Ημιυπαίθριοι Χώροι, το αίσχος της κατασκευής

[nicmar1983]

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΟΥΦΛΙΑ

Ας πούμε ότι έρχεται στην Ελλάδα ο Καλιατραβα και θέλει να κάνει ένα κτίριο σαν αυγό. Τι είναι σε αυτό το κτίριο στην δόμηση; τι στην κάλυψη; ποιος είναι ο ημιυπαίθροιος; Άσε που στην πολεοδομία θα τον καθαρίσουν σαν αυγό. Κύριε Καλιατραβα είσαι εντάξει με τον όγκο; Είσαι κάτω από το μέγιστο ύψος; Έχεις τις αποστάσεις από τα όρια και την πρασιά; είσαι εντάξει, και θα πληρώσεις για την μεταβίβαση βάση του όγκου σου.

Δεν πρόκειται με αυτές τις αλλαγές να οδηγηθούμε σε κτίρια κουτιά πως πόλοι πιστεύουν, αφού όπως και σήμερα οι εσοχές θα αφαιρούνται από τον όγκο της οικοδομής και θα ισχύουν όσα ισχύουν και σήμερα στον ΓΟΚ (δηλαδή εσοχές πλάτους πάνω από Δ δεν μετρούν στην κάλυψη κλπ)

Αν δεν γίνουν τα παραπάνω δεν μπορούμε να οδηγηθούμε στην αρχιτεκτονική του μέλλοντος και θα μείνουμε καρφωμένοι στην αρχιτεκτονική του 80. Αν ισχύσουν αυτά που ακούμε για τα νέα μέτρα με τους ημιυπαιθροιους κλπ θα οδηγηθούμε στην αρχιτεκτονική του 50. Θα έρθει η μέρα και στην Ελλάδα που κάποιος θα θέλει να κάνει κατοικία σαν αυγό.

Αν θέλουν περιορισμούς ας βάλλουν περιορισμούς στον όγκο κι όχι περιορισμούς στην αρχιτεκτονική σύνθεση

http://politikosmichanikos.blogspot.com/

 

Για να βρει η πολεοδομία τον όγκο του αυγού θέλει διπλό ή τριπλό ολοκλήρωμα.Ενώ στο εμβαδό των κυτίων οι δύο διαστάσεις τους φτάνουν (αρκεί να μην φτιάξεις πάλι αυγό γιατί τους μπερδεύεις)..Οπότε,μην ζητάτε πολλά..

[cacau]

Συμφωνώ με τον sbabal , και γενικότερα με την λογική του όγκου μέσα στον οποίο κάνεις ότι θέλεις , ώστε να υπάρχει απλοποίηση της Πολεοδομικής Νομοθεσίας και να ξαναγίνουμε μηχανικοί - όχι καταφερτζήδες που ψάχνουν τα παραθυράκια... Όμως θα πρέπει να ασχοληθούμε και με άλλα θέματα:

- Για τα (πρώην) ημιυπόγεια που γίνονται μια χαρά ισόγεια ή γενικώς χώροι κύριας χρήσης ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΤΙΠΟΤΑ ίσως γιατί εκεί βάζουν κάποιοι επώνυμοι τα Prive Cinema τους που κοστίζουν όσο ένα σπίτι για τους πληβείους. Έχετε σκεφθεί τι σημαίνει αυτό στην Κηφισιά , όπου τα υπαίθρια γκαράζ απαγορεύονται?

- Για τις Σοφίτες θα πρέπει να το συζητήσουμε , γιατί αν το παρακάνουμε σε λίγο θα μας βάζουν πρόστιμο για τις κουκέτες των παιδιών μας.

[avgoust]

Επανερχόμενος στο θέμα των ημ/θριων προσέξτε άποψη που διατυπώθηκε στην ημερίδα που διοργάνωσε το ΤΕΕ με τον ΔΣΑ.

Αντιγράφω από την Ελευθεροτυπία , oι επισημάνσεις δικές μου , τα σχόλια δικά σας ! :

 

"..Από τη συζήτηση δεν έλειψαν και οι φραστικές κόντρες ανάμεσα στο ΤΕΕ και τον πρόεδρο της ένωσης ιδιοκτητών. Ο κ. Παραδιάς επέρριψε ευθύνες στους μηχανικούς για τους ημιυπαίθριους και απέδωσε τη γενίκευσή τους σε αντίδραση κατά της μείωσης των συντελεστών δόμησης στη δεκαετία του '80. Υποστήριξε ότι είναι «καθόλα νόμιμη δόμηση», περιόρισε μάλιστα την παρανομία σε ένα «τζαμάκι» και το πρόβλημα στους «κακόβουλους τρίτους», αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι η πολιτεία δεν κάνει ελέγχους!.."

[realarch]

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: ΠΟΙΟΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Το ότι εργολάβοι και κατασκευαστές χωρίς αρχιτεκτονική εκπαίδευση και παιδεία μπορούν σύμφωνα με την εν ισχύ νομοθεσία να αρχιτεκτονούν βιάζοντας και διαστρεβλώνοντας την Τέχνη της αρχιτεκτονικής, έχοντας το νομικό δικαίωμα να μετατρέψουν τη διαδικασία δημιουργίας δομημένου περιβάλλοντος από διαδικασία δημιουργίας πολιτισμού και χώρων ζωής και ευτυχίας σε εργαλείο κερδοσκοπίας και μόνο, είναι ευθύνη της πολιτείας. Το 70% των κτηρίων μας ΔΕΝ σχεδιάζεται από αρχιτέκτονες. Κανείς μη αρχιτέκτων μηχανικός ΔΕΝ εκπαιδεύεται στο σχεδιασμό κτηρίων, πόσο μάλλον στο σχεδιασμό κτηρίων ζωής, αντικείμενο το οποίο αποτελείται από ένα συνδυασμό δεκάδων παραμέτρων, συνδυασμό που αποτελεί γνωστικό αντικείμενο ΜΟΝΟ των αρχιτεκτόνων. Οποιαδήποτε παραγωγή κτηρίων από μηχανικούς που δεν κατέχουν το γνωστικό αυτό πεδίο μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα μόνο τη διαστρέβλωση της Τέχνης και Επιστήμης μας, την ελάττωση της ποιότητας της ζωής μας, ψυχολογικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνει η χώρα μας και αυτός είναι ο λόγος όλων των προβλημάτων που σχετίζονται με το δομημένο περιβάλλον μας. Από τη μία η παραγωγή των κτηρίων από μη ειδικούς από την άλλη η απόλυτη εμπορευματοποίηση της Τέχνης του δομείν. Δεν είναι ευθύνη του κερδοσκόπου μη αρχιτέκτονα (μηχανικού ή εργολάβου) ούτε ευθύνη του πολίτη που του λείπει ένα δωμάτιο, και δεν είναι σε θέση να καλύψει την ανάγκη του αυτή με άλλο τρόπο, αφού η αγορά τον παραπέμπει σε έμπορο διαμερισμάτων παρά σε επιστήμονα με αρχιτεκτονικές γνώσεις που έντεχνα και με σεβασμό στην επιστήμη του και τον άνθρωπο θα καλύψει τις ανάγκες του. Είναι ευθύνη της πολιτείας να προστατέψει τους πολίτες της καθοδηγώντας τους στη χρήση των ειδικών αρχιτεκτόνων για την κάλυψη των αρχιτεκτονικών τους αναγκών, επιβάλλοντας με τη χρήση της νομοθεσίας το αυτονόητο: οι αρχιτέκτονες να αρχιτεκτονούν, οι πολιτικοί μηχανικοί να υπολογίζουν τις αντοχές των υλικών, οι τοπογράφοι να τοπογραφούν και οι μηχανολόγοι να σχεδιάζουν μηχανολογικές εγκαταστάσεις. Το 70% των κτηρίων μας ΔΕΝ έχουν σχεδιαστεί από ειδικούς αλλά από κάθε λογής μη αρχιτέκτονες και εμπόρους με πτυχία μηχανικών. Δεν θα έπρεπε να αρχίσουμε από εκεί?

 

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ

Το ότι οι ημιυπαίθριοι χώροι κλείνονται κατά παράβαση του ΓΟΚ έχει δυσμενές για την κοινωνία αποτέλεσμα μόνο στην περίπτωση που τα επιπλέον τετραγωνικά επιτρέπουν τη διαβίωση μεγαλύτερου από το προβλεπόμενο αριθμού κατοίκων, αριθμός που ελέγχεται από τον ορισμό του συντελεστή δόμησης. Αυτό, γιατί έτσι ο αριθμός των κατοίκων σε μία περιοχή υπερβαίνει τον αριθμό που η φέρουσα ικανότητα της περιοχής μπορεί να καλύψει έτσι ώστε οι πολίτες να απολαμβάνουν τα κατώτερα επιτρεπτά όρια ποιότητας ζωής.

Κατά την άποψή μου, το γεγονός αυτό, και μόνο αυτό, αποτελεί αιτία ενασχόλησης με το πρόβλημα των κλεισμένων ημιυπαιθρίων καθώς έχει άμεση επίπτωση στην ποιότητα ζωής του κοινωνικού συνόλου. Δυστυχώς, το θέμα δεν αντιμετωπίζεται από την οπτική αυτή, διότι αν αντιμετωπίζονταν έτσι, η λύση του ‘πληρώνω και ‘διευθετώ’ δεν λύνει το πρόβλημα και δεν έχει ουσία.

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ > Ο ‘ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ’ ΧΩΡΟΣ

Η αρχιτεκτονική και ο τρόπος που κάθε λαός κτίζει αποτελεί την μετουσίωση του τρόπου που σχετίζεται με το περιβάλλον του, το φυσικό αλλά και το κοινωνικό. Ο τρόπος που κάθε λαός κτίζει δημιουργείται μέσω των ιδιαίτερων του αναγκών και η Επιστήμη της αρχιτεκτονικής είναι αυτή που αναγνωρίζει τις ανάγκες αυτές και ανταποκρίνεται αναλόγως. Ο τρόπος ο οποίος κτίζουμε αποτελεί κομμάτι του πολιτισμού μας και είναι αποτέλεσμα του πολιτισμού αυτού.

Στη Ελλάδα σήμερα έχουμε επιτρέψει ο τρόπος που κτίζουμε να καθορίζεται από τις κερδοσκοπικές ανάγκες της αγοράς και μόνο από αυτές.

Παρόλα αυτά όλοι μας (ελπίζω αυτό να ισχύει ακόμη) γνωρίζουμε ότι το κλίμα αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα που επηρεάζει την αρχιτεκτονική ενός τόπου. Ο τρόπος που οι άνθρωποι κτίζουν ανταποκρίνεται στις κλιματικές συνθήκες της περιοχής και όχι στις ανάγκες κερδοφορίας των εμπόρων κατοικιών. Η επιστήμη της αρχιτεκτονικής μελετά τους παράγοντες που λειτουργούν στη διαδικασία παραγωγής των κτηρίων μας και στη χώρα μας, το δικαίωμα αυτό έχει αφαιρεθεί από τους πολίτες. Καλή αρχιτεκτονική δεν δικαιούνται οι πολίτες διότι η αγορά έχει επιβάλει στο κράτος το δικαίωμα των μη αρχιτεκτόνων να κτίζουν και να πωλούν κουτιά. Και βέβαια, όσο ποιο μεγαλύτερες είναι οι εσωτερικές διαστάσεις των κουτιών αυτών τόσο μεγαλύτερη και η αξία του, αφού μόνο αυτή η ποιότητα έχει απομείνει και μόνο αυτή αναγνωρίζεται από τους έμπορους αλλά και από τους αγοραστές.

Οι αρχιτέκτονες υποστηρίζουμε το αυτονόητο, ότι τα κτήρια μας ΠΡΕΠΕΙ να ανταποκρίνονται στις κλιματικές συνθήκες στις οποίες παράγονται. Το ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του Ελληνικού πολιτισμού στο πεδίο της δόμησης, μετά την αρχή της ανθρώπινης κλίμακας, είναι η χρήση του εξωτερικού χώρου ως χώρου ζωής για τις καθημερινές μας δραστηριότητες. Ο ενδιάμεσος χώρος, αυτός που το Ελληνικό μας κλίμα επιτρέπει να χρησιμοποιούμε καθώς οι κλιματικές διαφορές μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου είναι ήπιες, επιτρέποντας μία συμβιωτική σχέση του ‘μέσα’ με το ‘έξω’, με εργαλείο τον ημιυπαίθριο χώρο ο οποίος εξομαλύνει τη διαφορά αυτή περισσότερο επιτρέποντας έτσι την ανάπτυξη του χαρακτηριστικού αυτού που οι Έλληνες είχαν ανέκαθεν: ΤΗΝ ΕΠΑΦΉ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ. Το χαρακτηριστικό αυτό που στάθηκε ως αφορμή της γέννησης του πολιτισμού μας, της διαφοροποίησης μας από τους βόρειους λαούς και που μετουσιώνεται με τη χρήση του Ελληνικού χαρακτηριστικού της ύπαρξης του ημιυπαίθριου χώρου στην Αρχιτεκτονική μας. Μια αρχιτεκτονική που βιάζεται και διαστρεβλώνεται από τους μη αρχιτέκτονες μηχανικούς και τους έμπορους με πτυχία μηχανικών και που το κράτος πρέπει να προστατέψει και όχι να ρίξει τη χαριστική βολή εκτελώντας άλλη μια ελπίδα για την ανάκαμψη του πολιτισμού μας στην Ελλάδα και ισοπεδώνοντας τους πάντες και τα πάντα με λύσεις προερχόμενες όχι από το πεδίο της γνώσης αλλά από το πεδίο της ρηχής ευκολίας, της άγνοιας και της φυγοπονίας.

Οι ημιυπαίθριοι χώροι αποτελούν πολιτιστικό γνώρισμα της χώρας μας, ανταποκρίνονται άμεσα στις κλιματολογικές μας συνθήκες και είναι γνώρισμα της Ελληνικής αρχιτεκτονικής από αρχαιοτάτων χρόνων. Αποτελούν και αποτελούσαν ανέκαθεν χώρους ζωής και είναι η μετουσίωση της συμβιωτικής σχέσης που οι Μεσόγειοι έχουμε με το ήπιο φυσικό περιβάλλον μας, σε αντιδιαστολή με την εξουσιαστική σχέση που χαρακτηρίζει λαούς με ‘σκληρότερες’ κλιματικές συνθήκες. Η σχέση μας αυτή με το περιβάλλον υποσυνείδητα διαμορφώνει το χαρακτήρα του Έλληνα με στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν και διατηρούνται στο dna μας. Ο χαρακτήρας αυτός επηρεάζεται και διαμορφώνεται από το δομημένο περιβάλλον στο οποίο ζούμε και αναπτυσσόμαστε και οποιαδήποτε επέμβαση σε αυτό έχει συνέπειες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που ίσως φαίνονται με την πρώτη ματιά. Προς συντομία χρόνου και χώρου αναφέρω μόνο την καταστροφή των πολιτιστικών μας χαρακτηριστικών αλλά και του συλλογικού μας ψυχισμού που αδιαμφισβήτητα εάν συνεχίσουμε έτσι θα αντιμετωπίσει προβλήματα ψυχικής σταθερότητας αφού οι πράξεις του και οι συμπεριφορές του δεν θα συνάδουν με τις αληθινές του ανάγκες. Με ποια λογική θα αφαιρέσουμε από ένα ανθρώπινο ον, στο κλίμα της Ελλάδας το δικαίωμα να ζει σε ένα χώρο που δεν είναι ούτε εσωτερικός ούτε εξωτερικός, αλλά αποτελεί τμήμα της κατοικίας του και ενώνει συμβιωτικά το ‘μέσα’ με το ‘έξω’? Κάποια στιγμή θα πρέπει να αναλογιστούμε τις πραγματικές μας ευθύνες έτσι όπως αυτές απορρέουν από τις πράξεις μας και το δικαίωμα εξουσίας που οι πολίτες προσφέρουν στο νομοθέτη.

Η παραβίαση των νόμων από τους πολίτες, η οποία έχει τις ρίζες της στον υποστηριζόμενο από το Κράτος εξευτελισμό της Τέχνης και Επιστήμης της αρχιτεκτονικής από τα συμφέροντα και τις αξίες των εμπόρων και της αγοράς, δεν πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για ρυθμίσεις που ούτε το όποιο κοινωνικό πρόβλημα θα λύσουν, ούτε την ποιότητα της ζωής μας θα βελτιώσουν αλλά μόνο θα βοηθήσουν τα άδεια ταμεία μας. Πόσο όμως κοστολογείται ο Ελληνικός πολιτισμός? Πόσο κοστολογείται το δικαίωμα των πολιτών να ζουν σε χώρους που απαιτούνται από τις κλιματικές μας συνθήκες?

Είναι η επιτρεπόμενη παραγωγή κακών κτηρίων (εμπορικών προϊόντων και όχι χώρων ζωής) από μη αρχιτέκτονες, ο εκβιασμός των πολιτών στην αγορά κατοικίας με την έλλειψη επιλογής και πληροφόρησης, ο μη σχεδιασμός ημιυπαίθριων χώρων για τους σκοπούς που αυτοί προορίζονται αλλά για να κλειστούν, ο μη έλεγχος και η ατιμωρησία, άλλοθι για την καταστροφή των πολιτιστικών μας στοιχείων, της ψυχικής μας υγείας, της υγειούς σχέσης με το περιβάλλον μας και του δικαιώματος να ανταποκριθούμε στις κλιματικές μας συνθήκες έτσι όπως είναι αυτονόητο? Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη αυτή και πόσα επιτέλους θα είναι τα λεφτά που θα μπουν στο ταμείο? Δεν υπάρχουν άλλες αξίες στη ζωή μας πια? Ποια είναι η διαφορά μας από τους βορειοευρωπαίους και πως αυτή η διαφορά μετουσιώνεται στον τρόπο που κτίζουμε? Με τι πρόσωπο θα τους αντικρίζουμε όταν οι πράξεις μας αντί να μας τιμούν θα αποδεικνύουν την άγνοια μας και το θάνατο του Ελληνικού πολιτισμού?

[realarch]

ΠΡΟΤΑΣΗ

Στις περιοχές όπου το παράνομο κλείσιμο υμιυπαίθριων χώρων επιφέρει χρήση του κτηρίου από περισσότερους κατοίκους και παράλληλα η αύξηση αυτή υπερβαίνει τη φέρουσα ικανότητα της περιοχής να λειτουργήσει βιώσιμα, πρέπει να ληφθούν μέτρα που θα εξασφαλίσουν ότι η πυκνότητα των κατοίκων της περιοχής δεν θα υπερβαίνει τη φέρουσα ικανότητα. Αυτό μπορεί να γίνει σε μία φιλική προς τον πολίτη χώρα η οποία έχει αποφασίσει να επιβαρυνθεί τα συλλογικά λάθη του παρελθόντος, με ανάλογη αφαίρεση δικαιώματος δόμησης από δημόσια οικόπεδα στην περιοχή ή αν αυτά δεν υπάρχουν, από μείωση των συντελεστών δόμησης στα ιδιωτικά οικόπεδα επιμερίζοντας έτσι τη ζημιά σε όλους.

Στην περίπτωση μιας λιγότερο φιλικής προς τον πολίτη Διοίκησης επιβάλλεται η κατεδάφιση του παράνομου τοίχου, εφόσον η πράξη αυτή οδηγήσει στη μείωση των κατοίκων του κτηρίου, κάτι μάλλον απίθανο.

Το δικαίωμα δόμησης ημιυπαίθριων χώρων πρέπει να αυξηθεί σε 40% και να διανέμεται σύμφωνα με την κρίση του εκπαιδευμένου και νομικά υπεύθυνου αρχιτέκτονα, έτσι ώστε να αποτελέσει πραγματικό εργαλείο για το σχεδιασμό Ελληνικών χώρων ζωής, σαν αυτούς που πάντα κατασκευάζαμε και η εμπορευματοποίηση των κατοικιών από μη αρχιτέκτονες είχαν ως αποτέλεσμα να τους ξεχάσουμε. Η διοίκηση να ανταποκριθεί των υποχρεώσεών της για ελέγχους νομιμότητας και επιβολή τιμωρίας όπως οφείλει.

Οποιαδήποτε ρύθμιση που θα έχει ως αποτέλεσμα οι υπαίθριοι να μην είναι βιώσιμοι λόγω μικρών διαστάσεων ακυρώνουν το ρόλο και τη σπουδαιότητα της ανάγκης να ανταποκρινόμαστε το Ελληνικό κλίμα με Ελληνική αρχιτεκτονική και καλόν είναι να ληφθεί τουλάχιστον η σύμφωνη γνώμη των μόνων επιστημόνων που έχουν εκπαιδευτεί στο σχεδιασμό κατοικιών και αντιλαμβάνονται τις παραμέτρους της Επιστήμης τους καθώς κατέχουν το γνωστικό αυτό αντικείμενο, αυτοί είναι οι αρχιτέκτονες.

Καμία ρύθμιση δεν θα σταματήσει το σχεδιασμό προβληματικού δομημένου περιβάλλοντος εάν δεν κατοχυρωθεί το δικαίωμα των πολιτών να χρησιμοποιούν κτήρια σχεδιασμένα από τους ειδικούς και τους μόνους που έχουν εκπαιδευτεί σε αυτό, τους αρχιτέκτονες. Πρέπει το κράτος να προστατεύσει τους πολίτες του και με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που έχει κατοχυρώσει τα αεροπλάνα να κυβερνώνται από πιλότους, οι εγχειρήσεις να γίνονται από χειρούργους και οι οδηγοί ταξί να έχουν δίπλωμα οδήγησης, να κατοχυρώσει ότι τα κτήρια ζωής των ανθρώπων θα σχεδιάζονται από τους μόνους ειδικευμένους σε αυτό, τους αρχιτέκτονες. Τότε και εμείς θα αναλάβουμε την ευθύνη εξασκώντας το δικαίωμα και την υποχρέωσή μας να ανταποκριθούμε σε οποιαδήποτε κοινωνικά προβλήματα που μπορεί να λυθούν με σωστά εφαρμοσμένη αρχιτεκτονική πράξη και συγκεκριμένες λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα.

Η αρχιτεκτονική μας αποτελεί τον πολιτισμό μας και είναι προϋπόθεση της συλλογικής ψυχικής μας υγείας. Καλόν είναι οι κατέχοντες το πεδίο αυτό της γνώσης να μπορέσουν επιτέλους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους εξασκώντας τα δικαιώματά τους και αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους. Μόνο το κράτος μπορεί να εξασφαλίσει το παραπάνω, με τον ορθό κανονισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μηχανικών και την προστασία των πολιτών από τους μη αρχιτέκτονες, και μόνο στο επίπεδο αυτό μπορεί και αυτό πράγματι να συνεισφέρει στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας με λύσεις ουσιαστικές και προερχόμενες από το πεδίο της επιστημονικής γνώσης.

[SBABAL]

Συμφωνώ σε πολλά από τα παραπάνω που αναφέρει ο realarch όμως έχω να κάνω

τις παρακάτω παρατηρήσεις:

Α) ποιοι είναι οι Αρχιτέκτονες μηχανικοί που κατέχουν απόλυτα το γνωστικό πεδίο που αναφέρεστε; Είναι όλοι όσοι κατέχουν πτυχίο Αρχιτέκτονα; Μήπως αυτοί που κατά συρροή έρχονται από όλες τις απίθανες χώρες του εξωτερικού χωρίς καμία εμπειρία αρχιτεκτονικής σύνθεσης (ποσό μάλλον τις ελληνικής αρχιτεκτονικής). Προσωπικά έχω δοκιμάσει και δουλέψει με μεγάλο πλήθος αρχιτεκτόνων και ελάχιστοι είναι αυτοί που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα παιδία που έρχονται από το εξωτερικό και έχω βρει σε αυτά άξιους μηχανικούς και αρχιτέκτονες. Εξάλλου έχω βρει πολλούς μη ικανούς ανάμεσα σε αυτούς που τελείωσαν ελληνικά πανεπιστήμια . Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι πάνω από το 50% των τελειόφοιτων Αρχιτεκτόνων (μιας και γι αυτούς μιλάμε) δεν ξέρουν καν τον ορισμό των ημιυπθροιων χώρων και δεν θα συνεχίσω με αλλά παραδείγματα.

Πιστεύω ότι τον σχεδιασμό των κατοικιών πράγματι πρέπει να τον κάνουν αρχιτέκτονες μηχανικοί αλλά αυτοί που πραγματικά είναι Αρχιτέκτονες. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι εύκολο να γίνει ούτε είναι εύκολο να υπάρξουν κριτήρια που θα διαχωρίζουν τους αρχιτέκτονες σε καλούς και κακούς. Μέχρι όμως να υπάρξουν δεδομένα που μπορούν να μας πείσουν ότι όλοι οι αρχιτέκτονες είναι ικανοί να αρχιτεκτόνουν δεν μπορεί να αλλάξει κάτι

Β) Το να κατεδαφιστούν όλοι οι ημιυπαιθροι χώροι στην Αθήνα επειδή υπάρχει αύξηση συντελεστή και η «αύξηση αυτή υπερβαίνει τη φέρουσα ικανότητα της περιοχής να λειτουργήσει βιώσιμα». Δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και για πρακτικούς λόγους. Σε μια κοινωνία που όλα θα δουλεύουν τέλια που δεν θα υπήρχε η αδικία, που όλοι θα ήταν ίσοι απέναντι στον νόμο, τότε ναι θα μπορούσε, θα ήταν ίσως το τελευταίο πράγμα που θα διορθώνονταν αλλά όχι πάντως το πρώτο.

Γ) ουτε μείωση του συντελεστή μπορεί να γίνει μονομιάς σε μια περιοχή, Θα προκαλούσε τεράστιες αντιδράσεις και αδικία. Όλοι ξέρουμε πόσο ακριβή είναι η γη και ο κάθε ιδιώτης έχει αγοράσει με κόπο ένα κομμάτι προκειμένου να κάνει την κατοικία του, πως θα έρθει το κράτος τώρα να του πει ότι δεν μπορεί να κάνει αυτό που ονειρεύεται;. Αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί με ένταξη στο σχέδιο νέων περιοχών και λήψη μέτρων για σταδιακή μείωση των τιμών τω ν οικοπέδων

Όσο για τα υπόλοιπα συμφωνώ με τον realarch είναι προς την σωστή κατεύθυνση αν θέλουμε να γίνουμε κάποτε μια ευνομούμενη κοινωνία που να παρέχει άνετες και ευνοϊκές συνθήκες ζωής των κατοίκων της. Θέλει όμως πολύ χρόνο και κόπο για να γίνει κάτι τέτοιο και κυρίως θέλει ανθρώπους με όραμα και γνώση που δεν υπάρχουν στις μέρες μας

[avgoust]

Θέμα πολιτικής βούλησης είναι όλα.

Λόγω της τεράστιας έκτασης που έχει λαβει το θέμα θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί το εξής :

 

1. Θεσμοθετείς πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης για κλείσιμο ημ/θρίου πολλαπλάσια ενός νέου αυθαιρέτου

2. Το διατυμπανίζεις στα ΜΜΕ.

3. Ξαμολάς την πολεοδομία για ελέγχους , όχι κατόπιν καταγγελίας μόνο.

4. Μετά τις πρώτες καμπάνες και τα εγκεφαλικά (κάποιος θα την πληρώσει, δεν γίνεται αλλιώς) , η Αθήνα θα γίνει ένα μεγάλο εργοτάξιο , καθώς βλέποντας τι έρχεται θα τους γκρεμίζουν μόνοι τους.

5. Συνωστισμός στα Δικαστήρια από τους συνυπαίτιους ιδιοκτήτες οι οποίοι θα προσπαθούν (μάταια ?) , να βρουν το (όποιο) δίκιο τους.

 

Ποιος όμως αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος ? Κανενας.

[myri]

σε κάποια πράγματα συμφωνώ μαζί σου @avgoust και σε κάποια με τους προηγούμενους

υπάρχει όμως και ένα πιο σημαντικό θέμα από το θέμα της επίλυσης

το θέμα της πρόληψης

 

τι κάνει το ελληνικό κράτος για να μη συνεχιστεί το φαινόμενο;

μπορεί?? να ρυθμίσει τις ανάγκες για δόμηση , δηλαδή να εντάξει νέες περιοχές στο σχεδιο πόλης ώστε να αποφύγει τετελεσμένα γεγονότα;

και το σημαντικότερο θέλει??????

[avgoust]

myri σωστό αυτό που λες αλλά:

 

Η πρόβλεψη θα βοηθήσει στο θέμα των νέων αυθαιρέτων γενικά.

 

Ομως το θέμα των ημ/θριων είναι άλλης φύσεως και για εμένα έγκειται στην απληστία του κατασκευαστή και την αφραγκιά ίσως του αγοραστή. Εαν σκεφτούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία κλεισμένων ημ/θρίων (και pilotis μην ξεχνιόμαστε) βρίσκεται σε εντός σχεδίου περιοχές , σε πολυκατοικίες που καταλήγουμε ?

 

Εγώ καταλήγω ότι και στο 3 να πάει ο σ.δ. , και χιλιάδες στρέμματα γης να ενταχθούν , πάλι θα υπάρχει ο κατασκευαστής που θέλοντας να μεγιστοποιήσει το κέρδος του θα κλείσει τους ημ/ριους και ο αντίστοιχος αγοραστής. Αρα για αυτό το θέμα μόνο καταστολή βλέπω σαν λύση. Μπορεί και να κάνω λάθος βέβαια.

 

Εκτός ίσως αν έχουμε εντάξεις με πολύ χαμηλό σ.δ. καθιστώντας ασύμφορη την ανιπαροχή άρα βγαίνει έξω ο κατασκευαστής. Αλλά κι αυτό έχει άλλα προβλήματα.

[howard_roark]

παρα πολλοι μικροκατασκευαστες αγορασαν οικοπεδα σε πολυ φουσκωμενες τιμες και για να βγουν τους ειναι απαραιτητο το κλεισιμο των η/χ. Εχω δυο τετοια παραδειγματα στο γραφειο μου. Απλα δεν βγαινει το εργο με σημερινες τιμες αν δεν πουλησουν και η.χ σε τιμη κλειστου χωρου.

 

βεβαια αυτο που λεει ο avgoust για το σδ=3 ειναι 100% αφου τα προηγουμενα υπερκερδη δεν εμποδισαν ποτε κανεναν κατασκευαστη να ειναι ακόμη πιο απληστος στην επομενη δουλεια. αλλα εκτος απο τους μεγιστανες υπαρχουν και οι μικροι (που δεν ειναι ολοι απατεωνες ή ασχετοι) και αυτοι τωρα θα πληρωσουν το λαθος του να αγοραζουν σε εποχη φουσκας.