Πώς θα ήταν η Αθήνα αν είχε χτιστεί στις όχθες των ποταμών της

[Engineer]

Ολες οι σημαντικές πόλεις από την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα και μέχρι τον τελευταίο αιώνα χτίζονταν πάνω σε ποτάμια και συνδέονταν με ποτάμια. Εκτός από την Αθήνα, στην οποία τα ποτάμι της μπαζώθηκαν και έγιναν άσχημοι αυτοκινητόδρομοι.

Γνωστές πόλεις όπως το Λονδίνο, η Πράγα, η Κολονία, η Μόσχα, το Παρίσι, η Αγία Πετρούπολη, η Βουδαπέστη, η Βιέννη, κλπ, αλλά και τόσες πανέμορφες άγνωστες πόλεις όπως το Κόμπλενζ, το Μέλκ, το Ουγκλιτς, το Κίζι, το Ρουντεσχάιμ και άλλες έχουν χτιστεί γύρω από τα ποτάμια τους και αποτελούν μαγνήτη για τους ντόπιους κατοίκους και τους τουρίστες.

Οι γεωτρήσεις του ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών) απέδειξαν ότι οι περισσότεροι δρόμοι της Αθήνας κρύβουν ένα μπαζωμένο ρέμα ή ένα υπόγειο ποτάμι. Ο Ιλισός, ο Ηριδανός, ο Κυκλόβορος, το Λυκόρεμα, ο Βουρλοπόταμος, ο Βοϊδοπνίχτης, ο Αλασσώνας είναι μερικά από αυτά. Σύμφωνα με μελέτη του ΕΜΠ, τα ανοιχτά ρέματα το 1945 είχαν μήκος 1.280 χιλιόμετρα και σήμερα μόλις, 434 χιλιόμετρα, μειώθηκαν, δηλαδή, σε ποσοστό 66,4%. Όπως, δε, προκύπτει από μελέτη του ΙΓΜΕ, πριν από μερικά χρόνια, το 80% των νερών της βροχής το απορροφούσε το έδαφος και μόλις το 20% έπεφτε στην θάλασσα, σήμερα το ποσοστό αυτό έχει αλλάξει δραματικά....

Ο Κηφισός, το τελευταίο χαμένο ποτάμι του Λεκανοπεδίου

Η κοίτη του απλώνεται σε έκταση 12.000 στρεμμάτων και η αρχή του εντοπίζεται στην Πάρνηθα, ενώ διέρχεται μέσα από τουλάχιστον δέκα περιοχές της Αττικής, μεταξύ των οποίων η Νέα Ερυθραία, η Κηφισιά, η Λυκόβρυση, η Μεταμόρφωση και η Νέα Φιλαδέλφεια και εκβάλλει στο Φαληρικό όρμο του Σαρωνικού.

Οι πρώτες αναφορές στον Κηφισό γίνονται από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, περισσότερα από 2000 χρόνια πριν. Ιερός ήταν για τους αρχαίους ο ποταμός Κηφισός, πηγή ζωής για τη μεγάλη, εύφορη πεδιάδα. Δυστυχώς, η υποβάθμιση του Κηφισού και των παραχειμάρρων του τα τελευταία χρόνια, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ανοικτά περιβαλλοντικά μέτωπα του Λεκανοπεδίου.

Το όνειρο του Φορέα για τον Κηφισό:

Απόλυτη αδιαφορία

Το 1994 η κατάσταση του Κηφισού ήταν τόσο άσχημη ώστε εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα για τη διαφύλαξή του. Όμως, 13 χρόνια μετά το Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 632/27-6-1994) για τον καθορισμό των ζωνών προστασίας του, ο Κηφισός παραμένει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κακοποίησης του φυσικού περιβάλλοντος στην πολύπαθη Αττική και ειδικά στους γειτονικούς του Δήμους, ανάμεσα στους οποίους είναι και η Νέα Φιλαδέλφεια.

Ταυτόχρονα, ο Φορέας Διαχείρισης και Ανάπλασης του Κηφισού που συστάθηκε με Π.Δ. (ΦΕΚ 346/2002), δεν έχει καταφέρει να ασκήσει αποτελεσματικά τις εκτεταμένες αρμοδιότητές του, καθώς δε στελεχώθηκε και δεν του έχουν καταβληθεί οι προβλεπόμενες από το νόμο χρηματοδοτήσεις και κατά συνέπεια δεν λειτούργησε ποτέ.

Ας σημειωθεί ότι νέα ίχνη από τμήμα του Αδριάνειου υδραγωγείου εντοπίστηκαν από τα μέλη της οικολογικής εξόρμησης Αττικής στην κοίτη του Κηφισού, στο ύψος του αμαξοστασίου των ΗΛΠΑΠ, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στο συγκεκριμένο σημείο, διακρίνονται τρία φρεάτια και λιθοδομές σε μήκος περίπου 50 μέτρων. Το αρχαιολογικό εύρημα υφίσταται φθορές από τα μπάζα και τα σκουπίδια που πετούν ασυνείδητοι από τα γειτονικά κτίρια, ενώ επιβαρύνεται και από τα νερά που εκτρέπονται από την τσιμεντένια πλατφόρμα των ΗΛΠΑΠ, καθώς πρόσφατα προστέθηκαν και επιχωματώσεις και άχρηστα υλικά στον χώρο λόγω ανέγερσης παρακείμενης οικοδομής.

Αναμνήσεις από τον Κηφισό

«Η πλημμύρα του 1961 είχε ξεχαστεί και εμείς τα παιδιά παίζαμε στην όχθη του, που πλέον είχε κτισθεί και υψωθεί, κάπου εκεί απέναντι από το εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Μοσχάτο. Ακόμα θυμάμαι τους παππούδες που πέρναγαν τον καιρό τους ψαρεύοντας, τις βάρκες που ελλιμενίζονταν μέσα στο ποτάμι για να προφυλαχθούν από τον άγριο νοτιά, που κατά καιρούς φύσαγε στον Φαληρικό Όρμο και την πιτσιρικαρία που έκανε ποδήλατο ή έπαιζε κάτω από τους ευκαλύπτους, που είχαν φυτευτεί στις όχθες του Κηφισού.

Βέβαια από τότε τα προβλήματα στο ποτάμι ήταν εμφανή. Η άναρχη ανοικοδόμηση του λεκανοπεδίου, η εγκατάσταση βιομηχανιών και βιοτεχνιών γύρω από το ποτάμι, χωρίς σχεδιασμό και υποδομές επιβάρυναν το περιβάλλον της περιοχής και το ποτάμι ακόμα περισσότερο. Κατά καιρούς λύματα και χημικά απόβλητα έφταναν και φτάνουν μέχρι κάτω στις εκβολές του ποταμού προκαλώντας δυσοσμία στην περιοχή ή βάφοντας τα νερά του ποταμού και του Φαληρικού Όρμου με διάφορα περίεργα χρώματα. Μεγαλώνοντας παρακολουθούσαμε σιγά – σιγά την καταστροφή του ποταμού Κηφισού.

Οι βάρκες σάπισαν, οι ψαράδες χάθηκαν. Οι ευκάλυπτοι κόπηκαν, γιατί οι ρίζες τους ήταν επικίνδυνες για τις πολυκατοικίες, που με την αντιπαροχή κτίζονταν δεξιά και αριστερά του ποταμού. Οι όχθες από χώρος παιχνιδιού έγιναν χώρος στάθμευσης για οχήματα. Η ιδεολογία του τσιμέντου κυριάρχησε κι εδώ. Τα αυτοκίνητα αυξήθηκαν και η αναζήτηση νέων δρόμων για να κινηθούν έγινε το μεγάλο θέμα όλων των σχεδίων ανάπτυξης. Ο Κηφισός από δρόμος του νερού προς την θάλασσα και δίοδος του αέρα από την θάλασσα προς το χτισμένο ασφυκτικά λεκανοπέδιο, εύκολα έπεσε θύμα της πολιτικής «ανάπτυξη με αυτοκινητόδρομους» γράφει ο Μπάμπης Μπιλίνης στη 2η Επιστημονική Διημερίδα για τον Κηφισό που έγινε τον Δεκέμβριο του 2009.

Οι αντιδράσεις των κατοίκων

Το 1999 τα σχέδια για δρόμο πάνω από το ποτάμι είχαν οριστικοποιηθεί και επιτροπή κατοίκων είχε πάει στο υπουργείο για να μεταφέρει την αντίδρασή της. Συναντήθηκαν με κάποιο αρμόδιο διευθυντή, που για να τους πείσει για την αναγκαιότητα του έργου, άνοιξε πάνω σε ένα τραπέζι μια μεγάλη αεροφωτογραφία. Τους έδειξε ότι όλα ήταν χτισμένα –τσιμέντο παντού- και η μόνη ελεύθερη λωρίδα ήταν ο Κηφισός.

«Από που θέλετε να περάσει ο δρόμος, είπε. Δεν υπάρχει άλλος χώρος».

Με αυτές λοιπόν τις πολιτικές πορευτήκαμε την τελευταία δεκαετία. Ήρθε και η «μεγάλη ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων και ο Αυτοκινητόδρομος ταχείας κυκλοφορίας πάνω από τον Κηφισό έγινε μέρος του μεγάλου ολυμπιακού δακτυλίου.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να διαπιστώσει ότι το έργο είναι ασύμβατο με την περιοχή και τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στους κατοίκους πολλά. Αρκεί μια μικρή βόλτα για να τα δει κάποιος.

Επειδή έπρεπε να συνδεθεί με την υπερυψωμένη παραλιακή λεωφόρο, ο δρόμος υψώθηκε πάνω από το ποτάμι περνώντας κυριολεκτικά πάνω από διώροφες οικοδομές.

Άλλαξε το μικροκλίμα της περιοχής

Ο όγκος του τσιμέντου είναι τόσος πολύς που το μικροκλίμα της περιοχής άλλαξε. Η αύρα της θάλασσας πια δεν περνά και το καλοκαίρι η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη. Ο όγκος του δρόμου σκοτείνιασε την περιοχή και ο ήλιος δεν βλέπει αρκετά τις παρακηφίσιες κατοικίες.

Ακόμα και το οδικό έργο μέσα σε πέντε χρόνια έφτασε στα όριά του.

Τα μποτιλιαρίσματα στον δρόμο ταχείας κυκλοφορίας σχεδόν καθημερινά, κάνοντας ακόμα μεγαλύτερο το πρόβλημα του θορύβου και το καυσαέριο στα πνευμόνια των κατοίκων περισσότερο. Ο θόρυβος, τα ανήλιαγα νερά κάτω από τον δρόμο, τα κουνούπια από τα στάσιμα σκοτεινά νερά, η δυσοσμία κάνουν την ζωή των κατοίκων δύσκολη και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής εμφανή.

Ποιοί μπάζωσαν τον Ιλισσό

Αθήνα, 1937, κάλυψη Ιλισού. Ο Διοικητής Πρωτευούσης (επί δικτατορίας Μεταξά) Κωνσταντίνος Κοτζιάς επισκέπτεται τα έργα της κάλυψης Ιλισού. Στις αρχές του 20ου αιώνα ολόκληρη η περιοχή μεταξύ Ιλισού και Υμηττού είχε κηρυχθεί αναδασωτέα και είχε φυτευτεί.

Στη δεκαετία του ’50, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, ολοκληρώθηκε η κάλυψη της κοίτης του ποταμού και τη θέση του ποταμού πήραν οι οδοί Μιχαλακοπούλου, Βασιλέως Κωνσταντίνου και Καλλιρόης. Το έργο είχε ξεκινήσει το 1939 και το θεμελίωσε ο Μεταξάς με τη χαρακτηριστική φράση : «Θάπτομεν τον Ιλισόν».

Ο ποταμός Ηριδανός, στον Κεραμεικό:

Οι «καταρράκτες του Ιλισσού»:

Πώς θα ήταν η ΑΘήνα -Οπως και οι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες:

 

View full είδηση

[BAS]

Ένα άρθρο που στερείται κάθε σοβαρότητας .

Πότε τους βρήκε τους ποταμούς η Αθήνα .

Ρέματα και χείμαρροι είναι όλα .

Ακόμα και στην φωτογραφία του 1905 μεγάλα ρυάκια είναι .

Και μας βάζει για σύγκριση φωτό από τον Τάμεση και άλλα μεγάλα ΠΛΩΤΑ ποτάμια...

Κάτι κορμοράνοι μάλλον τα γράφουν , που έχουν ξεμείνει από την προεξουσιαστική περίοδο του 3 %...

[cvlengnr]

Η αληθεια ειναι κάπου στη μέση.

Όντως τα ρεματα της Αθήνας δεν έχουν σχέση με τα μεγάλα πλωτα ποτάμια της Ευρώπης αφού γενικά ειναι ξερά και εμφανίζουν μόνο χειμαρικές ροές, απο την άλλη δεν είναι λάθος και το ότι η όλη διαχείριση τους (=θαψιμο και μετατροπη σε δρόμους) δεν ήταν και ότι καλύτερο.

Αλλα η πολεοδομία αφορά τους πολιτισμένους λαους και τα κράτη τους, εδω ειμαστε τριτοκοσμικοι, τι καθομαστε και συζηταμε τωρα....

[BAS]

Το πως ήταν αυτά τα ρυάκια από πλευράς υγιεινής έχουμε ιδέα ? Γιατί ρέματα υπάρχουν και σήμερα . 

Και στους πολιτισμένους λαούς τα ρέματα , αν έχουν τα αφήνουν στην τύχη τους ώστε να είναι ήσυχοι οι κορμοράνοι ?

Ανεξάρτητα λοιπόν του τι έγινε , ο αρθρογράφος είναι άσχετος , γιατί συγκρίνει ανόμοια πράγματα .

[cvlengnr]

Ποιος μίλησε για κορμοράνους ??

Ποιος είπε αφήστε τα ρεματα στην τύχη τους ??

Δηλαδη θες να μας πεις οτι η αντιμετώπιση των ρεματων στην πρωτευουσα ήταν η σωστή ή απλώς σε επιασε αμοκ επειδη μαντεψες τις πολιτικες προτιμησεις του αρθρογραφου ?

[ntanos]

Βασικά.. το άρθρο θίγει δύο θέματα:

α) Το πως έχουμε διαχειριστεί τα ρέματα, όλοι ξέρουμε πως τα έχουμε διαχειριστεί. Στο σκέλος αυτό το άρθρο έχει δίκιο και δεν διαφωνεί κανείς. Χαίρω πολύ.

β) Στο τέλος έχει την λεζάντα " Πώς θα ήταν η ΑΘήνα -Οπως και οι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες: " με φωτογραφίες από Ευρωπαϊκές χώρες με ποτάμια στυλ Τάμεση κλπ. Το bullying έναντι του άρθρου αφορά ακριβώς αυτό το τελευταίο σχόλιο, και προσωπικά το βρίσκω επίσης τόσο αστείο που πιστεύω ότι έγινε κάποιο λάθος εκεί, δεν εξηγείται αλλιώς!!

Edited Σεπτέμβριος 18 , 2018 by ntanos

[cvlengnr]

41 λεπτά πριν, ntanos said:

Το bullying έναντι του άρθρου αφορά ακριβώς αυτό το τελευταίο σχόλιο, και προσωπικά το βρίσκω επίσης τόσο αστείο που πιστεύω ότι έγινε κάποιο λάθος εκεί, δεν εξηγείται αλλιώς!! 

Τα μιλας ωραια

[BAS]

To άρθρο συγκρίνει πλωτούς ποταμούς , ΜΕ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΑ και κατά τμήματα και με ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΟΠΛΟΙΑ και Κοντενειράδικα πλοία , με ρυάκια και χειμάρρους.. 

Οπότε του χρειάζεται και η ανάλογη αντιμετώπιση . 

[Kykkotis Philippos Seraphim]

οικολογικές αμαρτίες των προγόνων μας, με την οικολογική μας μετάνοια μπορούμε σιγά σιγά να ξανακτίσουμε την Αθήνα στις οχθες των ποταμών της, πως, απλώς με οικολογική νομοθεσία από τη Βουλή των Ελλήνων, να μη ξανακτίσουμε τίποτα στην θέση των κτιρίων που βρίσκονται στις όχθες των ποταμών της Αθήνας, όλα τα κτίρια έχουν ημερομηνία λήξεως. Ο καλύτερος τρόπος να προστατέψουμε τις γενιές που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί, και μιλούμε για τα παιδιά των παιδιών μας. Να δίνουμε διπλάσια γη στους ιδιοκτήτες των κτιρίων αυτών στην Εθνική προς τη Θήβα να κτίζουν τα κτίρια τους και κάποια χρηματική αποζημίωση για το κτίσιμο των νέων κτιρίων τους από τα έσοδα που μπορούμε όλοι να πληρώνουμε (έστω και δέκα σεντ είσοδο στους πράσινους χώρους που θα δημιουργούνται στη θέση όλων των κτιριων που με βιασμό στη Φύση κτίσαμε αυθαίρετα και όλοι μας υποφέρουμε από καταστροφές και ταλαιπωρίες). Το πρόβλημα της Αθήνας είναι το μεγάλο οικολογικό πρόβλημα που υπάρχει σήμερα σ' όλες τις μεγαλουπόλεις του κόσμου, για να ωφεληθεί απερίσκεπτα μια γενια, ρισκάρουμε να υποφέρουν όλες οι επόμενες. Προς το παρόν για να βελτιωθεί λίγο η ζωή στις μεγαλουπόλεις, να περιορίσουμε τους ρύπους και να μη κατασπαταλούμε χρήματα για φάρμακα και ιδιαίτερα για τα παιδιά μας, καλό είναι με οικολογική νομοθεσία, ο κάθε δεύτερος δρόμος να μετατραπεί σε πεζόδρομο με πράσινο και δέντρα και να σταματήσουν οι άδειες για οικοδομές. Ο μόνος εχθρός μας, ατομικά οικονομικά συμφέροντα, το κοινό συμφέρον πρέπει να είναι υπεράνω για να προστατευθεί η δημόσια υγεία, τελικά θα κερδίσουν κι αυτοί που νομίζουν ότι θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα, γιατί τι αξίζουν τα χρήματα τους αν ρισκάρουν την υγεία τους και των ιδίων και των μελών της οικογένειας τους. Η οικολογική μετάνοια από τις οικολογικές μας αμαρτίες σημαίνει ένας νέοςοικολογικός τρόπος σκέψεως και νέος πρασινος τρόπος ζωής με σεβασμό στη Δημιουργία του Θεού, όχι για να προσθέσουμε κάτι εμείς οι αδύνατοι άνθρωποι στην παντοδυναμία του Θεού, αλλά για να προστατέψουμε τους ευατούς μας και τα παιδιά μας. Αγαπητή μου Ιωάννα σε ευχαριστούμε που μας δίνει την ευκαιρία με τις αναρτήσεις σου να προβληματισθούμε. Τα γνωρίζεις αυτά που αναφέρω άριστα και καλύτερα από εμενα, απλώς τα υπενθυμίζω τα σημεία αυτά για προβληματισμό και συμμετοχή. Τα χριστιανικά μνημεία δεν κτίσθησαν μόνο για μια γενιά,αλλά για όλες, το ίδιο και εμείς, αν ζούμε με αυτή τη προοπτική, σίγουρα θα κάνουμε ό,τι μας περνάει από το χέρι μας, να παράγουμε λιγότερους ρύπους, και να προστατεύουμε το Περιβάλλον μας ως Δώρον του Θεού για όλη την Ανθρωπότητα. 

Συγχαρητήρια

 

 που ως Πρόεδρος της Θεολογικής μας Σχολής γίνονται αξιόλογα επιστημονικά Συνέδρια που απασχολούν την σύγχρονη κοινωνία μας, ένας κοινωνικός ρόλος του Πανεπιστημίου που πρέπει πάντοτε να δραστηριοπείται για να μη δίνεται η εντύπωση ότι οι Ακαδημαϊκοί μας ζουν σ' άλλο Πλανήτη, αποξενωμένοι από τα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας. Ελπίζω σύντομα με τους συνεργάτες σου να προχωρήσετε και σε κάποια Θεολογική Ημερίδα με θέμα "Σεβασμός στη Δημιουργία του Θεού και οι καταστροφές στην Αθήνα" ή κάτι παρόμοιο που να γίνεται προσέγγιση γιατί φθάσαμε εδώ που φθάσαμε με τα προβλήματα της Κλιματικής Αλλαγής και το πιο σημαντικό τι πρέπει να κάνουμε όλοι μας για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μας. Ο ανθρώπινος πληθυσμός της Γης είναι μόνο το 0.1% των ζωντανών οργανισμών του Πλανήτη μας και δυστυχώς κατά 99% οι οικολογικές καταστροφές οφείλονται στις οικολογικές αμαρτίες των ανθρώπων, είτε με τη συμμετοχή τους είτε με την ανοχή τους που ξέφυγαν κάθε μέτρου τα τελευταία 200 έτη με την έναρξη της λεγόμενης "βιομηχανικής επανάστασης". Με τα χαιρετίσματά μου, ο παλιός συμφοιτητής σου Σεραφείμ

 

[pouaro]

Αστειεύεστε βέβαια... 😅