Μεταπτυχιακό ή Πανεπιστήμιο (τι να κάνω);

[georgios_m]

Θα συγκεντρωθούν όσοι χρειάζονται για να λειτουργήσουν 1 - 2 πανεπιστήμια για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας, όπως περίπου τις καλύπτουν και τώρα. Άσε που όλο και κάποια βελτίωση της απόδοσης θα υπάρξει εάν οι άνθρωποι αυτοί βρεθούν μαζί στον ίδιο χώρο και με περισσότερες υποδομές από αυτές που θα είχαν καθένας στην πόλη / ίδρυμα / σχολή / τμήμα / τομέα / εργαστήριο του. Τουλάχιστον οι λίγοι καλοί θα γίνουν σίγουρα καλύτεροι. Για τους υπόλοιπους βλέπουμε..  αλλά ακόμα κι αν δε λιγοστέψουν σαν νούμερο, το γεγονός ότι δε θα συντηρούνται τόσα πολλά κτίρια και γραμματείες ανά την ελλάδα θα είναι σημαντική οικονομία.

 

Η μόνη διόρθωση που μπορεί να γίνει είναι το κλείσιμο των περισσοτέρων τμημάτων και η συγχώνευση όλων των υγιών δυνάμεων σε ένα κεντρικό ίδρυμα που θα δέχεται όμως σχετικά λίγους και καλούς φοιτητές, όσους περίπου βρίσκουν πραγματικά εργασία στη χώρα και δίνουν πίσω στην κοινωνία το κόστος των σπουδών τους.

[george_RES]

Εαν περιμενεις να βγαλεις καλυτερα αποτελεσματα με τον ιδιο κοσμο , και δεν δεχτεις να παρεις πχ Βουλγαρους, Ρουμανους κλπ. που ειναι καλυτεροι απο εσενα μην περιμενεις αποτελεσμα.

 

Τα προιοντα που δημιουργουν βιομηχανιες ειναι πολυ δυσκολα να παραχθουν και θες πραγματικα multi-cultural δυναμικη για να λυσεις τα προβληματα. 

[georgios_m]

Πριν ενδιαφερθώ για καλύτερα αποτελέσματα με ενδιαφέρει να μειωθεί δραστικά το συνολικό κόστος του εκπαιδευτικού συστήματος, ένα κόστος που δεν επιστρέφεται πίσω στην κοινωνία όταν οι καλύτεροι απόφοιτοι εργάζονται στο εξωτερικό.

[Ήρωνας]

Επειδή το θέμα της βελτίωσης των πανεπιστημίων είναι ενδιαφέρον, μήπως να κάναμε ένα ξεχωριστό νήμα;

Πάντως συναδελφοι στην Ελλάδα τα πράγματα είναι 30-40 χρόνια πίσω (ως προς το τρόπο λειτουργίας και τον προσανατολισμό των πανεπιστημίων). Υπάρχουν κατα τόπους μεμονωμένες προσπάθειες, απλά για να ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες το γάλα. Ξέρω παραδείγματα σε Ξάνθη και Χανιά που καθηγητές παράγουν έργο αντίστοιχο των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με υποπολλαπλάσιο budget. 
Στην Ελλάδα οι φοιτητές τελειώνουν χωρίς να έχουν κάνει έστω ένα σεμηναριο scientific writing και χωρίς να έχουν καμία επαφή με τον ιδιωτικό τομέα. 
Και το χειρότερο είναι πως ενώ είμαστε πολύ πίσω, οι απόφοιτοι είναι overqualified για την εγχώρια αγορά εργασίας. 

Τα rankings είναι σημαντικά και στο βαθμό του εφικτού αντικειμενικά. Δεν γίνεται να είναι υποκεινούμενα όταν υπάρχουν ανεξάρτητοι οργανισμοί απο Ασία, Ευρώπη και Αμερική και οι εκθέσεις όλων συμφωνούν (προφανώς υπάρχουν μικροδιαφορές).
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως σε ένα πανεπιστήμιο που είναι στην 300η θέση δεν θα μάθεις πολλά πράγματα και πως αν πας στα τοπ10 θα βρεις δουλειά κατευθείαν και όλοι θα σε θεωρούν διάνοια.
Επίσης υπάρχουν rankings ανα επιστημονικό πεδίο, που είναι ακόμη πιο ενδιαφέροντα πιστεύω. 
Και το πιο σημαντικό είναι ένα για μένα. Αν πας στα τοπ πανεπιστήμια και είσαι καλός, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχεις. Αυτό απο μόνο του αποτελεί σημαντικό προνόμιο, καθώς δημιουργείται ένα positive feedback όπου τα καλά πανεπιστήμια ελκύουν και τους καλους φοιτητές και οι καλοί φοιτητές ανεβάζουν το πείπεδο του πανεπιστημιου κλπ κλπ.

Edited Ιούλιος 20 , 2017 by Ήρωνας

[dimamp]

@ Ήρωνα

 

 

Καταρχάς, συγχαρητήρια για το ψευδώνυμο! Ελπίζω να είσαι το ίδιο εφευρετικός μετα του Ήρωνος του Αλεξανδρέως!

 

 

Κατά δεύτερον, δεν μπορώ να συμφωνήσω σε αυτά που λες. Είναι πολλές φορές η λογική, σας δίνουμε πτυχίο, μην μας πολύσκοτίζετε (αυτή μας στη Νιρβάνα) και κόψτε το λαιμό σας...Στα χρόνια των παχέων αγελάδων όλοι ήταν ευχαριστημένοι:

 

 

1. Οι φοιτητές τελείωναν και έβρισκαν αξιοπρεπή δουλειά (κυρίως σαν ελ. επαγγελματίες).

2. Οι διδακτορικοί ή ήταν ημέτεροι και μπαίνανε μέσα, ή οι μη-ημέτεροι στο δημόσιο.

3. Οι μεταπτυχιακοί παίζαν και σαν ελ. επαγγελματίες και σαν δημ. υπάλληλοι

 

Σε μία οικονομία που αναπτυσσόταν (πλασματικά!) με 5%, όλα ήταν μέλι γάλα...ποιός νοιάστηκε για κατατάξεις, σεμινάρια, σύνδεση αφοράς-πανεπιστημίου. κολοκύθια με την ρίγανη...

 

 

ΜΕτά την κρίση, αντί να συνετιστούν όλοι, ακολουθούν πανομοιότυπο μοτίβο σε όλα τα πράγματα. Πολλά πανεπιστήμια-μαυσωλεία με ακαδημαϊκές νοοτροπίες δεκαειών 60-70, ερευνητικά ανύπρκτα ή διαπλεκόμενα, πανεπιστήμια-αχούρια με ευθύνη των κομματοκυνών όλων των παρατάξεων και γκρίνια για υποχρηματοδότηση...

 

Το πάρκινγκ ανέργων (πλέον) που ονομάζεται πανεπιστήμιο βολεύει όλους:

 

α. οι φοιτητές σπουδάζουν

β. οι γονείς κομπάζουν

γ. τα γυράδικα+καφετέριες ζουν

δ. οι καθηγητές έχουν λαό

ε. οι πολιτικάντηδες δεν νιώθουν την πίεση των άνεργων νέων.

στ. τις ηγεσίες των συνδικάτων: οπαδική αντίληψη ΠΕ vs ΤΕ κι όποιος αντέξει.

 

 

Όπως έλεγε κι ο μακαρίτης Ντίνος ηλιόπουλος "είμαστε μία ωραία αμόσφαιρα"

 

 

Σε τέτοια επίπεδα παρακμής, το μόνο που μένει είναι η απόλυτη διάλυση πριν την έλευση του καινούργιου...

 

Εύχομαι να γίνει, χωρίς την κατάντια του μεταπολιτευτικού συρφετού...

[Ήρωνας]

dimamp ευχαριστώ για το σχόλιο στο όνομα.

Απλά αδυνατώ να καταλάβω σε τι διαφωνείς, γιατί είμαι σύμφωνος με όσα γράφεις.

[dimamp]

 

dimamp ευχαριστώ για το σχόλιο στο όνομα.

 

Απλά αδυνατώ να καταλάβω σε τι διαφωνείς, γιατί είμαι σύμφωνος με όσα γράφεις.

 

 

Απολύτως σε τίποτα...συνεχίζω )νομίζω) την σκέψη σου

[Ήρωνας]

Με μπερδεψε το "δεν μπορω να συμφωνήσω"

[dimamp]

Με μπερδεψε το "δεν μπορω να συμφωνήσω"

 

 

Δαίμων του ...Πληκτρολογίου!

[Tasosftw]

Γεια σας και παλι! Εχω καποιες ακομη ερωτησεις...

1. Ακουσα οτι οι ΜΜ δεν εχουν τις προοπτικες ενος ΗΜ οσο περνουν τα χρονια. Το λεω αυτο γιατι τα παντα μπαινουν στην ηλεκτρομαγνητικη εποχη. Ισχυει?

2. α) Δηλαδη αν καταλαβα καλα, μου προτεινετε να βρω πρωτα μια καλη θεση εργασιας και μετα να κανω μαστερ. Σωστα? β) Επισης, θα ηταν προτιμοτερο να προσληφθει κανεις σε μια μεγαλη ή σε μια μικρη (σχετικα) εταιρεια και γιατι? γ) Ευρωπη ή ΗΠΑ για δουλεια και γιατι?

3. Ειναι αληθεια οτι ο μισθος ενος μεσου ΜΜ ειναι 50k το χρονο?

4. Εγραφη οτι αυτοι που εχουν μαστερ μετα απο καποια χρονια κυνηγουν διοικητικες θεσεις. Τι διοικητικες θεσεις μπορει να κυνηγησει ενας ΜΜ? Γι'αυτες τις θεσεις δεν υπαρχουν ατομα που εχουν σπουδασει οικονομικολογιστικα (με ΜΒΑ κλπ)? Ή κανω λαθος? Δε μιλαω για θεσεις οπως πχ "επικεφαλης σχεδιαστικου τμηματος", αλλα για θεσεις τυπου "συμβουλος διευθυντη" κλπ (ή κατι τετοιο τελος παντων).

5. Τελικα αξιζει να παρω το Proficiency ναι ή οχι? Ελεγα να ξεκινησω τωρα μαθηματα που ειμαι στην αρχη της σχολης ακομα για να ξεμπερδευω. Αναγνωριζεται απο ΕΕ ακομα και αν εχουν περασει 2 χρονια ή οχι? Δε μιλαω μονο για το αν θα με δεχθουν σε καποιο Πανεπιστημιο με αγγλοφωνο προγραμμα σπουδων, αλλα και για το αν αναγνωριζεται απο τους εργοδοτες ως μια καλη γνωση της αγγλικης...

 

Συγνωμη για τις πολλες αποριες. Αν μπειτε στον κοπο, απαντηστε οσο πιο περικετικα γινεται για να μη σας τρωω και πολυ χρονο. Ευχαριστω εκ των προτερων!!!