Ουτοπία.

[Χ Επισκέπτης 1]

"Είμαι φύσει αισιόδοξος. Πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Αλλά ανησυχώ πολύ για τη σημερινή νεολαία. Μια ουτοπία ζητά για να πιστέψει και να προδοθεί απ' αυτήν, όπως προδοθήκαμε και εμείς. Δεν έχει σημασία όμως, γιατί προχωρήσαμε. Σήμερα όμως λείπει το όραμα. Το μόνο που μπορεί να κάνει ένα νέο παιδί, είναι να καταλάβει ποιος είναι και τι είναι αυτό που μέσα του θα ήθελε να γίνει η να δει στη ζωή του. Αυτό είναι ουτοπία: τι θα ήθελε. Και μετά, αν βρει και άλλους κοντά στον εαυτό του, φτιάχνεται μια ομάδα, Αν αυτή η ομάδα βρει μια άλλη, σιγά σιγά θα συγκροτηθεί ένα κίνημα ουτοπικό, που κάτι θα θέλει."

Βασίλης Βασιλικός, συγγραφέας 73 ετών.

 

Απόσπασμα από συνέντευξη του στο περιοδικό Vmen Ιανουαρίου 2009.

[paktomenos]

Βασικά όχι μόνο η νεολαία ζητάει μια ουτοπία, αλλά και αρκετά μεγαλύτεροι (βάζω μέσα και τον εαυτό μου). Οι σημερινοί 25-30-40 μεγάλωσαν με μοναδικό ιδεολογικό στίγμα την μεγιστοποίηση του κέρδους, σε κάθε τομέα.

Η επίδιωξη αυτή, όσο και αν είναι χρήσιμη στην οικονομική θεωρία, δεν μπορεί να αποτελέσει πυξίδα για να χαράξεις πορεία στη ζωή σου. Τώρα πια αρχίζει να γίνεται πιο ξεκάθαρο αυτό.

Ακόμα και την τωρινή οικονομική κρίση, που για μένα δεν είναι καν οικονομική αλλά ιδεολογική, προσπαθούν να την ξεπετάξουν, προτείνοντας ως λύση να δανειζόμαστε-καταναλώνουμε περισσότερο.Για κριτική ανασκόπηση-αναθεώρηση των πιστεύω μας, ούτε κουβέντα...

[sundance]

η ουτοπια καποιων ειναι το οραμα καποιων αλλων και το αντιστροφο.

[acnt]

Για εμένα το ποτήρι είναι πάντα μισοάδειο: δεν μπορώ να αρκεστώ σε μεσαίες καταστάσεις. Θέλω πάντα να προσπαθώ για το καλύτερο. "Όραμα"; Λείπει σήμερα ή είναι αμφιβόλου ήθους και ποιότητας; Μάλλον το δεύτερο διότι η νεολαία έχεο όραμα: το χρήμα. Τί σημαίνει όμως όραμα; Είναι ιδεολογία; Είναι επανάσταση; Είναι αντίδραση στο κατεστημένο; Μπορεί και να είναι όλα αυτά. Αλλά πιό όραμα προερχόμενο από έναν άνθρωπο και μεταδιδόμενο στις μάζες, έχει πετύχει; Ποιό τέτοιο όραμα δεν έχει υποδουλώσει τους προσκυνητές του; Ποιό δεν τους έχει προδόσει;

 

"Δεν πιστεύω τίποτε, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελευθερος". Από τί; Και από ποιόν;

 

Το όραμα το μή προερχόμενο από το άτομο και το μή έχων ως στόχο την βελτίωση και την ανύψωση του ατομικού ήθους, αλήθειας και πνεύματος, είναι μια ουτοπία.

[camelot]

@ pactomenos

"Η επίδιωξη αυτή, όσο και αν είναι χρήσιμη στην οικονομική θεωρία, δεν μπορεί να αποτελέσει πυξίδα για να χαράξεις πορεία στη ζωή σου. Τώρα πια αρχίζει να γίνεται πιο ξεκάθαρο αυτό."

Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό??? ΝΑΙ, ιδεολογική κρίση είναι που πολλές φορές συνοδεύεται και από δραματική έλλειψη στοιχειώδους παιδείας.

 

@ acnt.

Έτσι ακριβώς είναι. Το όραμα είναι στάση ζωής. To όραμα πρέπει να έχει στόχους. Πρέπει να έχει ιδεολογική εξάρτηση και ψυχική παρόρμηση. Με περιορισμούς μεν, αλλά χωρίς όρια. Τα όρια δεν αφορούν και δεν πρέπει να αφορούν το μισοάδειο ποτήρι. Τα όρια δεν αρμόζουν στους αφυπνισμένους ανθρώπους.

"Ποτέ δεν με απασχόλησαν τα όρια. Γιατί απλούστατα δεν πιστεύω ότι υπάρχουν. Αυτό που με ενδιαφέρει πιο πολύ είναι το τι συμβαίνει γύρω μου, μέσα μου, παντού".

(Από το υπέροχο βιβλίο του συναδέλφου μας Γιώργου Βαδαλούκα με τον τίτλο "Το καλούπι της ζωής", (ψυχολογία του Beton), Στοχασμοί ενός πολιτικού μηχανικού, Εκδόσεις ΝΚ), την (διπλή!) ανάγνωση του οποίου συνιστώ σε όλους τους συναδέλφους.

 

Υ.Γ. Διαβάζοντας τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και την αγωνία σας παίρνω δύναμη και σας ευχαριστώ πολύ. Δεν είστε μόνοι. Θα έρθουν, έρχονται ήδη, και άλλοι από πίσω. Και επειδή αναφερθήκατε στον Καζαντζάκη (acnt) σας θυμίζω ότι ο ίδιος ισχυριζόταν με τον ιδιόμορφο αλληγορικό τρόπο του (Αδελφοφάδες) ότι η θάλασσα είναι αλμυρή από τα δάκρυα εκείνων που κλαίνε για τα χάλια του κόσμου.

[acnt]

Το μόνο το οποίο θέλω να τονίσω είναι πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ως προς το τί βαφτίζουμε ως "όραμα". Όραμα είχαν και οι Ναζί, όραμα είχαν και οι αμερικάνοι άποικοι. Όραμα είχε και ο Μ.Λ.Κινγκ, ο Ναπολέον, ο Λένιν, ο Λέννον και "τα παιδιά της επανάστασης" όπως σωστά χαρακτηρίζονται οι χίππυς από το ομώνυμο άσμα.

 

Μόνο που για εμένα κανένα όραμα, καμία κίνηση δεν πρόκειται να πετύχει αν ξεκινά από την ιδέα ενός ατόμου να αλλάζει τον κόσμο και δεν ξεκινά αντίστροφα, δηλ. από την ιδέα ενός ατόμου να αλλάξει το ίδιο το άτομο.

[sundance]

σχεδον ολα τα οραματα εμπεριεχουν την εννοια της προσωπικης μετουσιωσης.

 

απλα ειναι τοσο λεπτες οι γραμμες που μπορει και να παρερμηνευθουν αλλα και να ερμηνευθουν με διαφορους τροπους.

[acnt]

Aντιλαμβάνομαι την "μετουσίωση" ως ημίμετρο της βελτίωσης. Και ακριβώς επειδή όπως λες οι γραμμές είναι πολύ λεπτές, τα οράματα τα οποία προέρχονται και τελικά, θεοποιούν έναν άνθρωπο, είναι ό,τι χειρότερο.

[mred-akias]

κάποιοι βλέπουν το ποτήρι ως μισο-άδειο, άλλοι ως μισο-γεμάτο... Εγώ το βλέπω ως διπλάσιο από όσο θα 'πρεπε να είναι.

 

Το πρόβλημα είναι ότι η ουτοπία ως έννοια περιγράφει μια κατάσταση που είναι αδύνατο να γίνει πραγματικότητα.

 

Προσωπικά, είμαι 20 ετών, έχω μεγαλώσει στα πλαίσια μιας κοινωνίας ανάγει το χρήμα ως μοναδική αξία. Σίγουρα και εγώ καίγομαι για το χρήμα-πως θα μπορούσα να πράξω διαφορετικά αφου τίθεται ζήτημα επιβίωσης- ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και η μοναδική αξία ή η σημαντικότερη που με διακατέχει ως μέρος της νεολαίας όποως επίσης δεν σημαίνει ότι ένα μεγάλος μέρος της νεολαίας δεν χαρακτηρίζεται από αυτήν την αξία.

 

Διαφωνώ στο να χωρίζουμε τον κόσμο σε μάζες μιλώντας απόλυτα (χωρίς να θίγομαι και χωρίς να αποσκοπώ στο να θίξω). Η κρίση αξιών είναι κάτι που τα άτομα που απαρτίζουν την νεολαία το τρώνε στην μάπα από την 1η μέρα που αρχίζουν και ψάχνονται λίγο. Το πόσοι το καταλαβαίνουν και δρουν αναλόγως είναι άλλο θέμα.

 

Αυτό βέβαια με φέρνει στο θέμα της υπευθυνότητας όπως τέθηκε από τον acnt ("κανένα όραμα, καμία κίνηση δεν πρόκειται να πετύχει αν ξεκινά από την ιδέα ενός ατόμου να αλλάζει τον κόσμο και δεν ξεκινά αντίστροφα, δηλ. από την ιδέα ενός ατόμου να αλλάξει το ίδιο το άτομο") προσθέτοντας την έννοια του να αλλάξει προς το καλύτερο. Το χρέος δηλαδή του κάθε ανθρώπου να βελτιώνει -παράλληλα με ότι άλλο κάνει- και τον εαυτό του. Σε συνδυασμό με τις αξίες αρχίζουμε να μιλάμε για ηθική, συνείδηση και θέληση για αλλαγή σε όλα τα επίπεδα (προσωπικό, περιβάλλον) όπου χρειάζεται (μάλλον χρειάζεται...) . Η "ανοιχτή" σκέψη είναι απαραίτητη καθώς και μια αγνή προθεση καθώς και διάθεση για συνεργασία.

 

Όμως για το τι είναι καλύτερο, πως μπορεί να επιτευχθεί και σε ποιο βαθμό έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις αλλά έχουν την τάση να μιλάνε -κατά την γνώμη μου και χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερο γνώστη- για τους τρόπους διακυβέρνησης(ή μη) και διαχείρησης του χρήματος. Μήπως όμως πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή? Μήπως ένα πισωγύρισμα είναι αυτό που χρειαζόμαστε? Μήπως αντί να έχουμε στο κέντρο το χρήμα και την διαχερησή του πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με τον άνθρωπο?

Μήπως μιλάω για μια ακόμη ουτοπία?

 

το μπαλάκι σε εσάς...

 

υγ: νομίζω ότι κάπου ξέφυγα...

[Guest Mystic]

"Αλλά ανησυχώ πολύ για τη σημερινή νεολαία. Μια ουτοπία ζητά για να πιστέψει και να προδοθεί απ' αυτήν, όπως προδοθήκαμε και εμείς. Δεν έχει σημασία όμως, γιατί προχωρήσαμε."

 

Πραγματικά έχει καταντήσει κουραστικό να ακούμε μεγάλης ηλικίας ανθρώπους να μιλάνε για τις ανησυχίες τους για τη νεολαία. Έχουν γνωρίσει αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά τη νεολαία; Μήπως το χάσμα είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούν να καταλάβουν τη σημερινή νεολαία; Ποιος του λεει του κ. Βασιλικού πως, ακόμα κ αν "προδοθούμε", δεν θα καταφέρουμε να προχωρήσουμε όπως λεει πως κάνανε αυτοί; Τι παραπάνω είχε η γενιά του που λείπει από μας; Το όραμα..;

 

"Σήμερα όμως λείπει το όραμα."

 

Δεν ξέρω αν όντως λείπει το όραμα απ' τη γενιά μας, αλλά ακόμα κ έτσι αν είναι, έκατσε να σκεφτεί ο κ. Βασιλικός ποιος φταίει γι' αυτό; Η απάντηση είναι προφανέστατη..