COVID-19: Ας δώσουμε περισσότερο χώρο στον πεζό και το ποδήλατο

[Engineer]

Υπάρχει δυσκολία να παραμείνουν οι κάτοικοι στα σπίτια τους. Μετά από 1,5 μήνα lockdown, τα πράγματα γίνονται ακόμη δυσκολότερα.

Ο κάθε ελεύθερος χώρος στους δήμους κατακλύζεται από πεζούς για να κάνουν βόλτα. Δεν είναι λίγες οι περιγραφές που ακούει καθημερινά ο καθένας μας, για πεζούς που μέχρι σήμερα δεν συνήθιζαν να κάνουν βόλτα, τώρα να την επιζητούν και να περπατούν, στον δρόμο, με τα λιγοστά ή συχνά ανεπαρκή πεζοδρόμια (με εμπόδια, δένδρα, στύλους, κολώνες και ό,τι κάποιος φανταστεί), ή και πάνω στην άσφαλτο με οχήματα να περνούν με μεγάλη ταχύτητα δίπλα τους….. Λιγότερα απ’ ό,τι συνήθως, αλλά με μεγαλύτερη ταχύτητα σίγουρα.

Σε λίγες ημέρες, η απαίτηση για την αποστολή SMS, ή την συμπλήρωση της φόρμας για κατ’εξαίρεση μετακίνηση θα αρθεί. Ο κόσμος θα βγει έξω από το σπίτι. Πιο ελεύθερος. Ίσως για να βρει την ισορροπία του. Την ψυχική.

Παράλληλα, οι υγειονομικές απαιτήσεις για την διατήρηση αποστάσεων και την αποφυγή συγχρωτισμού και συνωστισμού παραμένουν και είναι επιβεβλημμένες. Και απ’ότι φαίνεται θα παραμείνουν για κάμποσο καιρό ακόμη.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Για να μην πάει ο κόσμος στην παραλία του Φλοίσβου ή της Γλυφάδας ή να περπατήσει στην Φωκίωνος Νέγρη, θα πρέπει κοντά του να δημιουργηθεί χώρος για να περπατήσει.

Η πρόταση είναι να ληφθεί μέριμνα για την προσωρινή δημιουργία ελεύθερων χώρων για περπάτημα, ποδήλατο, για να ξεσκάσει ο κόσμος δηλαδή. Και αυτό τηρώντας την απόσταση των 2μ που απαιτείται για την αποφυγή συγχρωτισμού.

Που θα βρεθεί ο χώρος; Θα πρέπει να δώσουμε οδούς, προσεκτικά επιλεγμένες σε κάθε δήμο, όπου θα αποδοθούν στους πεζούς και την κυκλοφορία των παρόδιων. Αυτές πρέπει να είναι αμιγώς τοπικές οδοί, όπου μπορεί να γίνει αυτό, ικανού μήκους, χωρίς μεγάλες κλίσεις.

Έτσι οι πολίτες θα χρησιμοποιούν αυτές που είναι κοντά στο σπίτι τους, και δεν θα οδεύουν κατά δεκάδες στον Φλοίσβο, την παραλία της Θεσσαλονίκης και στις λοιπές προνομιακές τοποθεσίες. Έτσι θα αυξηθούν τα διαθέσιμα τετραγωνικά μέτρα για βόλτα που θα έχει ο πεζός και θα μπορεί ευκολότερα να τηρήσει την απαιτούμενη απόσταση.

Να δούμε ποιες περιοχές έχουν έλλειψη από πάρκα και ανοικτούς χώρους: Περιοχές, όπου για να φθάσει κάποιος σε ανοικτό χώρο χρειάζεται να περπατήσει μεγάλη απόσταση. Περιοχές με μεγάλες πυκνότητες πληθυσμού, αλλά με περιορισμένους ελεύθερους χώρους.

Οδούς με ή χωρίς εμπορικές δραστηριότητες, ειδικά τώρα που τα καταστήματα δεν έχουν ανοίξει ακόμη. Με τέτοια κριτήρια και με τον χαρακτήρα κάθε οδού, να επιλέξουμε ποιες είναι οι υποψήφιες οδοί.

 

Θα πρέπει να δώσουμε οδούς, προσεκτικά επιλεγμένες σε κάθε δήμο, όπου θα αποδοθούν στους πεζούς και την κυκλοφορία των παρόδιων. Έτσι οι πολίτες θα χρησιμοποιούν αυτές που είναι κοντά στο σπίτι τους, και δεν θα οδεύουν κατά δεκάδες στον Φλοίσβο, την παραλία της Θεσσαλονίκης και στις λοιπές προνομιακές τοποθεσίες

 

Θα πρέπει σταδιακά, ίσως από τους περισσότερο τολμηρούς ή/και πρωτοπόρους δήμους να ξεκινήσουν τέτοια μέτρα. Αρχικά για το Σαββατοκύριακο και 3 ώρες το πρωί και 3 το απόγευμα και στην συνέχεια παρακολουθούμε την αποδοχή και προχωράμε. Με την συνεργασία όλων -πολιτών, τροχαίας, πολιτικής προστασίας, Δήμου. Δεν μπορούμε όμως να κάτσουμε αμέτοχοι.

Προκλήσεις για αυτό το εγχείρημα υπάρχουν. Είναι π.χ. η πρόσβαση οχημάτων εκτάκτου ανάγκης, η διασφάλιση πρόσβασης στους διανομείς, θέματα οδικής ασφάλειας εάν οι οδηγοί παρκάρουν και αναπτύσσουν ταχύτητα.

Πρέπει να αντιμετωπισθούν. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Ναι μπορούμε. Ίσως να χρειάζεται και κάποια νομοθετική ρύθμιση, αλλά στις ιδιαίτερες συνθήκες που ζούμε, αυτό θα μπορούσε (ή και θα έπρεπε) να γίνει πολύ γρήγορα.

Το έχουν κάνει αλλού; Ναι βέβαια. Σε πολλές πόλεις του κόσμου. Και συνεχίζουν να το κάνουν.

Πρόσφατα, δημοσιεύθηκε άρθρο στο nypost.com (https://nypost.com/2020/04/27/nyc-aims-to-open-100-miles-of-streets-for-pedestrians-de-blasio/) όπου στην Νέα Υόρκη (των ~8,5 εκατομμυρίων πολιτών) σχεδιάζουν να δώσουν στους πεζούς και στο ποδήλατο περί τα 160 χλμ. οδών γύρω από πάρκα και πλατείες για να μπορέσουν να διατηρήσουν το social distancing (κοινωνική αποστασιοποίηση), που ορίζουν οι έκτακτοι κανόνες δημόσιας υγείας για την αντιμετώπιση του COVID-19.

Και με αυτό τον τρόπο οι δήμοι όχι μόνον δεν κάθονται αμέτοχοι και οχυρωμένοι στο «δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι επειδή δεν έχουμε μεγάλο πάρκο και ελεύθερους χώρους» ή στο «τι να κάνουμε που δεν είμαστε κοντά στην παραλία», αλλά θα πάρουν μέτρα για την μετά το lockdown εποχή, και θα μεριμνούν για την σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών. Από την δική τους πλευρά.

Ας ελπίσουμε μάλιστα, ίσως κρυφά, ίσως φανερά, ότι αυτό θα είναι η αρχή για διάθεση περισσότερου χώρου για τους πεζούς, που τόσα χρόνια έχουν εκδιωχθεί από το αυτοκίνητο.

Θέληση χρειάζεται. Ο Έλληνας σε τέτοιες προσπάθειες ανταποκρίνεται. Και έτσι όπως ανταποκρίθηκε στον αυτοπεριορισμό, και έγινε παράδειγμα σε όλο τον κόσμο, έτσι θα ανταποκριθεί και πάλι. Φτάνει κάποιος να το κάνει, γιατί μόνο του δεν γίνεται…..

Ιωάννης Μάρης,                                                                                                                 

Τοπογράφος Μηχ/κός – Συγκοινωνιολόγος

View full είδηση

[theagpar]

Αν εχεις χωρο, δωσ' τον.

Αν δεν εχεις, γραφεις για να γράφεις.....

[teo_z]

Αν κλείσουν κάποιοι δρόμοι για τα αυτοκίνητα βρίσκεται χώρος. Τουλάχιστον στα Γιάννενα που ζω οι δρόμοι είναι άδειοι από αυτοκίνητα και οι πεζοί συνωστίζονται στα πεζοδρόμια. Δεν ξέρω τι γίνεται σε Αθήνα Θεσσαλονίκη.

[Anton_civeng]

"Ας δώσουμε περισσότερο χώρο στον πεζό και το ποδήλατο".........

Μιά ευκαιρία δόθηκε για αυτό για όλη την Αθήνα και χάθηκε....

Μπορεί να ήταν ριζοσπαστική η ιδέα, να χρειαζόταν απαραιτήτως σύμπλευση όλων και  όχι υπονόμευση, ευελιξία και όχι στημένες γραφειοκρατίες, ακεραιότητα και διαφάνεια διαδικασιών και όχι υπόγειες συμφωνίες και πολιτικά ρουσφέτια.  Χρειαζόταν μία άλλη εγρήγορση και υποψιασμό  που μάλλον τότε την εποχή που προτάθηκε το 2007 οι Έλληνες συνέχιζαν ως "κακομαθημένοι" ....

Ήταν (κι ας τσιρίξουν πάλι κάποιοι...!) η πρόταση του Στ. Μάνου  για το Ελληνικό 

Ο Στ. Μάνος είχε προτείνει τότε να δοθεί σε κοινή χρήση (πάρκα, πλατείες, κήποι και δρόμοι) το 50% της έκτασης του αεροδρομίου του Ελληνικού και το υπόλοιπο 50% να γίνει οικοδομήσιμα οικόπεδα.

Έτσι με τα χρήματα από την πώληση αυτών των οικοπέδων (περίπου 4 δισ. ευρώ) θα μπορούσαν να απαλλοτριωθούν 20 εκτάσεις των 100 στρεμμάτων στις πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας και να δημιουργηθούν 20 Κήποι.

Και γιατί όχι,  ακόμη καλύτερα 100 εκτάσεις των 20 στρεμμάτων !! μέσα στις πλέον αποκρουστικά πολυπληθείς περιοχές της Αθήνας, που τώρα τις εκτάσεις αυτές χρειαζόμαστε όσο ποτέ...!!

Έτσι η μητέρα με το μωρό στο καρότσι, ο συνταξιούχος με τα αρθριτικά, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα παιδιά που διαθέτουν μία ώρα ελεύθερη για παιχνίδι, ο εξαντλημένος από την εργασία της ημέρας,  ο αθλούμενος νέος, η οικογένεια με τα ποδήλατα θα είχαν όλοι ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ μία όαση χαλάρωσης, ψυχικής εκτόνωσης, επικοινωνίας, άθλησης αντί να πηγαινοέρχονται (όπως κάποιοι αφελείς έως ανόητοι θεωρούν ότι θα μπορούν να κάνουν ) από τις προαναφερθείσες περιοχές στο Ελληνικό για να ωφεληθούν από ένα  υπερτοπικό πάρκο-δεινόσαυρo η ...... από τις δραστηριότητες τζόγου στους ουρανοξύστες των 500μ .....