Μέθοδος αποτίμησης (κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ) με χρήση τοπικών δεικτών πλαστιμότητας m

[nik]

 

• Αν "βαριέσαι" να υπολογίζεις, διάλεξε ένα q από τον Π4.4, υπό την προϋπόθεση του ικανοτικού των υποστυλωμάτων. Δηλαδή, να μην κινδυνεύει από μαλακό όροφο.
• Αν δεν υπάρχει ικανοτικός, θα πρέπει να πάρεις μικρότερο q. Πόσο μικρότερο; Μέχρι την μονάδα.
• Κάνε την ανάλυση του φορέα για το q που διάλεξες.

περ. α) q=πιν 4,4 δηλ>1

έλεγχος ικανοντικά και διάτμηση με ικανοτικά μεγέθη

Αν βγαίνει είσαι οκ

 

περ. β) q=1 έλεγχος χωρίς ικανοτικό υπ/των και διάτμηση χωρίς ικανοτικά μεγέθη

Αν βγαίνει είσαι οκ

 

 

 

Τελικά για καθολικό q εκεί καταλήγουμε ? Δηλαδή αν πάρουμε q>1 θέλει και ικανοτικό έλεγχο τέμνουσας σε δοκούς και υποστυλώματα ? Αν είναι έτσι να το βράσω το  q....αλλά θα μου πεις δεν μπορείς να τα έχεις και όλα ?

 

Με λίγα λόγια για τα ελληνικά προγράμματα όταν στον ΚΑΝΕΠΕ κάνουμε αποτίμηση με q από πίνακα 4.4. > 1 ή έστω 1.5 θα βάζουμε και Κατηγορία Μέσης Πλαστιμότητας στον ΕΚ8 και όχι Χαμηλής ? 

[AlexisPap]

Δες το παράρτημα 9Α του ΚΑΝΕΠΕ, και συγκεκριμένα την §2:

 

2) Στάθμη επιτελεστικότητας Β ή Γ ( «Σημαντικές βλάβες» ή «Οιονεί κατάρρευση»), οιονεί-ελαστική ανάλυση, χρήση q
(ενιαίου/καθολικού δείκτη συμπεριφοράς), § 9.3.3
 

α) Δράσεις
α.1) Ψαθυρά στοιχεία : Με ικανοτικόν σχεδιασμόν, βλέπε τα περί m, πλην απλουστεύσεων ή εξαιρέσεων ΕΚ 8-1.
α.2) Οιονεί-πλάστιμα στοιχεία : Με γSd κατά την § 4.5.1, βεβαίως χωρίς ικανοτικόν σχεδιασμόν.
 

β) Αντιστάσεις, με αντιπροσωπευτικές τιμές και συντελεστές γm (Κεφ. 4), σε όρους δυνάμεων. Γενικώς, με γRd ≈1.

 

 

Όσο για την κατηγορία πλαστημότητας, άποψή μου είναι ότι πρέπει να επιλέγεται αυτή που αντιστοιχεί στις κατασκευαστικές λεπτομέρειες του υφισταμένου:

 

Λείοι χάλυβες - ελλιπείς αγκυρώσεις,  αραιοί συνδετήρες, υπερόπλιση, ισχνοί ελάχιστοι οπλισμοί -> ΚΠΧ

 

Αλλά, αν είναι φτιαγμένο βάσει ΕΑΚ/ΕΚΩΣ, και έχουν εφαρμοστεί οι κανονιστικές επιταγές -> ΚΠΥ

Edited Μάρτιος 19 , 2016 by AlexisPap

[nik]

Το θέμα είναι ότι το πρόγραμμα που χρησιμοποιώ έχει δύο επιλογές. Ή βάζεις ΚΜΠ και κάνει ικανοτικούς ελέγχους ή βάζεις ΚΧΠ και δεν κάνει ικανοτικούς ελέγχους.

 

Στον έλεγχο υπάρχοντος εξάλου όλη η διαφορά εκεί, αν θα κάνεις ικανοτικό ή όχι.

 

Το κεφάλαιο 9 το έχω διαβάσει και έχω δει το παράρτημα μου αναφέρεις που κάνει σύνοψη των μεθόδων. Όμως αν δεις στο 9.3.3. λέει :

 

 

β) Για ψαθυρούς τρόπους αστοχίας και συµπεριφοράς:

- Sd: εντατικό µέγεθος που προκύπτει µε βάση τις αρχές του ικανοτικού σχεδιασµού και την ισορροπία του στοιχείου, κατά την § 9.3.2(β).

 

Αν οι εφαρµοσθέντες Κανονισµοί µελέτης και κατασκευής είναι πριν το 1995, για να ισχύουν οι τιµές του δείκτη συµπεριφοράς q΄ που ορίζονται στον Πίνακα Σ 4.4, οι διατοµές των άκρων των υποστυλωµάτων που συντρέχουν σ' έναν κόµβο θα πρέπει να πληρούν την συνθήκη αποφυγής σχηµατισµού πλαστικών αρθρώσεων στα υποστυλώµατα: ∑MRc≥1,3∑MRb

 

Ψαθυρός τρόπος αστοχίας...περιγράφεται στο 7.1.2.6. όπου υπολογίζεται οι δείκτες πλαστιμότητας μδ,μθ....Αυτό όμως σε παλιό κτίριο πως θα το κάνεις για κάθς διατομή ? Και γενικά για να μην το κουράζουμε σε παλιό κτίριο, προ 95 η συμπεριφορά θα είναι ψαθηρή κατά 99%. Άρα....κάνουμε ικανοτικό τουλάχιστον υποστυλωμάτων ? 

[AlexisPap]

Το θέμα του ικανοτικού είναι μπερδεμένο, και ο ΚΑΝΕΠΕ δεν βοηθάει...

 

Κατά την γνώμη μου, για μικρές τιμές του q (ας πούμε, q

• ο ικανοτικός δοκών σε τέμνουσα δεν έχει νόημα, ιδίως αν λάβει κανείς τις πολύ δυσμενείς διατάξεις του ΕΝ1992 για την Vrd1.
• οι ικανοτικές ροπές των υποστυλωμάτων μπορούν να αγνοηθούν αν υπάρχει επαρκής πλαστημότητα των ελλειμματικών υποστυλωμάτων, και εφόσον υπάρχουν τοιχώματα που αποτρέπουν (επαρκής αντοχή) τον μηχανισμό ορόφου.
• η ικανοτική τέμνουσα των υπστυλωμάτων δεν έχει νόημα για τυπικά υποστυλώματα προ του ~1985 (St I, χαμηλό ποσοστό οπλισμού, "ανύπαρκτοι" συνδετήρες). Αν ένα τέτοιο υποστύλωμα μπορεί να κάνει πλαστικές αρθρώσεις σε κεφαλή/πόδα, αποκλείεται να αστοχήσει σε τέμνουσα.

Αλλά αυτά δεν βρίσκονται στο γράμμα του ΚΑΝΕΠΕ. Προκύπτουν βέβαια από την κοινή λογική, αλλά πρέπει να εξετάσει κανείς πολύ προσεκτικά αν ισχύουν στην εκάστοτε υπό εξέταση περίπτωση.

 

Σε πιο πρακτικό επίπεδο:

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση σε κτήριο προ του 1995 να εφαρμόσεις ΚΑΝΕΠΕ και να μην βγαίνει ανεπαρκές το 90% των υποστυλωμάτων. Ό,τι και να κάνεις, ακόμη κι αν αγνοήσεις τελείως τον ικανοτικό. Δεν οπλίστηκαν για να αντέχουν την (σημερινή) σεισμική ροπή σχεδιασμού.

 

Ως προς το τι επιλογές αποδέχεται το πρόγραμμα σχετικά με τις ΚΠΧ και ΚΠΜ, εφόσον η μόνη διαφορά είναι ο ικανοτικός, θα έλεγα να τρέξεις με ΚΠΜ, δηλώνοντας ως δευτερεύοντα όσα στοιχεία κρίνεις σκόπιμο...

[nik]

Δεν συμφωνώ ότι δεν βγαίνει ένα κτίριο προ 95. Αν λάβεις επιτελεστικότητα Γ2 τότε έχεις 60% της σεισμικής επιτάχυνσης δηλαδή 0,10g και q=3.22.

 

Αυτό που τα χαλάει όλα είναι ο ικανοτικός έλεγχος ο οποίος απαιτεί φοβερούς συνδετήρες τόσο στα υποστυλώματα όσο και στις δοκούς.

[AlexisPap]

Τα χαλάει πρώτα απ' όλα ο ΕΚ-8, ο οποίος μηδενίζει την διατμητική αντοχή του σκυροδέματος για σεισμική δράση. Την στιγμή που, ακόμη και σήμερα, με ΕΑΚ § ΕΚΩΣ παίρνουμε για σεισμό V_Rd1/3.

 

Έχω μόνο μία περίπτωση παλιάς οικοδομής (1982) που να βγάζει επάρκεια για στάθμη Β1, κι αυτή με τα χίλια ζόρια (δευτερεύοντα στοιχεία, ανακατανομές ροπών κλπ)... Είχε φουλ τοιχεία και ήταν ισόγειο!

 

 

Υ.Γ: Στάθμη Γ2...  Όσα έγραψα τα έγραψα έχοντας στον νου στάθμη Β1...

[nik]

Επαναφέρω τα παραπάνω ερωτήματα γιατί δεν έχω βγάλει άκρη. Η ερώτηση είναι απλή για όσους έχουν κάνει μελέτες ΚΑΝΕΠΕ : 

 

Όταν χρησιμοποιείτε τιμές καθολικού δείκτη q > 1 από τον πίνακα 4.4. για κτίρια παλιά, δηλαδή προ 1995, εφαρμόζετε και ικανοτικούς ελέγχους ?

 

Εάν εφαρμοστούν ικανοτικοί έλεγχοι, οι έλεγχοι τέμνουσας δεν βγαίνουν με τίποτα, θεωρώντας ότι τα υποστυλώματα και οι δοκοί τότε είχαν στην καλύτερη Φ8/20 S220. Προσωπικά και με επιτελεστικότητα Γ2 κάτω από Φ8/10 συνδετήρας δεν μου βγαίνει ό,τι και να κάνω και ο λόγος είναι ο ικανοτικός έλεγχος και όχι οι έλεγχοι αντοχής.