Απίθανο να συμβούν τα χειρότερα σενάρια για την κλιματική αλλαγή

[rootbreaker]

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Πίτερ Κοξ του βρετανικού Πανεπιστημίου του Έξετερ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Η νέα μελέτη εκτιμά ότι η πιθανότητα η θερμοκρασία να αυξηθεί πάνω από τους 4,5 βαθμούς Κελσίου είναι μικρότερη από 1%, ενώ η πιθανότητα να αυξηθεί λιγότερο από ενάμιση βαθμό, είναι μικρότερη από 3%.

 

 

Η πιο επίσημη "φωνή" των επιστημόνων, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ, εκτιμά ότι η θερμοκρασία στη Γη μπορεί να ανέβει από 1,5 έως 4,5 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα (ήδη έχει ανέβει περίπου ένα βαθμό).

 

Η νέα μελέτη, κάνοντας χρήση διαφορετικής μεθολογίας, εκτιμά ότι η αύξηση πιθανώς θα κυμανθεί από 2,2 έως 3,4 βαθμούς Κελσίου, με πιθανότερη μια αύξηση γύρω στους 2,8 βαθμούς (η πιθανότητα η θερμοκρασία να κυμανθεί σε αυτά τα όρια, θεωρείται ότι είναι 66%). Αν αυτό ισχύει, τότε δεν έχουν βάση τα πιο καταστροφολογικά σενάρια που κατά καιρούς διατυπώνονται για αυξήσεις πάνω από τους τέσσερις βαθμούς Κελσίου.

 

 

Να το πουμε με απλά λόγια:

Ας ανέβει η θερμοκρασία ακόμα και 10 βαθμούς. Ο πλανήτης θα επιβιώσει, (όχι όλη) η χλωρίδα και η πανίδα θα επιβιώσουν. Εμείς θα πεθάνουμε. Δεν θα έχουμε φαγητό να φάμε, δεν θα έχουμε νερό να πιούμε και στο τέλος θα σκοτωθούμε μόνοι μας.

 

Η ανθρωπογεννής κλιματική αλλαγή είναι γεγονός και τα αποτελέσματα της είναι εμφανή, τα βλέπουμε σε όλες τις εποχές με ακραία φαινόμενα, τα βλέπουμε με το λιώσιμο των πάγων στους πόλους. Δεν είναι θέμα πολιτικών πεποιθήσεων, όπως πιστεύουν οι ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ και οι UKIPατζήδες στην Αγγλία. 

[BAS]

Επειδή απευθυνθήκατε σε μένα και  μόνο .

 

Το να διατηρούμε καθαρό το σπίτι μας είναι αυτονόητο . Ετσι και τον πλανήτη μας . Από την άλλη αν κάθε πρωί που βγαίνει ο ήλιος και μας ζεσταίνει , βγαίνουμε στο μπαλκόνι και φωνάζουμε βοήθεια καιγόμαστε , τότε προφανώς είμαστε τουλάχιστον γραφικοί .

 

Επειδή λοιπόν ζούμε σε μεσοπαγετώδη περίοδο της οποίας η διάρκεια υπερβαίνει κατά πολύ την αντίληψη περί χρόνου που έχει το ατελές ανθρώπινο ον , είναι βέβαιο ότι θα έχουμε άνοδο της θερμοκρασίας και η οποία άνοδος θα επιφέρει αλλαγές κατά τόπους στα είδη της πανίδας και της χλωρίδας και θα εξαναγκάσει σε μετακινήσεις πληθυσμών που ανάλογα με το διανοητικό και κοινωνικό επίπεδο που θα υπάρχει , είναι πιθανό να οδηγήσουν σε συγκρούσεις . 

 

Για να μην σας κουράζω ,μια γρήγορη αναζήτηση στον γούγλη : 

 

http://www.geo.auth.gr/courses/ggg/ggg105y/I_Uienudio_ooa_unea_oio_aaueiaeeiy__nuiio.pdfΤο Τεταρτογενές είναι η νεότερη χρονικά περίοδος της ιστορίας της

Το Τεταρτογενές είναι η νεότερη χρονικά περίοδος της ιστορίας της
Γης, που άρχισε σταδιακά πριν από 2 µε 1,8 εκατοµµύρια χρόνια και
συνεχίζεται µέχρι σήµερα. Ξεκίνησε δηλαδή µόλις «χθες» σε σύγκριση µε το
µέγεθος του γεωλογικού χρόνου, όπως τουλάχιστον το γνωρίσαµε έστω και
σε σύντοµη περιγραφή στις προηγούµενες σελίδες. Ονοµαζόταν και
Ανθρωπογενές µέχρι πρόσφατα, γιατί µέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστηµα της
ιστορίας της Γης, βρέθηκαν παλαιοντολογικές και αρχαιολογικές αποδείξεις
για το ξεκίνηµα του ανθρώπου ως ζωικού είδους και για τη βιολογική και
νοηµατική-πολιτισµική του εξέλιξη. ∆ιακρίνεται στην Πλειστόκαινη περίοδο,
που είναι η µεγαλύτερη χρονικά περίοδος του και στην Ολόκαινη εποχή, που
είναι τα τελευταία 10 χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της Γης και της ανθρώπινης
προϊστορίας και ιστορίας. Το Τεταρτογενές παρουσιάζει µια ιδιαιτερότητα
στην κλιµατική του κατάσταση µε τις διαδοχικές εναλλαγές θερµών και
ψυχρών περιόδων, γνωστές ως παγετώδεις και µεσοπαγετώδεις περίοδοι.
Όπως είναι γενικά παραδεκτό κατά τη διάρκεια του Τεταρτογενούς
σηµειώθηκαν έξι τουλάχιστον µεγάλες παγετώδεις περίοδοι. Από την ανάλυση
δειγµάτων ιζηµάτων από γεωτρήσεις στους ωκεανούς φαίνεται ότι οι
διακυµάνσεις των θερµοκρασιών του θαλασσινού νερού ήταν περισσότερες
και ορισµένοι επιστήµονες µιλούν για δεκαεπτά κύκλους παγετώνων. Από
αυτούς οι τέσσερις κύριες και καλά µελετηµένες εποχές παγετώνων, είναι
γνωστές στον ευρωπαϊκό χώρο από την παλιότερη προς τη νεότερη µε τις
ονοµασίες Γκίνζιο, Μινδέλιο, Ρίσσιο και Βούρµιο (Günz, Mindel, Riss, Würm).
Πρωτόγνωρα ονόµατα για τον µη ειδικό που προκύπτουν, κατά πάγια
επιστηµονική συνήθεια, από τις ονοµασίες των περιοχών, όπου για πρώτη

Σπυρίδων Β. Παυλίδης, Καθηγητής Γεωλογίας Α.Π.Θ.
3
φορά µελετήθηκαν γεωλογικοί σχηµατισµοί των αντίστοιχων περιόδων. Κατά
την διάρκεια των κρύων περιόδων υπολογίζεται ότι οι µέσες ετήσιες
θερµοκρασίες στη στεριά ήταν µικρότερες από τις σηµερινές µέχρι και 10ο
C.
Ενδιάµεσα στις παγετώδεις περιόδους παρεµβάλλονται οι αντίστοιχες
µεσοπαγετώδεις περίοδοι. Οι παγετώδεις περίοδοι ήταν πάντα µεγάλες σε
διάρκεια, ενώ οι µεσοπαγετώδεις, όπως η σηµερινή που ζούµε, ήταν πολύ
συντοµότερες, δεν ξεπερνούσαν συνήθως τις 10.000 χρόνια. Ούτε όµως οι
παγετώδεις εποχές ήταν απόλυτα παγετώδεις, µήτε οι µεσοπαγετώδεις. Για
µεγάλα και ακανόνιστα χρονικά διαστήµατα οι διακυµάνσεις της θερµοκρασίας
ήταν σηµαντικές, οι κλιµατικές αλλαγές επίσης σχετικά µεγάλες και µπορούµε
να µιλάµε για θερµά χρονικά διαστήµατα µέσα στις παγετώδεις περιόδους και
το αντίστροφο.
Το τελευταίο θερµό µεσοδιάστηµα, δηλαδή µεταξύ δύο παγετωδών
περιόδων, έληξε πριν από 70.000. Η τελευταία Παγετώδης Περίοδος (Würm,
70.000-30.000), ακολουθεί ένα βραχύτατο θερµό Μεσοστάδιο (µεταξύ 28.000-
26.000) και έπεται το νεότερο χρονικά τµήµα της, το Όψιµο Würm, (26.000-
10.000 περίπου), αν και η αρχή της τήξης των πάγων ξεκίνησε ουσιαστικά
πριν από 18.000, κορυφώθηκε γύρω στα 12.500 χρόνια και ολοκληρώθηκε
στα 7.000 πριν από σήµερα. Από τότε µέχρι σήµερα έχουµε γενικά µια
αύξηση της θερµοκρασίας και άνοδο της στάθµης της θάλασσας, αν και δεν
έλειψαν και µικρές ψυχρές εποχές, όπως στο τέλος της εποχής του Χαλκού
και στο δεύτερο µισό του 17ου αιώνα µε τους πολύ δριµείς χειµώνες και την
επέκταση των παγετώνων. Κατά τους 20ο και 21ο αιώνες φαίνεται ότι το
λιώσιµο των πάγων συνεχίζεται µε µια µικρή σχετικά επιτάχυνση.
Σήµερα
IV. Σύγχρονη Μεσοπαγετώδης περίοδος 10.000 χρόνια
4η Παγετώδης ή Würm
144.000
ΙΙΙ Μεσοπαγετώδης ή Riss- Würm
183.000

Σπυρίδων Β. Παυλίδης, Καθηγητής Γεωλογίας Α.Π.Θ.
4
3η Παγετώδης ή Riss
306.000
II Μεσοπαγετώδης ή Mindel-Riss
429.000
2η Παγετώδης ή Mindel
478.000
Ι Μεσοπαγετώδης ή Günz-Mindel
543.000
1η Παγετώδης ή Günz
592.000 χρόνια
Οι κυριότερες γεωλογικές ενδείξεις και αποδείξεις για την ύπαρξη
παγετώνων του παρελθόντος είναι οι µοραίνες, δηλαδή αποθέσεις κροκαλών
και χαλικιών, που αναπτύσσονται στο µέτωπο και τα πλευρά του παγετώνα,
εξαιτίας της κίνησης και της διαβρωτικής του δράσης του. ∆ευτερεύουσες,
ιζηµατογενείς αποθέσεις λεπτής αργίλου (λάσπης) είναι οι τιλίτες. Επίσης το
χαρακτηριστικό σχήµα U των κοιλάδων που διαµορφώθηκε από την επίδραση
της κίνησης του παγετώνα και οι χαρακτηριστικές αυλακώσεις της κίνησης του
πάγου στα πετρώµατα της βάσης του, είναι µερικά ακόµη γεωλογικά εργαλεία
αναγνώρισης της ύπαρξης και της κίνησης ενός παγετώνα, δηλαδή ενός
ποταµού πάγου. Οι παγετώνες δεν είναι στατικές ποσότητες «αιώνιου χιονιού
και πάγων», που κάποτε δηµιουργήθηκαν και παραµένουν σήµερα σαν
καλύµµατα βουνών, όπως ίσως οι περισσότεροι πιστεύουν. Αντίθετα είναι
συνεχώς ανανεωνόµενοι και διαρκώς µετακινούµενοι. Αυξοµειώνονται
εποχιακά, αλλά κυρίως ακολουθώντας τις µικρές και µεγαλύτερες
ατµοσφαιρικές και κλιµατικές αλλαγές. Κινούνται από τα ψηλότερα στα
χαµηλότερα, λόγω της βαρύτητας και επειδή το βάρος τους λιώνει τα
κατώτερά τους στρώµατα, δηµιουργώντας έτσι ένα άριστο λιπαντικό κίνησης.
Σήµερα µόνο το 1/10 περίπου της επιφάνειας της Γης καλύπτεται µε
πάγο, αλλά κατά τη διάρκεια των µεγαλύτερων παγετωνικών περιόδων της
πλειστόκαινης εποχής υπολογίζεται ότι αυτή η αναλογία έφτανε περίπου το
30%, δηλαδή τριπλάσια σε σχέση µε τη σηµερινή επιφάνεια κάλυψης. Το
ευρωπαϊκό κάλυµµα πάγου µε τη συνέχειά του πέρα από τα Ουράλια, για

Σπυρίδων Β. Παυλίδης, Καθηγητής Γεωλογίας Α.Π.Θ.
5
παράδειγµα, κάλυπτε 10.000.000 τετραγωνικά χιλιόµετρα περίπου κατά την
τελευταία παγετώδη περίοδο.
Οι εναλλαγές των παγετωδών και µεσοπαγετωδών περιόδων
προκαλούσαν µια σταδιακή κάθοδο και άνοδο της στάθµης της θάλασσας,
που είχε αντίκτυπο στη δράση των θαλάσσιων ρευµάτων και στη
µορφογενετική εξέλιξη της χέρσου. Εξαιτίας της κατακράτησης µεγάλων
ποσοτήτων νερού από τους πάγους, κατά τη διάρκεια των παγετωδών
περιόδων η στάθµη των ωκεανών χαµήλωνε σηµαντικά, µέχρι και 100 µε 130
µέτρα σε σχέση µε το σηµερινό της επίπεδο. Αντίθετα, κατά τη διάρκεια των
µεσοπαγετωδών περιόδων, η στάθµη του νερού ανέβαινε. Πριν από 20.000
χρόνια η στάθµη της θάλασσας άρχισε να ανεβαίνει σχετικά «γρήγορα» µε
ρυθµούς που έφταναν και τα 2 εκατοστά το χρόνο. Ενώ πριν από 12.000 µε
7.000 χρόνια όταν µπαίναµε οριστικά στην τελευταία µεσοπαγετώδη περίοδο,
την Ολοκαινική, αυτήν που διανύουµε σήµερα, η στάθµη της θάλασσας
έφτασε κοντά στο σηµερινό της επίπεδο µε ένα ρυθµό ανύψωσης πολύ µικρό,
της τάξης του ενός χιλιοστού το χρόνο για τα τελευταία 5.000 χρόνια.
Σήµερα, για το διάστηµα 2004-2006, και µε τους γρηγορότερους ρυθµούς
τήξης των πολικών πάγων, λόγω του φαινοµένου του θερµοκηπίου,
υπολογίζεται µια σχετικά µεγάλη ανύψωση, µικρότερη όµως του χιλιοστού το
χρόνο (0.7 mm/χρόνο). Τα µοντέλα υπολογισµού και εκτίµησης του ρυθµού
συρρίκνωσης των παγετώνων και ανύψωσης της στάθµης της θάλασσας, είτε
είναι συντηρητικά, είτε µιλούν για επιτάχυνση του φαινοµένου, δίνουν
µεγαλύτερους ρυθµούς µεταβολής. Με τους πιο συντηρητικούς ρυθµούς
εκτιµάται ότι η στάθµη της θάλασσας θα ανυψωθεί περισσότερο από µισό
µέτρο στον 21ο αιώνα. Άλλα σενάρια εκτιµούν ακόµη µεγαλύτερες ανυψώσεις.
Πολλές φορές µάλιστα προβάλλονται ιδιαίτερα ακραίες περιπτώσεις
ανύψωσης της στάθµης της θάλασσας και κατά συνέπεια κατάκλυσης πολλών
παραθαλάσσιων περιοχών, γιατί στηρίζονται στην ανάλυση ορισµένων µόνο
ακραίων περιβαλλοντικών παραγόντων. ∆εν πρέπει όµως να ξεχνάµε ότι
βρισκόµαστε σε µια µεσοπαγετώδη εποχή και µέχρι σε ένα βαθµό αυτές είναι
φυσιολογικές και αναµενόµενες λειτουργίες του πλανήτη. Οι προηγούµενες
µεσοπαγετώδεις εποχές έφτασαν σε ψηλότερα από τα σηµερινά επίπεδα
θερµοκρασίας. Επίσης δεν είναι γνωστό µέχρι σήµερα το ποσοστό της
ανθρωπογενούς επίδρασης σ’ αυτές τις αλλαγές, µε το φαινόµενο του

Σπυρίδων Β. Παυλίδης, Καθηγητής Γεωλογίας Α.Π.Θ.
6
θερµοκηπίου σε σύγκριση µε εκείνο των φυσικών διεργασιών. Πριν από λίγα
χρόνια µιλούσαµε για συµµετοχή του ανθρώπου στη άνοδο της θερµοκρασίας
γύρω στο 50%, σήµερα αρκετοί επιστήµονες διατυπώνουν την άποψη ότι η
ανθρώπινη συµµετοχή µπορεί να φτάνει και το 90%. Άλλωστε υπήρξαν
πολλές θερµές περίοδοι στην ιστορία της Γης, όπως η Μειόκαινη, κατά τις
οποίες δεν υπήρχαν καθόλου παγοκαλύµµατα στον πλανήτη. Απλά το κλίµα
της Γης ήταν θερµότερο σε παγκόσµια κλίµακα και οι περισσότερες περιοχές
της ήταν σαν τις σηµερινές σαβάνες της Αφρικής ή ερηµικές και µόνο κοντά
στους πόλους θα πρέπει να υπήρχαν συνθήκες «µεσογειακού» κλίµατος.
Υπολογίζεται µε ακρίβεια ότι τα νερά της µεγάλης θάλασσας στην περιοχή της
Μεσογείου ήταν κατά 7 ο C θερµότερα και των ωκεανών γενικά κατά 10ο C.
Στο χρονικό διάστηµα της µειόκαινης εποχής έζησε µια τεράστια ποικιλία
φυτών και ζώων, ώστε τα µουσεία Φυσικής Ιστορίας όλου του κόσµου να είναι
γεµάτα σήµερα από απολιθώµατα της, γιατί ήταν εποχή που έσφυζε από
ζωή. Γαζέλες και κοντόλεµες καµηλοπαρδάλεις, ρινόκεροι και µαχαιρόδοντες,
τα λιοντάρια τις εποχής, προ-πίθηκοι, χελώνες και φίδια, µικρόσωµα άλογα
και ελέφαντες, δάση από γιγάντιες σεκόιες και από προγονικές µορφές
πεύκων, προσαρµοσµένων σε θερµές συνθήκες, κυριαρχούσαν στην
επιφάνεια του πλανήτη και επιβίωσαν για εκατοµµύρια χρόνια.
Οι θερµότερες µεσοπαγετώδεις περίοδοι, για τα τελευταία 2
εκατοµµύρια χρόνια τουλάχιστον, διαρκούν σχετικά λίγο, ίσως λιγότερο από
10.000 χρόνια, όσο περίπου διαρκεί η δική µας µεσοπαγετώδης θερµή εποχή,
η οποία φυσιολογικά θα έπρεπε να τελειώνει. Τις διαδέχονταν ψυχρότερες,
παγετώδεις περίοδοι. Μήπως η δική µας ολοκαινική εποχή παρατείνεται λίγο
παραπάνω, ενώ κανονικά θα έπρεπε να πλησιάζει στο τέρµα της; Φυσικοί
παράγοντες που δεν γνωρίζουµε ή η ανθρωπογενής δραστηριότητα µε το
φαινόµενο του θερµοκηπίου την επιµηκύνουν; Φυσιολογικά, αργά ή γρήγορα
σε 2-3 χιλιάδες χρόνια θα πρέπει να αρχίσουν οι πρώτες ενδείξεις για το
ξεκίνηµα µιας νέας ψυχρής εποχής παγετώνων, εκτός και αν η φύση άλλαξε
συνήθειες, όπως το έκανε πολλές φορές στο παρελθόν. Όσο όµως βαδίζουµε
σε θερµότερες συνθήκες η δυναµική της αναµενόµενης µεταβολής πάγων-
νερού του πλανήτη δεν θα έχει µόνο το απλό αποτέλεσµα που από πρώτη
εκτίµηση νοµίζουµε, την κατάκλυση δηλαδή µικρών σχετικά παραθαλάσσιων
περιοχών, αλλά κάτι πολύ πιο σηµαντικό, θα έχει συνέπειες στα θαλάσσια

Σπυρίδων Β. Παυλίδης, Καθηγητής Γεωλογίας Α.Π.Θ.
7
ρεύµατα και στη πανίδα και χλωρίδα του, που µε το σηµερινό επίπεδο των
γνώσεων δεν µπορούµε να υπολογίσουµε και να εκτιµήσουµε τις συνέπειές
τους. Θα έχει επίσης επίδραση στην ελαστικότητα του φλοιού και στο κατά
τόπους βαρυτικό πεδίο, στο σχήµα και τον άξονα περιστροφής της Γης και
γενικά θα επιδρά αλυσιδωτά λίγο η πολύ σε πολλές λειτουργίες του πλανήτη,
τις περισσότερες από τις οποίες είτε δεν γνωρίζουµε, είτε δεν κατανοούµε
καλά. Μερικοί επιστήµονες µάλιστα προσπαθούν να συνδέσουν αυτές τις
µεταβολές µε την αύξηση της σεισµικότητας σε ορισµένες περιοχές και τη
µείωσή της σε άλλες.
Από τότε που διαπιστώθηκαν τα πρώτα ίχνη των παλαιοπαγετώνων
στην Ευρώπη, από τα µέσα του 19ου αιώνα δηλαδή, τέθηκε και το ζήτηµα του
τρόπου γένεσης και συρρίκνωσης ή εξαφάνισής τους ακόµη. Πολλές θεωρίες
έχουν διατυπωθεί για τη δηµιουργία των παγετώνων, όπως εκείνες που
αναζητούν αίτια γεωλογικών διεργασιών. Για παράδειγµα η ελάττωση της
περιεκτικότητας της ατµόσφαιρας σε διοξείδιο του άνθρακα (CO2), η γρήγορη
ανύψωση των ηπείρων και το σχετικά µεγάλο ύψος των βουνών ή
«εξωγήινες» όπως κοσµικές επιδράσεις και αρκετές άλλες αιτίες µπορεί να
δηµιουργούν ή να συντελούν στη δηµιουργία παγετώνων. Από τη δεκαετία
του 1920 ακόµη διατυπώθηκε µια ολοκληρωµένη θεωρία γα να εξηγήσει το
φαινόµενο από το Γιουγκοσλάβο αστρονόµο-µαθηµατικό Μιλάνκοβιτς (Milutin
Milankovic), που ανήγαγε τη δηµιουργία των παγετώνων σε αστρονοµικά
αίτια, όπως οι µεταβολές της τροχιάς της Γης, οι µεταβολές της κλίσης και
διεύθυνσης του γήινου άξονα της και το τρεµούλιασµα της. Για παράδειγµα η
ελλειπτική τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο άλλαζε µε το χρόνο αυξάνοντας
και µειώνοντας τη «διάµετρό» της κάθε 100.000 και 400.000 χρόνια. Ο
στροβιλισµός της γήινης σβούρας γύρω από τον άξονά της έχει έναν κύκλο
αλλαγής κάθε 21.000 χρόνια. Η µετάπτωση του άξονά της µεταβάλλεται και
αυτή µε περιοδικότητα 41.000. Ο Milankovic λοιπόν υπολόγισε και
υποστήριξε τη σύνθετη δράση τριών κυρίως αστρονοµικών κύκλων του
πλανήτη µας: εκκεντρότητα της τροχιάς του, λοξότητα και προήγηση
(µικροδιακυµάνσεις) του άξονά του. Οι αστρονοµικές αυτές µεταβολές
επηρεάζουν σηµαντικά την ποσότητα της θερµικής ακτινοβολίας που φτάνει
στη Γη, κυρίως στον τρόπο κατανοµής της στις διάφορες περιοχές της, και
κατά συνέπεια έχουν σηµαντική επίδραση και στο κλίµα. Οι µέχρι σήµερα

Σπυρίδων Β. Παυλίδης, Καθηγητής Γεωλογίας Α.Π.Θ.
8
πολυποίκιλες επιστηµονικές παρατηρήσεις φαίνεται να επιβεβαιώνουν την
υπόθεση Milankovic και µε µικρές τροποποιήσεις να αποτελούν µια σαφή
επιστηµονική πραγµατικότητα. Επιπλέον ο βόρειος µε τον νότιο µαγνητικό
πόλο αλλάζουν συχνά χωρίς να γνωρίζουµε την ακριβή περιοδικότητα τους
(περίπου κάθε 100.000 χρόνια). Μεγάλοι παγκόσµιοι σεισµοί, σαν εκείνον των
Χριστουγέννων του 2004 στη Σουµάτρας µεγέθους 9,3 βαθµών,
συγκεντρωµένοι πολλοί µαζί χρονικά µετατοπίζουν, έστω για πολύ λίγο το
άξονα περιστροφής του πλανήτη µας. Επίσης οι µεγάλες διαχρονικές
συγκεντρώσεις συµπαγούς ξηράς, όπως η Παγγαία, η δηµιουργία ψηλών
οροσειρών και άλλοι ενδογενείς γεωλογικοί παράγοντες επηρεάζουν
δραµατικά το κλίµα της Γης, αλλά σε βάθος χρόνου. Καµιά όµως από τις
παραπάνω θεωρίες ή καλύτερα να τις ονοµάζουµε υποθέσεις, δεν είναι τόσο
ισχυρή ώστε να εξηγήσει από µόνη της απόλυτα και ικανοποιητικά το
φαινόµενο, το οποίο όµως αποτελεί µια αναµφισβήτητη πραγµατικότητα. Μας
το αποδεικνύουν οι γεωλογικές παρατηρήσεις. Ένας συνδυασµός
αστρονοµικών και γεωλογικών µεταβολών, περιοδικών και µη, αποτελεί ίσως
την καλύτερη ερµηνεία των κλιµατικών αλλαγών µε αποκορύφωµα την
δηµιουργία εκτεταµένων παγετώνων, που καλύπτουν µεγάλες περιοχές της
επιφάνειας του πλανήτη ή την πλήρη εξαφάνιση τους.
Οι κλιµατικές αυτές αλλαγές της τεταρτογενους εποχής, δηλαδή των
τελευταίων 2 εκατοµµυρίων χρόνων, επέδρασαν και στους ωκεανούς, καθώς
οι πάγοι έλιωναν ή σχηµατίζονταν νέοι. Μελέτες σε υλικά του πυθµένα των
ωκεανών έδωσαν πολλά στοιχεία για τα ωκεάνια ρεύµατα και τη θερµοκρασία
του νερού στις διάφορες παγετώδεις και µεσοπαγετώδεις περιόδους. Το
πλαγκτόν ιδιαίτερα έδειξε την κίνηση των διαφόρων ωκεάνιων ρευµάτων,
επειδή η εξάπλωση του συνδέεται µε την κίνηση των επιφανειακών υδάτων
των ωκεανών. Τα γεωλογικά ευρήµατα που αναφέρονται στις παγετώδεις και
µεσοπαγετώδεις περιόδους είναι εντυπωσιακά και τα µόνα ασφαλή για τη
διαχρονική µελέτη των κλιµατικών αλλαγών.
Αρχαιολογικά, η Πλειστόκαινη περίοδος αντιστοιχεί χρονικά στην
Παλαιολιθική εποχή, την πιο παλιά και την πιο εκτεταµένη χρονικά από τις
τρεις συµβατικές υποδιαιρέσεις της εποχής του Λίθου. Η δεύτερη υποδιαίρεση
της Παλαιολιθικής αντιστοιχεί µε µια φάση καθαρά µεταβατική, τη Μεσολιθική,
και η Τρίτη στη Νεολιθική. Οι δυο τελευταίες είναι περίοδοι σχετικά πολύ

Σπυρίδων Β. Παυλίδης, Καθηγητής Γεωλογίας Α.Π.Θ.
9
πρόσφατες, τουλάχιστον από τη γεωλογική και κλιµατολογική άποψη και είναι
γι’ αυτό στενότατα συνδεδεµένες µεταξύ τους, αλλά και µε τις επόµενες
φάσεις. Η Νεολιθική αντιστοιχεί ουσιαστικά στην ολόκαινη γεωλογική εποχή
(7.000-5.000 χρόνια). Ακολουθούν οι εποχές του Χαλκού, Σιδήρου και η
σύγχρονή ή ιστορική πια περίοδος. Ποια όµως είναι η θέση του ανθρώπου σ’
αυτό το διαρκώς µεταβαλλόµενο περιβάλλον της τεταρτογενούς περιόδου;
Μήπως µεταβαλλόταν και αυτός βιολογικά και διανοητικά; Σήµερα διαθέτουµε
πολλές και σοβαρές ενδείξεις και αποδείξεις για να οδηγηθούµε σε
ικανοποιητικά και ασφαλή συµπεράσµατα για την πορεία του ανθρώπινου
γένους.

 

 

Κάποιες επισημάνσεις είναι δικές μου .

 

Ακόμα η ρήση του Σωκράτη Εν οίδα ότι ουδέν οίδα θα πρέπει πάντα να ακολουθεί τους επιστήμονες . Οι αυθεντίες και τα δόγματα είναι για τις θρησκείες ...

 

Σκεφτείτε ότι έχουμε μόλις 5000 χρόνια Ιστορίας και ασχολούμαστε με βεβαιότητες στον Γεωλογικό χρόνο και με την πολιτική .

 

Πόσο γελοίο θα μας φαινόταν άν κάποια έντομα του μικρόκοσμου που ζουν 24 ώρες , φιλοσοφούσαν για την ανθρώπινη ζωή.... 

[Ήρωνας]

BAS εντελώς φιλικά θα σου πω πως επικαλείσαι την επιστήμη μονο όταν σε συμφέρει και κλείνεις τα μάτια σου σε όλες τις αποδείξεις που δεν σε συμφέρουν.
 

Έκανες 1 σχόλιο εντέλως λάθος και αντί να παραδεχτείς το λάθος σου, κάνεις copy-paste άσχετα πράγματα. Πραγματικά, για κάποιον που ξέρει τα στοιχειώδη, μοιάζεις σαν τύπος που προσπαθεί να μας πει πως η Γη είναι επίπεδη. Δεν το λέω ούτε υπεροπτικά ούτε με κακία, αλλά ο βαθμός στον οποίο δεν καταλαβαίνεις (ή δεν θες να καταλάβεις) πόσο επιστημονικά τεκμηριωμένη είναι η κλιματική αλλαγή, μόνο με αυτή την αναλογία μπορεί να αποδοθεί.

Ξέρω είναι δύσκολο για κάποιον να αλλάξει τα πιστεύω του (απο την στιγμή που αρνείσαι κάθε χειροπιαστή απόδειξη), αλλα σε παρακαλώ μην προσπαθείς να μας παρουσιάσεις την άποψη σου ως επιστημονικά τεκμηριωμένη, δεν είναι. Παραδέξου πως έχεις μια θρησκευτική άποψη για το κλίμα και δεν σε ενδιαφέρει τι λέει η επιστήμη. Και όλοι θα είμαστε χαρούμενοι. Σου έχω αναλύσει δεκάδες φορές τα παραπάνω με επιστημονικά στοιχεία και δεν ήθελες να τα διαβάσεις, δεν βλέπω τον λόγο να το ξανακάνω τώρα.

 

Στην τελική αυτά τα σενάρια είχαν ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ποσοστό μικρότερο του 3% να συμβούν. Απλά αυτή η μελέτη το επιβεβαίωσε.

[rootbreaker]

Επειδή απευθυνθήκατε σε μένα και  μόνο .

 

 

Αφου εσύ μας λες ότι οι επιστήμονες κάνουν λάθος, σε ποιον να απευθυνθούμε? 

[george_RES]

Θα κανω μια πολυ απλη ερωτηση,

 

BAS το αρθρο απο τον Cox το εχεις διαβασει? Το δημοσιευμενο?

 

Βασικοτατο πρωτου λοιπον ξεκινησουμε μια συζητηση σε ενα ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΘΕΜΑ, το αρθρο το διαβασε κανεις?

 

ρωταω γιατι το αρθρο κλεινει με το οτι οι πιθανοτητες ειναι συσχετισμενες με το χρονικο παραθυρο που δεχεσαι... οχι με το εαν υπαρχει ή οχι Κλιματικη αλλαγη..

Edited Ιανουάριος 19 , 2018 by george_RES

[BAS]

Εγώ σας ανέβασα το άρθρο με τον τίτλο .

 

Σας είπα και κάποια πράγματα που γράφουν οι ειδικοί για τους γεωλογικούς χρόνους και μου απαντάτε με γεγονότα και βεβαιότητες γιά 5-10-50 χρόνια μπροστά και για δεντράκια 100-200 χρόνια πίσω .

 

Και ο όρος Κλιματική Αλλαγή για κάτι που είναι εξ ορισμού μεταβαλλόμενο είναι λάθος .

 

Ακόμα οι επιθέσεις του τύπου όταν λέω για τις αβεβαιότητες είμαι εναντίον της προστασίας του περιβάλλοντος , ειναι επιπέδου φοιτητικής συνέλευσης για το Πολισάριο..

 

Οπότε ΜΗΝ απαντάτε σε μένα .

 

Απαντήστε στις αβεβαιότητες του Καθηγητή του ΑΠΘ και το βλέπουμε πάλι .

 

Εσείς που έχετε βεβαιότητες και δόγματα μάλλον σας πρέπουν τα πετραχήλια..

 

Σχολιάστε χωρις προσωπικές επιθέσεις . 

 

Θα σας παρατηρώ επ'  ολίγον εκ του μακρόθεν στο θέμα αυτό αφού συζήτηση επί προσωπικού δεν κάνω....

Edited Ιανουάριος 19 , 2018 by BAS

[george_RES]

@BAS Ξαναρωταω το αρθρο του Cox , το δημοσιευμενο το διαβασες  ?

[BAS]

Το διάβασα . Τις αβεβαιότητες των γεωλόγων και το τι θερμοκρασίες είχαμε στο παρελθόν το διάβασες ? 

 

Ο Κοξ λέει ότι τα ακραία μοντέλα είναι απίθανα . Το τι συμβαίνει γενικά στον πλανήτη αυτό τον γεωλογικό χρόνο , δηλαδή +-5000 χρόνια από σήμερα το βλέπουμε ? 

 

Για κοιτάξτε μελέτες 40-50 χρόνια πίσω και πόσο επιβεβαιώθηκαν . Για την τρύπα του όζοντος που θα άνοιγε εντελώς και έκλεισε ....

 

Πολλές βεβαιότητες βλέπω .... Ακόμα και ο Φραγκίσκος θα αρχίσει να ανησυχεί για το αλάθητο ...

[george_RES]

εισαι σιγουρος οτι λεει αυτο ο Cox στο αρθρο του (?)...στο επισυναπτω να το διαβασεις 

 

nature25450.pdf

[rootbreaker]

 Για την τρύπα του όζοντος που θα άνοιγε εντελώς και έκλεισε ....

Μήπως, λέω μήπως, επειδή απαγορεύτικαν τα CFCs????

 

Δεν έκλεισε η τρύπα από μόνη της.