Αναμονές φερόντων στοιχείων και οξειδώσεις

[ilias]

1ο λάθος το ότι έκοψαν τα υποστυλώματα στην στάθμη της πλάκας όπως εξίσου λάθος είναι να υπάρχουν ελέυθερες αναμονες. Η σωστή διαδικασία είναι να σκυροδετούνται υπ/τα με μεγεθος όσο το μήκος των αναμονών......

Και άμα θέλει συνάδελφε να κατασκευάσει στέγη πως θα το κάνει???

[vaggelis2000]

Προφανώς αναφέρεσαι στην περίπτωση του τελευταίου ορόφου όπου μπορεί να γίνει καμπύλη αγκύρωση μέσα στις δοκόυς και εναλακτικά εάν έχει πρόβλεψη για όροφο μπορεί να κάνει την στέγη πανω από την πλάκα στο ύψος των υπ/των (προφανώς το ύψος αρκεί αφού έχει πρόβλεψη για επιπλέον όροφο) και περιμετρικά τοιχοποιία για να καλύψει τα όποια κενά. όυτως ή άλλως οι ελευθερες αναμονές "κακοποιούνται" όταν κατασκευάζεται η στέγη.

Υ.Γ. Προς θεού μη μου πείτε οτι από τις αναμονές θα "πιαστει" η στέγη και όταν θα γίνει ο όροφος θα "ξεπιαστει"

[Lakis Bidis]

Αυτό που έχω δει σε αρκετές οικοδομές, αλλά και έχω κατασκευάσει σε άλλες, είναι:

 

1. Περιμετρική τοιχοποιία γύρω από τις αναμονές και πλακάκι (καπάκι) σκυροδέματος από πάνω (ή και νευρομετάλ).

 

2. Αν κατασκευαστεί απευθείας ξύλινη στέγη, ο σκελετός της κάθεται πάνω στα "υποστυλώματα" τοιχοποιίας (σε αυτή τη περίπτωση καλό είναι να είναι διπλό το τούβλο) και στις δικές του αγυρώσεις πάνω στη πλάκα, ενώ περιμετρικά κατασκευάζεται τοιχοποιία σοβατισμένη για να καλύψει τα κενά.

 

3. Αν γίνει μόνωση δώματος, το ασφαλτόπανο "αγκαλιάζει" και τα "υποστυλώματα" τοιχοποιίας (προσοχή στις ρύσεις, γιατί θα υπάρχουν τα εμπόδια της τοιχοποιίας).

 

Με αυτό τον τρόπο: α) προστατεύονται όσο το δυνατόν οι αναμονές, β) είναι έτοιμες να χρησιμοποιηθούν όταν γίνει πανωσήκωμα (δεν χρειάζεται να "κομπρεσεριάσεις" το σκυρόδεμα του συναδέλφου @vaggelis2000) και γ) το αισθητικό αποτέλεσμα είναι καλύτερο από τις ξεντεριασμένες αναμονές. Προφανώς το κόστος είναι μεγαλύτερο από το να αφήσεις σκέτες τις αναμονές ή απλά να σκυροδετήσεις.

[vaggelis2000]

Δεν θα διαφωνήσω αλλά έτσι δεν αγκυρώνεις τον οπλισμό των υπ/των.

[karakd]

αν γίνει σωστά η διαδικασία της ρητίνης και σε σωστό βάθος δεν υπάρχει πρόβλημα

 

Ξέρει κανείς πόσο είναι το σωστό βάθος? Πως υπολογίζεται?

[Charlie]

Σε πρόσφατη προσθήκη εκτός των κοντών αναμονών είχα και 2-3 σκουριασμένα σίδερα που από Φ18 έγιναν Φ10. στη βάση τους.

Η λύση που δόθηκε ήταν η εξής:

1. Με κομπρεσαίρ σπάσαμε τις κολώνες μέχρι να βρούμε τα σίδερα των δοκών. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν αρκετά βαθειά.

2. Αφού τα σίδερα των συντρεχουσών δοκών ήταν πλέον εμφανή βάλαμε τρυπάνι σε σημείο που φυσικά δεν υπήρχε σίδερο. Μπορώ να πω πως αν δεν χρησιμοποιούσαμε κομπρεσαίρ δεν υπήρχε περίπτωση να πετύχουμε τα κενά αυτά. Τρύπημα περίπου 35εκ. Για Φ18 τρύπα Φ22. Το τρυπάνι με μια ελαφριά κλίση προς το εσωτερικό της κολώνας για να μην την αποφλειώσουμε.

3. Ηλεκτρική σκούπα του ηλεκτρολόγου με ειδικό ακροφύσιο για απομάκρυνση σκόνης, επίσης χρήση πεπιεσμένου αέρα.

4. Τοποθέτηση νέων αναμονών. Υψος νέων αναμονών πείρπου 1.20 + 0.35 από τρύπημα.

5. Ρητίνη hilti.

 

Με τον τρόπο αυτό έχουμε στην ουσία τρια σίδερα στο σημείο που μας ενδιαφέρει. Αυτό μας συμφέρει στην περίπτωση που κάποιο σίδερο έιναι σκουριασμένο και άρα είναι σαν να μην υπάρχει.

Θα μπορούσε να μπει κατευθείαν το νέο σίδερο μέχρι την οροφή του ορόφου αλλά δεν το κάναμε λόγω της δυσκολίας τοποθέτησης των συνδετήρων μετά αλλά και για τον προηγούμενο λόγο.

Θεωρώ πως σε αυτήν την περίπτωση είναι μια καλή λύση γιατί πετυχαίνουμε μάτιση: 35 εκ από τρύπημα + 5 εκ από σπάσιμο κολώνας + 40 εκ από κοντές αναμονές = 80εκ που για αυτές τις περιπτώσεις το θεωρώ ικανοποιητικό δεδομένου ότι τα παλιά σίδερα έχουν και αναβολείς.

 

Πιστεύω πως ακόμα και βαθύτερα είναι εφικτό το τρύπημα αρκεί να βρεθεί αρίδα και να υπάρχει θέληση και φυσικά χρήμα. Αν είχαμε και τρελές ζέστες θα ρίχναμε και νερό στις τρύπες αλλά πάντα υπάρχει βιασύνη.

 

edit: Απορρίψαμε τη συγκόλληση διότι βάσει ΚΤΧ2008 απαγορεύεται η συγκόλληση σε παράθεση στις κρίσιμες περιοχές υποστηλωμάτων και πρέπει να γίνει μετωπική. Επίσης πρέπει ο ηλεκτροσυγκολλητή να έχει τεράστια εμπειρία.

Επίσης απορρίφθηκαν οι μηχανικές ενώσεις οπλισμών λόγω κόστους αλλά και λόγω έλλειψης εμπειρίας και αποτελεσμάτων στην πραξη.

Θεωρώ όμως πως στην περίπτωση με τις κομμένες αναμονές των υποστηλωμάτων και εφόσον τα σίδερα είναι πάνω από Φ14 αυτές οι δύο λύσεις είναι μονόδρομος.

[kfill]

Ξέρει κανείς πόσο είναι το σωστό βάθος? Πως υπολογίζεται?

 

Σε 5μερο σεμιναριο συνεχιζομενης εκπαιδευσης στο ΕΜΠ αναφερθηκε απαιτουμενο βαθος πακτωσης με ρητινη τα 16Φ.Οπου Φ η διαμετρος του σιδηρου που πακτωνεται

[Χ Επισκέπτης 1]

...βάσει ΚΤΧ2008 απαγορεύεται η συγκόλληση σε παράθεση στις κρίσιμες περιοχές υποστηλωμάτων και πρέπει να γίνει μετωπική...

Έχεις υπόψη σου σε ποια παράγραφο του ΚΤΧ-2008 αναφέρεται αυτό;

 

Η HILTI και η fischer έχουν εγχειρίδια με αναλυτικούς πίνακες υπολογισμού των αγκυρώσεων. Τα μήκη αγκύρωσης εξαρτώνται από τη χρησιμοποιούμενη ρητίνη, την αγκυρούμενη ράβδο, την ποιότητα του σκυροδέματος, την απόσταση μεταξύ των αγκυρούμενων ράβδων και την απόσταση από τα άκρα του στοιχείου στο οποίο γίνεται η αγκύρωση και προφανώς τα φορτία που θα αναληφθούν.

[kfill]

Ξέρει κανείς πόσο είναι το σωστό βάθος? Πως υπολογίζεται?

 

Συγγνωμη για την αστοχια .16 εως 20 Φ (αναλογα με αυτα που λεει ο Χαρης).Αυτα για πρακτικα και γρηγορα μετρα (Χρονοπουλος Μιλτος.Προγραμμα συνεχιζομενης εκπαιδευσης ΕΜΠ )

[Charlie]

Χάρη το αναφέρει στη σελίδα 46 στην παράγραφο 7.3.3 στα σχόλια. Σε τηλεφωνική επικοινωνία με υπεύθυνο από το ΚΕΔΕ μου είπε πως ναι μεν αναφέρει ευρωκώδικα αλλά στην ουσία ισχύει και στον ΚΤΧ. Σχετικά με αυτά που αναφέρει δεξιά λέγοντας διάταξη εννοεί τις μεταξύ των συγκολλήσεων θέσεις και όχι αν πρόκειται για μετωπική, κατά παράθεση κ.τ.λ.

 

Kfill αν κατάλαβα καλά 16-20Φ είναι εντάξει για πάκτωση με ρητίνη?