Μετάβαση στο περιεχόμενο

5 Ιουλίου 2015 – το Δημοψήφισμα


Didonis

Recommended Posts

Το καλύτερο θα ήταν να πηγαίναμε για μπάνιο και να αφήναμε τους πολιτικούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα .

 

Αλλωστε αυτοί το έβαλαν εκεί .

 

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς .

 

Καλό μπάνιο .

Link to comment
Share on other sites

Τα τελευταία χρόνια έγινε μείωση μισθών και συντάξεων, πάγωμα προσλήψεων, απολύσεις και μάντεψε, τα προβλήματα παρέμειναν και ξέρεις γιατί; Γιατί όσο και να μειώσεις τα έξοδα, όταν τα έσοδά σου είναι απειροελάχιστα απλά μειώνεις τον ρυθμό αύξησης του χρέους. Πρέπει να αυξήσεις τα έσοδα και ο πιο δίκαιος, εύκολος και γρήγορος τρόπος είναι να ξεκινήσεις να εισπράτεις τα χρεωστούμενα από αυτούς που χρωστάνε κάποια δις καθώς και όσους φροντίσαν να βγάλουνε τα λεφτά τους έξω νύχτα για να μην τα φορολογηθούν εδώ. Παράλληλα να ξεκινήσουν ειδικά δικαστήρια για όσους φτάσανε την χώρα σε αυτή την κατάσταση και να γίνει δήμευση περιουσίας όσων καταδικαστούν για παρανόμως αποκτηθέν χρήμα.

 

Συμφωνώ. Ποιος θα το κάνει αυτό όμως; Αυτός που μες τη καρδιά της κρίσης προσλαμβάνει χιλιάδες κόσμου στο δημόσιο για να φτιάξει εκ νέου κομματικό στρατό; Να ξαναζήσουμε το 80 αλλά αντι για πρασινοφρουρούς να έχουμε συριζοφρουρούς; Δεν είναι βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση αυτό. Είναι άλμα 40 χρόνια πίσω. Έλπιζα ότι  με αυτά που τραβάμε τα τελευταία 5 χρόνια ότι ξυπνήσαμε και δε θέλουμε να ζήσουμε πάλι τα ίδια με άλλες φάτσες. Ίσως όχι και κοιμόμαστε ακόμα...

Link to comment
Share on other sites

Tώρα που καταλαγιάζει ο κουρνιαχτός των προηγούμενων ημερών είναι, ίσως, ευκαιρία για στοχασμό.
Σε προηγούμενη ανάρτηση έκανα αναφορά στην (αρχαία) Τραγωδία. Δεν ήταν τυχαίο. Οι μύθοι του κάθε λαού είναι αποστάγματα της εμπειρίας από τη διαμάχη ενστίκτων-λογικού. Η διαμάχη αυτή ήταν που γέννησε την Τραγωδία. Οι Τραγικοί ποιητές, κατάφεραν με καταπληκτική δεξιοτεχνία να διεισδύσουν στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, να συνταιριάξουν τις δύο αυτές αντιμαχόμενες πλευρές και να δώσουν κείμενα-παγκόσμιες παρακαταθήκες με διαχρονική ισχύ.
Η ουσία όμως είναι το "μέτρον", δηλ. τα όρια των ενστίκτων. Κι αυτό ακριβώς το "εφεύρημα" είναι που διαχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο, την κοινωνία απο την αγέλη. Διότι οι αρχαίοι (σε αντίθεση με τους σύγχρονους) είχαν αντιληφθεί ότι η σωστή συγκρότηση μιας κοινωνίας βασίζεται στην παιδεία και την υπευθυνότητα του ατόμου. Πάνω σε αυτή τη βάση στήθηκε η Δημοκρατία. 
Τόσο η (αρχαία) Τραγωδία, όσο και οι Σεξπηρικές, κλπ, έχουν σαν βάση το τρίπτυχο "Ύβρις"-"Νέμεσις"-"Κάθαρσις".
Τις τρεις έννοιες και την αντιστοιχία τους με τη σημερινή πραγματικότητα τα ανέλυσα στην παραπάνω ανάρτηση.
Κι επειδή "ουδέν κακόν αμιγές καλού", ας αναλογιστούμε το έσχατο(?) καταστροφολογικό σενάριο.
Δηλ. την επίσημη χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή. Επειδή δεν κατέχω τις οικονομικές γνώσεις αλλά και τη μαντική τέχνη, δεν μπορώ να προβλέψω με ακρίβεια τι μέλλει γενέσθαι. Το βέβαιο είναι ότι θα υπάρξει ζόρικο ξεβόλεμα από τον υφιστάμενο τρόπο ζωής μας καθώς θα περιοριστούμε στα απολύτως απαραίτητα προς το ζην, περικόπτοντας κάθε περιττό. Και σε όποιον φοβάται τη φτώχεια, θα υπενθυμίσω ότι φτωχός δεν είναι αυτός που έχει λίγα, αλλά αυτός που του λείπουν πολλά. Κι αυτό δεν είναι αμπελοφιλοσοφία, αλλά πραγματικότητα(*). Μέσα όμως σε αυτό το σκηνικό που ενδεχομένως διαμορφωθεί, κατ' αρχάς ίσως επικρατήσουν τα αγελαία ένστικτα. Στη συνέχεια όμως, θα διαπιστώσουμε ότι μόνο μέσα από την αλληλεγγύη(**) θα επιβιώσουμε. Και τότε θα αρχίσουμε να ξαναβρίσκουμε τις παλιές και άφθαρτες αξίες που αποτελούν και τις βασικές αρχές μιας υγιούς κοινωνίας. Θα απορρίψουμε (αναγκαστικά) το "φαίνεσθαι" υπέρ του "είναι" και θα αποδεχθούμε το "μέτρον", αφού θα έχουμε πλέον κατανοήσει την  "ύβριν". Τότε και μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να αποτελέσουμε μέλη μιας νέας υγιούς κοινωνίας.

Η "κάθαρσις" θα έχει ολοκληρωθεί και η τραγωδία θα τελειώσει. 
 

Σε αντίθετη περίπτωση, θα είμαστε αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε το Σίσυφο στη μοναχική και άνευ τέλους πορεία του, σε συνδυασμό με τον πίθο των Δαναϊδων.

 

(*) π.χ. Πόσα  "γκατζετάκια" μάς είναι απαραίτητα? Μήπως στην πραγματικότητα η απόκτησή τους καλύπτει ανασφάλειες(=έχω για να είμαι)?   

(**) Ακόμη και τα λιοντάρια και άλλοι θηρευτές, έχουν αντιληφθεί ότι το ομαδικό κυνήγι είναι αποδοτικότερο  

Link to comment
Share on other sites

Τζάμπα σφαχτήκαμε τελικά

 

Τα λέει λίγο αναλυτικότερα εδώ: http://tinyurl.com/qfhzdpf

 

Άλλος ένας μύθος έπεσε...αν δεν ξυπνήσαμε βέβαια σε τόσα χρόνια που φάγαμε σκ@τό θα ξυπνήσουμε τώρα σε μία (1) εβδομάδα ;

 

Άσε που έχουμε πάθει Stockholm Syndrome...

 

"Stockholm syndrome, or capture-bonding, is a psychological phenomenon in which hostages express empathy and sympathy and have positive feelings toward their captors, sometimes to the point of defending and identifying with the captors."

Edited by Antiermitianos
Link to comment
Share on other sites

Και γιατι να πρεπει να ξεβολευτουμε η να φτωχεινουμε δεν το καταλαβαίνω... Λες και οτι απόκτησε καθενας το απόκτησε παράνομα. Δηλαδη αν εμένα με πληρώνει καποιος εργοδότης καλα θα πρεπει να ξεβολευτω να να περιοριστω επειδή έτσι το θελουν κάποιοι. Μάλιστα... Ωραια προσέγγιση

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

Link to comment
Share on other sites

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε προκειμένου να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε κάποιο σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Κάντε μια δωρεάν εγγραφή στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Εάν έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.