχοι του εξωτερικού , βλέπω να διαμορφώνεται μία νέα κατάσταση .