PHD

[dimamp]

Κάτι τελυταίο κι απο μένα. Το να κάνεις έρευνα (κάνοντας διδακτορικό ή σαν μεταδιδακτορικός ή σαν ΔΕΠ), προϋποθέτει στήριξη από μη-ερευνητικό προσωπικό. Εξηγούμαι:

 

 

-Δεν νοείται ερευνητικό κέντρο ή πανεπιστήμιο κύρους ή κεντρική δημόσια υπηρεσία να μην έχει IT manager και δίκτυο υπολογιστών. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει.

 

 

-Υπηρεσία για ταξίδια ερευηνητών *business trip* . Πάλι στο εξωτερικό υπάρχει εντεταλμένη υπηρεσία. Στην Ελλάδα παλεύεις με την γραμματεία του Τομέα, γιατί περνάνε από έλεγχο Συμβούλου Επικρατείας. Βέβαια για κανα δωράκι 700 εύρω σε ηθοποιό, γαργάρα...

 

 

-Κάτι που παρατήρησα επίσης: Στην Ελλάδα, δύσκολα θα δεις πανεπιστήμιο που να προωθεί την χρήση unix/linux! Όλα τα επιστημονικά προγράμματα *ή το 80%* τρέχουν σε αυτά τα περιβάλλοντα. Όταν πήγα στο εξωτερικό, χρειάστηκε να μάθω bash scripting από το 0!

 

 

-Ένα μεγάλο ποσοστό των ερευνητικών είναι άρπα-κόλλα...Τρία χρόνια, τσεπώνουμε α φράγκα και μετά καμία συνέχεια.

 

 

-Μεγάλη κουτοπονηριά: Ενα μεγάλο ποσοστό πανεπιστημιακών δεν δίνει δεδομένα ούτε καν στο πλαίσιο ανταλλαγής, μένοντας σε λογικές ψυχρού πολέμου. Από την άλλη, προσπαθούν να αλλιεύσουν τα πάντα από τους άλλους...

 

 

-Μπαχαλοποίηση: Δεν μπορώ να διανοηθώ κοπέλα που κάνει διδακτορικό π.χ. στο Φυσικό Α.Π.Θ. να κάθεται μετά τις 9.00 στο γραφείο, γιατί θα φοβηθεί να περπατήσει βράδυ στην πανεπιστημιούπολη. επίσης, δεν μπορώ να διανοηθώ ερευνητή να βγάζει στο διάδρομο πόστερ από συνέδριο και την άλλη μέρα να μην το δει σκισμένο.

 

 

-Χρήματα: Στο εξωερικό (π.χ. Γερμανια, Αυστρία, Ελβετία που γνωρίζω) τα ερευνητικά τα παίρνει ο καθηγητης για να πληρώσει τους ερευνητές.Στην Ελλάδα, τα παίρνει ο καθηγητής και χαρτζιλικώνει φοιτητές.

 

 

-Καμία λογοδοσία: Δεν ελέγχεται στην Ελλάδα μέσω διαπιστευμένου φορέα, η ποιότητα και η αξιοπιστία της έρευνας.

 

 

-Τα διδακτορικά γίνονται μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών: Σε αρκετές περιπτώσεις, πεπαλαιωμένα διδακτορικά γίνονται μαθήματα και ξανά διδακτορικά σε νέους ερευνητές.

 

 

-Διδακτορικά-τέρατα: Διδακτορικά >300 σελίδες, γράφοντας ήδη γνωστά ζητήματα.

 

 

Προσωπική εκτίμηση: Καίτοι τελείωσα το διαδκτορικό Ελλάδα και πήρα καλές γνώσεις (πασχίζοντας μόνος...), στο εξωτερικό θα γίνεις εξωστρεφής και θα δεις τί εστί οργάνωση.

 

ΥΓ

 

Προφανώς κι έξω δεν είναι αγγελικά πλασμένα τα πράγματα. Υπάρχουν προβλήματα, σοβαρά, αλλά δεν υπάρχει η διάλυση της Ελλάδας.

 

 

[Ροδοπουλος]

Κάτι τελυταίο κι απο μένα. Το να κάνεις έρευνα (κάνοντας διδακτορικό ή σαν μεταδιδακτορικός ή σαν ΔΕΠ), προϋποθέτει στήριξη από μη-ερευνητικό προσωπικό. Εξηγούμαι: -Δεν νοείται ερευνητικό κέντρο ή πανεπιστήμιο κύρους ή κεντρική δημόσια υπηρεσία να μην έχει IT manager και δίκτυο υπολογιστών. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει. -Υπηρεσία για ταξίδια ερευηνητών *business trip* . Πάλι στο εξωτερικό υπάρχει εντεταλμένη υπηρεσία. Στην Ελλάδα παλεύεις με την γραμματεία του Τομέα, γιατί περνάνε από έλεγχο Συμβούλου Επικρατείας. Βέβαια για κανα δωράκι 700 εύρω σε ηθοποιό, γαργάρα... -Κάτι που παρατήρησα επίσης: Στην Ελλάδα, δύσκολα θα δεις πανεπιστήμιο που να προωθεί την χρήση unix/linux! Όλα τα επιστημονικά προγράμματα *ή το 80%* τρέχουν σε αυτά τα περιβάλλοντα. Όταν πήγα στο εξωτερικό, χρειάστηκε να μάθω bash scripting από το 0! -Ένα μεγάλο ποσοστό των ερευνητικών είναι άρπα-κόλλα...Τρία χρόνια, τσεπώνουμε α φράγκα και μετά καμία συνέχεια. -Μεγάλη κουτοπονηριά: Ενα μεγάλο ποσοστό πανεπιστημιακών δεν δίνει δεδομένα ούτε καν στο πλαίσιο ανταλλαγής, μένοντας σε λογικές ψυχρού πολέμου. Από την άλλη, προσπαθούν να αλλιεύσουν τα πάντα από τους άλλους... -Μπαχαλοποίηση: Δεν μπορώ να διανοηθώ κοπέλα που κάνει διδακτορικό π.χ. στο Φυσικό Α.Π.Θ. να κάθεται μετά τις 9.00 στο γραφείο, γιατί θα φοβηθεί να περπατήσει βράδυ στην πανεπιστημιούπολη. επίσης, δεν μπορώ να διανοηθώ ερευνητή να βγάζει στο διάδρομο πόστερ από συνέδριο και την άλλη μέρα να μην το δει σκισμένο. -Χρήματα: Στο εξωερικό (π.χ. Γερμανια, Αυστρία, Ελβετία που γνωρίζω) τα ερευνητικά τα παίρνει ο καθηγητης για να πληρώσει τους ερευνητές.Στην Ελλάδα, τα παίρνει ο καθηγητής και χαρτζιλικώνει φοιτητές. -Καμία λογοδοσία: Δεν ελέγχεται στην Ελλάδα μέσω διαπιστευμένου φορέα, η ποιότητα και η αξιοπιστία της έρευνας. -Τα διδακτορικά γίνονται μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών: Σε αρκετές περιπτώσεις, πεπαλαιωμένα διδακτορικά γίνονται μαθήματα και ξανά διδακτορικά σε νέους ερευνητές. -Διδακτορικά-τέρατα: Διδακτορικά >300 σελίδες, γράφοντας ήδη γνωστά ζητήματα. Προσωπική εκτίμηση: Καίτοι τελείωσα το διαδκτορικό Ελλάδα και πήρα καλές γνώσεις (πασχίζοντας μόνος...), στο εξωτερικό θα γίνεις εξωστρεφής και θα δεις τί εστί οργάνωση. ΥΓ Προφανώς κι έξω δεν είναι αγγελικά πλασμένα τα πράγματα. Υπάρχουν προβλήματα, σοβαρά, αλλά δεν υπάρχει η διάλυση της Ελλάδας.

 

Τελευταίο και από εμένα. Μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Η Ελλάδα δεν έχει παράδοση ούτε στις επιστήμες ούτε στην έρευνα. Μπορεί να βγάλει καλούς αποφοίτους αλλά μέχρι εκεί. Η λίγη έρευνα που γίνετε σήμερα οφείλετε στην ΕΕ και στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Το 1996 που τελείωσα εγω το διδακτορικό στην Ελλάδα είχαμε ελάχιστες δυνατότητες. Σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα αλλά δεν γίνετε σύγκριση με ανεπτυγμένα ερευνητικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και ιδιαίτερα ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιαπωνία και UK. Εκεί η έρευνα είναι τρόπος ζωής και λειτουργίας του κράτους. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η διατήρηση του critical mass του προσωπικού. Ένας ερευνητής θα πρέπει να έχει λεφτά να ξύνει το κεφάλι του. Δεν είναι δουλειά 9-5 αλλά λόξα που πρέπει να την πληρώσει η κοινωνία διότι στο τέλος θα βγει κερδισμένη. Μια κάπως βασική έρευνα, με πιθανότητα 5-10% να αποδώσει, χρειάζεται +25 χρόνια και ομάδα +50 ατόμων για να αποδώσει και να ανέβει στάθμη ενδιαφέροντος. Αυτό σημαίνει μόνιμη χρηματοδότηση +2 εκ ετησίως κατ ελάχιστον. Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε shotgun. Σήμερα το 1 αύριο το άλλο. Στην ζωή μου μέχρι τώρα ξόδεψα +16 εκ ερευνώντας το ίδιο θέμα. Ακόμα και σήμερα βρίσκομαι στο 2% υψηλότερα από ότι ήμουνα το 1992. Το δικό μου όμως 2% που σε παγκόσμιο επίπεδο είναι 0,001% μαζί με την άλλων ερευνητών του κόσμου κάνει μια σούμα στο 10-15%. Στην Ελλάδα αυτό ακούγεται αποτυχία...αλλά για οπουδήποτε αλλού, τεράστια επιτυχία. Γράφω τα παραπάνω για να εξηγήσω το πρόβλημα της νοοτροπίας που πηγάζει από το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε νοοτροπία και παράδοση έρευνας. Αυτοί όμως είμαστε σαν χώρα, τι να κάνουμε?        

[dimamp]

 

Τελευταίο και από εμένα. Μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Η Ελλάδα δεν έχει παράδοση ούτε στις επιστήμες ούτε στην έρευνα. Μπορεί να βγάλει καλούς αποφοίτους αλλά μέχρι εκεί. Η λίγη έρευνα που γίνετε σήμερα οφείλετε στην ΕΕ και στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Το 1996 που τελείωσα εγω το διδακτορικό στην Ελλάδα είχαμε ελάχιστες δυνατότητες. Σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα αλλά δεν γίνετε σύγκριση με ανεπτυγμένα ερευνητικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και ιδιαίτερα ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιαπωνία και UK. Εκεί η έρευνα είναι τρόπος ζωής και λειτουργίας του κράτους. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η διατήρηση του critical mass του προσωπικού. Ένας ερευνητής θα πρέπει να έχει λεφτά να ξύνει το κεφάλι του. Δεν είναι δουλειά 9-5 αλλά λόξα που πρέπει να την πληρώσει η κοινωνία διότι στο τέλος θα βγει κερδισμένη. Μια κάπως βασική έρευνα, με πιθανότητα 5-10% να αποδώσει, χρειάζεται +25 χρόνια και ομάδα +50 ατόμων για να αποδώσει και να ανέβει στάθμη ενδιαφέροντος. Αυτό σημαίνει μόνιμη χρηματοδότηση +2 εκ ετησίως κατ ελάχιστον. Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε shotgun. Σήμερα το 1 αύριο το άλλο. Στην ζωή μου μέχρι τώρα ξόδεψα +16 εκ ερευνώντας το ίδιο θέμα. Ακόμα και σήμερα βρίσκομαι στο 2% υψηλότερα από ότι ήμουνα το 1992. Το δικό μου όμως 2% που σε παγκόσμιο επίπεδο είναι 0,001% μαζί με την άλλων ερευνητών του κόσμου κάνει μια σούμα στο 10-15%. Στην Ελλάδα αυτό ακούγεται αποτυχία...αλλά για οπουδήποτε αλλού, τεράστια επιτυχία. Γράφω τα παραπάνω για να εξηγήσω το πρόβλημα της νοοτροπίας που πηγάζει από το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε νοοτροπία και παράδοση έρευνας. Αυτοί όμως είμαστε σαν χώρα, τι να κάνουμε?        

 

 

Κύριε Ροδόπουλε

 

*απαντώ στο ερώτημα σας*

 

Υπάρχουν τόσο καταξιωμένοι πανεπιστημιακοί και ερευνητές στο εξωτερικό, ελληνικής καταγωγής με αξιόλογη παρουσία. Έχουνε δείξει τόσα πράγματα και έχουν πάρει τόσα ερευνητικά που δεν διανοούμαι ότι δεν μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα.

 

Ρητορικό ερώτημα: Τί θα γινόταν αν εσείς παίρνατε την ομάδα σας και λέγατε, ωραία πάω στο Χ,Υ, Ζ ελληνικό πανεπιστήμιο να προσφέρω;

 

Συνεπώς: "Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα"...

 

Τα σέβη μου...

[Ροδοπουλος]

   

 

Κύριε Ροδόπουλε

 

*απαντώ στο ερώτημα σας*

 

Υπάρχουν τόσο καταξιωμένοι πανεπιστημιακοί και ερευνητές στο εξωτερικό, ελληνικής καταγωγής με αξιόλογη παρουσία. Έχουνε δείξει τόσα πράγματα και έχουν πάρει τόσα ερευνητικά που δεν διανοούμαι ότι δεν μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα.

 

Ρητορικό ερώτημα: Τί θα γινόταν αν εσείς παίρνατε την ομάδα σας και λέγατε, ωραία πάω στο Χ,Υ, Ζ ελληνικό πανεπιστήμιο να προσφέρω;

 

Συνεπώς: "Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα"...

 

Τα σέβη μου...

 

με έχεις μπερδέψει με το  "Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα"... τι θες να πεις?

[dimamp]

 

με έχεις μπερδέψει με το  "Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα"... τι θες να πεις?

 

 

Το ότι κάποι προτιμούν να παραμείνουν στον πάτο παρά να δουν να προοδεύει ο συνάδελφος/συνάνθρωπος τους

[Ροδοπουλος]

   

 

Το ότι κάποι προτιμούν να παραμείνουν στον πάτο παρά να δουν να προοδεύει ο συνάδελφος/συνάνθρωπος τους

 

ναι γιατί η χώρα είναι πολύ μικρή στο κεφάλι για να ζήσει αξιοπρεπώς 11 εκ κόσμου.

[tzitzikas]

είχα συμφοιτητή με βαθμό πτυχίου 8,5 που αποφοίτησε στα 5 χρόνια, έκανε διδακτορικό εδώ, και κατέληξε ασεπ σε θέση δημοσίου διαφορετική απο την κατευθυνσή του και όχι κάτι σπουδαίο και μισθό σήμερα 1000Ε περίπου. Δεν το κυνήγησε έξω και ούτε και εδώ. Αλλος συμφοιτητής μου με βαθμό πτυχίου 7,5 που αποφοίτησε στα 6 χρόνια έκανε μετα μεταπτυχιακό, διδακτορικό έξω και τώρα είναι ερευνητής σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού σε σπουδαίο αντικείμενο. Θεωρώ, άσχετα απο το συγκεκριμένο παράδειγμα, οτι σήμερα η σωστή επιλογή είναι η 2η. Για τον 1ο θεωρώ οτι μαραζώνει στη θεσούλα δημοσίου έχοντας διδακτορικό που συνολικά με το προπτυχιακό του στοίχησε 10 χρόνια σκληρή δουλειά, ενώ ο 2ος απολαμβάνει εξέλιξη, αναγνωρίζονται έτσι οι κόποι του και κάνει και κάτι σπουδαίο, και φυσικά θα αμοιβεται και καλα. Ο 1ος δεν απολαμβάνει τίποτα απο όλα αυτά.

[georgios_m]

Το τι είναι καλύτερο είναι προσωπικό - κοινωνικό θέμα.

 

Τα περισσότερα παραδείγματα που εγώ γνωρίζω ολοκλήρωσαν τις διδακτορικές σπουδές στο πλαίσιο μιας υπάρχουσας απασχόλησής ωρομίσθιοι - συμβασιούχοι ή σε εταιρείες με κάποιο ερευνητικό χαρακτήρα. Δε πέθαναν και στο διάβασμα, εξ άλλου των τελευταίων ήταν και μέρος της δουλειάς τους το να κάνουν πειράματα και δημοσιεύσεις. 

[george_RES]

Ο καθενας μπορει να νομιζει οτι θελει, αλλα οταν ανθρωποι που το εχουν κανει σας παραθετουν τις εμπειριες, και ερευνητικες δυσκολιες καλο θα ειναι να μην συγκρινουμε με το τι εχουμε ακουσει.

 

Προσωπικα θεωρω προσβολη να μου αναφερει κανεις οτι το διδακτορικο δεν ειναι κατι δυσκολο και οτι μπορει να το κανει ο καθενας, σε αυτη την περιπτωση ο οποιοσδηποτε το λεει θα του προτεινα να παει να κανει αιτηση και να περασει την διαδικασια. Και εαν θελησει την ολοκληρωμενη εμπειρια ας παει κ δοκιμασει να συναγωνιστει με την παγκοσμια αγορα.

 

Δυστυχως απο οτι βλεπω στην Ελλαδα υπαρχει ακομη μια πολλη στρεβλη αποψη για το τι προσφερει καθε ακαδημαικη βαθμιδα και το πως μπορει να χρησιμοποιηθει. 

Edited Απρίλιος 28 , 2017 by george_RES

[Tentonov]

<!-- -->&nbsp;

Το τι είναι καλύτερο είναι προσωπικό - κοινωνικό θέμα.

&nbsp;

Τα περισσότερα παραδείγματα που εγώ γνωρίζω ολοκλήρωσαν τις διδακτορικές σπουδές στο πλαίσιο μιας υπάρχουσας απασχόλησής ωρομίσθιοι - συμβασιούχοι ή σε εταιρείες με κάποιο ερευνητικό χαρακτήρα. Δε πέθαναν και στο διάβασμα, εξ άλλου των τελευταίων ήταν και μέρος της δουλειάς τους το να κάνουν πειράματα και δημοσιεύσεις.&nbsp;

&nbsp;

 

Μπαίνουμε στη σχολή, παπαγαλίζουμε, τελειώνουμε, μεταπτυχιακό, διαδακτορικο, αγγλικά-γερμανικά-ισπανικά, φαντάροι 50 μέτρα από το σπίτι, 2000 μόρια ΑΣΕΠ, πρόσληψη στο Δήμο ως μηχανικός, 1000 Ευρώ, παντρευόμαστε στα 33.25 με την γυναίκα μας που έχουμε 1.52 χρόνια διαφορά και κάνουμε 2 παιδιά με διαφορά 1.33 χρόνια, Πάσχα στους δικούς μου, Χριστούγεννα στα πεθερικά, το παιδί γαλλικά και πιάνο. Κάθε Μάιο βλέπουμε Γιουροβίζιον κάθε καλοκαίρι διακοπές εκεί που προτείνει οτ λάιφ στάιλ...

 

Ο γιος Μηχανικός κι η κόρη δικηγόρος...Ο γιος θα μάθει ζίου ζίτσου κι η κόρη μαθήματα μπαλέτου.

 

Γιατί: ΑΚολουθώ τον κανόνα πτυχίο και απαιτώ το Δημόσιο να με συνητρεί (και το βύσμα δεν χαλάει...)

 

Μία ωραία, αγγελικά πλασμένη ζωή ενός ανθρώπου που πήρε διδακτορικό και με θέληση για μάθηση και έρευνα...

Edited Απρίλιος 28 , 2017 by Tentonov