Αναμονές φερόντων στοιχείων και οξειδώσεις

[Χ Επισκέπτης 1]

Ευχαριστώ, μου είχε διαφύγει.

Μου φαίνεται πάντως περίεργο να απαγορεύονται συγκολλήσεις με παράθεση και να επιτρέπονται οι συνδέσεις με μηχανικά μέσα.

Εκείνο πάντως που μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε τον σκόπελο αυτό είναι να επιλύσουμε την προσθήκη με q=1,50 οπότε δεν υπάρχουν κρίσιμες ζώνες και συνεπώς μπορούμε να κάνουμε συγκολλήσεις με παράθεση. Αν δε, η προσθήκη είναι ένας μόνο όροφος δεν θα προκύψουν μεγάλες αλλαγές στους οπλισμούς λόγω μικρού q.

[Charlie]

Χάρη απ΄ότι μου εξήγησαν έχει να κάνει με το ότι στην κατά παράθεση κόλληση επηρεάζεται πολύ μεγαλύτερη περιοχή με αποτέλεσμα να μικραίνει το εu. Μεταβάλλονται δηλαδή λόγω της θερμότητας που αναπτύσεται τα μηχανικά χαρακτηριστικά του χάλυβα.

Συμφωνώ με τη λύση σου και προτείνω ΚΑΙ καλύτερης ποιότητας σκυρόδεμα ΚΑΙ μεγαλύτερη περίσφιγξη στην περιοχή των αναμονών.

[ΣΕΒΑΧ]

καλησπερίζω τους φίλους

 

να πω κι εγώ τη γνώμη μου επί του θέματος από τη μικρή εμπειρία που έχω

 

ηλεκτροσυγκόληση αναμονής υποστυλώματος με παράθεση σε παλαιοτερο σίδερο εντός του ύφους της υπάρχουσας δοκού (δεν είναι κρίσιμη περιοχή) νομίζω είναι η ασφαλέστερη λύση

σκάψιμο 10Φ περίπου και όταν ο υπάρχων χάλυβας δεν είναι συγκολλήσιμος προθερμαίνεται

 

οι ρητίνες θέλουν ψαχνό πλευρικά για να δουλέψουν πράγμα που σε περιμετρικά και γωνιακά υποστυλώματα (και ίσως όχι μόνο) συνήθως δεν το έχεις

 

και επίσης πιστεύω ότι στις ρητίνες γινόνται συνηθέστερα κακοτεχνίες απ' ότι στις ηλεκτροσυγκόλησεις (επειδή ειπώθηκε ότι ο ηλεκτροσυγκολητής πρέπει να είναι πολύ έμπειρος)

[kfill]

καλησπερίζω τους φίλους

 

να πω κι εγώ τη γνώμη μου επί του θέματος από τη μικρή εμπειρία που έχω

 

ηλεκτροσυγκόληση αναμονής υποστυλώματος με παράθεση σε παλαιοτερο σίδερο εντός του ύφους της υπάρχουσας δοκού (δεν είναι κρίσιμη περιοχή) νομίζω είναι η ασφαλέστερη λύση

σκάψιμο 10Φ περίπου και όταν ο υπάρχων χάλυβας δεν είναι συγκολλήσιμος προθερμαίνεται

 

οι ρητίνες θέλουν ψαχνό πλευρικά για να δουλέψουν πράγμα που σε περιμετρικά και γωνιακά υποστυλώματα (και ίσως όχι μόνο) συνήθως δεν το έχεις

 

και επίσης πιστεύω ότι στις ρητίνες γινόνται συνηθέστερα κακοτεχνίες απ' ότι στις ηλεκτροσυγκόλησεις (επειδή ειπώθηκε ότι ο ηλεκτροσυγκολητής πρέπει να είναι πολύ έμπειρος)

 

Ασφαλως συναδελφε η λυση που προτεινεις ειναι πολυ καλη και ευκολα εφαρμοσιμη.Το προβλημα που προκυπτει ομως ειναι η αν συγκολουνται τα σιδερα .(Τα παλαια st iii συνηθως δεν ειναι συγκολλησιμα))

[Charlie]

Καλή λύση ΣΕΒΑΧ, όμως θα ήθελα να ρωτήσω τα εξής:

 

1. Στην κατά παράθεση συγκόλληση απαιτείται μήκος 5Φ + 5Φ + 3 εκ περίπου κενό δηλαδή για 20άρι σίδερο μπαίνουμε 23 εκ μέσα στον κόμβο. Μήπως εντέλει δεν είναι ότι καλύτερο?

2. Αναφέρεις ότι οι ρητίνες θέλουν ψαχνό για να δουλέψουν. Ποια η διαφορά από ενά άλλο σίδερο? Θεωρητικά η ρητίνη αγκυρώνει ένα σίδερο που θα μπορούσε να είναι στην ίδια θέση με κλασσική αγκύρωση. Σε τι διαφέρει η ρητίνη και θέλει παραπάνω ψαχνό?

3. Έχω χρησιμοποιήσει ρητίνη της isomat [epomax l10] η οποία είναι ρευστή, σχεδόν υδαρής, οπότε βάζοντας κάποια ποσότητα και τοποθετώντας το σίδερο ξεχειλίζει χωρίς φυσικά να αφήσει κενά. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάποια κακοτεχνία στην όλη διαδικασία.

 

Προσωπικά λόγω έλλειψης εμπειρίας και λόγω κόστους και λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσονται μάλλον θα αποφεύγω τις κολλήσεις.

[Χ Επισκέπτης 1]

Σύμφωνα με την §Σ.8.4.3.1 του ΚΤΧ-2008 μπορούν να γίνουν συγκολλήσεις και από τις δυο πλευρές με μήκος 2,5Φ η καθεμιά και πάχος ραφής Φ/3.

Οπότε το μήκος περιορίζεται σε:

1cm + 2,50Φ + max{2Φ, 2cm} + 2,50Φ + 1cm ή

Φ14 -> 11,8cm πάχος ραφής 4mm

Φ16 -> 13,2cm πάχος ραφής 5,3mm

Φ18 -> 14,6cm πάχος ραφής 6mm

Φ20 -> 16,0cm πάχος ραφής 6,7mm

[ΣΕΒΑΧ]

@kfill

Οι μη συγκολήσιμοι χάλυβες (StIII) συγκολούνται με προθέρμανσή τους.

Δούλεψα ισχύοντος του ΚΤΧ-2000, στον οποίο δεν προβλέποταν καν κάτι τέτοιο.

Αλλά ήταν υπόδειξη τότε ενός σοβαρού μεταλλειολόγου, ο οποίος είναι και μέλος της επιτροπής σύνταξης των ΚΤΧ και είχε κάνει πρόσφατες έρευνες. Νομίζω στον ΚΤΧ-2008 έχει πλέον περάσει κιόλας (δεν τον έχω διαβάσει, έτσι νομίζω).

 

@Charlie

Δεν θυμάμαι γιατί είχα καταλήξει στο περίπου 10Φ (ίσως ήμουνα 3 εκ. έξω από τις προδιαγραφές τελικά). Σε 20άρι σίδερο (που δεν τα είχα τότε), αν δεν κάνω λάθος, μπορείς να κάνεις πλέον και μετωπική συγκόληση.

 

Η αστόχια ενός αγκυρωμένου σε μπετόν σίδερου με ρητίνη, ας πούμε σε εφελκυσμό, δεν έγκειται στο ότι αποκολλάται το σίδερο από τη ρητίνη. Οι τάσεις εκεί είναι πολύ μεγάλες, αν γίνουν καλότεχνα. Αστοχεί ένας κώνος σκυρόδέματος γύρω γύρω από το σίδερο και τη ριτίνη μαζί. Οι τάσεις "δουλεύουν" σε αυτόν τον κώνο. Επομένως (τα λέω μπακαλίστικα) θέλει γύρω - γύρω ψαχνό. Όταν είσαι κοντά σε άκρο χάνεις ένα μέρος του κώνου αυτού.

Υπάρχουν στη βιβλιογραφία (π.χ. Δρίστος) συγκεκριμένες αποστάσεις που πρέπει να τηρείς από τα άκρα. Ακόμα και ένα απλό βλίτρο Φ8 για μανδύα, θέλει να είναι σε απόσταση από τις ακμές του στύλου για να δουλέψει.

 

Επίσης είχα διαβάσει και μελέτες που λέγανε ότι τέτοιου είδους αγκυρώσεις δεν λειτουργούν πλάστιμα (βέβαια να μου πεις τι την ήθελα την πλαστιμότητα στην προσθήκη καθ' ύψος, αφού όλο το από κάτω ήταν με τους παλαιούς κανονισμούς και επομένως μη πλάστιμο - μέχρι να λειτουργήσει η πλαστιμότητα της προσθήκης το υπάρχον θα έχει πάει περίπατο).

 

Επίσης απαιτείται για παρόμοιους λόγους και απόσταση από το ίδιο το υπάρχον σίδερο ή σίδερα (2Φ), που πάλι δεν την έχεις, όταν θέλεις το συγκολημένο σου σίδερο να παιξει καλά το ρόλο αναμονής.

Γενικά πάντως δεν ξέρεις τι να κάνεις, αφού δεν υπάρχουν σαφείς κανονισμοί. Δεν ξέρω βέβαια αν υπάρχει κάποια σχετική ΠΕΤΠ στο Ι.Ο.Κ.

 

Κακοτεχνίες στις ίδιες ριτήνες γίνονται: δεν απομοκρύνεται η σκόνη καλά, βρέχουν την οπή, χρησιμοποιούν ρητίνες ότι να 'ναι, δεν υπάρχει κάποιος κανονισμός και ο καθένας κάνει ότι να 'ναι.

 

Δεν θέλω να κάνω υποδείξεις, αλλά για αγκυρώσεις αναμονών στύλων, τη συγκόληση την "αισθάνομαι" περισσότερο στιβαρή.

 

edit:

Ως προς αυτά που λέει ο χάρης παρακάτω και ρίχνοντας μια ματιά στον ΚΤΧ-08, ο παλιός StIII ανήκει συνήθως στην περίπτωση β

Η χημική ανάλυση είναι υπόθεση πολύ εύκολη. Στέλνεις ένα δειγματάκι στο ΚΕΔΕ.

 

edit:

@ άρη χανιά

νομίζω ναι ... αλλά δυσεύρετοι οι συνδετήρες σε κόμβους σε παλιά κτίρια

[Χ Επισκέπτης 1]

Στη συγκόλληση παλιού και νέου οπλισμού αναφέρεται η §8.6.1 του ΚΤΧ-2008.

Αυτό που με λίγα λόγια χρειαζόμαστε είναι ένα τμήμα μήκους 3cm από ράβδο του υπάρχοντος οπλισμού. Το στέλνουμε σ' ένα εργαστήριο στο οποίο το αναλύουν χημικά και βάσει των αποτελεσμάτων που θα πάρουμε και της περιεκτικότητας του υπάρχοντος οπλισμού σε C και Ceq κάνουμε ή δεν κάνουμε τη συγκόλληση και αν την κάνουμε με προθέρμανση ή μη (βλ. περιπτώσεις α, β και γ).

[ΑΡΗΣ ΧΑΝΙΑ]

.......Οι τάσεις "δουλεύουν" σε αυτόν τον κώνο. Επομένως (τα λέω μπακαλίστικα) θέλει γύρω - γύρω ψαχνό. Όταν είσαι κοντά σε άκρο χάνεις ένα μέρος του κώνου αυτού.

Υπάρχουν στη βιβλιογραφία (π.χ. Δρίστος) συγκεκριμένες αποστάσεις που πρέπει να τηρείς από τα άκρα. Ακόμα και ένα απλό βλίτρο Φ8 για μανδύα, θέλει να είναι σε απόσταση από τις ακμές του στύλου για να δουλέψει.

 

Σε περίπτωση υποστυλώματος με συνδετήρες δεν έχουμε ευνοϊκότερη κατάσταση έναντι αστοχίας κώνου?

[rigid_joint]

1. κατεβαζετε από εδώ http://nemertes.lis.upatras.gr/dspace/handle/123456789/701

 

το phd, "Μηχανική συμπεριφορά διαβρωμένων χαλύβων οπλισμού σκυροδέματος"

 

...."Για την εξασφάλιση μια επαρκούς πειραματικής βάσης, πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 500 δοκιμές εφελκυσμού σε διαβρωμένα και μη διαβρωμένα δοκίμια."....

 

2. κατεβαζετε από εδώ http://nemertes.lis.upatras.gr/dspace/handle/123456789/490

 

το msc, " Αποκατάσταση ανεπαρκών αναμονών υποστυλωμάτων μέσω περίσφιξης"

 

...."Ένα από τα κύρια προβλήματα που συναντώνται σε κτίρια ή γέφυρες που έχουν κατασκευασθεί πριν από το 1980, είναι η μειωμένη καμπτική αντοχή και πλαστιμότητα, το οποίο αρκετά συχνά οφείλεται στην έλλειψη περίσφιξης και στη παρουσία κοντών αναμονών που είχαν οι κατασκευές αυτές"....

 

3. κατεβαζετε από εδώ http://www.episkeves.civil.upatras.gr/ergasies%202004/No14.PDF

 

την εργασία "Αγκυρώσεις νέων ράβδων οπλισμού"