Οι μηχανικοί προτείνουν λογοτεχνία

[Γιάννης1]

εκπληκτικό βιβλίο με νόημα:

Το εκκρεμές του Φουκώ του Έκο.

 

είναι ό,τι θα ήθελε να είχε γράψει ο Νταν Μπράουν αλλά δεν έχει το επίπεδο (του οποίου έχω διαβάσει τρία βιβλία, τα βρήκα ενδιαφέροντα αλλά εντελώς κενά ουσίας, κοινώς δε θα είχα πάθει κανένα κακό αν δεν τα είχα διαβάσει).

 

Πρόκειται για το απόλυτο βιβλίο συνομωσίας, με πολλά ιστορικά στοιχεία τόσο περίτεχνα μπλεγμένα με τη μυθοπλασία που πραγματικά νομίζεις ότι διαβάζεις αληθινή ιστορία.

 

και πέρα από τη γραφή, για την οποία ο Έκο είναι διάσημος, μιλάμε για ένα βιβλίο με απίστευτη πλοκή και το οποίο στο τέλος (κατά τη δική μου τουλάχιστον άποψη) αποτελεί έναν πραγματικό ύμνο για τη ζωή.

 

το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους, με την προτροπή να ξεπεράσουν την όποια πλήξη ή μπούχτισμα, λόγω των πολλών πληροφοριών, μπορεί να προκαλέσουν οι πρώτες περίπου 150 σελίδες.

[frightnight]

εκπληκτικό βιβλίο με νόημα:

Το εκκρεμές του Φουκώ του Έκο.

 

Καλό αλλα δεν ξεπέρασε τον εαυτό του έχοντας γράψει το όνομα του ρόδου

[στεφ29]

Σας προτείνω το "Γυμνό γεύμα " του Ουίλιαμ Μπάροουζ.."Το αληθινό σκάνδαλο δεν σχετίζεται με τον τερατώδη λόγο περι εγκλήματος ούτε με την πορνογραφία του , ακόμη λιγότερο μάλιστα με την πειραματική ύφανση του κειμένου, συχνά απροσπέλαστη και οπωσδήποτε προσβλητική για την παλιά φρουρά των κριτικών, αλλά με το ότι ένας εντελώς περιθωριακός, με όλες εκείνες τις ιδιότητες που η κοινωνία θεωρεί συνώνυμες του κακού, του βδελυρού και του περιφρονητέου, έρχεται να δώσει , ήδη από την δεκαετία του ΄50 , το πιο πλήρες, τρομακτικό, βαθυστόχαστο και εν τέλει πανηγυρικά επαληθευμένο όραμα του μέλλοντος" θεότρελο βιβλίο αλλα αξίζει τον κόπο

[frightnight]

Ο αρχηγός των μπητνικ είναι ο jack kerouac ,προτεινω το μοναχικος ταξιδιώτης

[ZaXoYs]

Επαναφέρω στην δημοσιότητα αυτό το ενδιαφέρον θέμα , επειδή ετοιμάζομαι για αρκετά ταξίδια (χωρίς ίντερνετ...) έχει κάποιος συνάδελφος να προτείνει κάτι καλό ?Αυτή την εποχή (προσπαθώ να) διαβάζω "Τα παιδιά του μεσονυκτίου" του Σαλμαν Ρουσντί αλλά η αλήθεια είναι το με έχει κουράσει (όπως και άλλα του ιδίου στο παρελθόν)

[jackpot]

Εγω προτεινω κλασικους οτιδηποτε απο Ντοστογιεφσκυ και ΚΑμυ για βαρια οι τιτλοι των βιβλιων τους τα λενε ολα για την ουσια του περιεχομενου και γενικως αν κολησεις δεν ξεκολας ,απο ψυχαγωγικα και ταυτοχρονως επιμορφωτικα Καζαντζακης με ροκ περιποιημενη γραφη που κ αυτη δεν σε αφηνει αν δεν τελειωσεις το βιβλιο πιστευω οτι πρεπει για ταξιδια ,το Αναφορα στον γκρεκο,το ζορμπα,η εχει βγαλει κ κατι ταξιδιωτικα ημερολογια δεν ταχω διαβασει .Απο ελαφρια μελετηστε τιποτα οικονομικα για το πως να βγαλουμε λεφτα για να σταματησουμε το διαβασμα κ να βρουμε τιποτα γυναικες που τα ξερουν ολα

[camelot]

@ ZaXoYs

 

Επειδή είμαστε τεχνικοί και στην ενότητα αυτή έχουν συζητηθεί αρκετά βιβλία παρόμοιου ενδιαφέροντος και περιεχομένου, θα πρότεινα να πάρεις μαζί σου ένα βιβλίο που εκδόθηκε πολύ πρόσφατα (τον τελευταίο μήνα) από τις εκδόσεις Πόλις, με τον τίτλο Ο Υπάλληλος από την Ινδία του Ντέιβιντ Λίβιτ που σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ και είναι καθηγητής Πανεπιστημίου της Φλόριντα ενώ έχει διδάξει και στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. (Ο ίδιος συγγραφέας έχει γράψει και τα βιββλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά "Η χαμένη γλώσσα των γερανών", εκδ. Aquarius και "Φλωρεντία" εκδ. Μεταίχμιο). Είναι η μυθιστορηματική βιογραφία του ταλαντούχου μαθηματικού Ραμανουτζάν (Στο βιβλίο ο μεταφραστής Ανδρέας Μιχαηλίδης, γιος του γνωστού μαθηματικού Τεύκρου Μιχαηλίδη, τον ονομάζει Ραμάνουτζαν(?)). Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο, γλαφυρό με έντονο προβληματισμό πάνω στη ζωή και τη σκέψη των ιδιοφυιών ανθρώπων με πολλές χρήσιμες πληροφορίες για τη θεωρία των Αριθμών που κυλάει πολύ ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος.

 

Το βιβλίο, βασίζεται στην αληθινή ιστορία της παράξενης και τελικά τραγικής σχέσης ανάμεσα στον διάσημο Βρετανό μαθηματικό Χάρντι και τον άγνωστο ιδιοφυή Ινδό μαθηματικό. Αναπλάθει με ιστορική ακρίβεια το πνευματικό και πολιτικό κλίμα των χρόνων του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και ζωντανεύει με συναρπαστικό τρόπο την ακαδημαϊκή ατμόσφαιρα στο Κέιμπριτζ, ενώ μεταξύ άλλων κάνουν την εμφάνισή τους ο Ντ .Χ. Λώρενς, ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς και ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν. Θέτει με οξυδέρκεια τα ζητήματα της αποικιοκρατίας, της σεξουαλικής ταυτότητας, της φύσης της ιδιοφυΐας, της ενοχής, της πίστης και της ειρήνης, έννοιες πολύ επίκαιρες σήμερα. Επίσης, αναλύει με ευαίσθητο και συγκινητικό τρόπο τον εύθραυστο χαρακτήρα των ιδιοφυιών ανθρώπων και των ανθρώπινων σχέσεων που αναπτύσσονται γύρω από αυτούς από την ανάγκη που έχουν να αναζητούν τα μυστικά και την τάξη στο σύμπαν.

 

Το βιβλίο είναι πρόκληση για συζήτηση. (Αρκεί να βρεθούν πρόθυμοι αναγνώστες).

[ZaXoYs]

Φαίνεται αρκετά καλά και το παρήγγειλα πριν λίγο θα γράψω κάποια πράγματα εδώ αλλά μην περιμένετε άμεσα

[camelot]

Πρόσφατη συζήτηση με ξεχωριστό συνάδελφο σχετικά με τον Φάουστ, το ιστορικό πρόσωπο, και τη μετάπλασή του σε διάσημο και ανεπανάληπτο θεατρικό έργο από τον Γκαίτε, θυμήθηκα και ξαναδιάβασα ένα άλλο βιβλίο ανάλογο με την σχετική λογοτεχνική θεματολογία που μας απασχολεί στην ενότητα αυτή, δηλαδή, την επίδραση που μπορεί να έχει η ξεχωριστή και ως ένα βαθμό ιδιοφυής σκέψη ενός ανθρώπου στη ζωή του ίδιου αλλά και στη ζωή των ανθρώπων που τον περιβάλλουν.

Πρόκειται για το βιβλίο με τον τίτλο Μεφίστο του Τζων Μπάνβιλ σε έκδοση Εστίας. Το βιβλίο έχει ως θέμα το τίμημα που πρέπει να πληρώσει ένας δημιουργός, επιστήμονας ή καλλιτέχνης σε σχέση με την εφυία του και την ανθρωπιά του προκειμένου να κερδίσει την ικανότητα να ζήσει ολόπλευρα τη ζωή του. Ο ήρωας του βιβλίου διακατέχεται από το δίλημμα του ανθρώπου που είναι γνωστό ως δίλημμα του Γέητς (από το γνωστό Πανεπιστήμιο): να επιλέξει δηλαδή ανάμεσα στη ζωή και το έργο, ανάμεσα στη δράση και στη σκέψη, ανάμεσα στην κοσμικότητα ή στη μοναχική ζωή. Ο συγκεκριμένος ήρωας επιζητεί να βρει μία λύση, έναν τύπο, που θα καταργεί την αξία των απλών πραγμάτων και θα τα οδηγεί ποσοτικά σε μια εξίσωση που να δείχνει τι είναι πραγματικά η εσωτερική ή η φαινομενική αταξία. Στην προσπάθειά του αυτή χρησιμοποιεί την άλγεβρα του Μπουλ, τους αριθμούς Φιμπονάτσι, τους πρώτους αριθμούς και φτάνει να σκεφτεί ακόμα τον Όυλερ και τον Μινκόβσκι. Επειδή κατά την αναζήτησή του αυτή δυσκολεύεται πολύ και δεν τον ικανοποιεί τίποτε από όλα αυτά, μπαίνει με επίγνωση στον τιτάνιο προβληματισμό του Φάουστ να κάνει αξιακές παρεκκλίσεις και υποχωρήσεις στη ζωή του προκειμένου να κατακτήσει την υπερβατική γνώση. Προσηλώνεται αυστηρά σε μεταφυσικές έννοιες και αναστοχάζεται τον Φάουστ, όπως μας τον διέσωσε ο Γκαίτε, ενώ δε χάνει ευκαιρία να σιγοτραγουδάει (παραπέμποντας έτσι τον αναγνώστη στον Φάουστ του Γκαίτε) καθώς επιλύει εξισώσεις, τετράστιχα από το συγκεκριμένο θεατρικό έργο. (Π.χ. Δεν είναι μυστικό/ τι κάνει ο Θεός/ τι έκανε σε άλλους/ το κάνει και σε σε). (Γι αυτό και ο τίτλος του Βιβλίου που αναφέρεται στον Μεφιστοφελή)

 

Ο Τζων Μπάνβιλ είναι Ιρλανδός και έχει γράψει ακόμα τα βιβλία Doctor Copernicus, Kepler που βραβεύτηκαν από την αγγλική κυβέρνηση και τη νουβέλα Newton Letter που γυρίστηκε από την αγγλική τηλεόραση.

 

Το συνιστώ κι αυτό ανεπιφύλακτα για τις αργίες των εορτών και τα χαλαρωτικά ταξίδια των διακοπών που έρχονται.

[camelot]

Μετά από δύο μήνες σχεδόν αποθαρρυντικής σιωπής (ZaXoYs πού είσαι?), επανέρχομαι σήμερα και ρισκάρω άλλη μία φορά με την πρόταση ενός παλιού σχετικά βιβλίου (τα νέα μάλλον προκαλούν αλλεργία) για μελέτη και συζήτηση αφού πια είναι σε όλους γνωστό ότι για να υπάρχουν «εξερχόμενα» πρέπει να υπάρχουν και «εισερχόμενα». Το βιβλίο που προτείνω έχει τίτλο Μηχανές της Λογικής και υπότιτλο Η συνεισφορά των μαθηματικών στην ανάπτυξη των υπολογιστών-Ο δρόμος από τον Leibniz ως τον Turing του Martin Davis από τους πρωτοπόρους της ανάπτυξης της επιστήμης των υπολογιστών (έκδ. Εκκρεμές, 2007). Είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει πολλές αρετές: έχει συναρπαστική αφήγηση και άρτια περιγραφή της πνευματικής προσπάθειας του ανθρώπου να φτάσει στις σημερινές μηχανές λογικής. Παρακολουθούμε την πορεία της αποκρυστάλλωσης των λογικών εννοιών πάνω στις οποίες βασίζονται οι υπολογιστές μέσα από τις ζωές μιας ομάδας λαμπρών νεωτεριστών, κυρίως Γερμανών και Βρετανών, που καλύπτουν μια περίοδο τριών αιώνων: των G.W. Leibniz, George Boole, Gottlob Frege, Georg Cantor, David Hilbert, Kurt Godel και Alan Turing, ονόματα σταθμοί στην εξέλιξη της ανθρώπινης διανόησης. Κάθε ένας από αυτούς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ενδιαφερόταν για τη φύση των ανθρώπινων συλλογισμών και ήταν αποφασισμένος να συμβάλει στην ανάπτυξη μιας βαθύτερης κατανόησης του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι εξάγουν συμπεράσματα, με άλλα λόγια, με ποιον τρόπο και με ποια διαδικασία χρησιμοποιούμε τη λογική. Κανείς από αυτούς, εκτός από τον Alan Turing ίσως, που έζησε στον 20ό αιώνα, δεν κατάλαβε πως το έργο τους θα αποτελούσε το διανοητικό πλαίσιο μέσα από το οποίο θα αναδυόταν ο ψηφιακός υπολογιστής γενικής χρήσης.

Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό θα αντιληφθεί κανείς ότι η γένεση του σημερινού Υπολογιστή δεν οφείλεται στην ανάγκη να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα που απαιτούσαν μεγάλο υπολογιστικό χρόνο και όγκο με τον δια χειρός υπολογισμό, αλλά κυρίως οφείλεται στην ανάγκη να επιλύσει λογικές αντιφάσεις στην αξιωματική θεμελίωση των μαθηματικών, που δημιούργησαν φωτισμένοι ερευνητές στην αρχή του 20ου αιώνα. Αυτό ίσως φαίνεται αδιανόητο σήμερα αφού η χρήση του υπολογιστή, τουλάχιστο στην καθημερινή πράξη και στο σύνολο των χρηστών, από πνευματικό ερέθισμα που όφειλε να είναι για την εξέλιξη της σκέψης, μετατράπηκε δυστυχώς σε εύχρηστο (και αναγκαίο) εργαλείο για την απενεργοποίηση και αποκοίμιση της σκέψης μας.

Το βιβλίο προλογίζουν δύο μαθηματικοί : ο Απόστολος Δοξιάδης και ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, δύο άνθρωποι που με την προσπάθειά τους στην Ομάδα Θαλής και Φίλοι δίνουν τη δική τους ανάσα στην διάδοση και την εξέλιξη της μαθηματικής επιστήμης στον τόπο μας. Η μετάφραση έχει γίνει από τον μαθηματικό Στάθη Ζάχο, ο οποίος μαζί με τους δύο άλλους υποδέχτηκαν τον συγγραφέα στη Μύκονο, όταν το 2005 πραγματοποιήθηκε το Συνέδριο με θέμα Μαθηματικά και Αφήγηση.