Προσωπικότητα μηχανικού

[camelot]

Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα που αφορά όλες τις ειδικότητες:

 

Πιστεύετε ότι θα βοηθούσε τη σκέψη του μηχανικού (άρα και το έργο του και όλη τη δημιουργική προσπάθεια που καταβάλλει ασκώντας το επάγγελμά του) εάν εφαρμόζοντας μια θεωρία γνώριζε ταυτόχρονα και τις λεπτομέρειες της ζωής και της διανοητικής διαδρομής της εξέχουσας προσωπικότητας που διατύπωσε τη θεωρία αυτή?

 

Ένα παράδειγμα από τον υπολογιστικό χώρο. Ο Louis Navier, καθηγητής μηχανικής στο Παρίσι, διαπίστωσε ότι μόνο με τη θεώρηση των παραμορφώσεων των υπερστατικών φορέων μπορούν να συμπληρωθούν οι ανεπαρκείς συνθήκες ισορροπίας. Έτσι, με τις συνθήκες συμβιβαστού των παραμορφώσεων κατάφερε να επιλύση υπερστατικούς φορείς γράφοντας το πρώτο βιβλίο Στατικής.

 

Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα από όλους τους χώρους.

Πιστεύετε λοιπόν, ότι θα βοηθούσε το έργο του μηχανικού να γνώριζε τις λεπτομέρειες της διανοητικής του προσπάθειας, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σκέφθηκε, ακόμη και τις σκοτεινές ή φωτεινές πλευρές του χαρακτήρα του, τις θετικές ή αρνητικές συνεργασίες του τα διαχρονικά ή όχι έργα του και γενικά λεπτομέρειες της ζωής του? Θα ήταν χρήσιμο, θα ωφελούσε κάτι τέτοιο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός σύγχρονου μαχόμενου μηχανικού (στη δυστυχώς μίζερη και αντιποιητική κοινωνία που ζούμε)? Και με ποιον τρόπο?

[dargi]

καλημέρα! μου άρεσε πολύ αυτή η σκέψη σου.Ναι προσωπικά θεωρώ πολύ ενδιαφέρον

το να γνωρίζω την ιστορική διαδρομή μιας σκέψης/θεωρίας που εφαρμόζουμε στην πράξη και την οποία έχουμε απλοποιήσει στο "πάτημα ενός κουμπιού",καθώς και κάτω απο ποιές συνθήκες δημιουργήθηκε, ποιά ήταν η αφορμή κλπ κλπ. Βέβαια το πόσο χρήσιμο είναι το να γνωρίζει κανείς κάτι τέτοιο είναι τελείως υποκειμενικό (όπως τα πάντα ). Προσωπικά νιώθω ότι κάνω κάτι δημιουργικό γνωρίζοντας την συνέχεια των πραγμάτων.

[GeorgeS]

αυτό το ερώτημα μπορεί να πάρει πολλές διαστάσεις.

 

Όσα παραπάνω γνωρίζει κανείς τόσο περισσότερο μπορεί να αξιολογήσει πιο αντικειμενικά και κριτικά τα πράγματα. Άρα, η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα αρχικώς είναι πάντα ναι.

 

Σε ένα δεύτερο, πιο ρεαλιστικό επίπεδο και πάντα έχοντας ως δεδομένο τον σαφώς περιορισμένο διαθέσιμο χρόνο (με την ευρύτερη έννοια), το "καλό" που θα προσέφερε αυτή η πρόσθετη πληροφορία νομίζω ότι δεν είναι τόσο ουσιαστικής σημασίας για τον ίδιο και την επαγγελματική του δραστηριότητα. Να θέσω λίγο διαφορετικά το ερώτημά σου ? "Πιστεύετε ότι θα βοηθούσε τη σκέψη του μηχανικού (άρα και το έργο του και όλη τη δημιουργική προσπάθεια που καταβάλλει ασκώντας το επάγγελμά του) εάν αντί να για τεχνικά βιβλία ή βιβλία που σχετίζονται με τη δουλειά του, διάβασε λογοτεχνία ή ποίηση ή ....." ? υπό μια άλλη ερμηνευτική εξέταση των πραγμάτων η απάντηση και εδώ είναι πάλι "ναι". "Ναι" είναι και η απάντηση στο αν θα ήταν προτιμότερο να παρατάει που και που καμιά δουλειά για να πάει κανά ταξίδι.

Καταλήγοντας λοιπόν, η βασική παράμετρος σε όλα αυτά, όπως άλλωστε και σε όλη μας τη ζωή, είναι ο χρόνος. Ο περιορισμός και το πέρασμά του υπό κάθε έννοια και εκδοχή. Υπό αυτή τη θεώρηση λοιπόν, θα έλεγα πως μάλλον (σε γενικές γραμμές) νομίζω πως τα οφέλη αυτής της γνώσης (ιστορία-βιογραφία-λεπτομέρειες ανακάλυψης ενός επιστήμονα), τα οποία είναι προφανή μεν, δεν είναι ίσως τόσο σημαντικά από την αξιοποίηση του δεδομένου χρόνου με κάποιο άλλο τρόπο. Και πάλι βέβαια εξαρτάται.....όλα σχετικά είναι..

 

Η απάντησή μου σχετίζεται επίσης και με μια άλλη άποψη που έχω σχηματίσει καιρό τώρα. Ότι η πολύ ενασχόληση με τα του επαγγέλματος και τα πέριξ αυτού (που μοιραία στερεί άλλα πράγματα), μπορεί να συμβάλλουν στην απόκτηση μιας τεχνικής γνώσης, έχω σοβαρές αμφιβολίες όμως κατά πόσο βοηθούν την βελτίωση της προσωπικότητα του ατόμου (εδώ λέγεται "μηχανικός") στο σύνολο της.

[camelot]

Διευκρινίζω λίγο τη σκέψη μου με ένα παράδειγμα από το χώρο των μαθηματικών.

Θα κατανοούσε κανείς περισσότερο τη θεωρία συνόλων και την υπόθεση του συνεχούς που διατύπωσε ο Κάντορ εάν γνώριζε και τις ιδιαίτερες στιγμές από τη δραματική ζωή του? Από την πίστη του στο έργο του και από τις αντιδράσεις που αντιμετώπισε από κάποιους συναδέλφους του (κυρίως από τον Κρόνεκερ) που τον οδήγησαν στη σχιζοφρένεια? Η απάντηση είναι όχι. Όμως θα μπορούσε ίσως κανείς βλέποντας την επιμονή του σε κάποιες έννοιες να αλλάξει στάση ζωής και να αναπροσανατολίσει τις αξίες του?

Θα κατανοούσε κανείς καλύτερα τη γραφοστατική μελετώντας τη ζωή του Culman ή του Cremona? Πιστεύω πως όχι! Το ερώτημα είναι γνωρίζοντας τις προσπάθειες αυτών των ανθρώπων (που τυχαία αναφέρω), τις θυσίες, τις εμμονές, τις ιδιωτικές πτυχές της ζωής τους, τους έρωτές τους, τα πάθη τους (όσοι είχαν), θα άλλαζε κανείς στάση ζωής, θα άλλαζε τρόπο σκέψης, θα άλλαζε αξίες, θα ξέφευγε από αυτό το σκοτεινό σύννεφο που μας περιβάλλει και μας εμποδίζει να δούμε λίγο μακρύτερα?

Θέλω να πω ότι στο σύντομο πέρασμά μας από αυτή τη ζωή που κανείς δεν προλαβαίνει να κάνει τίποτε (ή δεν σκέφτεται να κάνει τίποτε) ούτε ακόμα και να χαμογελάσει στον διπλανό του, ούτε να δεχθεί τις ανησυχίες του, τους παραλογισμούς, τις υπερβολές του ή ακόμα και τις εμμονές του, αξίζει να ανατρέξει στη ζωή των μεγάλων προσωπικοτήτων μπας και αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπου που μας περιβάλλουν???

[GeorgeS]

Έτσι όπως έθεσες το θέμα πιστεύω πως "ναι". Απλά εγώ θα ήθελα να μην επικεντρώσω την όποια μελέτη μόνο σε προσωπικότητες του επιστημονικού-τεχνικού χώρου αλλά γενικότερα. Η στάση ζωής μας απέναντι στα πράγματα καθορίζεται από μια πληθώρα παραγόντων και παραμέτρων πλήθος εκ των οποίων αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε και να ελέγξουμε. Μπορεί ένα βιβλίο, ένας άνθρωπος ακόμα και μια εμπειρία να μας κάνει να αλλάξουμε τη στάση μας σε κάποια πράγματα. Όπως επίσης και η μελέτη της ζωής και του έργου κάποιων μεγάλων προσωπικοτήτων. Θα επιμείνω όμως. Οχι ως μηχανικοί, αλλά ως άνθρωποι. Και αν κι όταν κάποια αλλαγή συμβεί μέσα μας σε ατομικό επίπεδο, αυτή έχει αντανάκλαση και στο τρόπο άσκησης ή αντίληψης του επαγγέλματός μας μοιραία.